10-11-2018, 10:44 PM
. నిర్మలమ్మ కి సంతోషం అనిపించింది. వాళ్ళకి హేతులారా అన్నం పెట్టుకోవడం తనకి బాగా సంతోషం అనిపించింది. వాష్ బేసిన్ చూపించి చేతులు కడుగుకొని రమ్మని చెప్పి ఏర్పాట్లు చేయ సాగింది. వాళ్ళు వద్దు అని మొహమాతు పడుతూనే...కొంచం సేపు ఉండొచ్చు అనే ఉద్దేశం తో భోజనానికి కూర్చున్నారు. నిజమైన నిర్మలమ్మ ఎలా ఉంటుందో ఆరోజు వాళ్ళకి అర్ధం అయింది. ఆమె బయట ఎంత గౌరవం గ ఉంటుందో..వాళ్ళ ఫామిలీ ఎంత గొప్పదో వాళ్ళకి అర్ధం అయింది. ఇంట్లో పని వాళ్ళకి నిర్మలమ్మ అంటే ఏంటో భయం. అప్పటికే ఒక రెండు సార్లు వాళ్ళని కసురుకుంది. మన ఇంట్లోకి వచ్చి..మన పక్కలో పడుకొని..మనకి చుట్ట వెలిగించిన నిర్మలా...ఇక్కడ ఉన్న నిర్మలమ్మ ...ఇద్దరు ఒకరే అంటే ఇప్పటికి వీళ్ళకి నమ్మబుద్ది కావడం లేదు. కానీ ఇంకోవైపు మనసులో...ఇంత గొప్ప ఫామిలీ కి చెందిన ఒక ఇల్లాలు ,తమ ఇద్దరి దగ్గర అంట లోకువగా ఉండటం వాళ్ళకి గర్వం గ అనిపించింది. పని వాళ్ళు దగ్గర ఉంది వడ్డించారు. నిర్మలమ్మ కిచెన్ లోకి వెళ్లి వాళ్ళకి ఫ్రూట్ సలాడ్ రెడీ చేసి తీసుకువచ్చింది. ఇంతలో బాబు ఏడవడం తో "లావణ్యా...బాబు లేచినట్టు ఉన్నాడు...పా లు పట్టు" అని చెప్పి వెంటనే వీళ్ళ వైపు చూసింది. ఇంతకుముందు పాలు అంటే ఏమి ఉండేది కాదు. ఇపుడు పాలు అంటే వీళ్ళ చీకుడి గుర్తు వస్తుంది నిర్మలమ్మకి. రెడ్డి నిర్మలమ్మ వైపు చూస్తుండడం తో పవిట సర్దుకుంది కొంచం సిగ్గు తో. వాళ్ళ కోడలు బాల్కనీ లో నుండి బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్తుండగా రామిరెడ్డి చూపులు కోడలి గుండెలమీద ఉండటం నిర్మలమ్మ గమనించింది. అనవసరం గ పాలు అని పెద్దగా చే ప్పినందుకు కొంచం ఇబ్బడి అనిపించింది నిర్మలమ్మకి. తినడం అయిపోయాక..ఇంకా వెళ్లివస్తాము అని బయలుదేరారు. వాళ్లతో బయట దాకా వచ్చింది నిర్మలమ్మ. బయట గేట్ దాకా రాగానే రామిరెడ్డి" నిర్మల..నువ్వు కోడలిని పాలు అనగానే..నాకు దప్పిక వేసింది...అయినా ..నే కోడలి బాయలు అంట ఉన్నాయేంటి..."అనడు ఆశ్చర్యం గ .
"పిల్లలు పుట్టి పావులు పడితే ఎవరివి అయినా అలాగే ఉంటాయిలే..."అని చిరుకోపం గ చూసింది నిర్మలమ్మ. ఎందుకంటే రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో తప్ప బయట అలంటి మాటలు కానీ,చేతలు కానీ నిర్మలమ్మకి నచ్చదు. వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి బయటకి వచ్చిన వెంటనే ఆమె మాములు అయిపోతుంది. వాళ్ళ ఇంట్లో ఉన్నంత వరకే ఆమె ఒక లంజ ల ఉండాలి చేయాలి అని నిర్ణయించుకుంది. అందువల్ల వాళ్లతో ఎక్కువ మాట్లాడలేదు. వాళ్ళు కూడా పరిస్థితి అర్ధం అయి సైలెంట్ గ వెళ్లిపోయారు.
