21-10-2021, 10:49 AM
எனக்கு இரண்டு புதிய பூஸ் பூஸ் என்று ஊதிவிட்ட பெரிய பலூனைப் போல பெரிய உருண்டையான அழகான பெண் நண்பர்கள் கிடைத்துவிட்டார்கள். காற்றடித்த பலூனைப் போலவர்கள் துள்ளிக் குதிக்க நானும் அவர்களோடு துள்ளிக் குதித்தேன். மொட்டை மாடியில் நாங்கள் சத்தம் போட்டு ஓடியாடி விளையாடிக் கொண்டிருந்தோம்.
“அடிய்...நான் வினித். உங்க பெயர் என்னாங்கடி...” என்றேன்.
இருவரும் ஓன்றாக சிரித்து பலூன் பந்தைப் போல உருண்டோடி, “எங்க பெயரா ஹா...ஹா...” என்று சிரித்தார்கள்.
அவர்களை கிள்ளியப்படி “சொல்லுங்கடி...” என்றேன்.
ஓருத்தி, ”ஆஆஆ...வலிக்குதுடா...டேய் முரட்டு பையா என்னை கிள்ளாதேடா..” என்று வலியால் நெளிந்து, “என் பெயர் மேனகா.” என்றாள். இன்னொருத்தி “ஹா...ஹா...என் பெயரும் மேனகா.” என்றாள்.
“என்ன இது இரண்டு பேருக்கும் ஓரே பெயரா...” என்றேன் அதிசயித்து.
“ஆமாம்...அமாம்.” என்றனர்
என்னது இது தெரிஞ்ச பெயரா இருக்கே என என் மனம் சொல்ல கோவத்துடன் “நில்லு...நில்லு...ஏன் என் அம்மாவை பெயரை சொல்றீங்க.” என்று கேட்டேன்.
“ஹா...ஹா...எல்லோரும் எங்களை மேனகா அம்மாவின் பொருளுன்னு தானே சொல்றாங்க.” என்று மொட்டைமாடியின் மூலைக்குமூலை ஓட்டம் பிடித்தார்கள்.
பின்னால் ஓடி உற்றுப் பார்த்தேன், அதிசயித்து உறைந்துப் போய், “யேய்...யேய்...நில்லுங்கடி...நீங்க ரெண்டு பேரும் என் அம்மா நெஞ்சுல தொங்கிட்டிருக்கற பந்துங்க தானே...” என்றேன்.
ஏனோ அவர்கள் மீது அதீதமான சிநேகித அன்பு ஏற்பட்டது.
அவர்கள் வெடகப்படு சிவந்தபடி, “ஹி...ஹி...இப்பத்தான் உனக்கு புரியுதா...” ஒருச் சேர சிரித்தனர்.
குழப்பிப் போய், “நீங்க எப்படி எங்கம்மா நெஞ்லேர்ந்து வந்தீங்க...” என்று படபடப்புடன்.
அவர்கள் என்னிடம் சிக்காமல் ஓடியப்படியே, “நீ எங்க பெஸ்ட் ஃபிரண்டு தானே. அதான் உன் கூட விளையாட உங்கம்மா மார்பிலேருந்து நாங்களாவே கழண்டுகிட்டு வந்துட்டோம்.” என்று கெக்கெபெக்கென்று வெட்கத்துடன் சிரித்தனர்.
“அடப்பாவிகளா.” என்று அவர்களை அடிக்கப் ஓடினேன். ஏதோ தோன்ற பயந்துப்போய் “நில்லு நில்லுங்கடி... நீங்க கழண்டுகிட்டு வந்தீங்கன்னா... எங்க அம்மா மார்பு கிழிஞ்சி போயிருக்குமே... அம்மாவுக்கு இரத்தம் வந்திருக்குமே... வலியால துடிச்சிட்டிருப்பாங்களே...ஐயோ ஐயோ...அம்மாஆஆஆ...” என்று அலறினேன்.
அதில் ஓருத்தி இன்னொருத்தியைப் பார்த்து, “இங்க பாருடி...நாம இவன் கிட்ட விளையாட ஆசையாசையா வந்தா...நம்மளை விட்டுட்டு அம்மா எப்படியிருங்காங்கன்னு அலற்ரான்.” என்றாள்.
எனக்கு அம்மாவின் நிலைமை நினைத்து வருத்தமாக இருந்தது. அம்மாவின் பீய்த்தெடுக்க மார்பை நினைக்கவே என் மனம் அஞ்சியது.
