Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

அம்மா ஆறுதலடைந்து ஒரு பெருமூச்சுவிட்டாள். இன்பம் அவளுடலில் பாய்வதை என்னால் உணர முடிந்தது. என்னைப் பார்த்து வெற்றிப் புன்னகையொன்றை உதிர்த்தாள்.

என்னை கீழேயிறக்கிய அம்மா, ஆட்டத்தில் வென்ற சிறுப் பெண்ணைப் போல துள்ளிக் குதித்து ஆட்டம் போட்டாள். “யேய்யாஆஆஆஆஆ... நாம் ஜெயிச்சோடோம்டா வினித்...” என்று கை கால்களை ஆட்டினாள். அம்மாவின் முலைகள் முயல்கள் போல துள்ளி குதித்தது. இல்லையில்லை மலைகள் துள்ளி குதிப்பதைப் போலிருந்தது. பிட்டங்கள் அதிர்ந்தன.

“ஆமாம் நாம ஜெயிச்சுட்டோம் வினித்.” என்று ஹை ஃபைவ் காட்டினாள். நானும் ஹை ஃபைவ் காட்டி அம்மாவின் கரத்தை தட்டினேன். எந்த ஆட்டத்தில் ஜெயிச்சோம், எந்த ஆட்டமாடினோம் என்று தெரியாமல் நானும் அம்மாவுடன் சேர்ந்து ஆடி துள்ளி குதித்தேன். அவ்வளவு நேரம் நெருக்கடியில் இருந்த நான் விடுப்பட்டவனைப் போல ஆட்டம் போட்டேன். கண்மண் தெரியாமல் குத்தாட்டம் போட்டோம்.

“எல்லோரையும் ஏமாத்திட்டோம். யாரும் நம்மளை கண்டுப்புடிக்கல. எனக்கு சந்தோஷமா இருக்கு.” என்று அம்மா சொல்லிக் கொண்டே கண்ட மேனிக்கு ஆட்டம் போட்டாள். நானும் அம்மாவுக்கு இணையாக ஆட்டம் போட்டேன். அம்மா மேல் மோதினேன். தொடைகளுக்கு நடுவே சிக்கிக் கொண்டு விழுந்து எழுந்து ஆட்டம் போட்டேன். கொஞ்ச நேரம் நின்று அம்மாவின் பேயாட்டத்தை ரசித்தேன். அம்மா எதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல் ஆடிக் கொண்டிருந்தாள். முலைகள் தாறுமாறாக கழன்று விடுவதைப் போல ஆடியது. அம்மாவின் முகம் அங்கிங்கும் சுழன்றது. கைகளை உயர்த்தி சுழற்றினாள். அம்மாவின் ஓவ்வொரு தசையும் துள்ளிக் குதித்தது. பிட்டங்கள் அதுப் பாட்டு தனி ஆவர்த்தனம் நடத்தியது. நானும் அம்மா கூட சேர்ந்து தொடார்ந்து ஆடினேன்.

உலகத்தை மறந்து ஆனந்தமாக ஆடினோம்.

நீண்ட நேரம் ஆட்டம் தொடர்ந்தது. ஒரு கட்டத்தில் சோர்வடைந்து வியர்வை வழிய சிரித்தப்படி குணிந்து கைகளை முட்டிக்கால்களை வைத்து ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து நமட்டுச் சிரிப்பு சிரித்தப்படி, நாங்கள் ஆடிய ஆட்டத்தை நினைத்துக் கொண்டோம். ஓய்வெடுத்தோம்.

அம்மா அப்படியே முட்டிக்கால் போட்டு உட்கார்ந்து கைகளை அகல விரித்து என்னை அழைக்க, நான் அப்படியே அம்மாவிடம் ஓடிப் போனேன். என்னை அவளின் வியர்வை நிறைந்த முலைகளில் அமுக்கி கட்டிப் பிடித்து, “தேங்க்ஸ் வினித்.” என்று என் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.

அந்த முத்தம் வித்தியாசமானதாக இருந்தது.

என் உள்ளுணர்வு பேசியதா, அல்லது அவளின் ஆன்மா பேசியதா என்று தெரியவில்லை. அந்த சின்னஞ் சிறிய வயதிலும் அந்த முத்தம் கடைசி அத்தியாயத்தின் தொடர்ச்சி என்று தெரிந்தது. அம்மாவுடனான அன்பான உறவுக்கு முற்றுப் புள்ளி வரப்போகிறதென்று தோன்றியது. அம்மாவின் முலைகளும் அதை உணர்ந்திருக்க வேண்டும். என்னை கெட்டியாக பிடித்து என்னிடம் ஓட்டிக் கொண்டது.

சட்டென்று, அம்மாவை என்னிடம் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்ற வெறி ஏற்பட்டது.

அம்மா மெதுவாக, “ இப்படியே காலை வரைக்கும் மொட்டை மாடியில தூங்குவோம்.” என்றாள்.

“யாராவது வந்துடப் போறாங்க.” என்றேன் பயத்துடன்.

அம்மா என்னை தீர்க்கத்துடன் பார்த்து, “வந்தா வரட்டும்.” என்று மர்ம புன்னகையுடன் சொல்லியவாறு உள்ளேச் சென்று பாயையும் தலையணையும் எடுத்து வந்து போட்டு மல்லாந்துப் படுத்து என்னை அவளின் முலைகள் மேல் படர விட்டு, என் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். முலைகளின் திரட்சி என்னை தாலாட்டிக் கொண்டிருந்தது.