ఇంట్లోకి రాగానే నిర్మలమ్మ పని వాళ్ళని భోజనం చేయమని చెప్పి ,తన రూమ్ లోకి వెళ్ళింది రెస్ట్ తీసుకోవడానికి.
నిర్మలమ్మ బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి డ్రెస్ మార్చుకొని నైటీ వేసుకొని పడుకుంది రెస్ట్ గ. కొంచం అలసిపోయి ఉండడం తో నిద్ర పట్టింది. సాయంత్రం ౩ గంటలకి పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చి ఆమెని లేపేదాకా మెలుకువ రాలేదు. కాఫీ తగి బయటకి వచ్చింది. కోడలు,బాబు ఇద్దరు నిద్రపోతున్నారు. వాళ్ళ భర్త సోఫా లో కూర్చొని ఫైల్స్ చూసుకుంటూ ఉన్నాడు. వెళ్లి కూర్చుని కాసేపు ఫామిలీ విషయాలు మాట్లాడుకున్నాక... అయన బయటకి వెళ్ళిపోయాడు ఫ్రెండ్స్ ని కలవడానికి. ఇంతలో బాబు లేవడం తో నిర్మలమ్మ వెళ్లి బాబు ని అందిస్తుండగా ,కోడలు లేచి చిన్న చిన్న పనులు చేసుకోసాగింది. బాబు ని ఆడిస్తూ ఉండగా..ఆమె ఆలోచనల్లోకి జారిపోయింది. చిన్నప్పటి నుండి చాల సంప్రదాయం అయినా కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగిన తాను ఏ రోజు ఇలా ఎందుకు అయిపోయాను అని ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి. తన వయసు కన్నా ౨౦ ఏళ్ళు చిన్న వాళ్ళు,తనని గౌరవం గ పలకరించాల్సిన వాళ్ళ తో తాను చాలా పచ్చిగా ఎలా ఉండగలుగుతుందో తనకి అర్ధం కావడం లేదు. పైగా తన కోడలి గురించి కూడా వాళ్ళు అడుగుతుంటే అడ్డుకోలేనంత బలహీనురాలు అవడం తనకి ఆశ్చర్యం కలిగిస్తోంది.
ఆ వూరు వెళ్ళగానే తనకి ఏమి అవుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. ఈ సిటీ ఉక్కిరి బిక్కిరి జీవితం లో నుండి ఆ విశాలమైన పల్లెటూరు...పక్కనే చిన్న పెంకుటిల్లు, కనుచూపు మేరలో అన్ని పచ్చని చెట్లు, ఎదో తెలియని స్వేచ్ఛ ఆమెని మైకం కమ్మేలా చేసాయి. తప్పు అని తెలిసిన అందులో ఇంతవరకు దొరకని హాయి ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తోంది. మల్ల లైఫ్ లో ఇలాంటి అవకాశం వస్తుందని నమ్మకం లేదు. తన వారికి బాగానే ఉంది కానీ..తన కోడలి విషయం లోనే ఆమెకి కొంచం ఇబ్బందిగా...అనిపిస్తుంది. తన కోడలు కూడా సిటీ వాతావరణం లోనే పెరిగిన అమ్మాయి. ఉన్నత కుటుంబానికి చెందిన అమ్మాయి. తన భర్త,తల్లిదండ్రులు,బాబు తప్ప వేరే ప్రపంచం ఆమెకి తెలియదు. అలంటి తన గురించి వాళ్ళు ఆలా అడగడం నిజం గ బాధ అనిపించిన్ది నిర్మలమ్మకి. ఆలా ఆలోచనల్లో ఉండగా బాబు ఏడవడం తో ఏ లోకం లోకి వచ్చింది.
