Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

"வினித் என்னடா ஆச்சு...” என்று பதற்றத்துடன் விலாசினி என் தலையை கோதியவாறு கேட்டது காதில் விழுந்தது.

நானும் அம்மாவும் கூண்டில் அடைப்பட்ட எலிகளைப் போல அசோக் மாமா வீட்டின் முன் நிர்வாணமாக மாட்டிக்கொண்ட தருணத்தை அவளிடம் சொல்லும் போது என்னையறியால் உடல் நடுங்கி வியர்த்து கொட்டி தாய் வயிற்றில் சுருண்டிருக்கும் குழந்தையைப் போல சுரண்டுப் படுத்து மயங்கிவிட்டேன். அந்த கணத்தின் தாக்கத்தை என் மனதும் உடலும் இன்னும் ஜீரணிக்க முடியாமல் தவிக்கின்றது.

“என்னால அதை நினைச்சு பார்க்க கூட முடியல விலாசு... அம்மா ஏன் அப்படி செஞ்சாங்கன்னு இன்னும் எனக்கு புரியல.” என்று குளிர் ஜூரம் வந்தால் எப்படி நடுங்குவோமோ அப்படி நடுங்கியப்படி சொன்னேன்.

கொஞ்ச நேரம் என்னை உற்றுப் பார்த்த விலாசினி, “வினித் இப்போது உங்கம்மா என் மனசுல் உசர்ந்து தெய்வமா நிக்கறாங்க. உங்க அம்மா ஏன் அப்படி செஞ்சாங்கன்னு உன்னை மாதிரி ஆண்களுக்கு புரியாது. சொல்லால் சொல்லி உணரவும் புரியவும் வைக்கவும் முடியாது. ஒரு பெண்ணாலத்தான் அதை உணர முடியும். ஒரு பெண்ணை மொத்த பிரபஞ்சமே மூச்சு முட்ட அடக்கி வெச்சிருக்கு. அதுக்கு நியாயமா கற்பிக்க பெண்ணை தெய்வமா சித்திரிச்சு விட்டிருக்காங்க. பெண்களுக்கு இயற்கை அளித்த சுதந்திரம் எதுவுமே கிடைக்காம இருக்கு. ஏதொ ஜடப் பொருள் மாதிரி இருக்காங்க. அதனால தான் உங்கம்மா மாதிரி அதி தைரியமான பெண்கள் அந்த இயற்கையான சுதந்திர காற்றை இன்பமாக ரசிக்க, சின்ன சான்ஸ் கிடைச்சாலும் தைரியமா இப்படியெல்லாம் பண்றாங்க. அதுல, கரணம் தப்பினால் மரணங்கற மாதிரி, மாட்டிகிட்டா அவங்க எரிஞ்சு சாம்பலாகிவிட வேண்டியதுதான். அந்த அபாயம் தான் அந்த சுதந்திர காற்றின் இன்றியமையாததை காட்டுது, மேலும் ருசிக்க தூண்டும். சுதந்திரத்தின் இன்பத்தை ரசிக்க வைக்குது. தைரியசாலியான மாடர்ன் பெண்ணான என்னாலக் கூட உங்கம்மா செஞ்ச மாதிரி அப்படி செய்ய முடியுமான்னு தெரியல. சத்தியமா உங்கம்மா மிகப்பெரிய பெண்மணிதான். சொல்லப் போனா உண்மையான பெண்ணியவாதி அவங்கதான்.” என்று சொல்லி என்னை ஆரத்தழுவி முத்தமிட்டால்.

என் உடல் பயம் கொஞ்சம் தணிந்தது.

“உங்கம்மா செய்ததை சரின்னு ஏத்துக்கிட்டு அந்த சம்பவங்களை எடைப்போட்டாத்தான் உன்னால அதிலிருந்து விடுப்பட முடியும். உண்மையான் காரணங்கள் எண்ணங்கள் உணர்வுகள் எல்லாம் உங்கம்மா மனசுல புதைந்துகிடக்குது. அதை கடவுளுக்கும் தெரியாது. உங்கம்மாவை மெல்ல மெல்ல ஏத்துக்கோ.” என்றாள் அன்பாக.