டக்கென்ற சத்தத்துடன் தெருவிளக்குகள் உயிர் பெற்று வெளிச்சத்தை மெதுவாக கக்க ஆரம்பித்தது. அந்த வெளிச்ச கதிர்கள் அம்மாவின் முகத்தை துலங்கச் செய்தன.

நான் அம்மாவின் முகத்தை பார்த்தேன். அது தெள்ளத்தெளிவாக தெளிந்த நீரோடையைப் போல அழகாக இருந்தது. அம்மாவின் முகத்தை இவ்வளவு அழகாக நான் பார்த்தது கிடையாது. இந்த அழகுக்காகத்தான் அம்மா இந்த ஆட்டத்தை ஆடியிருக்கிறாளோ என நினைத்தேன்.

இப்போது அம்மாவின் முகம் இதுதான் கடைசி தரிசனம் என்பதைப் போல எனக்கு சொல்லியது. அம்மா என்னிடமிருந்து விலகக் கூடாது. என் அன்பை அவளுக்கு காட்டி என்னிடமே கட்டிப் போட வேண்டும் என்று நினைத்தேன்.

மெதுவாக அம்மாவின் நெற்றியில் முத்தங்கள் பதிக்க தொடங்கினேன் என் எச்சில்கள் பட்டு அவளின் நெற்றி மினுமினுத்தது. அப்படியே நடு நெற்றியில் நாக்கை இழுத்து மூக்கின் நுனிக்கு வந்தேன். அம்மாவின் மூக்கு அவ்வளவு அழகாக நேர்த்தியாக இருக்கும். தடித்து அளவான நீளமும் அகலமும் கொண்டது. நாசி துவாரங்களின் அழகு சுண்டி இழுக்கும். நிறைய பேர் அம்மாவின் மூக்கை வெறித்தனமாகப் பார்ப்பதை நானே கண்கூடாக பார்த்திருக்கிறேன்.

அம்மாவின் மூக்கை மென்மையாக கடித்தேன். அம்மா மூக்கை சுளித்தாள். சட்டென்று அம்மாவின் வலது நாசி துவாரத்தில் என் சிறிய நாக்கை நுழைத்து ஒரு சுழற்று சுற்றினேன். அது அம்மாவின் மூக்கில் அரிப்பை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும் அம்மா மூக்கை சுளித்து கைகளால் மூக்கை கசக்கியப்படி சிரித்தாள். மறு மூக்கு துவார ஓட்டையில் என் நாக்கை நுழைத்து சுழற்றி எடுத்தேன். மறுபடியும் அம்மா சிரித்தப்படி மூக்கை சுளித்து கையால் கசக்கினாள். அம்மாவின் மூக்கு என் எச்சில்களால் மின்னியது.

“டேய் அது அசிங்கம்டா அப்படியெல்லாம் பண்ணக்கூடாது.” என்றாள்.

“எனக்கு புடிச்சியிருக்கும்மா.” என்றாள்.

கடைசி முறைதானே என்று அம்மா நினைத்திருப்பாள் போல. சும்மா இருந்தாள்.

நான் என் சின்னஞ்சிறு நாக்கை அம்மாவின் மூக்கின் துவாரங்களில் விட்டு நன்றாக சுத்தம் செய்தேன். என் எச்சிலை முழுவதுமாக அதுனுள் பரப்பினேன். நாக்கை துவாரத்தினுள் எவ்வளவு உள்ளே செலுத்த முடியுமோ அவ்வளவு உள்ளே செலுத்தி சுழற்றினே. அம்மா மூக்கை சுளித்தப்படி கையால் மூக்கை கசக்கியப்படி இருந்தாள். என் நாக்கு வளிக்குமளவுக்கு அம்மாவின் மூக்கினுள் என் நாக்கை செலுத்தினேன். அம்மாவின் மூக்கு இப்போது பளபளவென்று சிவந்து ரோஜாவைப் போல அழகாக இருந்தது. மூக்கின் துவார சுவை என் நாக்கை சுண்டியிழுத்தது. அம்மாவுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை. அம்மாவின் மூக்கை பலமாக கடித்தேன்.

அப்படியே அம்மாவின் வாய்க்கு வந்து பெரிய வனப்பான உதடுகளை மென்மையாக கடிக்க ஆரம்பித்தேன். சிவப்பாக இருந்த அது மேலும் சிவப்பாக ஆனது. அம்மா நாக்கை வெளியே நீட்ட அதனை அப்படியே கவ்வினேன். அம்மா சட்டென்று நாக்கை இழுத்து தன் வாயினுள் போட்டுக் கொண்டு சிரித்தப்படியே மீண்டும் நாக்கை வெளியே நீட்டினாள். நான் மீண்டும் கவ்வினேன். இந்த விளையாட்டு நீண்டது.

ஓரு கட்டத்தில் அம்மா வாயை ஆவென்று திறக்க அதினுள் என் நாக்கை போட அம்மா என் நாக்கை அவளின் வாயினுள் இழுத்து அவளின் நாக்கினாள் என் நாக்கை சுத்தமாக சுத்தம் செய்தாள். நான் நாக்கை வெளியே எடுக்கவிடாதபடிக்கு என் நாக்கை கவ்வினால், நான் எப்படியோ திமிறி நாக்கை எடுத்து அம்மாவின் கன்னத்தில் வைத்து கோலம் போட்டேன். முகம் முழுக்க கோலம் போட்டேன்.

