Incest சித்தாரா சித்தி!!

[youngtamil]

“நீங்க உடனே கிளம்பி வாங்க தம்பி”  என்று ராஜன் மாமா சொல்லிவிட்டு போனை துண்டித்தார். எனக்குள் ஒரு வித பயம், சோகம் எல்லாம் தொற்றிக்கொள்ள ஒரு ஐந்து நிமிடம் அப்படியே கட்டிலில் உக்கார்ந்தேன். பின்னர் லேசான இயல்பு நிலைக்கு திரும்பி ஊருக்கு கிளம்ப சின்ன பேக் பாக்கில் தேவையானவற்றை மட்டும் எடுத்து கொண்டு வெளியே வந்தேன்.

வெளியே ஹாலில் மூன்று பேரும் உடம்பில் ஒட்டுத்துணி கூட இல்லாமல் அம்மணமாக ராத்திரி போட்ட ஓலாட்டத்தில் அசதியாக தூங்கி கொண்டு இருந்தனர். தூரத்தில் கிடந்த போர்வையை எடுத்து மூன்று பேர் மீதும் போட்டுவிட்டு என்னுடைய பைக்கை எடுத்து கொண்டு பெங்களூரில் இருந்து சொந்த ஊரான ஓசூருக்கு கிளம்பினேன். 

ஊருக்கு போய் கொண்டு இருக்கும் நேரம்முழுக்க அப்பாவுடனான உரையாடல்கள் தான் மனதில் ஒலித்து கொண்டு இருந்தன. 

“சின்னதா இருந்த இந்த டயர் கம்பெனியை இந்திய அளவுல நான் கொண்டு போய்ட்டேன். அதை உலக அளவுல கொண்டு போகணும்னா நீ ரப்பர் இன்ஜினியரிங் படிச்சா தான் சரியா இருக்கும் வினய்”

“எனக்கு உண்மையான பிராண்ட்னு யாருமே கிடையாது.. எல்லாம் பணத்துக்காக கூட சுத்துறவங்க. உனக்கு உண்மையான ப்ரண்ட் வேணும்னா உன்னோட சொத்து மதிப்பு தெரியாம இருக்கணும். நீ ஒரு சாதாரண மிடில் கிளாஸ் ஸ்டுடென்ட்டா படிச்சா தான் அது உனக்கு கிடைக்கும்”

“கூடிய சீக்கிரமே MBA முடிஞ்சிடும், உன்கிட்ட பொறுப்பை கொடுத்திட்டு ரிட்டையர் ஆகிடலாம்னு இருக்கேன்”

“பட் டாட் எடுத்த உடனே நான் எப்படி இவளோ கம்பெனிக்கு CEOவா”

“என் தாத்தா இருந்தப்போ நான் ஆகல. நான் ரப்பார் இன்ஜினீரியிங்கும் படிக்கல மேனேஜ்மென்ட் டிகிரியும் படிக்கல. உன்னால முடியும் வினய். எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு”

என்னையும் அறியாமல் எனக்கு கண்ணீர் வந்தது. எல்லாவற்றிலும் ரொம்ப ஓபனாக பேசி பழகிய அப்பா இரண்டாவது கல்யாணத்தை பற்றி பேசியதே இல்லை. சொல்லப்போனால் எங்களுக்குள் இருந்த உறவில் லேசான விரிசல் ஏற்பட காரணமே இந்த கல்யாணம் தான். அவர் கல்யாணம் பண்ணியதில் ஆட்சேபணை இல்லை என்றாலும் அம்மாவின் இடத்தில இன்னொரு பெண்ணை அதுவும் என்னை விட சில வயதே மூத்த பெண்ணை பார்க்க எனக்கு மனது இடம் கொடுக்கவில்லை. அவர் கல்யாணம் பண்ணியத்தில் இருந்து நான் பக்கத்தில் இருந்தாலும் ஓஸுருக்கு போகவே இல்லை அவர் தான் நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் வந்து பார்த்துவிட்டு போனார். 

