01-11-2021, 12:17 AM
வாழ்க்கை பெரிய சுவராசியம் ஒன்றும் இல்லாமல் மெதுவாக சென்று கொண்டிருந்தது.நான் தினமும் கல்லூரிக்கு சென்று வருவதும் வீட்டு வேலைகளில் உதவியாக இருப்பதுமாக சென்றது.
ஒரு நாள் வீட்டு ஓனர் சேலத்தில் இருந்து எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தார்.அவர் பள்ளியில் ஆசிரியராக வேலை பார்த்து ஓய்வு பெற்றவர். நாங்கள் குடியிருந்த நான்கு வீடுகளையும் பார்த்துவிட்டு ஏதாவது குறைகள் இருக்கிறதா என்று கேட்டு விட்டு சென்று விடுவார். இது வழக்கமான ஒன்றுதான்.
இந்த முறை அவர் வந்தபொழுது நானும் கவியும் வீட்டிலிருந்தோம். வழக்கமான நல விசாரிப்புகளுக்கு பிறகு பக்கத்து வீட்டில் குடியிருந்தவர் இந்த கட்டிடத்திற்கு பெயிண்ட் வேலை செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னதாக கூறினார். ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு பிரிண்ட் அடித்ததாக சொன்னார். நானும் ஆமாம் சார் பெயின்ட் அடித்து நாள் ஆகிவிட்டது போல இருக்கிறது. ஒருமுறை பெயிண்ட் அடித்து விடுங்கள் என்று சொன்னேன். நான் சொன்னதை ஆமோதித்து விட்டு ஆமாம் சார் நான் சேலத்தில் இருந்து வருவதால் என்னால் பெயிண்ட் அடிக்கும் வேலையை செய்ய இயலாமல் போகிறது என்று குறைபட்டுக் கொண்டார். இந்தக் காலத்தில் வேலைக்கு வருபவர்களை ஓனர்கள் பக்கத்தில் இருந்து வேலை வாங்கினால் தான் செய்கிறார்கள் என்றும் அலுத்துக் கொண்டார்.
அதற்கு நான் இதனால் என்ன சார்....நான் இங்க தானே உள்ளூரில் வேலை பார்க்கிறேன்.என்னிடம் பொறுப்பை ஒப்படையுங்கள்.நீங்கள் வேலைக்கு மட்டும் ஆட்களை அனுப்பி வையுங்கள் ரேட் எல்லாத்தையும் பேசி விடுங்கள் நான் வேலை வாங்குகிறேன் என்று சொன்னேன். அவருக்கு மிகவும் சந்தோசமாக இரு போய்விட்டது அவருடைய உறவுக்காரர் ஒருத்தர் பெயிண்ட் அடிப்பவர்களை அனுப்புவதாக சொன்னார் என்றும் கூடிய விரைவில் உங்களை காண்டாக்ட் செய்ய சொல்கிறேன் என்றும் சொல்லிவிட்டு கிளம்பி போனார். அதன் பின்பு நானும் எனது வேலையில் அதை மறந்து விட்டேன்.
ஒரு வாரம் கழித்து வீட்டு ஓனர் திரும்பவும் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தார் சார் நான் பெயிண்ட் அடிப்பவர்களை ஏற்பாடு செய்துவிட்டேன். நாளைக்கு காலையில் வருவார்கள் நீங்கள் அவர்களை நன்றாக வேலை வாங்கி இந்த வேலையை முடித்து தாருங்கள்...எனக்கு மிகவும் உதவிகரமாக இருக்கும் என்றார். எனக்கும் அவர் வயதானவராக இருந்ததால் இதை நன்றாக செய்து தர வேண்டும் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன்.
