Adultery ஒரு மலரின் பயணம்

[meenafan]

செம பசியோடு இருந்தாள் சுசீலா. வயிற்றுப்பசி.


இருவரும் ஹாலுக்கு வந்தனர். 3 தட்டுக்கள் இருந்தன. இரண்டில் பிரியாணி மிச்சம் இருந்தது.

"உன் பையன் சரியான சாப்பாட்டுராமன். எங்க ரெண்டு பேராலும் கூட முழுசா சாப்பிட முடியல. இவன் பாரு மிச்சம் வைக்கலை."

"எங்க அவங்க?"

"உன் பையனுக்கு மாத்து துணி இல்லைல. அதான் வாங்க போயிருக்காங்க"

"எல்லா விஷயத்தையும் கவனிச்சு தான் பண்ணுறீங்க அண்ணனும் தம்பியும். செமையா பசிக்குது. எது உன் தட்டு சுதன்"

"ஏன் கேட்குற?"

"புருஷன் சாப்பிட தட்டுல சாப்பிடத்தான்"

"இதான்" என்று எடுத்துக்கொடுத்து, மதன் தட்டில் மிச்சம் இருந்தவற்றையும் அதில் கொட்டினான்.

"ஏய் என்ன பண்ணுற"

"கொழுந்தன் மிச்சம் வைச்சதையும் சாப்பிடு. இரு கடைசி பொட்டலத்தை எடுத்துக்கிட்டு வர்றேன்"

சிங்கள் சோஃபாவில் உட்கார்ந்தாள். இருந்த கொலை பசிக்கு அள்ளி அள்ளி சாப்பிட்டாள். மீதம் இருந்த வெங்காய பச்சடி, சால்னாவையும் கடைசி பிரியாணி பொட்டலத்தையும் எடுத்து வந்தான் சுதன்.

"கொஞ்சம் எழுந்திரு"

"ஏன்பா. சாப்பிட விட்டேன்"

"சாப்பிடுடி. அதுக்காக தானே வாங்கி வெச்சது. எழுந்திரு சொல்றேன்"

அவள் எழ... அந்த ஒற்றை சோஃபாவில் இவன் உட்கார்ந்தான். "இப்போ என் மடியில உட்காரு"

"ச்சீ"

"தேவ லோகத்துல விருந்து சாப்பிடும்போது சகதர்மிணி அதான் கட்டுன பொண்டாட்டிகள் அவங்க புருஷங்க மடியில உட்கார்ந்து தான் சாப்பிடுவாங்களாம்"

"உனக்கு இதெல்லாம் கூட தெரியுமா?"

"ம்... இன்னும் நிறைய. சொல்லித்தரேன்"

அவள் அவன் மடியில் உட்கார்ந்தாள். இருவரும் பிறந்த மேனியோடு இருந்தனர்.

"தேவ லோகத்துல இப்படித்தான் அம்மணக்கட்டையா இருப்பாங்களா"

"ஆமாம். அது தெரியாதா உனக்கு. அசுரர்கள் நாகரீகமா இருக்கிறதை பார்த்து தான் தேவர்கள் ட்ரெஸ் போட ஆரம்பிச்சாங்கன்னு ஒரு கதை இருக்கு"

"இதெல்லாம் எங்க படிச்சே நீ?"

"அதெல்லாம் அப்புறம் சொல்றேன். நீ சாப்பிடு"

கிராமத்து பெண்கள் எப்போதும் சாப்பாட்டு விஷயத்தில் வஞ்சம் வைப்பதில்லை. அள்ளி அள்ளி சாப்பிட்டாள்.

"விக்கிக்க போகுது டி. பொறுமையா"

அவனை செல்லமாக முறைத்துவிட்டு தொடர்ந்தாள். அவள் சூத்து பிளவில் அவன் கடப்பாரை இடறிக்கொண்டு இருந்தது. அவன் வலது கை அவள் தொடையையும். இடது கை முலை & இடையையும் வருடிக்கொண்டு இருந்தன. அவன் மூக்கோ கொண்டையிட்ட அவள் முடியையும் கொண்டை விட்டதால் நன்கு புலப்பட்ட அவள் பிடாரியையும் வாசம் பிடித்தன.