என் மனம் கொஞ்சம் நிம்மதியடைந்து தைரியமானது. பழைய சம்பவங்களை அசைப்போட்டு சொல்ல தெம்பானது. விலாசினி எனக்கு உற்றத் துணையாக இருக்கின்றாள் என்ற தைரியமே மேற்கொண்டு என்ன நடந்தது என்று சொல்ல தூண்டியது.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

இப்போது நினைவுப்படுத்தி பார்த்தாலும், அன்று பயத்தினால் ஏற்பட்ட குலைநடுக்கம் இன்றும் என் இதயத் துடிப்பை வேகப்படுத்தி என்னை பதற்றத்தில் ஆழ்த்தும். என் பயத்தை விட அம்மா உயிர்போகுமளவுக்கு பயந்துப் போயிருந்ததுதான் என்னை பயங்கரமாக தாக்கியிருக்க வேண்டும். அதுவரை மாபெரும் மலையாக அஞ்சா நெஞ்சியாக தைரியமானவளாகத் சாகசகாரியாக தோன்றிய அம்மா பயந்து ஓடுங்கிப் போயிருந்ததுதான் என்னை திகிலடையச் செய்தது. என்னை கையாளாகதவனாக ஆக்கியது.

அசோக் மாமாவும் கண்ணன் மாமாவும் படியேறி மேலே வரும் சத்தம் டால்ஃபி சவுண்டைப் போல என் காதுகளில் அதிர்ந்துக் கொண்டிருந்தது. அசோக் மாமாவின் வீட்டின் முன் நிர்வாணமாக சாய்ந்து நீட்டியிருந்த அம்மாவின் கால்களுக்கு இருபுறமும் என் கால்களை போட்டு நான் உட்கார்ந்துக் கொண்டிருந்தேன்.

இருவரும் பயத்தில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தோம். நான் அம்மாவின் மாபெரும் முலைகளில் புதைந்துப்போக முயன்றுக் கொண்டிருந்தேன். அதன் திரட்சி பல பரிணாமங்களை எடுத்து வழுக்கிக் கொண்டிருந்தது. சில நொடிகளில் எனக்கு அதிர்ச்சி ஏற்பட்டது. அம்மாவின் காம்புகள் கற்களைப் போல என்னை குத்திக் கொண்டிருந்தன. முலைகள் பெருத்து தடித்திருந்தது.

சட்டென்று, அந்த கணத்தில் தான், அம்மாவின் முலைகளுக்கும் எனக்கும் ஒரு இனம் புரியாத பந்தம் ஏற்பட்டது. அம்மாவின் முலைகள் ஓவ்வொரு அணுவும் என்னிடம் பேசின. பயப்படாதே நானிருக்கேன் என்றது. என்னை அரவணைத்தது. என் பயத்தை போக்க முயன்றது. அது அம்மாவிடமிருந்து விலகி ஏதோ தான் வளர்த்த உயிரைப் போன்று என்னிடம் பாசம் காட்டியது. என்னை அதுனுள் இழுத்துக் கொண்டது. அதுவும் நானும் வேறல்ல என்பதை உணர்ந்தேன். அதன் வனப்பில் தஞ்சம் புகுந்தேன். எனை உதவுமாறு அவைகளிடம் கெஞ்சினேன். கண்டிப்பாக உதவுவதாக என்னிடம் சத்தியம் செய்தது அம்மாவின் இரு முலைகளும்.

எனக்கு மேலும் அதிர்ச்சி ஏற்பட்டு திகிலடைந்தேன்.

அம்மாவின் தொடையிடுக்கிலிருந்து அந்த மகரந்த வாசம் எழுந்தது. அவளின் உடல் துடிக்க ஆரம்பித்தது. அம்மா கண்கள் சொறுக அந்த வினோதமான மயக்கத்திற்குச் சென்றுக் கொண்டிருந்தாள்.