மறுநாள் காலை ஏழு மணி இருக்கும் பொழுது எனது அலைபேசிக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது அதை எடுத்துப் பேசினேன். அதில் பேசியவர் தன் பெயர் காளிராஜ் என்றும் வீட்டுக்கு பெயிண்ட் அடிக்க வீட்டு ஓனர் அனுப்பியதாக சொல்லி வீட்டுக்கு வரும் வழியை கேட்டார். நானும் வழி சொல்லிட்டு வெயிட் பண்ணினேன். பத்து நிமிடம் கழித்து ஒருவர் பைக்கில் வந்தார். வயது 30 இருக்கும். மாநிறமாக சுருட்டை முடியுடன் சராசரி உயரமாக இருந்தார். கைலி அணிந்து சட்டை போட்டிருந்தார். பணிவாக வணக்கம் சொன்னார். நான் அவரை வெளியில் நிற்க வைத்து கட்டிடத்தை காண்பித்து பேசிக்கொண்டு இருந்தேன்.
வீட்டு ஓனரிடம் ரேட் பேசி விட்டதாகவும் வேலைக்கு 2 பேர் மட்டும் வருவதாகவும் தெரிவித்தார் அவரும் அவருடன் ஒரு பையனையும் அழைத்து வருவதாக கூறினார். நான் நாங்கு வீட்டுக்கு பெயிண்ட் அடிப்பது ஆக இருப்பதால் இன்னும் இரண்டு நாட்களை ஆட்களைக் வேலைக்கு அழைத்து வர சொன்னேன். ஆனால் அதற்கு காளிராஜ் காண்ட்ராக்ட் ரேட் கம்மியாக இருப்பதால் வேலைக்கு அதிகமான ஆட்களை அழைத்து வர முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார்.
நானும் சரி என்று சொல்லிவிட்டு எப்பொழுது வேலையை ஆரம்பிக்கிறீர்கள் என்று கேட்டேன். அவர் எப்பொழுது ஆரம்பிக்க என்று என்னிடம் கேட்டார். தொடர்ந்து ஒரு வாரம் எனக்கு அரசு விடுமுறை வருவதால் அப்போது ஆரம்பிக்கலாம் என்று சொல்லி அவரை அனுப்பி வைக்க நினைத்தேன்.
அப்பொழுது கவிதா மேலே மாடியில் இருந்து இரண்டு டம்ளர்களில் டீ எடுத்துக் கொண்டு கீழே வந்தாள். காலை வேளை ஆனதால் குளிக்க வில்லை.சாதாரண புடவை கட்டிக்கொண்டு கேஷுவலாக டீ எடுத்துக் கோங்க என்று எங்களிடம் டம்ளரை நீட்டினாள் . நானும் பெயிண்டர் காலி ராஜூம் ஆளுக்கொரு டம்ளரை எடுத்துக் கொண்டோம்.
முதலில் கவியை பணிவாக லேசாக குனிந்து டீயை எடுத்தவன் கவியை ஓர கண்ணால் நோட்டம் விட்டான். கவி காசுவலாக சேலை அணிந்து முட்டிகொண்டிருந்த ப்ளௌஸ்ஐ வெறித்து பார்த்தான். கவியும் விகல்பம் இல்லாமல் சாதாரணமாக நின்று வீட்டிற்கு வெளிய மட்டும் தான் பெயிண்ட் பண்ண சொன்னாரா ஓனர் என்று என்னிடம் கேட்டாள். நான் ஆமாம் என்றேன். காளி டீ குடித்து கொண்டே கவியை பார்த்து கொண்டிருந்தான். கவி ஏதோச்சையாக டீ ட்ம்ளர் வாங்க அவனை பார்த்தாள். காளியின் கண்கள் தன் முட்டிகொண்டிருக்கும் முலை மேல் இருந்ததை கவனித்து உடனே முத்தனையை மேலே இழுத்து முலைய ஜாக்கெட்ஐ மறைத்தாள்.காளி கண்களை என் பக்கம் திரும்பி என்னை பார்க்க நான் கவனிக்காதது போல் கட்டிடத்தை பார்த்தேன்.
அதற்குள் டீயை குடித்து முடித்து ரெண்டு பேரிடமும் டம்லரை வாங்கி கொண்டு மாடிக்கு செல்ல கவி படியேறினாள். காளிக்கும் எனக்கும் கவியின் பூசணி சூத்து மேலே கீழே இறங்கி ஆடி கொண்டு மெதுவாக ஆட்டி கொண்டு மேலே படியில் ஏறினாள். காளி கவியின் சூத்தாட்டத்தை வைத்த கண் மாறாமல் பார்த்தான்
பின்பு எனது செல் நம்பரை வாங்கி கொண்டு விடை பெற்று சென்று விட்டான்.