కోడలు వచ్చి బాబు కి పలు ఇవ్వడం మొదలు పెట్టక తాను స్నానానికి వెళ్ళింది. ఇలా 15 రోజులు గడిచిపోయాయి.
మెడికల్ లీవ్ అయిపోవడం తో మరుసటి రోజు నుండి స్కూల్ కి వెళ్ళాలి. కానీ ఈ 20 రోజుల్లో తాను చాల మారిపోయింది. తన మనసులో సెక్స్ ఆలోచనలు రాలేదు. మరుసటి రోజు స్కూల్ కి వెళ్ళింది కానీ,రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటి వైపు చూడని అనిపించలేదు తనకి.
చాలా రోజులు స్కూల్ కి రాకపోవడం వాళ్ళ రిజిస్టర్ వర్క్ పెండింగ్ ఉంది పోయింది. మధ్యాన్నం వరకు తీరిక లేకుండా పోయింది. సరిగ్గ్గా 12 .౩౦ అవడం తో ఆకలి అనిపించి భోజనం చెయ్యడానికి లేచినది. చెయ్యి కడుక్కొని తుడుచుకుంటుండగా రత్నం క్యారేజ్ తీసుకొని బడి లోకి వచ్చింది. చాలా రోజుల తరవాత చూడడం తో నిర్మలమ్మ మొదట ఆశ్చర్యపోయి తరవాత సంతోష పండింది. " రత్నం...ఎలా ఉన్నావ్...చాల రోజులయింది నిన్ను చూసి" అని చాలా సంతోషం గ ఆహ్వానించింది ఎదురు వెళ్లి. రత్నం చేతిలో క్యారేజ్ చూసి" ఇది ఏంటి" అని అడిగింది. "ఎం లేదు నిర్మల..నాటు కోడి పులుసు వండాను ...మా మామ నీకు ఇవ్వమని పంపాడు...ఇది జున్ను పాలు..మా బఱ్ఱె ఈనింది"అంటూ ఇంకో బాటిల్ కూడా ఇచ్చింది. "అయ్యూ...రత్నం..మీరు తినొచ్చు కదా...మీకు ఎందుకు శ్రమ.." అంది ఆరాధనగా. "లేదు నిర్మలా..మా మావ నీకు ఇవ్వకుండా తినను అని భీష్మించుకు కూర్చున్నాడు...చూడు..నేను నీకు ఇచ్చానో లేదో అని ఎలా చూస్తున్నాడో" అని కిటికీ లో నుండి వాళ్ళ ఇంటి వైపు చూపించింది. అక్కడ బయట పంచ లో నిలబడి ఇటువైపు చూస్తున్నాడు రెడ్డి. బనియన్ మీద ఉన్నాడు. నిర్మల అటు తిరగ గానే చెయ్యి ఊపాడు. తనకి తెలీకుండానే నిర్మల కూడా చెయ్యి ఊపింది. " ఆబో..ఇంకా చాల్లే...మీ మొగుడు పెళ్ళాల సరసాయాలు..."అంది నిర్మల నిష్ఠురం గ. మొగుడు పెళ్ళాలు అన్న మాట వినగానే నిర్మలకి ఎక్కడో తగిలింది. కానీ మల్లి తన ప్రమేయం లేకుండానే వీళ్ళ మాటల మాయలో పడిపోతున్న అనే భయం కూడా వేసింది. తనని తానూ నియత్రించుకోవాలని ,రత్నం కి ఎం సమాధానం చెప్పకుండా..చిన్నగా ఒక నవ్వు నవ్వి భోజనం చెయ్యసాగింది. రత్నం కి ,నిర్మల తెచ్చిన సొరకాయ పప్పు రుచి చూడమని ఇచ్చింది. ఇంటికి వెళ్లి తింటాలే అని చెప్పి బయలుదేరింది రత్నం. బయట దాకా వెళ్లి మల్లి వెనక్కి తిరిగి"నిర్మలా..