Fantasy ఇది వేరొకరి సొంతం

[kamal kishan]

ఆ రోజు గండం గడిచింది.

ఉదయమే లేచిన ముగ్గురు ఆడాళ్లూ పనిలో పడ్డారు.
పెద్దకోడలు నీరజ: “అత్తయ్యా, మీ ఇద్దరూ చప్పుడు ఎక్కువగా చేస్తున్నారట, పక్కింటి కొసరాజు వాళ్ళింట్లో నుంచి కంప్లయింట్” ఏమంటారు అన్నట్లు అడిగింది.
దేవి: “ఎవ్వరే అన్నది?!”
నీరజ: “అదే..... స్మిత అత్తమ్మా”
దేవి: “దాని పేరు స్మిత కాదు సిల్కు స్మితా కాదు......జాజులమ్మ, నామోషీగా ఉందని స్మిత అని పేరు మార్చుకుంది. అయినా దానికేం పొయ్యేకాలమ్ మన ఇంటి గోడకు చెవులు పెట్టి వింటుంది?!”
నీరజ: “చెవులు గోడకు పెట్టడమేంటి అత్తమ్మా....వెనకింట్లోకే వినపడ్డాయట మీ కేకలు?!”
దేవి: “అది చెప్పినవన్నీ మోసుకుని వచ్చి చెబుతున్నావా?....ఈ ముసలాడు ఉన్న చోట ఉండడు మడిలో పెట్టాడా అన్నట్లు....గుప్ చుప్ గా అని ఉండాలి అలా దడదడలాడిస్తే ఏం చేస్తాం.....కొంచెం చప్పుడొస్తాదీ...ఆ మాత్రనికే.....సౌండ్ ప్రూఫ్ పెట్టిస్తాలే”
నీరజ: “సౌండ్ ప్రూఫ్ఫా?!!!!!!! సౌండ్ ప్రూఫ్ కాదు మీరు కొంచెం జాగ్రత్తలో ఉండండి అని.....వామ్మో నువ్వు ఆపేలా లేవుగా.......”
దేవి: “ఏదో పొరపాటున ఆ సాధువు దగ్గరకు వెళ్ళామే.....ఆయన ఇచ్చిన మందుకు....ముందుకు పోవడమే కానీ వెనక్కు తగ్గేట్టు లేడు”
ఇటు వైపు తిరిగి చిన్న కోడలితో దేవి: “ఈ వయసులో ఇంతలా లేపుకోవడం మంచిది కాదే?! మనం అనవసరంగా ఆ సాధువు దగ్గరకు వెళ్ళాం. మళ్ళీ వెళ్ళి దీనికి రెమెడీ ఏంటో తెలుసుకోవాలి” అని అనుకున్నారు.
నీరజ: “ఆహా..... సాధువు దగ్గరకు వెళ్తే......?! ఏం జరిగిందట?.... ఇంకా ఏ జనరేషన్లో ఉన్నారత్తయ్యా....?!మంత్రాలకి చింతకాయలే రాలవు.....అట్లాంటిది మామగారి మగతనం మూరెడు పెరిగిందీ?! లేక దొబ్బుతే దూల తీరిపోతోందీ?! అంటే....నమ్మే మాట ఉంటే చెప్పవే దేవికా...” అంటూ తోడి కోడలుతో మేనమాడింది.
ఈ లోపల మగాళ్లకందరికీ కాఫిలు ఇచ్చేశారు ఆడాళ్ళందరూ వారి వారి మొగుళ్ళకి. కాఫిలు జూరెయ్యడం అయ్యింది కానీ మామగారికి కాఫి ఇవ్వడానికి వెళ్ళిన అత్తమ్మ మాత్రం ఇంకా రాలేదు.
నిరజ: “అత్తయ్య ఏదే......వెళ్ళి పావుగంట అయ్యిందీ”
దేవిక: “వస్తుందిలే......కాఫీలు ప్రింట్ చెయ్యడానికి వెళ్ళి ఉంటుంది వచ్చేస్తుందిలే....”
నీరజ: “కాఫిలు ప్రింట్ చెయ్యడానికా.....చదవేస్తే ఉన్న మతి పోయిందని.....కాఫిలు ప్రింట్ చెయ్యరీ తాగుతారు”
దేవిక: “అవునా?!......అత్త మాత్రం ప్రింట్ చెయ్యడానికే వెళ్ళింది” అంది. ఈ లోపల చీర సర్దుకుంటూ వచ్చేసింది అత్తగారు దేవి.
దేవి వస్తూనే “పనిది వచ్చిందా?”
దేవిక: “గంగమ్మా?!....వస్తుందిలే అత్తా....పక్కన ఇంట్లో అన్నే సర్దేసి రావాలిగా.....దానికి రాచకార్యాలు ఎక్కువ”
దేవి: “సర్లే.., టిఫిన్ కి ఏర్పాట్లు చూడండి. నీరజా....నా కొడుకు ఏం తింటాడో కనుక్కో......కెల్లాగ్ ఫ్లేక్సా....?”అంటూండగా.....
మూర్తి కిచెన్ లోకి వచ్చాడు లుంగీ పైకి ఎగ్గట్టుకుని.
“ఏమోయ్” అంటూ దేవి పిర్రల మీద చెళ్లున చరిచాడు.