அந்த புரியாத வயதிலும், பயத்தால் நடுங்கிக் கொண்டிருந்த அம்மாவின் உடல் சந்தோஷத்தில் மிதந்து அதிர்ந்துக் கொண்டிருப்பதை உணர முடிந்தது. இன்பத்தில் தன்னையே இழந்து மயக்க நிலையில் இருந்தாள். இது மேலும் என்னை குழப்பித்தில் ஆழ்த்தி பயத்தைக் கூட்டி திகிலடைய வைத்தது. அம்மாவை மெதுவாக உலுக்கினேன். அசோக் அங்கிள் வந்துவிட்டால், அம்மா ஜடம் போலிருக்கின்றாள், நான் மட்டும் மாட்டிவிடுவேனோ என்று முட்டாள்தனமாக பயம் ஏற்பட்டது. அம்மாவை உலுக்கினேன். அம்மா எழுந்தப் பாடில்லை.

முதல் தளத்திற்கு அவர்கள் வரும் நொடிகள் நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.

என்னையும் அம்மாவையும் காப்பாற்று என்று வேண்டாத கடவுளில்லை. அம்மாவின் முலைகள் நானிருக்கேன் பயப்படாதே. அவற்றை ஆறுதல் தேடி பற்றினேன்.

“அம்மா...அம்மா...” என்று ரகசிய குரலில் கிசுகிசுத்து அம்மாவை உலுக்கினேன். அம்மா ஏதோ இன்பத்தில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தாள்.

பகீரென்றது. என் இரத்தம் உறைந்துப் போனது.

அசோக் மாமாவும் கண்ணன் மாமாவும் முதல் தளத்துக்கு வந்துவிட்டார்கள். மறுமுனையின் இருட்டில் மெல்லிய வெளிச்சத்தில் அவர்களின் உருவம் தெரிந்தது. இருவரும் கையில் ஏதோ தூக்கிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.

“நீங்க ஓருத்தரா எப்படி இதை தூக்கிட்டுப் போவீங்க. நான் உங்க வீட்டு வரைக்கும் இது தூக்கிட்டு வரேன்.” என்று அசோக் மாமா சொல்வது கேட்டது.

“உனக்குத்தான் கஷ்டம்.” என்று கண்ணன் மாமா சொல்வது கேட்டது.

“பரவால்ல வாங்க.” என்று அவர்கள் இருவரும் கண்ணன் மாமா வீட்டுக்குச் செல்ல் படியேறினார்கள்.

எங்களை நோக்கி கொன்று தின்ன சீறிப் பாய்ந்து வந்த சிங்கம் ஓன்று சட்டென்று காணாமல் போனால் எப்படி ஆறுதலலடைவோமோ அந்த அளவுக்கு தப்பித்தோம் பிழைத்தொம் என்று ஆசுவாசப்பட்டேன். கடவுள்களுக்கு நன்றிச் சொன்னேன். அம்மா முலைகள் தான் அசோக் மாமாவை மேலே அனுப்பிவிட்டது என்று நினைத்து அவைகளுக்கு நன்றியுணர்ச்சியுடன் முத்தமிட்டேன்.

அம்மாவை உலுக்கியப்படி, “அம்மா அவங்க மேலே போய்ட்டாங்க...” என்றேன். ஆனால் மாமிச மலையாக இருந்த அம்மா அசையவில்லை. அம்மா முகத்தை உற்று நோக்கினேன். ஏதோ ஆழ்ந்த இன்பத்தில் கிறக்கத்தில் இருந்தாள். முகத்தில் மென்மையான ஒரு சந்தோஷ புன்னகையுடன் இந்த உலகத்தை மறந்து போதையில் வேறு ஒரு உலகத்தில் சஞ்சரித்துக் கொண்டிருந்தாள். உடல் ஆனந்த அதிர்வலைகளில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தது.