இத்தனை இடைஞ்சல்களையும் ரசித்தபடியே அவள் சாப்பிட்டாள்.

5 நிமிடங்களுக்குள் மிச்சம் ஏதும் இல்லாமல் அவள் தட்டு காலி.

"ஏன்டி வயிறு தானே? வேற ஏதாவதா?"

"சாப்பிடுறதை எல்லாமா கண்ணு வைப்பே" அவள் எழ முயற்சித்ததாள்.

"எங்கே போறே?"

"தட்டு பாத்திரமெல்லாம் கழுவ வேண்டாமா. இப்படி போட்டு வைக்கிறது எனக்கு சுத்தமா பிடிக்காது."

"அண்ணன் சொல்வாரு. நீ வீட்டை செம நீட்டா வைச்சிருப்பியாமே"

"சும்மா அண்ணன் பேச்சை எடுக்க வேணாம்" சற்றே உஷ்ணமாக சொல்லிவிட்டு எழுந்தாள். 3 தட்டுக்கள், சைடு டிஷ் கொட்ட பயன்பட்ட கிண்ணங்கள் எல்லாவற்றையும் கிச்சன் சிங்கில் போட்டு துலக்கினாள்.

"சுதன் அந்த பிரியாணி பொட்டல பேப்பர் கவர் எல்லாத்தையும் எடுத்து குப்பை தொட்டியில போட்டுட்டேன்"

அவன் போட்டு விட்டு அவளை பின்னல் இருந்து அணைத்தான்.

"கிச்சன்ல என்ன விளையாட்டு. ரூமுக்கு போ. நான் ஒரு தடவை வீட்டை கூட்டிட்டு வரேன்"

"அதெல்லாம் தேவை இல்லைடி"

"நமக்கு ஒருத்தவங்க வீடு கொடுத்திருக்காங்க. அதை நீட்ட வைச்சு திரும்ப கொடுக்க வேண்டாமா"

"உன் கடமை உணர்ச்சிக்கு ஒரு அளவு இல்லையா"

அம்மக்கட்டையாக சென்று விளக்கமாத்துக்கட்டையை எடுத்து வீட்டை சுத்தம் செய்தாள். அவன் சோஃபாவில் காத்திருந்தான். அவள் வீட்டு வேலை செய்யும் அழகை ரசித்தான்.

அவள் வேலைகளை முடித்துவிட்டு வந்தபோது..."வா" என்று இழுத்து அவன் மடியில் உட்கார வைத்து உதட்டத்தோடு உதடு முத்தம் கொடுத்தான்.

"ஒன்னும் தெரியாத பாப்பான்னே. கமல் கிஸ் கொடுக்குற"

"இது பிரென்ச் கிஸ் டி. கமல் கிஸ்ஸாம்"

"எனக்கு தெரிஞ்சி கமல் தான் கவுதமிக்கு இப்படி கிஸ்ஸடிப்பார்"

"ம்... சரி. வீடு பழையபடி சூப்பரா ஆகிடிச்சி. செம டி"

அவள் மூடு அவுட் ஆனாள். கண்களில் நீர் திரண்டது. "நான் இப்படி தான் சுதன். வீடு, வீட்டு வேலை, சமையல், கல்யாண் படிப்புன்னு மட்டும் ஒரு சின்ன வட்டத்துக்குள்ள சுத்திக்கிட்டு இருந்தேன்"

"ஏன் உனக்கு ரொமான்ஸ் எல்லாம் பிடிக்காம இருந்துச்சா"

"தெரியாம இருந்துச்சி"

"தெரியாமன்னா?"