వెళ్లే టపుడు ఒకసారి ఇంటికి వాచిపో" అని నిర్మలమ్మ సమాధానం కూడా వినకుండా వేగం గ వెళ్ళిపోయింది. నిర్మల కి అక్కడకి వెళ్లడం ఇష్టం లేదు...ఆలా అని వద్దు అనుకోవడానికి మనసు అంగీకరించలేదు. తన సమాధానం వినడానికి రత్నం సిద్ధం గ లేదు అని తనకి అర్ధం అయి..ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాకా...మౌనం గ భోజనం పూర్తి చేసింది. ఒక వైపు భోజనం చేస్తున్న..మనసు నిండా ఆలోచనలే..అక్కడకి వెళ్లాలా..వద్ద...వెళ్తే మల్లి ఎం జరుగుతుందో...వెళ్లకపోతే ఏమనుకుంటారో...వాళ్ళు చాల అభిమానం గ తనకి భోజనం పంపించారు...అని ఆలోచిస్తూ...చివరకి వెళ్లి ఒకసారి మర్యాదకి కనిపించి వెంటనే వెళ్లాలని నిర్ణయం తీసుకుంది. దానికి తోడు ఎలాగూ తిన్న క్యారేజ్ కూడా ఇవ్వాలి కదా అనుకుంది. ఈ ఆలోచనలతో కొంచం తలా నొప్పిగా కూడా ఉండడం తో ఒక 2 గంటల ముందే స్కూల్ లో పర్మిషన్ లెటర్ రాసి పెట్టి ఖాళీ క్యారేజ్ తీసుకొని రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటికి బయలుదేరింది. 2 .౩౦ కి బస్ ఉంది. వెంటనే వెళ్లి ఆ బస్సు కి వెళ్లాలని ఆమె ఆలోచన.
రెడ్డి వాళ్ళ ఇల్లు దగ్గర పడేకొద్దీ ఆమె కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి...ఎందుకో ఈ రోజు చాల కొత్తగా ఉంది తనకి.వాళ్ళు అంతా చెమటలు పట్టేస్తున్నాయి..గుండె వేగం పెరిగింది. మెల్లగా వణుకుతున్న చేతులతో గేటు తీసింది. లోపలి వెళ్లకుండా బయట నుండే క్యారేజ్ ఇచ్చి వెళ్లాలని అనుకుంది. బయట పంచ లో నిలబడి "రత్నం..ఒకసారి బయటకి వస్తావా..బస్సు టైం అయింది" అని మొహమాటం తో కూడిన గొంతు తో మెల్లగా పిలిచింది. తప్పు గ ప్రవర్తిస్తున్నానెమో అనే భావం ఆమె గొంతులో స్పష్టం గ అర్ధం అవుతూ ఉంది. ఇలా బయటకి పిలవడం పద్దతి కాదు అని కూడా ఆమెకి తెలుసు. కానీ తప్పడం లేదు. లోపలి వెళ్తే మల్లి తాను నిగ్రహించుకోలేనేమో అని భయం ఆమెని ఇలా ప్రవర్తించేలా చేస్తుంది. ఒక 2 నిమిషాల తరవాత రెడ్డి బయటకి వచ్చాడు. ఇంకా బనియన్ లోనే ఉన్నాడు. తెల్ల బనియన్. గళ్ళ లుంగీ. కోర మీసం. జుట్టు కొంచం ముందుకి పడి...పందెం పుంజు ల ఉన్నాడు రెడ్డి. బనియన్ లో నుండి కంది గింజలు రాటు డెలి మగ తనాన్ని ప్రదర్శిస్తున్నాయి. చేతులు చాల గట్టిగ ఉంది..నరాలు చేసుకొని ఉన్నాయి. ఇలా వెలుతురూ లో రెడ్డి ని ఇలా