“அம்மா...அம்மா...” என்று அம்மாவை உலுக்கினேன்.

வினாடிகள் நகர்ந்துக் கொண்டிருந்தன. அம்மா விழிக்கவேயில்லை. மேலே பேச்சுக்குரல்கள் கேட்டன. கதவு சாத்தப்படும் சத்தம் கேட்டது. அசோக் அங்கிள் கீழே வர வேண்டியதுதான்.

எனக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. என்ன செய்வதென்றே தெரியவில்லை. அசோக் அங்கிள் எப்போது வேண்டுமானாலும் வந்துவிடலாம்.

அபாயத்திலிருந்து தப்பிக்க இயற்கை அந்த நொடியில் எனக்கு வழிக்காட்டியது. எனக்கு அந்த எண்ணம் எப்படி தோன்றியதோ தெரியவில்லை. அம்மாவின் முலைகள் நானிருக்கேன் நானிருக்கேன், உங்களை காப்பாற்ற நானிருக்கேன் என்று கத்திக் கொண்டு என்னை அழைத்து அதன் காம்புகளை வெளியே துருத்திக் கொண்டிருந்தது.

எனக்கு அதுதான் அபாய உதவியாகத் தெரிந்தது.

சட்டென்று அம்மாவின் இடது காம்பை கவ்வி அதனை அம்மாவின் முலையிலிருந்து பீய்த்தெடுத்து விடுவதைப் போல கடித்து இழுத்தேன். வலது கரத்தால் அம்மாவின் வலது முலைக் காம்பை என் சிறுவயது சக்திக்கேற்ப கிள்ளி திருகினேன்.

ஆனால் அம்மா கிறக்க போதையிலிருந்து விடுப்பட்டதைப் போல தெரியவில்லை. மேலும் கடித்தும் கிள்ளினேன். அம்மாவின் காம்புகள் தனியாக தனியாக பீய்ந்தெடுத்து முலையிலிருந்து பிரிந்து என் வாயிலும் கையிலும் கோலிக் குண்டைப் போல உருள்வதாக உணர்ந்தேன்.

“ஆஆஆ...” என்று மீளா இன்பத்திலிருந்த அம்மா வலியால் துடித்து. தன்னிலைக்கு வந்து, சொறுகிய கண்களை திறந்து வலியில் துடித்தாள். மறு நொடி பயத்தில் பதறினாள். மறுபடியும் அம்மாவுக்கு குப்பென்று வியர்த்தது. எங்கே அம்மா மறுபடியும் தன்னை மெய்மறந்து விடுவாளோ என்று காம்புகளை மேலும் கடித்து கிள்ளினேன்.

அம்மாவுக்கு அப்போது தன்னிலை புரிந்தது, பயந்து நடுங்கியப்படியே, “வினித்...எங்கேடா அசோக் அங்கிள்...வரலியா.” என்று முகத்தை மறுமுனைக்கு திருப்பிப் பார்த்தாள்.

அம்மாவுக்கு என்ன நடந்தது என்று தெரியவில்லை. அசோக் அங்கிகளை பார்ப்பார், மானம் கப்பலேறிவுடும் என்று உயிர் பயம் பட்ட அம்மாவுக்கு அதில் எப்படி சந்தோஷமடைந்தாள் என்று அப்போது எனக்கு புரியவில்லை. எல்லாமே குழப்பமாக இருந்தது.

நான் இப்போது காம்பிலிருந்து வாயையும் கையையும் எடுக்க, ”ஆஆஆ...” என்று அம்மா வலியால் கத்தினாள்.

“டேய்...அதை போய் ஏண்டா கடிக்கிறே...கிள்ளுறே...” என்று அம்மா அருவருப்பாகவும் புரியாமலும் வெட்கமாகவும் திட்டுவதைப் போலவும் கேட்டாள்.

