05-10-2021, 02:56 PM
சதிஷ், இல்லைம்மா, மனசுதான்................
புரியுதுப்பா, பவித்ராவை குறிச்சிதான் நீ ரொம்ப கவலை படுறே,
எல்லாம் உன் அக்காவும் மாமாவும் தான், அவளை கெடுத்து வச்சிருக்காங்க,
சதிஷ், (கொஞ்சமாவா கெடுத்துருக்காங்க)
சதிஷ், அம்மா நான் வெளிநாட்டில் வேலையை ரிசைன் பண்ணலாம்னு
நினைச்சிருக்கேன்.
உங்க பெர்மிஷன் வேண்டும்.
தயங்கி தயங்கி சொல்ல
அம்மா, அவனை பிடிச்சிட்டு அழ ஆரம்பிச்சாங்க.
ராஜ மாதிரி வாடா,
அம்மா பெர்மிஷன் எதுக்கு,
நீ எப்படா வருவேன்னு நான்தான் காத்து கிடக்கேன்.
சதீசும் கண்கலங்கினான்.
சரிங்கமா, அம்மா காலை தொட்டு வணங்கி அங்கிருந்து நகர
மகனின் பாசத்தை நினைத்து தாய் பூரித்து போனாங்க.
அதற்கு பிறகு சதிஷ் ஆக வேண்டியதை பார்த்தான்.
தான் வந்த லீவை கான்சல் செய்து,
ஆன்லைனில் விமான டிக்கெட் எடுத்தான்.
மறுநாள் அவன் செல்ல வேண்டும்.
தான் சென்று, ஒரு மூன்று மாதம் அங்கு வேலை செய்து
தக்க நபரிடம் வேலையை ஒப்படைத்துவிட்டு
வேலையை ராஜினாமா செய்வதாக அம்மாவிடம் சொல்லி இருந்தான்.
இவன் லீவை கான்சல் செய்துட்டு மறுநாள் ஊருக்கு கிளம்பு செய்தி
செல்வியையும் வெங்கட்டையும் உலுக்கியது.
அவனிடம் பேச பயந்தாங்க.
அன்று இரவு செல்வி சதிஷ் ரூமிற்கு போனா.
அக்கா எப்படியும் வருவான்னு இவனுக்கு தெரியும்.
உள்ள வந்து கட்டிலில் அவன் பக்கத்துலே உட்கார்ந்த செல்வி
அவனை பார்க்க துணியாம, குனிஞ்சி உட்கார
சதிஷ், என்னை தலை குனிய வச்சிட்டு,
இப்ப நீ ஏன் தலை குனிஞ்சி உட்கார்ந்து இருக்க
இதை கேட்ட செல்வி கண்ணீருடன் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க
அழ வேண்டியது நான்தான். நீ ஏன் அழுற
தம்பியின் வார்த்தைகள் அவள் உள்ளத்துக்குள் ஊசியாக குத்த.
அவன் மடியினில் படுத்து குலுங்கி அழ ஆரம்பிச்சா செல்வி.
தம்பி, என்னை மன்னிச்சிருடா,
விளைவுகளை நினைச்சி பார்க்காம துணிஞ்சி இப்படி பண்ணிட்டோம்.
எழுந்து அவனை இரு கரம் கூப்பி மன்னிப்பு கேட்க
சதீசும் அவளை கட்டி பிடிச்சி அழுதான்.
கொஞ்ச நேரம் இருவரும் அமைதியாக இருந்தனர்.
புரியுதுப்பா, பவித்ராவை குறிச்சிதான் நீ ரொம்ப கவலை படுறே,
எல்லாம் உன் அக்காவும் மாமாவும் தான், அவளை கெடுத்து வச்சிருக்காங்க,
சதிஷ், (கொஞ்சமாவா கெடுத்துருக்காங்க)
சதிஷ், அம்மா நான் வெளிநாட்டில் வேலையை ரிசைன் பண்ணலாம்னு
நினைச்சிருக்கேன்.
உங்க பெர்மிஷன் வேண்டும்.
தயங்கி தயங்கி சொல்ல
அம்மா, அவனை பிடிச்சிட்டு அழ ஆரம்பிச்சாங்க.
ராஜ மாதிரி வாடா,
அம்மா பெர்மிஷன் எதுக்கு,
நீ எப்படா வருவேன்னு நான்தான் காத்து கிடக்கேன்.
சதீசும் கண்கலங்கினான்.
சரிங்கமா, அம்மா காலை தொட்டு வணங்கி அங்கிருந்து நகர
மகனின் பாசத்தை நினைத்து தாய் பூரித்து போனாங்க.
அதற்கு பிறகு சதிஷ் ஆக வேண்டியதை பார்த்தான்.
தான் வந்த லீவை கான்சல் செய்து,
ஆன்லைனில் விமான டிக்கெட் எடுத்தான்.
மறுநாள் அவன் செல்ல வேண்டும்.
தான் சென்று, ஒரு மூன்று மாதம் அங்கு வேலை செய்து
தக்க நபரிடம் வேலையை ஒப்படைத்துவிட்டு
வேலையை ராஜினாமா செய்வதாக அம்மாவிடம் சொல்லி இருந்தான்.
இவன் லீவை கான்சல் செய்துட்டு மறுநாள் ஊருக்கு கிளம்பு செய்தி
செல்வியையும் வெங்கட்டையும் உலுக்கியது.
அவனிடம் பேச பயந்தாங்க.
அன்று இரவு செல்வி சதிஷ் ரூமிற்கு போனா.
அக்கா எப்படியும் வருவான்னு இவனுக்கு தெரியும்.
உள்ள வந்து கட்டிலில் அவன் பக்கத்துலே உட்கார்ந்த செல்வி
அவனை பார்க்க துணியாம, குனிஞ்சி உட்கார
சதிஷ், என்னை தலை குனிய வச்சிட்டு,
இப்ப நீ ஏன் தலை குனிஞ்சி உட்கார்ந்து இருக்க
இதை கேட்ட செல்வி கண்ணீருடன் அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க
அழ வேண்டியது நான்தான். நீ ஏன் அழுற
தம்பியின் வார்த்தைகள் அவள் உள்ளத்துக்குள் ஊசியாக குத்த.
அவன் மடியினில் படுத்து குலுங்கி அழ ஆரம்பிச்சா செல்வி.
தம்பி, என்னை மன்னிச்சிருடா,
விளைவுகளை நினைச்சி பார்க்காம துணிஞ்சி இப்படி பண்ணிட்டோம்.
எழுந்து அவனை இரு கரம் கூப்பி மன்னிப்பு கேட்க
சதீசும் அவளை கட்டி பிடிச்சி அழுதான்.
கொஞ்ச நேரம் இருவரும் அமைதியாக இருந்தனர்.