கண்கள் பக்கம் வரும் போது, அம்மா கண்ணிமைகளை மூட காத்திருந்தேன். இமைகள் மீது முத்தமிட காத்திருந்தேன். ஆனால், அம்மா இமைகளை மூடாமல் அப்படியே என்னை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

எனக்கு எப்படி அந்த எண்ணம் தோன்றியதோ தெரியவில்லை.

சட்டென்று மென்மையாக இமை மூடாத அம்மாவின் இடது கண்கள் மீது என் சின்னஞ் சிறிய நாக்கை வைத்து கண்கள் முழுவதும் சுழற்றினேன். அதிசயமாக அம்மா இமைகளை மூடி கண்களை பாதுகாக்கவில்லை. இமைகளை மூடாமல் இருந்தாள். நாக்கை எடுத்து அம்மாவின் அழகான கண்களை பார்த்து மீண்டும் இமைமூடாத கண்களின் மீது என் நாக்கை வைத்து சுழற்றினேன். ஆசைத்தீர் இடது கண்ணை என் நாக்கு தீண்டியப் பிறகு வலது கண்ணை என் நாக்கு அதேப் போல தீண்டியது.

நாக்கும் வாயும் வலிக்க அம்மாவின் முகத்தை ஆசையாசையாக பார்த்தேன்.

"என்னடா வினித் அம்மா முகத்தை அப்படி பண்ணிட்டே...” அன்போடு அம்மா கேட்டாள்.

“உங்க முகம் இன்னிக்கு அவ்வளவு அழகா இருக்கும்மா...” என்றேன்

“அப்படியா...அம்மா முகம் புடிச்சியிருக்கா...” என்றாள்.

“ஆமாம்மா...”

“அம்மாகிட்ட வேறே என்னவெல்லாம் புடிச்சியிருக்கு...”

“உங்க முகம் மட்டும் தான் புடிச்சியிருக்கும்...” என்றேன்.

“மத்ததெல்லாம்...” குழப்பமாக கேட்டாள்.

“மத்ததெல்லாம் பார்த்த பயமா இருக்கும்மா...” என்றேன் நடுக்கத்துடன்.

“என்னடா சொல்ற பயமா...அம்மாகிட்ட என்ண்டா பயம்...எதைப் பார்த்து பயந்துட்டே...” மேலும் குழம்பி பதற்றத்துடன் கேட்டாள் அம்மா.

“இதைப் பார்த்தா பயமா இருக்கா...” என்று அம்மாவின் முலைகளை தொட்டு காண்பித்தேன்.

“அதைப் பார்த்து பயப்படறளவுக்கு என்ண்டா இருக்கு...” அம்மாவின் குரல் ஏனோ தழுதழுத்தது.

கொஞ்ச நேரம் கண்களை மூடி அம்மாவின் முகத்தைப் பார்த்து, “பெருசு பெருசா இருக்குமா...பெரிய ஃபுட்பால் மாதிரி தொங்கிட்டிருக்கும்மா... நீ எப்படி அதை தூக்குறேன்னு எனக்கு பயமா இருக்கும்மா... அது ஆடும்போது ஏதோ பெரிய பலாப்பழம் ஆடற மாதிரி இருக்கும்மா...எங்கே அது உங்க மார்பை கிழித்துக் கொண்டு ரத்தம் வழிய கீழே விழுந்ததுடுமோ பயமா இருக்குமா...நீங்க மயக்கமா இருக்கறப்போ அது பெருசா தடியாயிடுதும்மா... இது...” காம்புகளை சுட்டிக்காட்டி, “ என் விரலை விட பெருசா இருக்கும்மா...சில சமயம் கோலிக் குண்டு மாதிரி பெருசாயாயிடுமா...எப்படி கோலிக்குண்டு மாதிரியாகுதுன்னு தெரியல... இருட்டுல அதை பார்த்தா ஏதோ பெரிய இரண்டு ராட்சச பூதங்களை பார்த்தா பயமா இருக்கும்மா.” என்றேன்.

“அது பயப்படற மாதிரி ஓன்னுமேயில்லடா வினித்...” தூக்கிவாரிப் போட்ட குரலில் சொன்னாள்.

“இப்போ பயமில்லம்மா...” என்றேன் சந்தோஷமாக.

“இப்போ பயமில்லையா...” குழப்பமாக கேட்டாள் அம்மா.

முகத்தில் சந்தோஷம் பொங்க, “ஆமாம்மா இப்போ நாங்க ரொம்ப ஃபிரண்ட்ஸாயிட்டோம்.”

”ஃபிரண்ட்ஸ் ஆயிட்டிங்களா...” திடுக்கிட்டப்படி கேட்டாள்.

“ஆமாம்மா...” என்றேன் குதூகலத்துடன்.

“எப்போ...எப்படி...” அம்மாவின் முகத்தில் ஆச்சரிய ரேகைகள்.

நான் சிரித்தப்படி, “நானும் நீயும்...அசோக் அங்கிள் வீட்டுக்கு முன்னாடி பயந்து செத்துகிட்டிருந்தப்போ...இந்த இரண்டும் தான் என்னை கட்டிப் பிடிச்சு அரவணைச்ச மாதிரி இருந்துச்சும்மா...பயப்படாதே வினித் நாங்க இருக்கோம்...உன்னை காப்பாத்துவோம்னு எனக்கு சொல்லிச்சும்மா...அப்பத்தேலேருந்து நானும் இவங்களும் ஃபிரண்ட்ஸாயிட்டோம்...பேசிகிட்டோம்...”