“போம்மா...எவ்வளவு நேரம் தான் கூப்பிடறது. அசோக் அங்கிள் கண்ணன் அங்கிள் வீட்டுக்கு பொருள் கொடுக்க மேலே போயிருக்காரு. எப்ப வேணும்னாலும் வரலாம். நீங்க ஏதோ மயங்கிப் போய் கிடந்தீங்க. அசோக் அங்கிள் எப்ப வேணும்னாலும் வரலாம்.” என்று அம்மாவிடம் அவசர அபாய நிலைமையை விளக்கினேன்.

அம்மாவின் முகத்தில் அசிங்கத்தின் உணர்வுகள் தெரிந்தன. எனக்கு அந்த வயதில் புரியாமல் போனாலும், அப்பாவுக்குவே தெரியாத, அவராலே கண்டு புடிக்க முடியாத, அம்மாவின் அதி அந்தரங்கமான காம பித்து நிலையை, விவரம் புரியாத அவளின் மகனான நான் கண்ணால பார்த்துவிட்டேன், கண்டுக்கொண்டேன் என்று அசிங்கப்பட்டு அவமானப்பட்டு கூனி குறுகிப் போனாள். அது அப்போது எனக்கு புரியவில்லை தெரியவில்லை. எனக்கு அப்போதிருக்கும் எண்ணமெல்லாம், அந்த அபாய நிலையிலிருந்து தப்பிப்பதுதான்.

“வாம்மா... அசோக் அங்கிள் வர்றதுக்குள்ளே வீட்டுக்கு போய்டுவோம்.” என்று எழுந்து ஓட ஆரம்பித்தேன். வினாடியில் சில மணித்துளிகள் அவமானத்தால் உறைந்த அம்மா, அபாயத்தை உணர்ந்து, எழுந்து என் பின்னால் ஓடி வந்தாள். என்னை முந்திக் கொண்டு பிட்டம் அதிர்ந்து ஆட ஓடினாள். நாங்கள் படியிருக்கும் மறுமுனையை அடைந்தோம். வீட்டுக்குச் செல்ல மாடிப் படியேற கால் வைக்கும் போது அசோக் அங்கிள் கீழே இறங்கி வரும் சத்தம் கேட்டது. திடுக்கிட்ட அம்மா திரும்பி குணிந்து சட்டென்று என்னை அலேக்காக தூக்கி, படியிறங்கி முதல் தளத்திலிருந்து தரை தளத்துக்கு வேகமாக இறங்கினாள். அம்மா நிலைப்படியில் திரும்ப அம்மாவின் தோல்மேல் முகத்டைப் போட்டு பின்னோக்கி இருந்த நான் அசோக் அங்கிகளை வினாடிகளில் சில மணித்துளிகளில் பார்த்தேன். அவர் பார்த்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

வினாடியின் மணித்துளிகளில் தப்பித்தோம்.

தரை தளத்துக்கு வந்து அம்மா அப்படியே உறைந்துப் போனால். வெளியே தெருவில் வெளிச்சம் இல்லையென்றாலும் எங்கள் கட்டிடத்தில் உள்நுழையும் இடத்தில் முக்கப்பு ட்யூப் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. அழகு அங்கங்களை கொண்ட நிர்வாணமான அம்மா நிர்வாணமான தன் மகனை தூக்கிக் கொண்டிருப்பது பளிச் பளிச்சென்று விளக்கு வெளிச்சம் காட்டியது. யாராவது அதிர்ஷ்டசாலிகள் முழித்திருந்து பார்த்திருந்தால், கற்பனையிலும் எட்டாது காணக்கிடைக்காத காட்சிகளை பார்த்திருப்பார்கள். ஆனால், யாருக்கும் அந்த அதிர்ஷ்டம் வாய்க்கவில்லை.