ఎపుడు చేయలేదు నిర్మల. ఒక్క క్షణం చూసి వెంటనే తలా దించుకుంది. మెల్లగా రెడ్డి దగ్గరకి రావడం తో భయం వేస్తుంది తనకి. "ర..రత్...రత్నం...లేదా" అని వణుకుతున్న గొంతు తో తలా దించుకునే అడిగింది. కానీ రెడ్డి ఎం మాట్లాడలేదు. దగ్గరకి రావడం మాత్రం ఆమెకి అర్ధం అయింది. డాగరదాకా వచ్చిన రెడ్డి ఆమె వెనక్కి వెళ్లి ఆమె తలలో ఒక మల్లెపూల చెండు పెట్టాడు. ఆమె తేరుకునే లోపు అవి తలలో ఇమిడిపోయాయి. తనకి పూలు పెట్టుకునే అలవాటు మానేసి చాల రోజులు అయింది. అలంటి తన తలలో చాలా మల్లెపూలు. ఆ వాసనా తో ఒక్కసారి తన యవ్వన కాలపు రోజులు స్పృశించాయి. వెంటనే ఆ క్యారేజ్ అక్కడ పెట్టి వేగం గ వెనక్కి తిరిగి పోబోతుండగా...రెడ్డి బలమైన చెయ్యి ఆమె జబ్బా కండ ను గట్టిగ పట్టుకున్నాయి...విడిపించుకోవడానికి ఆమె ఎంత ప్రయత్నించినా రెడ్డి శారీరక బలం ముందు ఆమె వల్ల కాలేదు. "ప్లీజ్...నన్ను వాదులు..నేను వెళ్ళాలి...." అని బతిమాలెలోపే..రెడ్డి ఆమెని పక్కనే ఉన్న గొడ్ల చావిడి లోకి లాక్కొని వెళ్ళాడు. అక్కడ బాగా పేడ వాసనా వస్తూ ఉంది. రెడ్డి ఆ చావిడి కి ఉన్న ఒక మట్టి గోడకి ఆమెని ఆనించి తన రెండు చేతులతో ఆమె బయటకి పోకుండా కంచె వేసాడు. అటు ఇటు రెండు బలమైన చేతులు...వాటి నుండి తప్పించుకోవడం అసాధ్యం అని తనకి బాగా అర్ధం అయింది. రెడ్డి ఎం మాట్లాడటం లేదు. మెల్లగా తలా ఎత్తి రెడ్డి మొహం లోకి చూసింది. రెడ్డి కళ్ళు ఎర్రగా చింత నిప్పుల్లా ఉన్నాయి. కానీ కోపం వాళ్ళ కాదు. విరహం వల్ల అని అర్ధం కావడానికి ఏంటో సేపు పట్టలేదు. నిర్మల భయం స్థానం లో తెలియని సిగ్గు వచ్చింది. తనని అంతా కసి గ ఇంతవరకు ఎవరు చూడలేదు. ఆ చూపు ఈ వయసు లో తనని చంపేస్తోంది. ఇంకా ఆ కళ్ళు చూడలేక తలా దించుకుంది నిర్మల తన కళ్ళు మూసుకొని. ఒక్క నిమిషం నిశ్శబ్దం. తన పవిట లోకి ఒక చెయ్యి మొరటుగా దూరడం తనకి అర్ధం అయింది. తన చెయ్యి తో నెట్టేసే ప్రయత్నం చేసే లోపే తన ఎడమ చన్ను రెడ్డి కుడి చేతికి చలిమిడి ముద్ద లాగా దొరికిపోయింది. చాల రోజుల తరవాత కలవడం వల్ల ఏమో..రెడ్డి చాల బలంగా పిసికాడు...పిసికి వదలకుండా అలాగే గట్టిగ వతి ఉంచి..ఆమె కాళ్ళ లోకి చూడసాగాడు.