“ஓஓஒ...” அம்மா புரியாமல் சொன்னாள்.

“அப்போ ஏண்டா ரத்தம் பீய்ச்சியடைக்கிற மாதிரி கிள்ளுன அதை... அம்மாவுக்கு பயங்கரமான வலிடா அங்கே...எரிச்சல் எரிச்சலா இருக்கு...” அம்மா வேதனையுடன் சொன்னாள்.

“அதுதான் என்கிட்ட கிள்ளச் சொல்லிச்சும்மா... என்னையும் உன்னையும் காப்பாத்த அதுதான் கிள்ளச் சொல்லிச்சும்மா...”

“ஓஓஓ...” என்று அம்மா விக்கித்துப் போனாள்.

இப்போது குழந்தைகளுக்கு உரித்தான ஆர்வம் ஏற்பட்டது, “இது ஏன் லேடீஸுக்கு மட்டும் இருக்கு பாய்ஸீக்கு இல்ல...” என கேட்டேன்.

அம்மாவுக்கு சற்று அதிச்சியானால். “அதுவா...ம்ம்ம்ம்...அம்மாவுங்களுக்கு பாப்பாக்கள் பிறந்தா அவங்களால சாப்பிட முடியாதுல அதனால இதை வெச்சுத்தான் பாப்பாக்களுக்கு பால் கொடுக்கனும்னு கடவுள் படைச்சிருக்காரு.” என்று கதைச் சொன்னாள்.

“அப்போ நானும் இதுலத்தான் பால் குடிச்சேனா...” ஆவலுடன் கேட்டேன்.

“ஆமாடா...” அம்மா முகத்தில் கலவையான உணர்ச்சிகள்.

“எப்படி...” என்றேன்.

அம்மா நெளிந்தாள், “இப்ப வேணாம் இன்னொரு டைம் சொல்றேன் சரியா.” என்றாள் கண்டிப்புடன்.

"சரிம்மா...” என்றேன்.

அம்மா பெருமூச்சு விட்டாள். நான் முலைகளை பார்த்துப் பயப்படுவது அம்மாவை ஏதோ செய்திருக்க வேண்டும். என் மனதை அறிய ஆவல் உண்டாக்கியிருக்க வேண்டும்.

”வேற என்னடா பயம் உனக்கு..." அம்மா பாசமாக கேட்டாள்.

“இதைப் பார்த்தா பயம்...” என்று தொப்புளை தொட்டுக் காட்டினேன்.

“அதுல என்னடா பயம்...”

“பெரிய ஓட்டையா இருக்குது...” பயந்தப்படி சொன்னேன்.

”நீயும் பெரியவனான அது பெருசாத்தான் இருக்கும்...”

“இல்லம்மா உந்து ரொம்ப பெருசு...குகை மாதிரி இருக்கு...”

“ஓ அப்படியா...” அம்மாவின் முகத்தில் இப்போது கவலை ரேகைகள்.

“எல்லாத்தையும் விட அதை பார்த்தா தான் பயமா இருக்கு...” என்றேன் மெதுவாக

“எதுடா...”

“உங்க தொடைக்கு நடுவே இருக்குல அது...” என்றேன்.

அம்மா சற்று நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.

“அங்கே என்ண்டா இருக்கு...” என்றாள் மெதுவாக.

“என்ன இருக்குன்னு தெரியாதும்மா...ஆனா என் தலை முடியை விட அங்கு நிறைய முடி இருக்கும்மா...கருப்பா பயங்கரமா இருக்கு...பேய்க் காட்டுப் போல முடி இருக்கும்மா...அதை பார்த்தாலே எனக்கு பயமா இருக்கும்மா...”

“பயப்படறதுக்கு ஒண்ணுமில்லடா...” என்றாள் சிறு நடுக்கத்துடன்.

“இல்லம்மா நீங்க முழிச்சிகிட்டிருக்கறப்போ எனக்கு பயம் கிடையாதும்மா... ஆனா நைட் எனக்கு முழிப்பு வந்து.... நீங்க நல்லா தூங்கிட்டிருப்பீங்க...எனக்கு இந்த பந்தைப் பார்த்து கீழே எப்படியிருக்கும்னு நினைச்சு பயம் ஏற்பட்டு உங்க மேலே மூத்திரம் போய்டுவேம்மா...” என்றேன் படுக்கையில் சிறுநீர் கழிக்கும் வெட்கத்துடன்.

“என் செல்லக்குட்டி...அம்மாவை பார்த்து இவ்வளவு பயமா...” என்று அம்மா அக்கறையுடன் கேட்டாள்.

“ஆமாம்மா...” சற்று தயங்கி, “ ஆனா உங்களை எனக்கு புடிச்சிருக்கு...ஐ லவ் யூ அம்மா...” என்றேன் நெகிழ்ச்சியாக

“எப்பவுமே அம்மாவை லவ் பண்ற பையன் தானே நீ... என்ன புதுசா சொல்லிகிட்டு” என்றாள் அம்மா அன்பாக.

“ஆமாம்ம...ஆனா...”

“என்னடா ஆனா...”

“நீங்க என்னை இனிமே லவ் பண்ண மாட்டீங்க... என்னை ஹேட் பண்ணூவீங்க... என்னை உங்க கிட்ட சேர்க்க மாட்டீங்க.” என்று உடைந்துப் போன குரலில் சொன்னேன்.