“హా......ఏంటిది... చుట్టూ చూసుకోవా?”
“అలా కుచ్చిల్లు నడుములో దోపుకుని ఇలా కవ్విస్తుంటే....ఇంకెక్కడ చూడాలోయ్?!” అంటూ మళ్ళీ చరిచాడు. చరిచి అక్కడే ఆగకుండా చెయ్యిని నెమ్మదిగా చంకల్లో దూర్చాడు.
“చెయ్యి తీ....లేకపోతే ఈ అట్లపుల్లతో వాత పెడతాను”
మూర్తి అవి అన్నీ వినిపించుకునే రకం కాదు. అందుకే పిర్రలకి తనది తగులుతూండగా వచ్చి నిల్చుని చేత్తో ఆ పసిడి ముద్దల్ని పిసకసాగాడు.
“ప్లీజ్ ఆండీ.., కోడళ్ళు చూస్తున్నారు” అంటూ బ్రతిమలాడింది.
మూర్తి, లుంగీ చెరుగు తప్పించి తన దూల గొండు దుంపని చీరకి వత్తి పెట్టి రుద్దసాగాడు. స్టౌ ముందు నిలబడ్డ దేవికి కుత్తలో కుంపట్లు మొదలయ్యాయి.
“మీరు ఒక నిముషం వెళ్ళండే.......” హీనస్వరంతో అంది దేవి.
“మరి టిఫిన్....?!”
“హూ...చెయ్యొచ్చులే.....వెళ్ళండే....”
అయినా కదల్లేదు ఇద్దరు కోడళ్ళు.....ఫ్రీగా షో వేస్తే ఎందుకు చూడరు....చూస్తారు. వాళ్ళ ముందు పరువు పోవడం ఖాయం అని అర్ధమయ్యి... “ఏవండీ బెడ్ రూములోకి వెళ్దాం” అంది.
“బెడ్ రూమ్ లో అయితే రెండు గంటలు చేసుకోవచ్చు, సూపర్ ఐడియా...పద” అంటూ దేవి చెయ్యి పుచ్చుకున్నాడు.
“హమ్మో.....నీ సంగతి నాకు తెలుసుగా....పూకు పులిసిపోతుంది, ఏంచేస్తాం ఇక్కడే కానివ్వండి”. అంటూ కోడళ్ల వైపు తిరిగి కళ్ళతోనే పొండే అంటూ బ్రతిమలాడింది. వాళ్ళు మేము ఏమీ ఎరుగం...అన్నట్లు వాళ్ళు చూశారు.
అప్పటికే మూర్తి దేవి పైట తప్పించి పొంగుల్ని తడమసాగాడు.
మూర్తి లుంగీ తప్పించి తనది రాస్తూ దేవి చీర పైకి లేపసాగాడు.
దేవి భారంగా ఊపిరి పీల్చసాగింది. ఊపిరి గట్టిగా తీసుకుంటూండడంతో....ఆ చప్పుడు పాము బుసలా వినపడుతోంది.
 నీరజ కూరగాయలు కొస్తూనే మామగారి మగతనాన్ని చూడసాగింది. దేవికా కూడా మామగారి మగతిమిని చూడసాగింది అక్కసుతో....నిన్న నన్ను కుతి తీరా దెంగాడు మళ్ళీ పొద్దున్నే ఈ ముసల్ది కావాల్సి వచ్చిందా... అన్నట్లు.
మూర్తి తన మొడ్డని దేవిక తొడల మీద రాయసాగాడు.
దేవి: “.ఊ ఊ..ఊ..ఊ..ఊ...ఓ..” అంటూ మూలుగుతోంది.
మూర్తి అలా తొడల మీద రాస్తూ....పైన బరువుల్ని నలిపెస్తూ.....జాకెట్ హుక్స్ విప్పెశాడు. లోపల బ్రా వేయలేదు. ఆ జాకెట్ ని తొలగించాడు. దాంతో బలిసిన ముందులు సమ్మగా నోక్కించుకోవడానికి బయటపడ్డాయి.
దేవి చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని మరిచిపోయింది. మూర్తి చేసే పనులకి రెస్పోండ్ అవుతూ...తన కాళ్ళని వెడల్పు చేసింది.
కోడలు దేవిక ఫ్రీడ్జ్ దగ్గరకు వెళ్ళి ఒక పొడుగాటి వంకాయ, ఒక లేత ఆనపకాయ తెచ్చుకుంది.
అది చూసి నీరజ అడిగింది. “ఇలా ఇవ్వు నేను కోస్తాను” అంటూ
దేవిక తన లంగా పైకి లేపి ప్యాంటీ తీసేసి చాటుగా పెట్టి మొత్తం పైకి లేపి కింద బాసపీఠం వేసుకుని కూర్చోంది. కింద నేల మార్బుల్ కావడంతో చల్లగా తగిలింది...అసలే కింద నున్నగా కొట్టించేసింది....దాంతో పూ రెమ్మలు నెలకి తగిలి చల్లగా హాయిగా చల్లగా ఉంది దేవికకి.