"அரேஞ்டு மேரேஜ், இந்த ஆளு ஒரு கடுவன் பூனை. 3 வருஷம் முன்னாடி வரைக்கும் மாமனார் மாமியார் இருந்தாங்க. 2000 செப்டம்பர் மாமனார் இறந்தார். 2001 மே மாமியார் இறந்தாங்க. அவங்க இருக்குற வரை எனக்கு பெருசா ஒன்னும் தெரியலை. எப்பவும் ஏதாவது வேலை இருக்கும். ரெண்டு பேரும் பேச்சுத் தொணைக்கு இருந்தாங்க. நமக்குத்தான் மாசத்துக்கு 1-2 பண்டிகை இருக்குமே, தைனா பொங்கல் மட்டுமா. தை பூசமும் தான். மாசி மகம். இப்படி எப்பவுமே ஏதாவது விசேஷம். கோவில். வீட்டுல பூஜை. விரதம். எந்த விசேஷம்னாலும் அதுக்குன்னு ஒரு சமையல் இருக்கும். அது போக அமாவாசைனா மாமனார் க்ராண்டா பண்ணனும் சொல்வார். அவங்க போன பின்னாடி ஒரு வெறுமை. இந்த ஆள் இருக்காரே.."

"மனோகரா"

"அவர் பேரை சொல்லக்கூட பிடிக்கலை"

"நாய்னு சொல்லு"

"ச்சீ...உனக்கு குரு. இப்படி சொல்றியே"

"அவனை பற்றி அப்புறம் சொல்றேன். நீ சொல்லு"

"இந்த ஆள் மூஞ்சி கொடுத்து பேசக்கூட மாட்டாரு"

"ஏன்?"

"தெரியலை. மாமனார் மாமியார் இருக்குறப்போ பெருசா எடுத்துக்களை. என் கிட்ட மட்டும் இல்ல. கல்யாண் கிட்டையும் சரி, அவங்க அப்பா அம்மா கிட்டையும் சரி. யார் கிட்டையும் கலகலப்பா பேச மாட்டாரு, மூணாவது மனுஷன் மாதிரி தான். கல்யாண் கிட்ட கூட ஏதோ டீச்சர் ஸ்டூடன்ட் கிட்ட பேசுற மாதிரி தான். ஒரு ஒட்டுதலும் இல்லை."

"ம்... அப்புறம்"

"அப்போ தான் உன் அண்ணன் வந்தது. இல்ல... உன் அண்ணனை நீ அனுப்பியது"

"அதை சொல்லு. அண்ணனை எப்படி நீ மடக்குமே"

"ச்சீ... வாய் அழுகிடும். மரக்கட்டை மாதிரி இருந்த என்னை உன் அண்ணன் தான்.."

"அதான் சொல்லேன். என் அண்ணன் எப்படி மடக்கி வீழ்த்தினாருன்னு"

ஒரு முறை முறைத்தாள்.

"சொல்லு டி"

"அவர் பக்கத்து வீட்டுக்கு வந்து ரெண்டாம் நாள். மதியம் ஒரே தீஞ்ச நாத்தம். அடுப்புல எதையோ கரிக்கடிச்சிக்கிட்டு இருந்தாரு. ஒரே புகை வேற. எங்க வீட்டு பக்க செவுரு பக்கம் போயி பார்த்தேன். அவர் 'சாம்பார் வெச்சேன் தீஞ்சிடிச்சி'ன்னு சொன்னாரு. 'குழம்பு கறி நீங்க செஞ்சிக்கிட்டு இருக்க வேணாம். இங்கேயே வாங்கிக்கோங்க'னு கொடுத்தேன். எப்பவும் எங்க வீட்டுல மிஞ்சிடும்."

"குழம்புல ஆரம்பிச்ச குழப்பமா"

"ஏய்"

"சரி சொல்லு"

"ஒரு 2 மணி இருக்கு. திரும்ப கூப்பிட்டாரு."

"எங்கே?"

"ச்சீ. எப்பவும் கம்பவுண்டுக்கு அந்தப்பக்கம் அவரு இந்தப்பக்கம் நான்"

"காம்பவுண்ட் சுவர் என்ன உயரம் இருக்கும்?"

"4 அடி இருக்கும்"

"அப்போ அது குட்டிச்சுவர்"

"உன்ன..." செல்லமாக முடியை பிடித்தாள்.