திடுக்கிட்ட அம்மா, “யார் சொன்னது...” எனக் கேட்டாள்.

“உங்க முகம் காட்டிக்குடுக்கது... எனக்கு தெரியும்...” அம்மாவின் முலைகளை பற்றியப்படி, “என் ஃபிரண்ட்ஸான இந்த பந்து ரெண்டும் எனக்கு சொல்லிச்சு... இனிமே என்னை கிட்டக்கவே சேர்த்துக்க மாட்டீங்க...” என்றேன் அழும் குரலில்

“அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல...” அம்மா பதறிப் போய் சமாதனப்படுத்த முயன்றாள்.

“ஓண்ணுமில்லேன்னா...நீங்க ஏன் அம்மணமா கீழே போய் விளையாடீனீங்க...” எனக்கு முழுவதுமாக புரியவில்லையென்றாலும் சில உண்மைகளை கோடிட்டு காட்டும் வயதுக்கு மீறிய முதிர்ச்சி இருந்தது.

உண்மை எனக்கு தெரிந்து விட்டது என்று அம்மாவின் முகத்தில் பயம் ஏற்பட, “அது அம்மா சந்தோஷத்துக்காக விளையாடனும் விளையாட்டுடா...அது இப்ப சொன்னா புரியாது... அது அம்மாவை புதுப்பிக்கறதுக்கான விளையாட்டு...ஆன்மா விளையாட்டு... நீ பெரியவனான அதெல்லாம் புரிஞ்சிக்குவே...” என்று சால்ஜாப்பு சொன்னாள்.

“போம்மா எனக்கு எல்லாமே தெரியும்...கடைசியா என்கிட்ட அன்பு காட்டனும்ங்கறதுக்காக அப்படி செஞ்சீங்க...” என்று அழுதேவிட்டேன்.

அம்மா பதறிப் போய்விட்டாள். நான் இப்படி முதிர்ச்சியாக பேசுவேன் என்று எதிர்ப்பார்க்கவில்லை. ஒன்று தெரியாத வயசு என்று நினைதிருந்தவளுக்கு எனக்கு எல்லாம் தெரியும் புரிநிதிருக்கின்றது என்ற உண்மை அவளுக்கு தெரிய வந்த தருணம் அது. விக்கித்து அப்படியே இருந்துவிட்டு, “டேய் வினித் அம்மாவை மன்னிச்சுருடா... உன் வயசு பசங்களுக்கு ஓன்னும் தெரியாத விவரமறியாத பசங்களா இருக்காங்க...அதேப் போல நீயும் இருப்பேன்னு நம்பிட்டேன்...ஆனா கடவுள் உன் வயசுக்கு மீறிய புரியற சக்தியும் அறிவும் கொடுத்திருக்காரு...அதுப் புரியாம நான் ஏதோ ஏதோ பண்ணிட்டேன்... கொஞ்சம் சாக்கிரதையாக இருந்திருக்கனும்...” என்று ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியை மறைத்து, என்னிடம் மன்னிப்பு கேட்டு சமாளிக்க முயன்றாள்.

அம்மா அவமானப்படுகிறாள் என்று தோன்றியது. என் கண்களுக்கு அம்மா செய்தது எல்லாம் அசிங்கமானது கிடையாது, ஏன் அம்மாவின் நிர்வாணமே எனக்கு அழகுதான் அசிங்கம் கிடையாது என்று புரியவைக்க வேண்டும் என நினைத்தேன்.

ஆனால் அவள் நினைத்ததைப் போல என் மனதில் எந்த தாக்கமும் ஏற்படவில்லை, அவளை ஆறுதல் படுத்த, “அதெல்லாம் எனக்கு தப்பா படலேம்மா... நீங்களும் அப்பாவும் எதை செஞ்சாலும் எனக்கு தப்பா தெரியலேமா... நல்லதுக்குத்தான் செய்வீங்க எனக்கு தெரியும்... எதையும் அசிங்கமா பார்க்கல... எனக்கு...” என்று நான் சொல்ல வந்ததை சொல்ல தெரியாமல் நிறுத்தினேன்.

“உனக்கு...” என்று கேட்ட அம்மாவின் முகத்தில் திகில் நிறைந்திருந்தது.

“நீங்க வேணும்மா...உன் அன்பு வேணும்மா...உங்க அரவணைப்பு வேணும்மா.... ப்ளீஸ் என்னை விலக்காதீங்கம்மா...” என்று அழுது அரற்றினேன். அழுதுக் கொண்டே அம்மா முகத்தில் முத்தங்களைப் பதித்தேன். என் கண்ணீர் அவளின் முகத்தில் மழைப் போல விழுந்தது.

அம்மா என்னை நீண்ட நேரம் அழ விட்டாள். என் கண்ணீர் துளிகளை அவளின் நாக்கால் துடைத்தாள். ஒரு கட்டத்தில் என் அழுகை விசும்பலாக மாறியது. நான் அப்படியே அன்புக்காக ஏங்கும் கண்களுடன் அம்மாவை ஏறிட்டேன்.

அம்மாவின் முகத்தில் அன்புத் தேங்கியிருந்தது. புன்னகையும் நேசத்தையும் கருணையையும் பொழிந்துக் கொண்டிருந்தது.

என் கன்னத்தை தன் விரல்களால் வருடியப்படி“வினித் அம்மா சொல்றதை நல்லா கேட்டு மனசுல பதிய வெச்சிடு...” என்றாள்.

“சரிம்மா...” என்றேன்.

