27-04-2019, 01:54 AM
"நீ என்னை சீண்டிட்டு போனதும் அவன் உள்ளே வந்து பக்கத்துல நின்னதும் நீ எங்கையாவது நின்னு எங்களை பார்த்திருப்பேன்னு நான் அவன் மேல உரச ஆரம்பிக்கலை. எனக்குள்ள இருந்த ஆசைதான் என்னை அவன் மேல உரச வச்சிது. அவனோட உடம்பு என் மேல பட்டதும் எனக்கு அப்படியே வெயில் பட்டதும் உருகுற பனி மாதிரி கரைஞ்சு போயிடணும்னு தோனுச்சு. அவனோட உடம்பு அடுத்தது எப்ப என் மேல படும்னு இருந்துச்சு."
"உன்கிட்ட கிடைக்காத சுகம் எதுவும் அவன் கிட்ட கிடைக்கப் போறதில்லைன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும். உன்னளவுக்கு அவனால எனக்கு சந்தோசம் குடுக்க முடியாதுன்னும் எனக்கு நல்லாவே தெரியும். ஆனால் இது ஒரு விதமான நமைச்சல். புதுசா டிரஸ் வாங்கினதும் போட்டு பார்க்கனும்னு தோன்ற மாதிரி, புது புஸ்தகம் வாகினதும் எல்லா பக்கத்தையும் உடனே படிச்சிடனும்னு தோனுற மாதிரி, புதுசா பிறந்த குழந்தையை பார்த்தா கன்னத்துல செல்லமா கிள்ளனும்னு தோனுற மாதிரி ஒரு நமைச்சல்."
"அதை எப்படியோ நான் அப்படி ஒரு நமைச்சல் இருக்கிறதே எனக்கு தெரியாத மாதிரி கண்டுக்காம வச்சிருந்தேன். நீ உன்னோட ஆசையை சொன்னதும் அந்த நமைச்சல் உடம்பெல்லாம் படர்ந்திடுச்சுடா..அவன் என்னைப்பற்றி என்ன நினைப்பான்..இல்லை நான் அப்படி உரசுறதை பார்த்து நீ என்னை பற்றி என்ன நினைப்பே...எதுவுமே எனக்கு தோணலை.."
"அவனை உரசனும்..அவனோட கைல என்னோட மொலைங்க பதியனும், அவனோட நெஞ்சுல என்னோட மொலைங்க நசுங்கனும், அவனோட அது என் மேல இடிக்கணும்..இப்படி மட்டும்தான் எனக்கு தோனுச்சு..கொஞ்சம் கூட வெட்கமே இல்லாம நானா அவனை உரசினேன் தெரியுமா..உன்னோட ஆசைக்காக உரசினேன் அப்படின்னு பொய் சொல்ல முடியலைடா...நானா ஆசைப்பட்டுதான் உரசினேன்."
"என்னை வெறுத்துட மாட்டியே...நான் கெட்டவள் இல்லைடா.." என்று அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்வதற்கு இல்லை என்பதாக என்னை பார்த்தாள். நான் அவளுடைய கண்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். இதுநாள் வரை இவளை பற்றி எதுவுமே தெரியாமல் இருந்திருக்கிறேன் என்பதை நினைக்கும்போது கொஞ்சம் அவமானமாக இருந்தது. அவள் என்னிடம் இருந்து வார்த்தைகளை எதிர்பார்க்கிறாள். மௌனத்தை அல்ல என்பதை உணர்ந்துகொண்டு மீண்டும் அவளுடைய கண்களை உற்று பார்த்தேன்.
"ஆமாம்..இப்ப எதுக்கு இவ்வளவு நீளமான டயலாக் எல்லாம் பேசுறே..நான் உன்னை என்ன கேட்டேன். எப்படி இருந்துச்சு..அதுக்கு பதிலென்ன..நல்லா இருந்துச்சுடா..அப்புறம் அவன் எதுக்கு அப்படி தெறிச்சு ஓடினான்.
அதுக்கு இன்னும் பதில் சொல்லலை. அதை விட்டுட்டு மூச்சு விடாம இவ்வளவு நீளமா பேசுறே. சிவாஜி கணேசன் கூட இப்படியெல்லாம் பேசியிருக்க மாட்டாரு..."
"இங்க பாருடி செல்லம்..நீ எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு பிடிக்கும். நான் குண்டக்க மடக்க ஐடியாவை உன்னிடம் சொன்னதும்..ஏண்டா நாயே இப்படியெல்லாம் தோணுது..இவ்வளவு கேவலமான, கீழ்த்தரமான, ஈனப்பிறவியாடா நீ..அப்படின்னா என்னை திட்டினே..இல்லைதானே..அப்புறம் எதுக்கு நீ மட்டும் உன்னை நீயே ரொம்ப தாழ்த்தி பேசுறே. நான் நல்லவனும் இல்லை...நீ கெட்டவளும் இல்லை..சரியா..."
இப்பவாவது அவன் ஏன் அப்படி தெறிச்சு ஓடினான்னு சொல்லுவியா..இல்லை மாட்டியா..."என்று கேட்டேன். என்னை மீண்டும் இறுக்கமாக கட்டிக்கிட்டு அழுத்தமா முத்தம் குடுத்தாள்.