“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...கெஞ்சிக் கேட்டுக்குறேன்...அம்மா வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பா... நல்ல பொண்ணுங்கலா போய் என் அம்மா மார்புல ஓட்டிக்கிங்க... ப்ளீஸ் நீங்க என் பிரண்ட்ஸூன்னா என் அம்மா மார்புல போய் ஓட்டிகங்கடி... அம்மா பாவம்டி...வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...” என்று அழுகைஅழுகையாக கெஞ்சினேன்.
“இங்கே பாருடி... பொம்பளை மாதிரி இவன் அழறான்... நாங்க உன் மேலே பாசம் வெச்சு விளையாட வந்தா... நம்மளை விட்டுட்டு இவன் அம்மா மார்பை பத்தியே யோசிக்கிறான்.” என்று ஓருத்தி மற்றொருத்தியிடம் சொன்னாள்.
“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...சீக்கிரம் போய் என் அம்மா மார்புல ஏறி ஓட்டுங்கடி.” என்று அழுமையுடன் கெஞ்சினேன்.
இருவரும் ஒருச் சேர, “உனக்கு நான்க வேணும்மா...இல்ல உங்கம்மா மேனகா வேணுமா...” என்று கேட்டனர்.
சற்று யோசித்த நான், “ என் அம்மா மேனகா மார்புல தொங்கிட்டிருக்கற நீங்கத்தான் எனக்கு வேணும்...தனியாயெல்லாம் வேணாம்.” என்றேன்.
ஓருத்தி, “டேய் இங்கபாருடி பயங்கர புத்திசாலியா இருக்கான். இவன் அம்மா மார்புல நாம் போய் தொங்கனாத்தான் இவனுக்கு புடிக்குமா...ஏன் மன்மதராசாவுக்கு தனியா வந்தா புடிக்காதோ.” என்றாள்.
“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...எங்கம்மா வலியால துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...சீக்கிரம் போஙகடி.” என்று குத்துக்காலிட்டு உட்கார்ந்து அழுதேன்.
“சரி உங்கம்மா மேனகா மார்புல நாங்க மறுபடியும் போய் தங்குனும்னா... நீ எங்ககூட நல்லா விளையாடனும்... நாங்க சந்தோஷப்படறளவுக்கு விளையாடனும் சரியா.” என்று நிபந்தனை போட்டார்கள்.
வேறு வழியில்லாமல் “சரிங்கடி...ஆனா விளையாட்டை சீக்கிரம் முடிச்சடனும்... அம்மா பாவம் வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...அழுதுகிட்டிருப்பாங்க...” என்றேன்.
அவையிரண்டும் நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி, “அது உன் கையிலத்தான் இருக்குடா சின்ன பையா...” என்றனர்.
“என்ன விளையாட்டு விளையாடலாம்.” என்றேன்.
“முதல்ல ஓடி பிடிச்சு விளையாடலாமா.” என்றனர் குதூகலம் சிரிப்புடன்.
“சரிங்கடி.” என்று நான் சொல்ல ஆளுக்கொரு மூலை என உருண்டோடினார். நான் அவர்கள் பின்னால் ஓட அவர்கள் என் பிடிக்கு தப்பாமல் நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி உருண்டோடினர். நான் விடாமல் தொரத்தி ஓருத்தியை கப்பென்று பிடித்துவிட்டேன். நன்றாக கசக்கி பிழிந்து கிள்ளினேன்.
“டேய் வினித நான் உன் பெஸ்ட் பிரண்டுடா...இப்படி கசக்கி கிள்ளாதடா... எங்க மேல பாசம் வைடா...” என கெஞ்சினாள்.
“நான் ஏன் உங்கமேலே பாசம் வைக்கனும்... எங்கம்மா மார்பை கிழிச்சிகிட்டு அவங்களை வலியால கதறவிட்டுட்டு வந்து நிக்கும் உங்க மேலே நான் ஏன் பாசம் வைக்கனும்.” என்றேன் கோவமாக. இன்னும் வெறிக் கொண்டு பிழிஞ்சி கிள்ளினேன்.
அது ஐயோ என்று அது அலறியது.