“இப்போ அம்மா உன்னை தள்ளி வைக்கறது விஷயமே கிடையாது. நீ அம்மாவை தள்ளி வெச்சு, அம்மாவ புரிஞ்சிக்காம அம்மாகிட்ட அன்பும் பாசமும் காட்டாம போறதுதான் பிரச்சனை.” என்றாள்.

“எனக்கு புரியலம்மா...” என்றேன் குழப்பமாக.

“சரி புரிய வைக்கிறேன்... ஆனா முதல்ல பிராமிஸ் பண்ணனும்...” அம்மாவின் முகத்தில் ஆவல் தெரிந்தது.

“சரிம்மா...”

“சாதாரணமா பிராமிஸ் பண்ணக் கூடாது. அம்மா மேலே பிராமிஸ் பண்ணனும். பிராமிஸை மீறிட்டேனா அம்மா செத்துப் போய்டுவேன் சரியா... அந்த மாதிரி பிராமிஸ் பண்ணனும்.” அம்மா தீர்க்கமா சொன்னாள்.

அம்மாவின் தலைமேல் என் வலது கையை வைத்து“உங்க மேலே பிராமிஸ் அம்மா...” என்றேன்.

”அம்மாவை நீ எப்போதும் தப்பா நினைக்க கூடாது. அம்மா விலகினாலும் நீ அம்மாவை விட்டு விலகக் கூடாது. பிராமிஸ் பண்ணு.” என்றாள்.

அவள் தலை மேல் இருந்த என் கையை அழுத்தியப்படி, “பிராமிஸ்...அம்மா...” என்றேன்.

“ஓகே...நான் உன்மேலே அன்பு செலுத்துலேன்னா நீ எப்படியோ வாழ்ந்துடுவே... ஆனா நீ என் மேலே அன்பு வைக்காம போனா அம்மா செத்துப் போய்ட வேண்டியதுதான்...” மென்மையான குரலில் சத்தியத்தைச் சொன்னால் அம்மா.

“நான் அந்த மாதிரி பண்ண முடியாதும்மா...பண்ண மாட்டேன்ம்மா...” என்று மறுபடியும் சத்தியம் செய்தேன்.

“நீ அம்மாவை லவ் பண்றதுக்கு காரணம் என்ன...” என்று கேட்டாள்.

“எனக்கு தெரியலம்மா... தானா லவ் பண்றேன்...”

“அம்மா உன் மேலே பாசமா இருக்காங்னு, நீ கேட்டதையெல்லாம் வாங்கி தரவாங்கன்னு, உன்னை அடிக்க மாட்டாங்கன்னு, உன்னை சந்தோஷமா வெச்சிருக்காங்கன்னு நினைச்சுதான் அம்மா மேலே பாசமா இருக்கியா...” என என் கண்களைப் பார்த்து கேட்டாள்.

“இல்லம்மா... அதுக்காக எல்லாம் இல்லம்மா...” என்று வேகமாக சொன்னேன்.

“அப்போ...”

“தானா உன் மேலே லவ் வருதும்மா...” என்று தாயின் மேல் உள்ள மகன் பாசத்தை ஐந்து வார்த்தைகளில் சொன்னேன்.

“அப்போ அம்மா உன் மேலே கறாராவும் கண்டிப்பாவும் கரெக்டாவும் இருந்தா... நல்லது கெட்டதை சொல்லி... தப்பு செஞ்சா அடிச்சான்னா... அம்மாவை லவ் பன்ண மாட்டியா...” நிதானமாக கேட்டாள்.

“இல்லம்மா...அப்பவும் உன் மேல உள்ள லவ் போகாதும்மா...” என என் ஆன்மாவில் என்ன இருக்கிறதோ அதை அம்மாவிடம் சொன்னேன்.

” சோ இனிமே அம்மா உஙகிட்டிருந்து விலகி உன்னை கறாராவும் கண்டிப்பாவும் கரெக்டாவும் வளர்த்தா...என் மேல வெச்சியிருக்கற லவ்வை கொஞ்சம் கூட குறைக்க கூடாது...சரியா வினித்.” என்று கெஞ்சும் குரலில் மொத்த தாய்ப்பாசத்தை கொட்டும் வார்த்தைகளால் அன்பொழுக கேட்டாள்.

நான் நெகிழ்ந்துப் போய், “கண்டிப்பாம்மா...நீங்க என்கிட்ட எப்படி நடந்துகிட்டாலும்...நான் உங்க மேலே வெச்சியிருக்கற லவ் குறையாதும்மா...” என்றேன் அம்மாவை திருப்திப் படுத்தும் சந்தோஷத்தில்

இப்போது அம்மா முகத்தில் நிம்மதி பரவி சந்தோஷத்துடன், “அதுதான் நீ என் பையனா இருக்கே...அம்மா செய்யறது எல்லாம் உன் நன்மைக்காகத்தான் உன் மனசுல ஆழமா பதிய வெச்சுக்கோ...” என்றாள்.

“கண்டிப்பாம்மா....ஆனா...” என்றேன் பீடிகையுடன்.

“என்ன ஆனா...” என்றாள் புருவத்தை உயர்த்திய அம்மா.

“ஏன்...” என்று முக்கியமான கேள்வியை கேட்டேன்.