"சொன்னா சிரிக்கக்கூடாது...அவன் அதை என்னோட பின்னாடி கொண்டுவந்து பார்க் பண்ணானா..நான் வழக்கமா நீ அப்படி செய்யும்போது செய்யுற மாதிரி நல்லா இருக்கினேனா..அவ்வளவுதான்...அவனுக்கு வந்துடுச்சு....அதான் அப்படி ஓடினான்..சிரிக்காதேடா ப்ளீஸ்...." என்று சொன்னவள் அடக்க முடியாமல் வாயை பொத்திக்கொண்டு சத்தம் வராமல் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். நானும் சிரிக்க ஆரம்பித்தேன்.
"உன்கிட்ட கிடைக்காத சுகம் எதுவும் அவன் கிட்ட கிடைக்கப் போறதில்லைன்னு எனக்கு நல்லாவே தெரியும். உன்னளவுக்கு அவனால எனக்கு சந்தோசம் குடுக்க முடியாதுன்னும் எனக்கு நல்லாவே தெரியும். ஆனால் இது ஒரு விதமான நமைச்சல். புதுசா டிரஸ் வாங்கினதும் போட்டு பார்க்கனும்னு தோன்ற மாதிரி, புது புஸ்தகம் வாகினதும் எல்லா பக்கத்தையும் உடனே படிச்சிடனும்னு தோனுற மாதிரி, புதுசா பிறந்த குழந்தையை பார்த்தா கன்னத்துல செல்லமா கிள்ளனும்னு தோனுற மாதிரி ஒரு நமைச்சல்."
"அதை எப்படியோ நான் அப்படி ஒரு நமைச்சல் இருக்கிறதே எனக்கு தெரியாத மாதிரி கண்டுக்காம வச்சிருந்தேன். நீ உன்னோட ஆசையை சொன்னதும் அந்த நமைச்சல் உடம்பெல்லாம் படர்ந்திடுச்சுடா..அவன் என்னைப்பற்றி என்ன நினைப்பான்..இல்லை நான் அப்படி உரசுறதை பார்த்து நீ என்னை பற்றி என்ன நினைப்பே...எதுவுமே எனக்கு தோணலை.."
"அவனை உரசனும்..அவனோட கைல என்னோட மொலைங்க பதியனும், அவனோட நெஞ்சுல என்னோட மொலைங்க நசுங்கனும், அவனோட அது என் மேல இடிக்கணும்..இப்படி மட்டும்தான் எனக்கு தோனுச்சு..கொஞ்சம் கூட வெட்கமே இல்லாம நானா அவனை உரசினேன் தெரியுமா..உன்னோட ஆசைக்காக உரசினேன் அப்படின்னு பொய் சொல்ல முடியலைடா...நானா ஆசைப்பட்டுதான் உரசினேன்."
"என்னை வெறுத்துட மாட்டியே...நான் கெட்டவள் இல்லைடா.." என்று அதற்கு மேல் ஒன்றும் சொல்வதற்கு இல்லை என்பதாக என்னை பார்த்தாள். நான் அவளுடைய கண்களையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். இதுநாள் வரை இவளை பற்றி எதுவுமே தெரியாமல் இருந்திருக்கிறேன் என்பதை நினைக்கும்போது கொஞ்சம் அவமானமாக இருந்தது. அவள் என்னிடம் இருந்து வார்த்தைகளை எதிர்பார்க்கிறாள். மௌனத்தை அல்ல என்பதை உணர்ந்துகொண்டு மீண்டும் அவளுடைய கண்களை உற்று பார்த்தேன்.
"ஆமாம்..இப்ப எதுக்கு இவ்வளவு நீளமான டயலாக் எல்லாம் பேசுறே..நான் உன்னை என்ன கேட்டேன். எப்படி இருந்துச்சு..அதுக்கு பதிலென்ன..நல்லா இருந்துச்சுடா..அப்புறம் அவன் எதுக்கு அப்படி தெறிச்சு ஓடினான்.
அதுக்கு இன்னும் பதில் சொல்லலை. அதை விட்டுட்டு மூச்சு விடாம இவ்வளவு நீளமா பேசுறே. சிவாஜி கணேசன் கூட இப்படியெல்லாம் பேசியிருக்க மாட்டாரு..."
"இங்க பாருடி செல்லம்..நீ எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு பிடிக்கும். நான் குண்டக்க மடக்க ஐடியாவை உன்னிடம் சொன்னதும்..ஏண்டா நாயே இப்படியெல்லாம் தோணுது..இவ்வளவு கேவலமான, கீழ்த்தரமான, ஈனப்பிறவியாடா நீ..அப்படின்னா என்னை திட்டினே..இல்லைதானே..அப்புறம் எதுக்கு நீ மட்டும் உன்னை நீயே ரொம்ப தாழ்த்தி பேசுறே. நான் நல்லவனும் இல்லை...நீ கெட்டவளும் இல்லை..சரியா..."
இப்பவாவது அவன் ஏன் அப்படி தெறிச்சு ஓடினான்னு சொல்லுவியா..இல்லை மாட்டியா..."என்று கேட்டேன். என்னை மீண்டும் இறுக்கமாக கட்டிக்கிட்டு அழுத்தமா முத்தம் குடுத்தாள்.
"சொன்னா சிரிக்கக்கூடாது...அவன் அதை என்னோட பின்னாடி கொண்டுவந்து பார்க் பண்ணானா..நான் வழக்கமா நீ அப்படி செய்யும்போது செய்யுற மாதிரி நல்லா இருக்கினேனா..அவ்வளவுதான்...அவனுக்கு வந்துடுச்சு....அதான் அப்படி ஓடினான்..சிரிக்காதேடா ப்ளீஸ்...." என்று சொன்னவள் அடக்க முடியாமல் வாயை பொத்திக்கொண்டு சத்தம் வராமல் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். நானும் சிரிக்க ஆரம்பித்தேன்.