“ப்ளீஸ் அப்படி கிள்ளாதேடா...எங்களுக்கு உன்னை ரொம்ப புடிக்கும்டா... நீ சின்ன குழந்தையா இருக்கும்போது நாங்க தான் உனக்கு பால் கொடுத்து காப்பாத்தினோம்...எங்க தசைக தான் உங்கம்மா உன் மேல வெச்ச பாசத்தை காட்டியது... நீ எங்க உயிர்டா...மேனகாவை விட எங்களுக்கு நீ தாண்டா முக்கியம்...” என்றாள் ஆசையாக அன்பாக.
அப்போதுதான் பார்த்தேன். மேலே பெரிய காம்பு அதன் அகன்ற பீடத்தின் மேல் நட்டு நின்றிருந்தது. அதன் வழியே புஸ் புஸ் யென்று பால் பீய்ச்சியடித்தது.
நான் கிள்ளி கசக்கிய இடத்தை இதமாக தடவி முத்தம் கொடுத்தேன் அது “வினித் வி லவ் யூ...” என்றது. என் பக்கத்தில் மற்றொருத்தியும் வந்து, “என்னையும் அந்த மாதிரி விளையாடுடா.” என்றது.
நான் இருவரையும், மென்மையாக தொட்டு, பிடித்து, கசக்கி, எச்சிலொழுக முத்தம் கொடுத்தேன். இரண்டும் துடித்து தடித்தது. “அப்படிதாண்டா... எங்களை இப்படி நடத்தனும்...இந்த பாசத்துக்காக எப்படி ஏங்கிப் போனோம் தெரியுமா... மத்தவங்க எங்களை எப்படி கையாண்டு சின்னாபின்னமாக்கிறாங் தெரியுமா...அவங்களை பார்த்தாலே பயம் தாண்டா.” என்று காம்புகளிலிருந்து புஸ் புஸ்ஸென்று பாலை பீய்ச்சியடித்தப்படி சொன்னார்கள்.
எனக்கு திடுக்கென்றது, “என்னடி சொல்றீங்க... உங்களை மத்தவங்க தொட்டாங்களா...” என்றேன் படபடப்புடன்.
“ ஐயோ...மன்னிச்சுடா...சாரி...வார்த்தை தவறிடுச்சு... உங்கப்பாவை தவிர வேறு யாரையும் உங்கம்மா தொட விட்டுருவாங்களா. கொன்னுடுவாங்க. நாங்க உங்கப்பா மேலே எவ்வளவு பாசம் வெச்சிருக்கோம். ஆனா உங்கப்பா அதை தெரிஞ்சுக்காமே, போராட்டா மாவு பிழியறாப்பால வெறியோடு பிழியறாரு. எங்க காம்பை சும்மா திருகி கசக்கி போட்டுவாரு. உங்கப்பாவைப் பார்த்தா எங்களுக்கு பயம் வந்து அழுதுடுவோம். எங்களை அன்பா யாராவது தொட மாட்டாங்களான்னு ஏங்குவோம். உங்கம்மா மேனகா உன்னை அவங்க மார்போடு தூக்கும்போது எங்களுக்கு எவ்வளவு சந்தோஷம் தெரியுமா. ஆனந்தத்துல துடிச்சுப் போய்டுவோம். எங்களை அன்பா நடத்துற ஓரு ஆள் கிடைச்சுட்டான்னு, நாங்க பால் கொடுத்து வளர்த்த பையன் எங்களுக்கு கிடைச்சாட்டான்னு இன்பமா இருப்போம். உன்னை நினைச்சி நினைச்சி, எங்க காம்புக இரும்பு ராடா மாறி துடிச்சுப் போய்டும்.” என்று துள்ளிக் குதித்தப்படி.
நான் அவர்களை அன்பாகவும் பாசத்துடனும் கசக்கினேன். முத்தமிட்டேன். தொட்டேன். மென்மையாக கிள்ளினேன். பிடித்து மசாஜ் செய்தேன். அதில் ஓருத்தி காம்பை என் வாய்க்கு கொண்டு வந்தாள். “பால் குடிடா வினித்.” என்றாள். நான் பால் குடித்தேன். இன்னொருத்தியும், “சேர்ந்து பால் குடிடா...” என்று தன் காம்பையும் என் வாயில் திணித்தாள். இரண்டு காம்பிலிருந்தும் பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தேன். உபரி பால் என் வாயிலிருந்து வழிந்துக் கொண்டிருந்தது. வயிர் முட்ட பால் குடித்தேன். மறுபடியும் அவர்களை ஆறத் தழுவி முத்தம் கொடுத்தேன்.
