23-04-2019, 10:12 AM
“எதுவா இருந்தா உனக்கென்ன..?” என்று நான் அவனது மூஞ்சில் அடித்தது மாதிரி கேட்க, “பிகாஸ் ஐ லவ் யூ..!! அண்ட் ஐ கேர் பார் யூ..!!” என்று கூறி விட்டு, விடுவிடு என்று நடந்து சென்றுவிட்டான்.
என்னை யாரோ வயிற்றில் உதைத்தது மாதிரி இருந்தது. நான் வாயடைத்துப் போய் நின்றேன்.
“இவன் என்ன பைத்தியக்காரனா..? கல்யாணம் ஆகி குழந்தையோடு இருக்கும் என்னைப் போய் லவ் பண்ணறானாம்..!! இவன் வயசு என்ன, என்னோட வயசு என்ன..?” என்று நினைத்துக்கொண்டே நான் நின்றேன்.
இதைப் பற்றி யாரிடமும் மூச்சு விடுவதில்லை என்று முடிவு செய்தேன்.
நாட்கள் சில ஓடின.
வீட்டில் நான் என் கணவருடன் கட்டிலில் சேர்ந்து படுப்பதை அடியோடு நிறுத்தி விட்டேன். அவருக்கு பஜனை செய்யவேண்டும் என்று கூப்பிடும் போது மட்டும் கட்டிலில் மரக்கட்டை போல படுத்துக்கிடந்து விட்டு மீண்டும் கீழே வந்து படுத்து விடுவேன்.
ஆனால் என் கணவரிடம் ஒரே ஒரு மாற்றம். நான் மரக்கட்டைப் போல படுத்துக்கொண்டு காட்டுவது தான், அவருக்கு ரொம்ப பிடித்து இருந்தது போல..!!
ஒவ்வொரு முறையும் ரெண்டு நிமிஷம் இடித்து, தனது சரக்கை கொட்டிவிட்டு, “இன்னைக்கு நல்லா இருந்திச்சு..!!” என்று சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
“இதுக்கு உயிர் உள்ள பொண்டாட்டி எதுக்கு..? பேசாம பிணத்தையே இந்த ஆள் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கலாமே..!!” என்று அப்போதெல்லாம் எண்ணிக்கொள்வேன்.
கல்லூரியிலும் ஒரு சிறு மாற்றம். ராஜாராமன் முன் போல் என்னை கேலி கிண்டல் செய்வது இல்லை. கிளாஸில் தகராரும் செய்வது இல்லை. ஆளே மாறி விட்டான்.
போதாத குறைக்கு, காலையில் என்னைப் பார்த்தால், “குட் மானிங்க மேடம்..!!” வேறு.
நான் அவனுக்கு அது வரை பதில் அளித்தே இல்லை. அவனும் அதை மீறி ஒன்றுமே சொன்னதும் இல்லை. செய்வதும் இல்லை.
ஒரு வழியாக நான் நம்மிதி பெருமூச்சு விட்டேன்.
ரோகினி கூட, “இந்த ராஜாராமுக்கு ஏதாவது உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா..? ஆளே மாறிட்டானே..!!” என்று சொல்லி சிரித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
ஒரு நாள் மாலையில், நான் என்னுடைய கைனியை கிளப்ப அது கிளம்ப மாட்டேன் என்று அடம் பிடித்தது. அதை உதைத்து கிளப்பும் அளவுக்கு என்னுடம்பில் திராணியும் இல்லை.
இரண்டு முறை உதைத்த பிறகு என்னால் முடியாமல் போகவே, நான் இங்கும் அங்கும் பார்த்தேன். சற்று தூரத்தில், தனது கார் பக்கத்தில் நின்றுக்கொண்டு ராஜாராமன் என்னையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான்.
நான் அவனைப் பார்த்ததும், அவன் என்னை நோக்கி வந்தான். எதுவும் சொல்லாமல், அவன் என்னிடம் இருந்து வண்டியை வாங்கினான். அப்போது எதிர்ப்பார்க்கமல் ஒரு சிறு உரசல்..!!
அவன் மேல் இருந்து உயர் தர செண்டு வாசனை ஒன்று அடித்தது.
ராஜாராமன், மூன்று நான்கு முறை உதைத்ததும், வண்டி கருகரு என்று புகையை கக்கி கிளம்பியது.
