Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[lifeisbeautiful.varun]

“வேணாம் விலாசு...” என மீண்டும் கெஞ்சினேன்.

“அவுத்துப் போட்டு காலை விரிச்சுட்டேன். என் புண்டை தண்ணி வழிஞ்சு தள்ளிகிட்டு நிக்கது,  நீ நக்க போறியா இல்ல என் பையனை கூப்பிடுட்டுமா.... ம்ம்ம்....ம்ம்ம்ம்...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்” காமப் போதையில் என்ன பேசுகிறேன்னு என்றுத் தெரியாமல் விளையாடினாள்.

“வேணாம் விலாசு.... வேணாம் இது தப்பு.” எழுந்த கோவத்தை அடக்கிக் கொண்டு கெஞ்சினேன்.

“என் புருசன் நக்க மாட்டேங்கறான்... என் செல்ல குட்டிப் பையன் நக்க ரெடியாக இருக்கான்.”

“வேணாம் விலாசு...” கொஞ்சம் கோவத்துடன் கெஞ்சினேன்.

“வாடா என் செல்ல மகனே.... என் வயித்துல பிறந்த குட்டி வினித்தாஆஆஅ.” என்று கற்பனையில் பிதற்றினாள்.

“அவன விட்டுடு.... தப்பு..” கெஞ்சினேன்.

”கிட்ட வந்துட்டான்....”

“ஐயோ அவன் விட்டுடு... அவனுக்கு ஓன்னும் தெரியாது.... மனசு நொந்து தினம் தினம் செத்துப் போய்டுவான்... நரகத்துல வாழ்ந்துடுவான்.” அவளிடம் மன்றாடினேன்.

“என்ன உளற...அம்மா புண்டையை அன்பா நக்குனா எப்படிடா என் பையன் கஷ்டப்படுவான்... அன்பா ஒரு புண்டை கிடைச்சுதுன்னு சந்தோஷம் படுவான். அதுதாண்டா அவனுக்கு செல்லம்... நீ வாடா செல்லம்... என் செல்லக்குட்டி வினித்.” அங்கே அதீத காமக்கற்பனையில் உழன்றுக் கொண்டு வார்த்தைகளை கொட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

“வேணாம் அவன் தினம் தினம் செத்துப் போய்டுவான்....விளையாடாதே...” கோவமாக சொன்னேன்.

“எப்படிடா உனக்கு தெரியும் அவன் செத்துப்போய்டுவான்னு.... இங்கே பாரு என் முன்னாடி வாய்ல ஜொல்லு விட்டுட்டு நின்னுகிட்டிருக்கான் என் செல்ல வினித்.”  என்றாள் கிறக்கத்துடன்.

“ஐயோ என்னை கொல்லாதே.” கதறினேன்.

“அவன் எவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கான் பாரு.”

“அது சந்தோஷம் கிடையாது... நரகத் தீ...தீ... வெந்துகிட்டேயிருப்பான்..” கோவமானேன்.

“உனக்கு எப்படிடா என் பையனைப் பத்தித் தெரியும்...” என்று சீண்டினாள்.

எனக்கு சுர்ரென்று கோவம் தலைக்கேறியது. அவளின் கற்பனை என்னை குத்திக் கொதறிக் கொண்டிருந்தது. என்னுள் ஏதோ புதைந்திருந்த ஒன்று வெளிவந்துவிட்டது.

“எனக்கு தெரியும்...ஏன்னா உண்மையில அம்மாவின் புண்டையை நக்குனவன் நான் சொல்றேன்....வேண்டாம் இந்த விபரீத பரீட்சை.” என்று ரகசியத்தை கோவத்துடன் கக்கி விட்டேன்.

நான் விளையாட்டுக்குச் சொல்லவில்லை உண்மையை சொல்கிறேன் என்று புரிந்திருக்கும். அதிர்ந்து நிற்கும் நிசப்தம் கேட்டது.

“வாட்...” அவள் வார்த்தையில் சொல்ல முடியாத அதிர்ச்சியிருந்தது.

“யெஸ்...” என்று பாவமன்னிப்பை கேட்பவனைப் போல ஓத்துக் கொண்டேன்.

“ரியலி...” பேரதிர்ச்சி விலாகாதவளைப் போல கேட்டாள்.

“ஆமா...” என் குரல் உயிரற்றவனின் குரலாக இருந்தது.

மற்றுமொரு விறுவிறுப்பான, சினிமா தன உரையாடல் கையாளல்