அம்மா அங்கே முலையில்லாமல் ரத்தம் வழிந்து துடித்துக் கொண்டிருப்பாள் என்கிற எண்ணம் ஒரு புறம் என் நெஞ்சை அரிக்க. என் மொத்த உயிரையும் கொடுத்து என் அன்பையும் நேசத்தையும் அவர்கள் மேல் பொழிந்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் திருப்தி அடைந்து விட்டார்கள் என எண்ணி நான் நிறுத்தினேன்.
என் அம்மாவின் முலைகளைப் பார்த்து, “போதுமா... என் அம்மா கஷ்டப்பட்டு கொண்டிருப்பாங்க... ப்ளீஸ் நீங்க போய் அவங்க மார்புல ஓட்டிக்கோங்க.” என்று பாசமாக கேட்டேன்.
அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். காம்புகளிலிருந்து பால் வழிந்துக் கொண்டிருந்தது. சிவந்துப் போயிருந்தார்கள். என்னை பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்து, “டா...டா...பாய் பாய்...” என்று சொல்லியவாறு புயல் காற்றைப் போல மாடிப்படிகளில் கீழிறிங்கி ஓடினார்கள்.
ஐயோ என் அம்மா என்னாவாது, இப்படி என்னை ஏமாற்றி ஓடுகிறார்களே, என்று நான் அவர்களைப் பிடிக்க இருக்கைகளை நீட்டியப்படி பின் தொடர்ந்தேன். என் அம்மாவின் முலையில்லாத ரத்தம் வழியும் மார்பை நினைத்து அழுதேன், கதறினேன், உடலெல்லாம் வியர்த்துக் கொட்டியது, சிறுநீர் முட்ட அடக்கமுடியாமல் கழித்துவிட என் உடம்பின் நடுப்பகுதியிலெல்லாம் ஈரமானது. பயங்கரமா கத்தினேன்.
“வினீனீனீனீனீனீனீனீனீனீனீனீத்த்த்...” என்று அம்மாவின் சத்தம் என் காதுகளில் விழ கண்களை திறந்தேன். அம்மா என்னை உலுக்கி கொண்டிருந்தாள். நான் வியர்வையாலும் சிறுநீராலும் தொப்பலாக நனைந்து நடுங்கிக் கொண்டும் அழுது கொண்டிருந்தேன்.
... தொடரும்
“அடிய்...நான் வினித். உங்க பெயர் என்னாங்கடி...” என்றேன்.
இருவரும் ஓன்றாக சிரித்து பலூன் பந்தைப் போல உருண்டோடி, “எங்க பெயரா ஹா...ஹா...” என்று சிரித்தார்கள்.
அவர்களை கிள்ளியப்படி “சொல்லுங்கடி...” என்றேன்.
ஓருத்தி, ”ஆஆஆ...வலிக்குதுடா...டேய் முரட்டு பையா என்னை கிள்ளாதேடா..” என்று வலியால் நெளிந்து, “என் பெயர் மேனகா.” என்றாள். இன்னொருத்தி “ஹா...ஹா...என் பெயரும் மேனகா.” என்றாள்.
“என்ன இது இரண்டு பேருக்கும் ஓரே பெயரா...” என்றேன் அதிசயித்து.
“ஆமாம்...அமாம்.” என்றனர்
என்னது இது தெரிஞ்ச பெயரா இருக்கே என என் மனம் சொல்ல கோவத்துடன் “நில்லு...நில்லு...ஏன் என் அம்மாவை பெயரை சொல்றீங்க.” என்று கேட்டேன்.
“ஹா...ஹா...எல்லோரும் எங்களை மேனகா அம்மாவின் பொருளுன்னு தானே சொல்றாங்க.” என்று மொட்டைமாடியின் மூலைக்குமூலை ஓட்டம் பிடித்தார்கள்.
பின்னால் ஓடி உற்றுப் பார்த்தேன், அதிசயித்து உறைந்துப் போய், “யேய்...யேய்...நில்லுங்கடி...நீங்க ரெண்டு பேரும் என் அம்மா நெஞ்சுல தொங்கிட்டிருக்கற பந்துங்க தானே...” என்றேன்.
ஏனோ அவர்கள் மீது அதீதமான சிநேகித அன்பு ஏற்பட்டது.