அவன் உதைக்கும் போது, வண்டியின் ஹேண்டில் பாரை பிடித்து இருந்த அவனது கைகளைப் பார்த்தேன். முரட்டு தனமாக இருந்தது. கிட்டத்திட்ட ஆறு அடி உயரத்தில் இருந்த அவனுக்கு “திம்” என்ற மார்பு. பின்னால் “சிக்” என்று ஒரு சிறிய குண்டி, இறுக்கமான ஜீன்ஸ் பேண்டில் தெரிந்தது.
“இதை வச்சுக்கிட்டு இவருக்கு டிக்கி லோனா விளையாடனுமாக்கும்..?” என்று நினைக்க, எனக்கு குபுக்கென்று சிரிப்பு வந்து விட்டது.
வண்டியை கிளப்பிய ராஜாராமன், நான் சிரிப்பதை பார்த்து, “என்ன ஆச்சு..?” என்றான்.
நான் கஷ்டப்பட்டு சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, எதுவும் பேசாமல் அவனிடம் இருந்து வண்டியை வாங்கிக்கொண்டு கிளம்பினேன்.
அன்று இரவு முழுவதும், எனக்கு ராஜாராமனின் நினைவுதான் வந்தது. அவனது கைகள், மார்ப்பு, திணவெடுத்த தோள்கள் என்று, என் நெஞ்சம் அலைப்பாய்ந்தது.
“அவன் நம்மை செய்தால் எப்படி இருக்கும்..?” என்று நினைக்கும் போதே, என் பேண்டி நனைய ஆரம்பித்தது.
“அவன் அலமேலுவை எப்படி செய்தான்..? அவள் எப்படி எல்லாம் கதறினாள்..!!” என்று எண்ண எண்ண, என் கைகள் தானாக என் புடைவைக்குள் புகுந்தது.
என் பெண்மையை தொட்ட எனக்கு, அது அதற்குள்ளாக எப்படி கசிந்து, குழைந்து இருப்பதை அறிந்து ஆச்சரியமாய் போனது. நான் அதுவரை வேறு எந்த ஆணையும் நினைத்து பார்த்ததே இல்லை. ஆனால் அன்று எல்லாம் மாறியது.
நான் ராஜாராமனை நினைத்துக்கொண்டே, எனது கிளிட்டை தீண்டினேன். தீண்ட தீண்ட, எனக்குள் காமம் கொழுந்து விட்டு எரிய ஆரம்பித்தது. அவனுடய முக்கல்களுக்கும், முனகல்களுக்கும் என் காதுகளுக்குள் ஒலிக்க, நான் சில வினாடிகளிலேயே உச்சம் அடைந்தேன்.
என்னை யாரோ வயிற்றில் உதைத்தது மாதிரி இருந்தது. நான் வாயடைத்துப் போய் நின்றேன்.
“இவன் என்ன பைத்தியக்காரனா..? கல்யாணம் ஆகி குழந்தையோடு இருக்கும் என்னைப் போய் லவ் பண்ணறானாம்..!! இவன் வயசு என்ன, என்னோட வயசு என்ன..?” என்று நினைத்துக்கொண்டே நான் நின்றேன்.
இதைப் பற்றி யாரிடமும் மூச்சு விடுவதில்லை என்று முடிவு செய்தேன்.
நாட்கள் சில ஓடின.
வீட்டில் நான் என் கணவருடன் கட்டிலில் சேர்ந்து படுப்பதை அடியோடு நிறுத்தி விட்டேன். அவருக்கு பஜனை செய்யவேண்டும் என்று கூப்பிடும் போது மட்டும் கட்டிலில் மரக்கட்டை போல படுத்துக்கிடந்து விட்டு மீண்டும் கீழே வந்து படுத்து விடுவேன்.
ஆனால் என் கணவரிடம் ஒரே ஒரு மாற்றம். நான் மரக்கட்டைப் போல படுத்துக்கொண்டு காட்டுவது தான், அவருக்கு ரொம்ப பிடித்து இருந்தது போல..!!
ஒவ்வொரு முறையும் ரெண்டு நிமிஷம் இடித்து, தனது சரக்கை கொட்டிவிட்டு, “இன்னைக்கு நல்லா இருந்திச்சு..!!” என்று சொல்ல ஆரம்பித்தார்.
“இதுக்கு உயிர் உள்ள பொண்டாட்டி எதுக்கு..? பேசாம பிணத்தையே இந்த ஆள் கல்யாணம் செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கலாமே..!!” என்று அப்போதெல்லாம் எண்ணிக்கொள்வேன்.
கல்லூரியிலும் ஒரு சிறு மாற்றம். ராஜாராமன் முன் போல் என்னை கேலி கிண்டல் செய்வது இல்லை. கிளாஸில் தகராரும் செய்வது இல்லை. ஆளே மாறி விட்டான்.