அம்மா நீண்ட நேரம் மவுனம் காத்தாள். அந்த கேள்விக்கான விடையை எப்படி சொல்வது என்று யோசித்துக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. ஓரு நீண்ட பெருமூச்சை விட்டுப்படி, “வினித் நீ தான் என் உயிர் வாழ்கை எல்லாம். வினித். எந்த அம்மாவும் பழகாத விதமா உன்கிட்ட நான் பழகியிருக்கேன். அப்படி பழக இந்த சமூகம் விடாது. சின்ன பையன் தெரியாதுன்னு தைரியமா நான் செஞ்சாலும் உனக்கு இப்போ அது தெரிஞ்சிப் போச்சு. அது எப்படிப்பட்ட வரப்பிரசாதம் உன்னதம்னு உனக்கு இப்ப புரியாது உணர முடியாது. நீ அம்மாவை தப்பா நினைக்க மாட்டேன் எனக்கு தெரியும். அம்மாவை புரிஞ்சப்பேன் தெரியும். அம்மாகிட்டே இன்னும் நெருக்கமா வந்து எனக்கு மகன் ஸ்தானத்தை விட ஃபிரண்ட்ன்னு ஆயிடுவே. நான் நினைச்ச மாதிரி வளர்வே...உன் மனசு சொக்கத் தங்கம்...ஆனா...” கண்களை மூடியப்படி நிறுத்தினாள்.

”என்னம்மா...” என்றேன்.

உடலை ஒரு முறை முறுக்கினாள்.

“அம்மாவுக்குன்னு ஒரு மனசு இருக்கு உணர்ச்சிகள் இருக்கு, ஒரு எல்லை இருக்கு. செய்யக் கூடாதுன்னு ஓன்னு இருக்கு. நினைக்க கூடாதுன்னு ஒன்னு இருக்கு. இதை தாண்டக் கூடாதுன்னு ஓன்னு இருக்கு. அதெல்லாத்தையும் மீறினா அம்மாவும் அழிஞ்சி நீயும்....அப்பாவும் .... ஏன் கூட இருக்கறவங்களையும் அழிச்சிடும். அம்மாவின் அந்த மனசை இப்ப புரியற வயசு உனக்கு கிடையாது. வளர்ந்து அனுபவப்பட்டால் தான் அம்மா இப்போ சொன்னது அப்போ புரியும்....”

அம்மா கண்களை மூடியப்படி நிறுத்தினாள். கொஞ்ச நேரம் ஆழ்ந்த அமைதிக்கு பின், “உன்னை விலகியிருக்க அம்மாவால முடியாது. ஆனா அதுதான் நல்லதுன்னு தெரிஞ்சப்பறம் அதை நீயும் நானும் சகிச்சிக்கத்தான் வேண்டும்.” என்று அழுகை நிறைந்த குரலில் சொன்னாள்.

நான் மவுனமாக இருந்தேன். அம்மா சொல்வது எனக்கு சுத்தமாக புரியவில்லை. ஆனால் ஓன்று மட்டும் நிச்சயமாக தெரிந்தது. இதுவரை இருந்த அம்மா போலில்லாமல் புது அம்மாவாக மாறப் போகிறாள் என்று.

சட்டென்று என் முகத்தில் சோகம் குடிக்கொண்டது.

அதை உனர்ந்த அம்மா, “அம்மாவை நம்பு, அம்மாகிட்டேயிருந்து விலகியிரு வினித். அம்மா இனிமே உன்கிட்ட கண்டிப்பா இருப்பேன். எப்போ அன்பு செலுத்தனுமோ அப்ப செலுத்துவேன். உனக்கு என்ன செய்ய வேண்டுமோ அதை அந்த நேரத்துல செய்வேன்.” என்றாள்.

அது தான் இறுதி என்று அம்மா சொன்னவிதத்தில் தெரிந்தது. அதை மாற்ற மாட்டாள் என்று தெரிந்தது.

“எனக்கு என்னமோ பயமா இருக்கும்மா...” என் உள்ளுணர்வு உணர்ந்ததை சொன்னேன்.

“ப்ளீஸ்டா...புரிஞ்சிக்கோ வினித்...நீ என் செல்ல மகன்ல.” என்றாள் என்னிடம் இறைஞ்சும் தொனியில்.

“ம்ம்ம்ம்...” என்று முழுமனதில்லாமல் சம்மதம் சொன்னேன்.

அதை உணர்ந்த அம்மா, தன் நிலையை பட்டவர்த்தனமாக உணர்த்த முடியாமல் திணறினாள்.

“என்ன செஞ்சாலும் என்ன ஆனாலும் கட்டங்கடைசியா... அம்மா ஒரு பெண் தானே...” என்றாள் சத்தமாக.

அம்மா ஒரு பெண் தானே, என்ற வார்த்தைக்கு அவ்வளவு சக்தி கொடுத்து சொன்னாள். அது என் மனதில் ஆன்மாவில் பதியுமாறு சத்தத்துடன் சொன்னாள்.

அம்மா ஒரு பெண் தானே, என்ற மந்திரம் என் மனதில் ஓளிக்க தொடங்கியது. அந்த மந்திரம் எனக்கு பலத்தை கொடுக்கும் என நினைத்தாள் போல.

“அம்மாவுக்கு ஓரே ஒரு ஆசைத்தாண்டா, என் மகனான உனக்கு அம்மாவா மட்டும் இருக்க விரும்புறேன்....” என்றாள்.

எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. ஆனால் இப்படி பேசுகிறாளே என்று நினைத்து, முழுமனதுடன் “சரிம்மா...” என்றேன்.