"పిల్లలు పుట్టి పావులు పడితే ఎవరివి అయినా అలాగే ఉంటాయిలే..."అని చిరుకోపం గ చూసింది నిర్మలమ్మ. ఎందుకంటే రెడ్డి వాళ్ళ ఇంట్లో తప్ప బయట అలంటి మాటలు కానీ,చేతలు కానీ నిర్మలమ్మకి నచ్చదు. వాళ్ళ ఇంట్లో నుండి బయటకి వచ్చిన వెంటనే ఆమె మాములు అయిపోతుంది. వాళ్ళ ఇంట్లో ఉన్నంత వరకే ఆమె ఒక లంజ ల ఉండాలి చేయాలి అని నిర్ణయించుకుంది. అందువల్ల వాళ్లతో ఎక్కువ మాట్లాడలేదు. వాళ్ళు కూడా పరిస్థితి అర్ధం అయి సైలెంట్ గ వెళ్లిపోయారు.
ఇంట్లోకి రాగానే నిర్మలమ్మ పని వాళ్ళని భోజనం చేయమని చెప్పి ,తన రూమ్ లోకి వెళ్ళింది రెస్ట్ తీసుకోవడానికి.
నిర్మలమ్మ బెడ్ రూమ్ లోకి వెళ్లి డ్రెస్ మార్చుకొని నైటీ వేసుకొని పడుకుంది రెస్ట్ గ. కొంచం అలసిపోయి ఉండడం తో నిద్ర పట్టింది. సాయంత్రం ౩ గంటలకి పని మనిషి కాఫీ తీసుకొని వచ్చి ఆమెని లేపేదాకా మెలుకువ రాలేదు. కాఫీ తగి బయటకి వచ్చింది. కోడలు,బాబు ఇద్దరు నిద్రపోతున్నారు. వాళ్ళ భర్త సోఫా లో కూర్చొని ఫైల్స్ చూసుకుంటూ ఉన్నాడు. వెళ్లి కూర్చుని కాసేపు ఫామిలీ విషయాలు మాట్లాడుకున్నాక... అయన బయటకి వెళ్ళిపోయాడు ఫ్రెండ్స్ ని కలవడానికి. ఇంతలో బాబు లేవడం తో నిర్మలమ్మ వెళ్లి బాబు ని అందిస్తుండగా ,కోడలు లేచి చిన్న చిన్న పనులు చేసుకోసాగింది. బాబు ని ఆడిస్తూ ఉండగా..ఆమె ఆలోచనల్లోకి జారిపోయింది. చిన్నప్పటి నుండి చాల సంప్రదాయం అయినా కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగిన తాను ఏ రోజు ఇలా ఎందుకు అయిపోయాను అని ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి. తన వయసు కన్నా ౨౦ ఏళ్ళు చిన్న వాళ్ళు,తనని గౌరవం గ పలకరించాల్సిన వాళ్ళ తో తాను చాలా పచ్చిగా ఎలా ఉండగలుగుతుందో తనకి అర్ధం కావడం లేదు. పైగా తన కోడలి గురించి కూడా వాళ్ళు అడుగుతుంటే అడ్డుకోలేనంత బలహీనురాలు అవడం తనకి ఆశ్చర్యం కలిగిస్తోంది.
ఆ వూరు వెళ్ళగానే తనకి ఏమి అవుతుందో అర్ధం కావడం లేదు. ఈ సిటీ ఉక్కిరి బిక్కిరి జీవితం లో నుండి ఆ విశాలమైన పల్లెటూరు...పక్కనే చిన్న పెంకుటిల్లు, కనుచూపు మేరలో అన్ని పచ్చని చెట్లు, ఎదో తెలియని స్వేచ్ఛ ఆమెని మైకం కమ్మేలా చేసాయి. తప్పు అని తెలిసిన అందులో ఇంతవరకు దొరకని హాయి ఆమెని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తోంది. మల్ల లైఫ్ లో ఇలాంటి అవకాశం వస్తుందని నమ్మకం లేదు. తన వారికి బాగానే ఉంది కానీ..తన కోడలి విషయం లోనే ఆమెకి కొంచం ఇబ్బందిగా...అనిపిస్తుంది. తన కోడలు కూడా సిటీ వాతావరణం లోనే పెరిగిన అమ్మాయి. ఉన్నత కుటుంబానికి చెందిన అమ్మాయి. తన భర్త,తల్లిదండ్రులు,బాబు తప్ప వేరే ప్రపంచం ఆమెకి తెలియదు. అలంటి తన గురించి వాళ్ళు ఆలా అడగడం నిజం గ బాధ అనిపించిన్ది నిర్మలమ్మకి. ఆలా ఆలోచనల్లో ఉండగా బాబు ఏడవడం తో ఏ లోకం లోకి వచ్చింది.