ஓசூர் நகரத்தில் வெளிப்புறத்தில் தான் இருந்தது எங்கள் பூர்விக பங்களா. பல ஏக்கர் நிலப்பரப்பை வாங்கி அதன் மையத்தில் தாத்தா கட்டிய பங்களா.  கடைசியாக அம்மா இறந்தபோது வந்தது, இப்போது அப்பாவின் இறப்புக்கு வந்து இருக்கிறேன். பெரிய மாற்றங்கள் இல்லாவிட்டாலும் ஒரு மூலையில் புதிதாக ஒரு கார்டன் முளைத்து இருந்தது. நான் வந்தது கேள்விப்பட்டவுடனே ராஜன் மாமா தான் வெளியே வந்தார், வெளியே வந்தவர் என்னை கட்டிக்கொண்டு அழுதார். 

பங்களாவின் உள்ளே நடுவில் அப்பாவின் உடல் வைக்கப்பட்டு இருந்தது.. பக்கத்தில் உக்கார்ந்து எனது அப்பாவின் இரண்டாவது மனைவி, எனது சித்தி சித்தாரா அழுது கொண்டு இருந்தாள்.



நான் அவளை ஒரே ஒரு முறை தான் பார்த்து இருக்கிறேன் அதுவும் அப்பா அவளை கல்யாணம் செய்த நாளன்று அதற்கு பின்னர் வீட்டிற்கு போவதையே ஏதாவது காரணம் காட்டி தவிர்த்தேன். முன்பு பார்த்ததை விட லேசாக சதை போட்டு இருந்தாள், அதை விட ஜொலிப்பு பலமடங்கு கூடி இருந்தது. என்னை பார்த்து தலையைத்து ஏதோ சொல்லிவிட்டு மீண்டும் அழ தொடங்கினாள்.  

காலை ஏழுமணிக்கெல்லாம் பயங்கர கூட்டம். பாக்டரி தொழிலாளிகள், முக்கிய பிரமுகர்கள், பிசினெஸ் கஸ்டமர்கள் என்று ஆளாளுக்கு வந்து ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு போனார்கள். அன்று சாயங்காலத்திற்குள் எல்லாமே முடிந்தது. ராஜன் மாமா தான் கடைசிவரை கூட இருந்தார். 

அப்பா இருந்தபோது கூட அந்த வீட்டில் இருக்க பிடிக்கவில்லை. இப்போது கேட்கவே வேண்டாம்.  அன்று இரவு முடிந்து அடுத்த நாளே மீண்டும் பெங்களூரு வந்துவிட்டேன். என்னுடைய ரூம்மெட் எல்லாரும் ஸ்டடி லீவிற்கு ஊருக்கு சென்று இருக்க ஒரு வாரம் தனிமையில் கழிந்தது. கீர்த்திக்கு பலமுறை தொடர்பு கொள்ள முயன்றும் பேச முடியவில்லை. என் கவனத்தை படிப்பில் திருப்பு பரீட்சையை நன்றாக எழுதினேன். கோல்ட் மெடல் கிடைப்பது உறுதி. அனைவரும் பரீட்சை முடிந்து ரூமை காலி செய்து போக நான் மட்டும் BBA பரிட்சை தொடங்கும் வரை இருந்து கீர்த்தியை நேரில் சமாதானம் செய்துவிட்டு போகலாம் என்று காத்து கொண்டு இருந்தேன். அப்போது ராஜன் மாமாவிடம் இருந்து அழைப்பு வந்தது. 

“தம்பி பரிட்சை எல்லாம் எப்படி போச்சு. நல்லா பண்ணீங்களா”

“ஹ்ம்ம் நல்ல படியா போச்சு. என்ன மாமா நீங்க போன் பண்ணி இருக்கீங்க ஏதாச்சும் முக்கியமான விஷயமா”

“தம்பி, உங்க அப்பாவுக்கு அப்புறம் நீங்க தான்னு பார்த்தா உங்க சித்தி ஆபிஸ் வந்து அவங்க பாட்டுக்கு நான் தான் அடுத்த CEO அப்படி இப்படினு போர்டு ஆப் டைரெக்டர்ஸ் கிட்ட பேசிட்டு இருக்காங்க. அதில்லாம உங்க அப்பா சொத்து பூராவும் அவங்களுக்கு எழுதி வச்சிட்டதா வேற பேச்சு அடிபடுது.. பாத்துக்கோங்க தம்பி”

கீர்த்தியுடன் பேசிவிட்டு பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று இருந்துவிட “அவங்க அப்பாவோட சேர்ல உக்காந்திட்டாங்க தம்பி” “வீட்டுல வேலை பாக்குற எல்லாருக்கும் யூனிபோர்ம் எல்லாம் போட சொல்லுறாங்க” “பல வருசமா வீட்டுல வேலை பார்த்த நிறைய பேரை வேலையே விட்டே நிறுத்திட்டாங்க”  என்று தினம் தினம் ஏதாவது சித்தியின் அடாவடித்தனத்தை பற்றி தகவல் வர மீண்டும் வீட்டிற்கு கிளம்பி போனேன். 