போதாத குறைக்கு, காலையில் என்னைப் பார்த்தால், “குட் மானிங்க மேடம்..!!” வேறு.
நான் அவனுக்கு அது வரை பதில் அளித்தே இல்லை. அவனும் அதை மீறி ஒன்றுமே சொன்னதும் இல்லை. செய்வதும் இல்லை.
ஒரு வழியாக நான் நம்மிதி பெருமூச்சு விட்டேன்.
ரோகினி கூட, “இந்த ராஜாராமுக்கு ஏதாவது உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா..? ஆளே மாறிட்டானே..!!” என்று சொல்லி சிரித்துக்கொண்டு இருந்தாள்.
ஒரு நாள் மாலையில், நான் என்னுடைய கைனியை கிளப்ப அது கிளம்ப மாட்டேன் என்று அடம் பிடித்தது. அதை உதைத்து கிளப்பும் அளவுக்கு என்னுடம்பில் திராணியும் இல்லை.
இரண்டு முறை உதைத்த பிறகு என்னால் முடியாமல் போகவே, நான் இங்கும் அங்கும் பார்த்தேன். சற்று தூரத்தில், தனது கார் பக்கத்தில் நின்றுக்கொண்டு ராஜாராமன் என்னையே பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான்.
நான் அவனைப் பார்த்ததும், அவன் என்னை நோக்கி வந்தான். எதுவும் சொல்லாமல், அவன் என்னிடம் இருந்து வண்டியை வாங்கினான். அப்போது எதிர்ப்பார்க்கமல் ஒரு சிறு உரசல்..!!
அவன் மேல் இருந்து உயர் தர செண்டு வாசனை ஒன்று அடித்தது.
ராஜாராமன், மூன்று நான்கு முறை உதைத்ததும், வண்டி கருகரு என்று புகையை கக்கி கிளம்பியது.
அவன் உதைக்கும் போது, வண்டியின் ஹேண்டில் பாரை பிடித்து இருந்த அவனது கைகளைப் பார்த்தேன். முரட்டு தனமாக இருந்தது. கிட்டத்திட்ட ஆறு அடி உயரத்தில் இருந்த அவனுக்கு “திம்” என்ற மார்பு. பின்னால் “சிக்” என்று ஒரு சிறிய குண்டி, இறுக்கமான ஜீன்ஸ் பேண்டில் தெரிந்தது.
“இதை வச்சுக்கிட்டு இவருக்கு டிக்கி லோனா விளையாடனுமாக்கும்..?” என்று நினைக்க, எனக்கு குபுக்கென்று சிரிப்பு வந்து விட்டது.
வண்டியை கிளப்பிய ராஜாராமன், நான் சிரிப்பதை பார்த்து, “என்ன ஆச்சு..?” என்றான்.
நான் கஷ்டப்பட்டு சிரிப்பை அடக்கிக்கொண்டு, எதுவும் பேசாமல் அவனிடம் இருந்து வண்டியை வாங்கிக்கொண்டு கிளம்பினேன்.
அன்று இரவு முழுவதும், எனக்கு ராஜாராமனின் நினைவுதான் வந்தது. அவனது கைகள், மார்ப்பு, திணவெடுத்த தோள்கள் என்று, என் நெஞ்சம் அலைப்பாய்ந்தது.
“அவன் நம்மை செய்தால் எப்படி இருக்கும்..?” என்று நினைக்கும் போதே, என் பேண்டி நனைய ஆரம்பித்தது.
“அவன் அலமேலுவை எப்படி செய்தான்..? அவள் எப்படி எல்லாம் கதறினாள்..!!” என்று எண்ண எண்ண, என் கைகள் தானாக என் புடைவைக்குள் புகுந்தது.
என் பெண்மையை தொட்ட எனக்கு, அது அதற்குள்ளாக எப்படி கசிந்து, குழைந்து இருப்பதை அறிந்து ஆச்சரியமாய் போனது. நான் அதுவரை வேறு எந்த ஆணையும் நினைத்து பார்த்ததே இல்லை. ஆனால் அன்று எல்லாம் மாறியது.
நான் ராஜாராமனை நினைத்துக்கொண்டே, எனது கிளிட்டை தீண்டினேன். தீண்ட தீண்ட, எனக்குள் காமம் கொழுந்து விட்டு எரிய ஆரம்பித்தது. அவனுடய முக்கல்களுக்கும், முனகல்களுக்கும் என் காதுகளுக்குள் ஒலிக்க, நான் சில வினாடிகளிலேயே உச்சம் அடைந்தேன்.