కోడలు వచ్చి బాబు కి పలు ఇవ్వడం మొదలు పెట్టక తాను స్నానానికి వెళ్ళింది. ఇలా 15 రోజులు గడిచిపోయాయి.
మెడికల్ లీవ్ అయిపోవడం తో మరుసటి రోజు నుండి స్కూల్ కి వెళ్ళాలి. కానీ ఈ 20 రోజుల్లో తాను చాల మారిపోయింది. తన మనసులో సెక్స్ ఆలోచనలు రాలేదు. మరుసటి రోజు స్కూల్ కి వెళ్ళింది కానీ,రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటి వైపు చూడని అనిపించలేదు తనకి.
చాలా రోజులు స్కూల్ కి రాకపోవడం వాళ్ళ రిజిస్టర్ వర్క్ పెండింగ్ ఉంది పోయింది. మధ్యాన్నం వరకు తీరిక లేకుండా పోయింది. సరిగ్గ్గా 12 .౩౦ అవడం తో ఆకలి అనిపించి భోజనం చెయ్యడానికి లేచినది. చెయ్యి కడుక్కొని తుడుచుకుంటుండగా రత్నం క్యారేజ్ తీసుకొని బడి లోకి వచ్చింది. చాలా రోజుల తరవాత చూడడం తో నిర్మలమ్మ మొదట ఆశ్చర్యపోయి తరవాత సంతోష పండింది. " రత్నం...ఎలా ఉన్నావ్...చాల రోజులయింది నిన్ను చూసి" అని చాలా సంతోషం గ ఆహ్వానించింది ఎదురు వెళ్లి. రత్నం చేతిలో క్యారేజ్ చూసి" ఇది ఏంటి" అని అడిగింది. "ఎం లేదు నిర్మల..నాటు కోడి పులుసు వండాను ...మా మామ నీకు ఇవ్వమని పంపాడు...ఇది జున్ను పాలు..మా బఱ్ఱె ఈనింది"అంటూ ఇంకో బాటిల్ కూడా ఇచ్చింది. "అయ్యూ...రత్నం..మీరు తినొచ్చు కదా...మీకు ఎందుకు శ్రమ.." అంది ఆరాధనగా. "లేదు నిర్మలా..మా మావ నీకు ఇవ్వకుండా తినను అని భీష్మించుకు కూర్చున్నాడు...చూడు..నేను నీకు ఇచ్చానో లేదో అని ఎలా చూస్తున్నాడో" అని కిటికీ లో నుండి వాళ్ళ ఇంటి వైపు చూపించింది. అక్కడ బయట పంచ లో నిలబడి ఇటువైపు చూస్తున్నాడు రెడ్డి. బనియన్ మీద ఉన్నాడు. నిర్మల అటు తిరగ గానే చెయ్యి ఊపాడు. తనకి తెలీకుండానే నిర్మల కూడా చెయ్యి ఊపింది. " ఆబో..ఇంకా చాల్లే...మీ మొగుడు పెళ్ళాల సరసాయాలు..."అంది నిర్మల నిష్ఠురం గ. మొగుడు పెళ్ళాలు అన్న మాట వినగానే నిర్మలకి ఎక్కడో తగిలింది. కానీ మల్లి తన ప్రమేయం లేకుండానే వీళ్ళ మాటల మాయలో పడిపోతున్న అనే భయం కూడా వేసింది. తనని తానూ నియత్రించుకోవాలని ,రత్నం కి ఎం సమాధానం చెప్పకుండా..చిన్నగా ఒక నవ్వు నవ్వి భోజనం చెయ్యసాగింది. రత్నం కి ,నిర్మల తెచ్చిన సొరకాయ పప్పు రుచి చూడమని ఇచ్చింది. ఇంటికి వెళ్లి తింటాలే అని చెప్పి బయలుదేరింది రత్నం. బయట దాకా వెళ్లి మల్లి వెనక్కి తిరిగి"నిర్మలా..