சித்தியை கல்யாணத்தின் போது பார்த்தேன், குடும்ப பாங்கான பெண்ணை போல நேர்த்தியாக புடவையில் இருந்தவள். இப்போது டிசைனர் சுடிக்கு மாறி இருந்தாள். துப்பட்டா போடாமல் இருக்க அவளின் வீங்கிய இளநீர் காய்கள் இரண்டையும் பார்க்காமல் இருப்பது ரொம்பவே கடினம். 



வீட்டிற்கு அடைந்தவுடன் “என்ன திடிர்னு வந்து இருக்கே, சொல்லிட்டு வந்து இருக்கலாம்ல” வீட்டின் மத்தியில் இருந்த தாத்தாவின் ஈஸி சேரில் உக்கார்ந்து கொண்டே கேட்டாள். 

என் வீட்டுக்கு வரதுக்கு நான் உன்கிட்ட கேட்கணுமா என்று மனதிற்குள் நினைத்தாலும் வந்த உடனே பிரச்னை வேண்டாம் என்று “பரீட்சை எல்லாம் முடிஞ்சி போச்சு என்று சொல்லிவிட்டு மாடிக்கு ஏறினேன். 

“அங்கே எங்கே போறே” என்றாள் மாடிக்கு போவதை பார்த்துவிட்டு. 

“மாடில தானே என் ரூம்” 
“பெரிய பெட்ரூம் எல்லாம் கீழே தானே இருக்கு” 

“பரவாயில்லை.” 

என்னுடைய ரூம் இத்தனை வருடங்கள் ஆகியும் அப்படியே இருந்தது. அன்று முழுக்க ரூமை சுத்தம் செய்வதிலே போனது. சாயங்கால நேரத்தில் எங்கள் குடும்ப லாயர் வந்தார். அவர் அப்பா சொத்து முழுவதும் என்னுடைய பெயரில் எழுதி இருப்பதை சொன்னபோது சித்தியின் முகம் மாறி போனது. அவளுக்கென எங்கள் பங்களாவின் ஒரு மூலையில் வேலைக்காரர்களுக்கு கட்டப்பட்ட ஒரு சின்ன வீடு மட்டும் தான் எழுதியிருந்தார். 

லாயர் கிளம்பிய பிறகு நானும் கிளம்பி ராஜன் மாமாவை பார்க்க போனேன். அவரிடம் அப்பா சொத்து முழுக்க எனக்கு எழுதி வைத்து இருப்பதை சொன்னேன். 

“நல்ல வேலை தம்பி.. நான் கூட உங்க அப்பா ஒரு வேலை எல்லா சொத்தையும் எழுதி உங்களை நடுத்தெருவில நிக்க விட்டு போயிட்டாரோன்னு நினைச்சேன்”

“அதெப்படி மாமா. அவருக்கு அடுத்தது நான் தான் கம்பெனியை நடத்தணும்னு ஆசைப்பட்டார்”

“உங்க அப்போ போனதுக்கு அப்புறம் உங்க சித்தி தான் ஆக்டிங் CEOவா இருக்காங்க”

“அதெப்படி  மாமா”

“தெரில உங்க அப்பா போர்டு மெம்பெர்ஸ் கிட்ட சொல்லி இருக்கணும்”

“நான் போர்டு மெம்பெர்ஸ் கிட்ட பேசவா”

“ஐயோ நீங்க இதுல இன்வால்வ் ஆகாதீங்க. போர்டு மெம்பர் கிட்ட நான் பேசிக்கிறேன். நீங்க உங்க சித்தி ஏதும் கொடுத்து கையெழுத்து கேட்டா மட்டும் போடாதீங்க”

“சரி மாமா, அப்போ நான் கிளம்புறேன். ”

“அட இவளோ தூரம் வந்து சாப்பிடாம போனா எப்படி”

அங்கே ராஜன் மாமாவின் வீட்டிலே சாப்பாட்டை முடித்துவிட்டு இரவு வீட்டுக்கு வந்தேன். இரவு கதவை சித்திதான் திறந்தாள். சொத்தில் தனக்கு எதுவும் இல்லை என்று அழுது இருக்க வேண்டும் போல அவள் கண்கள் சிவந்து இருந்தது. 