ஒரு நாள் வீட்டு ஓனர் சேலத்தில் இருந்து எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தார்.அவர் பள்ளியில் ஆசிரியராக வேலை பார்த்து ஓய்வு பெற்றவர். நாங்கள் குடியிருந்த நான்கு வீடுகளையும் பார்த்துவிட்டு ஏதாவது குறைகள் இருக்கிறதா என்று கேட்டு விட்டு சென்று விடுவார். இது வழக்கமான ஒன்றுதான்.
இந்த முறை அவர் வந்தபொழுது நானும் கவியும் வீட்டிலிருந்தோம். வழக்கமான நல விசாரிப்புகளுக்கு பிறகு பக்கத்து வீட்டில் குடியிருந்தவர் இந்த கட்டிடத்திற்கு பெயிண்ட் வேலை செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னதாக கூறினார். ஐந்து வருடங்களுக்கு முன்பு பிரிண்ட் அடித்ததாக சொன்னார். நானும் ஆமாம் சார் பெயின்ட் அடித்து நாள் ஆகிவிட்டது போல இருக்கிறது. ஒருமுறை பெயிண்ட் அடித்து விடுங்கள் என்று சொன்னேன். நான் சொன்னதை ஆமோதித்து விட்டு ஆமாம் சார் நான் சேலத்தில் இருந்து வருவதால் என்னால் பெயிண்ட் அடிக்கும் வேலையை செய்ய இயலாமல் போகிறது என்று குறைபட்டுக் கொண்டார். இந்தக் காலத்தில் வேலைக்கு வருபவர்களை ஓனர்கள் பக்கத்தில் இருந்து வேலை வாங்கினால் தான் செய்கிறார்கள் என்றும் அலுத்துக் கொண்டார்.
அதற்கு நான் இதனால் என்ன சார்....நான் இங்க தானே உள்ளூரில் வேலை பார்க்கிறேன்.என்னிடம் பொறுப்பை ஒப்படையுங்கள்.நீங்கள் வேலைக்கு மட்டும் ஆட்களை அனுப்பி வையுங்கள் ரேட் எல்லாத்தையும் பேசி விடுங்கள் நான் வேலை வாங்குகிறேன் என்று சொன்னேன். அவருக்கு மிகவும் சந்தோசமாக இரு போய்விட்டது அவருடைய உறவுக்காரர் ஒருத்தர் பெயிண்ட் அடிப்பவர்களை அனுப்புவதாக சொன்னார் என்றும் கூடிய விரைவில் உங்களை காண்டாக்ட் செய்ய சொல்கிறேன் என்றும் சொல்லிவிட்டு கிளம்பி போனார். அதன் பின்பு நானும் எனது வேலையில் அதை மறந்து விட்டேன்.
ஒரு வாரம் கழித்து வீட்டு ஓனர் திரும்பவும் எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தார் சார் நான் பெயிண்ட் அடிப்பவர்களை ஏற்பாடு செய்துவிட்டேன். நாளைக்கு காலையில் வருவார்கள் நீங்கள் அவர்களை நன்றாக வேலை வாங்கி இந்த வேலையை முடித்து தாருங்கள்...எனக்கு மிகவும் உதவிகரமாக இருக்கும் என்றார். எனக்கும் அவர் வயதானவராக இருந்ததால் இதை நன்றாக செய்து தர வேண்டும் என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன்.
மறுநாள் காலை ஏழு மணி இருக்கும் பொழுது எனது அலைபேசிக்கு ஒரு அழைப்பு வந்தது அதை எடுத்துப் பேசினேன். அதில் பேசியவர் தன் பெயர் காளிராஜ் என்றும் வீட்டுக்கு பெயிண்ட் அடிக்க வீட்டு ஓனர் அனுப்பியதாக சொல்லி வீட்டுக்கு வரும் வழியை கேட்டார். நானும் வழி சொல்லிட்டு வெயிட் பண்ணினேன். பத்து நிமிடம் கழித்து ஒருவர் பைக்கில் வந்தார். வயது 30 இருக்கும். மாநிறமாக சுருட்டை முடியுடன் சராசரி உயரமாக இருந்தார். கைலி அணிந்து சட்டை போட்டிருந்தார். பணிவாக வணக்கம் சொன்னார். நான் அவரை வெளியில் நிற்க வைத்து கட்டிடத்தை காண்பித்து பேசிக்கொண்டு இருந்தேன்.