இனிமேல் அம்மா எனக்கில்லை என்று நினைத்து அம்மாவிடமிருந்து விலக எழ முற்பட்டேன். அம்மா அதனைப் புரிந்துக் கொண்டாள்.

”இன்னிக்கு நைட்டும் நாளைக்கும் அடுத்த நாள் காலை வரைக்கும் அம்மா பழைய அம்மா. அடுத்த நாள் காலைலேருந்துதான் புதிய அம்மா” என்று சொல்லி என்னை இழுத்து இறுக பற்றிக் கொண்டாள்.

நான் சோகமாக அம்மா மேல் படுத்துக் கொண்டிருந்தேன். என்னால் கசங்கிய அவள் முலைகள் சோகமாக இருந்தன. நானும் முலைகளும் பரஸ்பரம் ஆறுதல் சொல்லிக் கொண்டிருந்தோம்.

அம்மா என் தலையை கோதியப்படி, “நாளைக்கு அப்பா வரார்டா...” என்று அம்மா சந்தோஷம் பொங்க சொன்னாள். அவள் உடலில் பூரிப்பும் இன்பமும் ஏற்பட்டது.

அப்பா வருவதில் எனக்கு சந்தோஷம் தான். எனக்கு பிடித்த விளையாட்டுப் பொருட்களை வாங்கி வருவார் என தெரியும்.

தூக்கம் என்னை ஆட்கொள்ள ஆரம்பித்தது கண்கள் சொக்கியது.

“வினித் தூங்கிட்டியா...”

“ஆ...” என்று தூக்க கலக்கத்தில் சொன்னேன். கண்கள் திறக்க முடியாமல் இமைகள் அழுத்தமாக மூடியது.

அம்மா மெதுவாக கால்களை மடக்கி தொடையை விரித்து ஒரு கையை தொடைகளுக்கு நடுவே எடுத்துச் செல்வதை உணர முடிந்தது. கையசைந்தது. அந்த அசைவுக்கு ஏற்ப அம்மாவின் உடலில் இன்பதிர்வலைகள் எழுந்து அடங்கி மீண்டும் எழுத் தொடங்கியது. அலை அலையாக அம்மாவும் உடலில் இன்பம் பாய்ந்ததை உணர முடிந்தது. அந்த இன்ப அலைகளின் மேல் தாலாடியப்படி தூங்க தொடங்கினேன்.

“வினித்.” அம்மா கூப்பிடவது எங்கோ கேட்பதைப் போலிருந்தது.

அம்மா பேசுவது கேட்டாலும். தூக்கம் என்னை பதிலளிக்காமல் செய்தது. அம்மா என் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள். நான் தூங்கிவிட்டேனா என்று உறுதிப்படுத்தினாள்.

“நாளைக்கு அப்பா வரப்போறாருடா. அம்மாவை வெச்சி செய்யப்போறாருடா. என்னை கிழிச்சி தொங்கப்போட்டுருவாருடா. உண்டு இல்லைன்னு ஆக்கிடுவாருடா.” என்று சொல்லியவாறு தன் கை ஆட்டத்தை அதிகப்படுத்தினாள்.

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஆஆ... அப்பாகிட்டேயும் மகன் கிட்டேயும் மாட்டிகிட்டு நான் படற அவஸ்தை இருக்கே, யார் கிட்டே போய் முறையிடறது. யார் கிட்டே போய் இந்த பஞ்சாயத்தை சொல்றதுன்னு தெரியல. இரண்டுப் பேரும் என்னை உண்டு இல்லைன்னு பண்ணிடுவாங்க.” என்று பிதற்றுவது எனக்கு கேட்டது.

“வினித் அம்மா கிட்ட இருக்குற பெரிய பந்துலேருந்து நீ எப்படி பால் குடிச்சேன்னு கேட்டல...இப்படித்தான் நீ பால் குடிச்சேடா என் செல்லம்.” என்று அடக்க முடியாத சந்தோஷத்துடன், மெதுவாக ஒரு முலைக் காம்பை எடுத்து என் இதழ்களில் தழுவி உருட்டி அழுத்தி காம்பினாலேயெ என் இதழ்களை பிளக்க வைத்து திறந்த வாயினுள் அந்த அழகிய வனப்பான காம்பை உள்ளே புகுத்தினாள். இயற்கை தந்த உணர்வு ஞானத்தால் என் வாய் தன்னிச்சையாக அம்மாவின் காம்பை சப்ப ஆரம்பித்தது. அம்மாவின் காம்பு வளரத் தொடங்கியது. பெரிய கோலிக் குண்டாகி என் வாயை நிரப்பியது. பப்புள் கம்மைப் போல கடித்து உருட்டி சப்பிப்படியே எச்சில் ஓழுக தூங்கிப் போனேன். அதை இன்னும் ரசித்து ருசிக்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டாலும் தூக்கம் அதனை நிறைவேற்ற விடவில்லை.

எங்களுக்கு அப்போது விதி செய்தது தெரியாது. அம்மாவை மீறி செயல்கள் அறங்கேறின. அம்மா விலக சொன்ன நேரத்திலிருந்து, நானஅம்மாவை சாதரணமாக தொடவே நெடும் நாட்களாகிவிட்டன. நானும் அம்மாவும் பரம எதிரிகளாக மாறிவிட்டோம்.

வானத்தில், எதிர்காலத்தை அறியும் தேவதைகள் இருந்தாள், கண்டிப்பாக பாவம் தாயும் மகனும் என்று உச்சுக் கொட்டியிருப்பார்கள்.

...தொடரும்.