“ஒரு 5 நிமிஷம் வெயிட் பண்ணுங்க. சாப்பாடு ரெடி பண்ணுறேன்”
“வேண்டாம் சாப்பிட்டு வந்துட்டேன்”

“சூடான மில்க் தரவா” பாசமாக கேட்டாள். 

சொத்து இல்லை என்பதற்காக பாசத்தை காட்டி மயக்குவது அப்பட்டமாக தெரிந்தது. 

“வேண்டாம்” நான் அதற்கு மேல் ஒன்றும் பேசாமல் மாடியில் சென்று படுத்துவிட்டேன். 

அடுத்த நாள் காலையில் ரூம் கதவை யாரோ தட்ட வீட்டில் இருக்கிறேன் என்கிற ஞாபகமே இல்லாமல் வெறும் ஷார்ட்ஸுடன் எழுந்து கதவை திறந்தேன். வெளியே சித்தி காபியுடன் நின்று கொண்டு இருந்தாள். நான் வேகமாக ஒரு டிஷர்ட்டை எடுத்து மாட்ட அவள் ரூம் உள்ளே வந்துவிட்டாள். டேபிளில் காபியை வைத்துவிட்டு சுற்றும் முற்றும் நோட்டமிட்டு கொண்டே பேச்சை ஆரம்பித்தாள். 



“நான் தான் இப்போ கம்பெனி பார்த்துட்டு இருக்கேன் தெரியுமா?”

“ஹ்ம்ம் கேள்வி பட்டேன். ஆனா அப்பா ஆசை பட்டது அவருக்கு அப்புறம் நான் தான் பார்த்துக்கணும்னு” 

“எனக்கு தெரியும். நீ இப்போ தான் காலேஜ் முடிச்சு இருக்கே”

“அப்பா என்னை படிக்க வச்சதெல்லாம் இந்த கம்பெனியை வழி நடத்தேதான்” 

“காபியை குடி சூடு ஆறிட போகுது” சொல்லி காபியை கையில் நீட்ட அதை வாங்கி குடிக்க ஆரம்பித்தேன். அவள் பேச்சை தொடர்ந்தாள்.   

“அது சரி தான் உனக்கு ஏன் தேவையில்லாம ஸ்ட்ரெஸ். இது தானே என்ஜாய் பண்ணுற வயசு. நான் பிசினெஸ் பாத்துக்குறேன் உங்க அப்பா கஷ்டப்பட்டது போதும்”

அவள் பேசியதை கேட்டு எனக்கு கொஞ்சம் கோபம் வந்தது. கடுப்புடன் “எனக்கும் பிசினெஸ் பார்த்துக்க தெரியும்” என்றேன்.   

அவள் என் கோவத்தை பார்த்து பேச்சை மாற்ற “சரி காபி எப்படி இருக்கு” என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே. 

“நல்லா இருக்கு சித்…” சித்தி என்று சொல்லாமல் நிறுத்தினேன்.  

“எனக்கு தெரியும் வினய்.. சித்தின்னு கூப்பிட எவளோ கஷ்டமா இருக்கும்னு. இனிமேல் சித்தின்னு ஆசையா கூப்பிடு.. வேண்டாம் அம்மான்னு கூப்பிடு” கண்களில் கண்ணீர் வந்தது. அவள் நெருங்கி என்னை இழுத்து அவள் தோளில் சாய்த்து கொண்டு தலையை கோதிவிட்டாள். அவள் சுடிதாரின் மேல் போட்டு இருந்த ஷால் கீழே இறங்கி இருந்தது. அவள் இளநீர் காய்கள் தெளிவாக தெரிய வெறும் சார்ட்ஸ் மட்டும் போட்டு இருந்தத்தால் சுன்னி ஷார்ட்ஸை முட்டி கொண்டு இருந்தது. 



அவள் கொஞ்ச நேரம் ஆறுதல் சொல்லிவிட்டு கிளம்பியவுடன் விரைத்த சுண்ணிய அடக்க சார்ட்ஸ் உள்ளே கைவிட்டு அழுத்தி கொண்டு இருந்தே “காப்பி டம்ளர் எடுக்க மறந்துட்டேன்” என்று சித்தி உள்ளே நுழைந்தாள்.