அவர்கள் வெடகப்படு சிவந்தபடி, “ஹி...ஹி...இப்பத்தான் உனக்கு புரியுதா...” ஒருச் சேர சிரித்தனர்.
குழப்பிப் போய், “நீங்க எப்படி எங்கம்மா நெஞ்லேர்ந்து வந்தீங்க...” என்று படபடப்புடன்.
அவர்கள் என்னிடம் சிக்காமல் ஓடியப்படியே, “நீ எங்க பெஸ்ட் ஃபிரண்டு தானே. அதான் உன் கூட விளையாட உங்கம்மா மார்பிலேருந்து நாங்களாவே கழண்டுகிட்டு வந்துட்டோம்.” என்று கெக்கெபெக்கென்று வெட்கத்துடன் சிரித்தனர்.
“அடப்பாவிகளா.” என்று அவர்களை அடிக்கப் ஓடினேன். ஏதோ தோன்ற பயந்துப்போய் “நில்லு நில்லுங்கடி... நீங்க கழண்டுகிட்டு வந்தீங்கன்னா... எங்க அம்மா மார்பு கிழிஞ்சி போயிருக்குமே... அம்மாவுக்கு இரத்தம் வந்திருக்குமே... வலியால துடிச்சிட்டிருப்பாங்களே...ஐயோ ஐயோ...அம்மாஆஆஆ...” என்று அலறினேன்.
அதில் ஓருத்தி இன்னொருத்தியைப் பார்த்து, “இங்க பாருடி...நாம இவன் கிட்ட விளையாட ஆசையாசையா வந்தா...நம்மளை விட்டுட்டு அம்மா எப்படியிருங்காங்கன்னு அலற்ரான்.” என்றாள்.
எனக்கு அம்மாவின் நிலைமை நினைத்து வருத்தமாக இருந்தது. அம்மாவின் பீய்த்தெடுக்க மார்பை நினைக்கவே என் மனம் அஞ்சியது.
“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...கெஞ்சிக் கேட்டுக்குறேன்...அம்மா வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பா... நல்ல பொண்ணுங்கலா போய் என் அம்மா மார்புல ஓட்டிக்கிங்க... ப்ளீஸ் நீங்க என் பிரண்ட்ஸூன்னா என் அம்மா மார்புல போய் ஓட்டிகங்கடி... அம்மா பாவம்டி...வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...” என்று அழுகைஅழுகையாக கெஞ்சினேன்.
“இங்கே பாருடி... பொம்பளை மாதிரி இவன் அழறான்... நாங்க உன் மேலே பாசம் வெச்சு விளையாட வந்தா... நம்மளை விட்டுட்டு இவன் அம்மா மார்பை பத்தியே யோசிக்கிறான்.” என்று ஓருத்தி மற்றொருத்தியிடம் சொன்னாள்.
“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...சீக்கிரம் போய் என் அம்மா மார்புல ஏறி ஓட்டுங்கடி.” என்று அழுமையுடன் கெஞ்சினேன்.
இருவரும் ஒருச் சேர, “உனக்கு நான்க வேணும்மா...இல்ல உங்கம்மா மேனகா வேணுமா...” என்று கேட்டனர்.
சற்று யோசித்த நான், “ என் அம்மா மேனகா மார்புல தொங்கிட்டிருக்கற நீங்கத்தான் எனக்கு வேணும்...தனியாயெல்லாம் வேணாம்.” என்றேன்.
ஓருத்தி, “டேய் இங்கபாருடி பயங்கர புத்திசாலியா இருக்கான். இவன் அம்மா மார்புல நாம் போய் தொங்கனாத்தான் இவனுக்கு புடிக்குமா...ஏன் மன்மதராசாவுக்கு தனியா வந்தா புடிக்காதோ.” என்றாள்.
“ப்ளீஸ்...ப்ளீஸ்...எங்கம்மா வலியால துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...சீக்கிரம் போஙகடி.” என்று குத்துக்காலிட்டு உட்கார்ந்து அழுதேன்.
“சரி உங்கம்மா மேனகா மார்புல நாங்க மறுபடியும் போய் தங்குனும்னா... நீ எங்ககூட நல்லா விளையாடனும்... நாங்க சந்தோஷப்படறளவுக்கு விளையாடனும் சரியா.” என்று நிபந்தனை போட்டார்கள்.