"சரி சொல்லு டி கதையை"

"சாம்பாரையும் வெண்டைக்காய் பொரியலையும் அப்படி புகழ்ந்தார். எங்க வீட்டுல யாரும் சமையல் பத்தி பேசுனதே இல்லை. நல்லா இருக்குன்னு சொன்னாலே பெருசு. இவரோ அந்த புகழ் புகழறார். நாளைக்கு என்னங்க மெனுன்னு கேட்டார். என்ன வேணும்னேன். மோர் குழம்பு கிடைக்குமான்னு கேட்டார். சரின்னேன். அடுத்த நாள் மெதுவடை போட்டு மோர் குழம்பு. இப்படி அவருக்காக பார்த்து பார்த்து சமைக்க ஆரம்பிச்சேன்"

"ம்.."

"1 மாசம் இருக்கும். ஒரு நாள்.... அவர் சொன்னார் 'இந்த உலகத்துலேயே ரொம்ப அதிர்ஷ்டசாலி மனோகர் சார் தான்'னு. ஏன் அப்படி சொல்லுறீங்கன்னு கேட்டேன். 'என்ன இப்படி கேட்குறீங்க. இப்படி டெய்லி வாய்க்கு ருசியா சாப்பாடு கிடைக்குது, வேற ஒன்னும் கிடைக்கும் இல்ல'ன்னார். அது என்ன வேற ஒன்னு? 'ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி கேக்குறீங்க. எனக்கு வெட்கமா இருக்குன்னு' போயிட்டார். அவர் எதை சொல்றார்னு எனக்கு சத்தியமா புரியலை. அடுத்தநாள் அவருக்காக சிக்கன் குருமா வெச்சேன்..."

"என்னாச்சு"

"வழக்கம் போல சாப்பிட்டு வந்தார். என்ன சொல்லப்போறாரோன்னு காத்திருந்தேன். 'உங்க சமையலை சாப்பிட்டதும் அப்புறம் தாங்க எனக்கு பயமே போச்சு'ன்னார். என்ன பயம்னேன். 'எப்பவும் அழகான பொண்ணைத்தான் கட்டிக்கணும்னு ஆசைப்படுவேன். ஆனா பொண்ணு அழகா இருந்தா வீட்டு வேலை செய்யமாட்டா, சமையல்  சுத்தமா நல்லா இருக்காதுன்னு சொல்வாங்க. அந்த பயம் இருக்கும். தேவதை மாதிரி இருக்குற நீங்களே இவ்வளவு நல்ல சமைக்கும்போது... சாதாரண அழகு பொண்ணை எல்லாம் நல்ல வேலை வாங்கலாம்'னாரு. குருமா எப்படி இருந்துச்சீன்னு கேட்டா என்னன்னவோ சொல்றீங்க? 'நீங்க சமைச்சு எதுங்க நல்ல இல்லாம இருக்கும். உங்க கை பட்டா எல்லாமே ருசிக்கும்'ன்னாரு. சரின்னு தான் கிளம்பிட்டேன். அப்போ தான் முந்தின நாள் அவர் சொன்னது ஞாபகம் வந்துச்சி. வேற ஒன்னு உங்க சாருக்கு கிடைக்கும்னு சொன்னீங்களே அது என்ன? 'போங்க நீங்க. ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி'ன்னார். ப்ளீஸ் சொல்லுங்க. எனக்கு ஒன்னும் புரியலைன்னேன். 'உங்க அழகெல்லாம் அவருக்கு தானே. இவ்வளவு அழகையும் அவர் தானே கட்டி ஆளுறார். உங்களை மாதிரி ஒரு பேரழகி எனக்கு கிடைச்சா நான் காலடியில இல்ல கிடப்பேன். தினம் ராத்திரி திருவிழா தானே'ன்னார். அய்யோ... என் உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி ஆகிடிச்சி. ஓடி வீட்டுக்குள்ள வந்துட்டேன். கண்ணாடியில் என் அழகை பார்த்தேன். அழுகை வந்துடிச்சி.