அம்மா சில வினாடிகள் விக்கித்து நின்றாள், தரை தளத்துக்கும் தெருவுக்குமிடையே சுற்றுச்சுவர் இருந்தது. அங்கே போவது இன்னும் அபாயகரமானது. அம்மா சட்டென்று தெருவுக்கு வந்தாள். அம்மாவின் உடல் சிலிர்த்ததை உணர முடிந்தது. சில வினாடிகள் அந்த சிலிர்ப்பை அம்மா அனுபவித்தாள். நீண்ட நேரம் அனுபவிக்க அதனை அனுபவிக்க அம்மாவுக்கு ஆசை இருந்தது ஆனால் நேரமில்லை, சூழ்நிலையும் அபாயகரமானது. அப்படியே குணிந்து சுவரோரம் ஓட்டி மெதுவாக ஓடியவள் வெளிச்சமில்லாத இடத்துக்கு வந்ததும் அப்படியே சம்மணம் போட்டு உட்கார்ந்து, இருட்டில் புகுந்து என்னையும் அவளையும் மறைத்துக்கொண்டாள்.

மூச்சை இழுத்துப் பிடித்து தடதடக்கும் இதயத்துடிப்புடன் அமைதியாக இருப்பதை உணர்ந்தேன். மேலே அசோக் அங்கிள் முதல் தளத்தின் வெரண்டாவில் நடக்கும் சத்தம் கேட்டது. அப்பாடா சில வினாடிகளில் தப்பித்தோம் என்று எனக்கு தோன்றியது. அம்மா உண்ணிப்பாக அவரின் காலடித் தடத்தை கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவரின் வீட்டுக் கதவை திறந்து சாத்தியவுடன், அப்பாடா என்று பெருமூச்சு விட்டாள்.

ஆறுதலடைந்த அம்மா, என்னைப் பார்த்து புன்னகையிப்பதை அந்த இருட்டிலும் பார்க்க முடிந்தது. சாகச வெற்றிப் புன்னகை. ஆனால், அந்த புன்னகை சில நொடிகள் தான் நீடித்தது. அம்மா முகத்தில் அவமானம் தெரிய குலுங்கி குலுங்கி அழ ஆரம்பித்தாள். ஓழுக்காரி, நெருப்பு, கிட்டே நெருங்கினாள் பொசுக்கி விடுவாள் என்று பெயரெடுத்த அம்மா, இப்படி நடுத் தெருவில் அம்மணமாக உட்கார்ந்துக் கொண்டு அம்மணமான தன் மகனை தூக்கிக் கொண்டிருக்கும் நிலையை நினைத்திருக்கலாம். காமவயப்பட்டு பித்து போதை நிலையில் ஆடிய அசிங்கமான ஆட்டத்தை நினைத்திருக்கலாம். இவ்வளவு நாள் கட்டிக் காப்பாற்றிய குடும்ப மானத்தை, கணவனின் கவுரவத்தை, தன் ஓழுக்கத்தை, மகனின் எதிர்க்காலத்தை இப்படி காம அரிப்புக்காக ஏலம் விட்டதை நினைத்திருக்கலாம். சிற்றின்பத்துக்காக தன் வாழ்கையை தொலைக்க நினைத்ததை எண்ணியிருக்கலாம்.

எதுவோ எனக்கு தெரியாது, அம்மா குலுங்கி குலுங்கி என் ஆன்மாவை உலுக்கமளவுக்கு அழுதாள். நானும் அம்மாவுடன் சேர்ந்து அழுதேன். அம்மா நான் அழுவதைப் பார்த்து, “அழாதேடா வினித்.” என்று தன் அழுகையை கட்டுப்படுத்தி என் அழுகையை நிறுத்த முயன்றாள்.

“முதல்ல நீங்க அழாதீங்க அம்மா.” என்று அம்மாவை பார்த்து என் சின்னஞ்சிறு மூக்கை உறிஞ்சியப்படி கெஞ்சினேன்.

அம்மா பிராய்த்தனப்பட்டு அழகையை நிற்பாட்டி மூக்கை உறிஞ்சியப்படி, “நான் அழலேடா வினித்.” என்று கண்ணீர் வழியச் சொன்னாள்.

....தொடரும்.