வேறு வழியில்லாமல் “சரிங்கடி...ஆனா விளையாட்டை சீக்கிரம் முடிச்சடனும்... அம்மா பாவம் வலியால் துடிச்சிகிட்டிருப்பாங்க...அழுதுகிட்டிருப்பாங்க...” என்றேன்.
அவையிரண்டும் நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி, “அது உன் கையிலத்தான் இருக்குடா சின்ன பையா...” என்றனர்.
“என்ன விளையாட்டு விளையாடலாம்.” என்றேன்.
“முதல்ல ஓடி பிடிச்சு விளையாடலாமா.” என்றனர் குதூகலம் சிரிப்புடன்.
“சரிங்கடி.” என்று நான் சொல்ல ஆளுக்கொரு மூலை என உருண்டோடினார். நான் அவர்கள் பின்னால் ஓட அவர்கள் என் பிடிக்கு தப்பாமல் நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி உருண்டோடினர். நான் விடாமல் தொரத்தி ஓருத்தியை கப்பென்று பிடித்துவிட்டேன். நன்றாக கசக்கி பிழிந்து கிள்ளினேன்.
“டேய் வினித நான் உன் பெஸ்ட் பிரண்டுடா...இப்படி கசக்கி கிள்ளாதடா... எங்க மேல பாசம் வைடா...” என கெஞ்சினாள்.
“நான் ஏன் உங்கமேலே பாசம் வைக்கனும்... எங்கம்மா மார்பை கிழிச்சிகிட்டு அவங்களை வலியால கதறவிட்டுட்டு வந்து நிக்கும் உங்க மேலே நான் ஏன் பாசம் வைக்கனும்.” என்றேன் கோவமாக. இன்னும் வெறிக் கொண்டு பிழிஞ்சி கிள்ளினேன்.
அது ஐயோ என்று அது அலறியது.
“ப்ளீஸ் அப்படி கிள்ளாதேடா...எங்களுக்கு உன்னை ரொம்ப புடிக்கும்டா... நீ சின்ன குழந்தையா இருக்கும்போது நாங்க தான் உனக்கு பால் கொடுத்து காப்பாத்தினோம்...எங்க தசைக தான் உங்கம்மா உன் மேல வெச்ச பாசத்தை காட்டியது... நீ எங்க உயிர்டா...மேனகாவை விட எங்களுக்கு நீ தாண்டா முக்கியம்...” என்றாள் ஆசையாக அன்பாக.
அப்போதுதான் பார்த்தேன். மேலே பெரிய காம்பு அதன் அகன்ற பீடத்தின் மேல் நட்டு நின்றிருந்தது. அதன் வழியே புஸ் புஸ் யென்று பால் பீய்ச்சியடித்தது.
நான் கிள்ளி கசக்கிய இடத்தை இதமாக தடவி முத்தம் கொடுத்தேன் அது “வினித் வி லவ் யூ...” என்றது. என் பக்கத்தில் மற்றொருத்தியும் வந்து, “என்னையும் அந்த மாதிரி விளையாடுடா.” என்றது.
நான் இருவரையும், மென்மையாக தொட்டு, பிடித்து, கசக்கி, எச்சிலொழுக முத்தம் கொடுத்தேன். இரண்டும் துடித்து தடித்தது. “அப்படிதாண்டா... எங்களை இப்படி நடத்தனும்...இந்த பாசத்துக்காக எப்படி ஏங்கிப் போனோம் தெரியுமா... மத்தவங்க எங்களை எப்படி கையாண்டு சின்னாபின்னமாக்கிறாங் தெரியுமா...அவங்களை பார்த்தாலே பயம் தாண்டா.” என்று காம்புகளிலிருந்து புஸ் புஸ்ஸென்று பாலை பீய்ச்சியடித்தப்படி சொன்னார்கள்.
எனக்கு திடுக்கென்றது, “என்னடி சொல்றீங்க... உங்களை மத்தவங்க தொட்டாங்களா...” என்றேன் படபடப்புடன்.