அன்னைக்கு ஒரு மாதிரி செம மூடு. புருஷனை எப்படியாவது வழிக்கு கொண்டுவந்து, மதன் சொல்றா மாதிரி அவரை அதிர்ஷ்டசாலி ஆக்கணும்னு நினைச்சேன். சத்தியமா சொல்றேன். என் வாழ்நாள்ல நான் அப்படி நடந்துக்கிட்டது இல்ல. கல்யாணை சீக்கிரம் தூங்க வெச்சிட்டு.... குளிச்சிட்டு புடவையை லோ ஹிப் கட்டிக்கிட்டு... ஜாக்கெட் போடாம.... தலை நிறைய மல்லிகை பூவோட ஆசை ஆசையா பெட் ரூமுக்கு போனேன். அந்த ஆள் தூங்க போயிட்டாரு. வலிய போயி பேச்சு கொடுத்தேன். ஏன் ஜாக்கெட் போடலைன்னு கேட்டாரு. வெக்கைனேன். பெருசா கண்டுக்கலை. வெட்கத்தை விட்டு அந்த ஆளை கூப்பிட்டேன். தூக்கம் வருது போன்னு சொல்லிட்டாரு." அழுதாள்.

"சரியான பொட்டை போலையே. சின்ன பசங்க கிட்ட மட்டும் வீரத்தை காட்டுவான்"

"வீரத்தையா"

"அது வேற. அப்புறம் சொல்றேன். நீ சொல்லு"

"என்னத்த சொல்ல. திரும்ப போயி குளிச்சி சூட்டை தனிச்சிக்கிட்டு வந்து படுத்தேன்"

"அப்புறம்"

"வழக்கம் போல மதிய நளபாகம் நடந்துச்சு. ஒரு நாள் உங்க அண்ணன் தான் வலிய பேச்சை எடுத்தாரு. 'நீங்க ஏதோ கஷ்டத்துல இருக்கிறா மாதிரி இருக்கே'ன்னு. ஒன்னும் இல்லைன்னு சமாளிச்சேன். 'சாரை டாக்டர் கிட்ட கூட்டி போக வேண்டியது தானே'ன்னார். ஏன் அவருக்கு என்ன கேடு? 'அவரால நீங்க இல்ல பாதிக்க படுறீங்க'ன்னார். எனக்கு புரியலை. 'ஆண்மை குறைவுக்கு மருந்து மாத்திரை எல்லாம் இருக்குங்க. சரி பண்ணிடலாம்'னார். எனக்கு அவமானமாகிடிச்சி. பேச்சை கட் பண்ணிட்டு வந்துட்டேன். அடுத்தநாள், அவர்கள் வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு முன்னாடியே காம்பவுண்டு சுவர் மேல அவருக்கான குழம்பு கறியை வெச்சிட்டு வந்துட்டேன். 2 நாள் இப்படி செஞ்சேன். மூணாம் நாள் வழக்கத்துக்கு சீக்கிரமாவே அவர் வீட்டுக்கு வந்திருக்கணும். நான் செவுத்து மேலே வைக்கும்போது வந்துட்டார். 'என்னங்க காக்காய்க்கு வெக்கிறீங்களா'ன்னு கேட்டார். நான் ஒன்னும் சொல்லலை. 'சாரிங்க நான் தப்பா பேசி இருந்தா'ன்னார். நான் வீட்டுக்கு திரும்ப போனேன். 'சுசீலா ஐ லவ் யு'ன்னார். எனக்கோ அதிர்ச்சி. பாவம் தனியா கஷ்டப்படுறீங்களேன்னு உதவுனா இப்படியா நடந்துப்பீங்கன்னேன். செம கோவம். 'ஐ லவ் யு. உங்க காலடியில அடிமையா இருக்க ஆசை படுறேன். ஐ லவ் யு'ன்னு திரும்ப திரும்ப அதையே சொன்னாரு. நான் வந்துட்டேன். அடுத்த நாள் அவர் மதியம் வீட்டுக்கு வரலை. 2 நாள் தொடர்ந்து இதே கதை. 3வது நாள் விளையாட போன கல்யாண் ஒரு லெட்டர் கொண்டுவந்து கொடுத்தான்."

"யார் எழுதின லெட்டர்"

"வேற யாரு. உங்க அண்ணன் தான்."

"என்ன எழுதி இருந்தாரு?"