வீட்டு ஓனரிடம் ரேட் பேசி விட்டதாகவும் வேலைக்கு 2 பேர் மட்டும் வருவதாகவும் தெரிவித்தார் அவரும் அவருடன் ஒரு பையனையும் அழைத்து வருவதாக கூறினார். நான் நாங்கு வீட்டுக்கு பெயிண்ட் அடிப்பது ஆக இருப்பதால் இன்னும் இரண்டு நாட்களை ஆட்களைக் வேலைக்கு அழைத்து வர சொன்னேன். ஆனால் அதற்கு காளிராஜ் காண்ட்ராக்ட் ரேட் கம்மியாக இருப்பதால் வேலைக்கு அதிகமான ஆட்களை அழைத்து வர முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார்.
நானும் சரி என்று சொல்லிவிட்டு எப்பொழுது வேலையை ஆரம்பிக்கிறீர்கள் என்று கேட்டேன். அவர் எப்பொழுது ஆரம்பிக்க என்று என்னிடம் கேட்டார். தொடர்ந்து ஒரு வாரம் எனக்கு அரசு விடுமுறை வருவதால் அப்போது ஆரம்பிக்கலாம் என்று சொல்லி அவரை அனுப்பி வைக்க நினைத்தேன்.
அப்பொழுது கவிதா மேலே மாடியில் இருந்து இரண்டு டம்ளர்களில் டீ எடுத்துக் கொண்டு கீழே வந்தாள். காலை வேளை ஆனதால் குளிக்க வில்லை.சாதாரண புடவை கட்டிக்கொண்டு கேஷுவலாக டீ எடுத்துக் கோங்க என்று எங்களிடம் டம்ளரை நீட்டினாள் . நானும் பெயிண்டர் காலி ராஜூம் ஆளுக்கொரு டம்ளரை எடுத்துக் கொண்டோம்.
முதலில் கவியை பணிவாக லேசாக குனிந்து டீயை எடுத்தவன் கவியை ஓர கண்ணால் நோட்டம் விட்டான். கவி காசுவலாக சேலை அணிந்து முட்டிகொண்டிருந்த ப்ளௌஸ்ஐ வெறித்து பார்த்தான். கவியும் விகல்பம் இல்லாமல் சாதாரணமாக நின்று வீட்டிற்கு வெளிய மட்டும் தான் பெயிண்ட் பண்ண சொன்னாரா ஓனர் என்று என்னிடம் கேட்டாள். நான் ஆமாம் என்றேன். காளி டீ குடித்து கொண்டே கவியை பார்த்து கொண்டிருந்தான். கவி ஏதோச்சையாக டீ ட்ம்ளர் வாங்க அவனை பார்த்தாள். காளியின் கண்கள் தன் முட்டிகொண்டிருக்கும் முலை மேல் இருந்ததை கவனித்து உடனே முத்தனையை மேலே இழுத்து முலைய ஜாக்கெட்ஐ மறைத்தாள்.காளி கண்களை என் பக்கம் திரும்பி என்னை பார்க்க நான் கவனிக்காதது போல் கட்டிடத்தை பார்த்தேன்.
அதற்குள் டீயை குடித்து முடித்து ரெண்டு பேரிடமும் டம்லரை வாங்கி கொண்டு மாடிக்கு செல்ல கவி படியேறினாள். காளிக்கும் எனக்கும் கவியின் பூசணி சூத்து மேலே கீழே இறங்கி ஆடி கொண்டு மெதுவாக ஆட்டி கொண்டு மேலே படியில் ஏறினாள். காளி கவியின் சூத்தாட்டத்தை வைத்த கண் மாறாமல் பார்த்தான்
பின்பு எனது செல் நம்பரை வாங்கி கொண்டு விடை பெற்று சென்று விட்டான்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)