“ ஐயோ...மன்னிச்சுடா...சாரி...வார்த்தை தவறிடுச்சு... உங்கப்பாவை தவிர வேறு யாரையும் உங்கம்மா தொட விட்டுருவாங்களா. கொன்னுடுவாங்க. நாங்க உங்கப்பா மேலே எவ்வளவு பாசம் வெச்சிருக்கோம். ஆனா உங்கப்பா அதை தெரிஞ்சுக்காமே, போராட்டா மாவு பிழியறாப்பால வெறியோடு பிழியறாரு. எங்க காம்பை சும்மா திருகி கசக்கி போட்டுவாரு. உங்கப்பாவைப் பார்த்தா எங்களுக்கு பயம் வந்து அழுதுடுவோம். எங்களை அன்பா யாராவது தொட மாட்டாங்களான்னு ஏங்குவோம். உங்கம்மா மேனகா உன்னை அவங்க மார்போடு தூக்கும்போது எங்களுக்கு எவ்வளவு சந்தோஷம் தெரியுமா. ஆனந்தத்துல துடிச்சுப் போய்டுவோம். எங்களை அன்பா நடத்துற ஓரு ஆள் கிடைச்சுட்டான்னு, நாங்க பால் கொடுத்து வளர்த்த பையன் எங்களுக்கு கிடைச்சாட்டான்னு இன்பமா இருப்போம். உன்னை நினைச்சி நினைச்சி, எங்க காம்புக இரும்பு ராடா மாறி துடிச்சுப் போய்டும்.” என்று துள்ளிக் குதித்தப்படி.
நான் அவர்களை அன்பாகவும் பாசத்துடனும் கசக்கினேன். முத்தமிட்டேன். தொட்டேன். மென்மையாக கிள்ளினேன். பிடித்து மசாஜ் செய்தேன். அதில் ஓருத்தி காம்பை என் வாய்க்கு கொண்டு வந்தாள். “பால் குடிடா வினித்.” என்றாள். நான் பால் குடித்தேன். இன்னொருத்தியும், “சேர்ந்து பால் குடிடா...” என்று தன் காம்பையும் என் வாயில் திணித்தாள். இரண்டு காம்பிலிருந்தும் பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தேன். உபரி பால் என் வாயிலிருந்து வழிந்துக் கொண்டிருந்தது. வயிர் முட்ட பால் குடித்தேன். மறுபடியும் அவர்களை ஆறத் தழுவி முத்தம் கொடுத்தேன்.
அம்மா அங்கே முலையில்லாமல் ரத்தம் வழிந்து துடித்துக் கொண்டிருப்பாள் என்கிற எண்ணம் ஒரு புறம் என் நெஞ்சை அரிக்க. என் மொத்த உயிரையும் கொடுத்து என் அன்பையும் நேசத்தையும் அவர்கள் மேல் பொழிந்துக் கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் திருப்தி அடைந்து விட்டார்கள் என எண்ணி நான் நிறுத்தினேன்.
என் அம்மாவின் முலைகளைப் பார்த்து, “போதுமா... என் அம்மா கஷ்டப்பட்டு கொண்டிருப்பாங்க... ப்ளீஸ் நீங்க போய் அவங்க மார்புல ஓட்டிக்கோங்க.” என்று பாசமாக கேட்டேன்.
அவர்கள் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டார்கள். காம்புகளிலிருந்து பால் வழிந்துக் கொண்டிருந்தது. சிவந்துப் போயிருந்தார்கள். என்னை பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்து, “டா...டா...பாய் பாய்...” என்று சொல்லியவாறு புயல் காற்றைப் போல மாடிப்படிகளில் கீழிறிங்கி ஓடினார்கள்.
ஐயோ என் அம்மா என்னாவாது, இப்படி என்னை ஏமாற்றி ஓடுகிறார்களே, என்று நான் அவர்களைப் பிடிக்க இருக்கைகளை நீட்டியப்படி பின் தொடர்ந்தேன். என் அம்மாவின் முலையில்லாத ரத்தம் வழியும் மார்பை நினைத்து அழுதேன், கதறினேன், உடலெல்லாம் வியர்த்துக் கொட்டியது, சிறுநீர் முட்ட அடக்கமுடியாமல் கழித்துவிட என் உடம்பின் நடுப்பகுதியிலெல்லாம் ஈரமானது. பயங்கரமா கத்தினேன்.
“வினீனீனீனீனீனீனீனீனீனீனீனீத்த்த்...” என்று அம்மாவின் சத்தம் என் காதுகளில் விழ கண்களை திறந்தேன். அம்மா என்னை உலுக்கி கொண்டிருந்தாள். நான் வியர்வையாலும் சிறுநீராலும் தொப்பலாக நனைந்து நடுங்கிக் கொண்டும் அழுது கொண்டிருந்தேன்.
... தொடரும்