వెళ్లే టపుడు ఒకసారి ఇంటికి వాచిపో" అని నిర్మలమ్మ సమాధానం కూడా వినకుండా వేగం గ వెళ్ళిపోయింది. నిర్మల కి అక్కడకి వెళ్లడం ఇష్టం లేదు...ఆలా అని వద్దు అనుకోవడానికి మనసు అంగీకరించలేదు. తన సమాధానం వినడానికి రత్నం సిద్ధం గ లేదు అని తనకి అర్ధం అయి..ఎం చెయ్యాలో అర్ధం కాకా...మౌనం గ భోజనం పూర్తి చేసింది. ఒక వైపు భోజనం చేస్తున్న..మనసు నిండా ఆలోచనలే..అక్కడకి వెళ్లాలా..వద్ద...వెళ్తే మల్లి ఎం జరుగుతుందో...వెళ్లకపోతే ఏమనుకుంటారో...వాళ్ళు చాల అభిమానం గ తనకి భోజనం పంపించారు...అని ఆలోచిస్తూ...చివరకి వెళ్లి ఒకసారి మర్యాదకి కనిపించి వెంటనే వెళ్లాలని నిర్ణయం తీసుకుంది. దానికి తోడు ఎలాగూ తిన్న క్యారేజ్ కూడా ఇవ్వాలి కదా అనుకుంది. ఈ ఆలోచనలతో కొంచం తలా నొప్పిగా కూడా ఉండడం తో ఒక 2 గంటల ముందే స్కూల్ లో పర్మిషన్ లెటర్ రాసి పెట్టి ఖాళీ క్యారేజ్ తీసుకొని రెడ్డి వాళ్ళ ఇంటికి బయలుదేరింది. 2 .౩౦ కి బస్ ఉంది. వెంటనే వెళ్లి ఆ బస్సు కి వెళ్లాలని ఆమె ఆలోచన.
రెడ్డి వాళ్ళ ఇల్లు దగ్గర పడేకొద్దీ ఆమె కాళ్ళు వణుకుతున్నాయి...ఎందుకో ఈ రోజు చాల కొత్తగా ఉంది తనకి.వాళ్ళు అంతా చెమటలు పట్టేస్తున్నాయి..గుండె వేగం పెరిగింది. మెల్లగా వణుకుతున్న చేతులతో గేటు తీసింది. లోపలి వెళ్లకుండా బయట నుండే క్యారేజ్ ఇచ్చి వెళ్లాలని అనుకుంది. బయట పంచ లో నిలబడి "రత్నం..ఒకసారి బయటకి వస్తావా..బస్సు టైం అయింది" అని మొహమాటం తో కూడిన గొంతు తో మెల్లగా పిలిచింది. తప్పు గ ప్రవర్తిస్తున్నానెమో అనే భావం ఆమె గొంతులో స్పష్టం గ అర్ధం అవుతూ ఉంది. ఇలా బయటకి పిలవడం పద్దతి కాదు అని కూడా ఆమెకి తెలుసు. కానీ తప్పడం లేదు. లోపలి వెళ్తే మల్లి తాను నిగ్రహించుకోలేనేమో అని భయం ఆమెని ఇలా ప్రవర్తించేలా చేస్తుంది. ఒక 2 నిమిషాల తరవాత రెడ్డి బయటకి వచ్చాడు. ఇంకా బనియన్ లోనే ఉన్నాడు. తెల్ల బనియన్. గళ్ళ లుంగీ. కోర మీసం. జుట్టు కొంచం ముందుకి పడి...పందెం పుంజు ల ఉన్నాడు రెడ్డి. బనియన్ లో నుండి కంది గింజలు రాటు డెలి మగ తనాన్ని ప్రదర్శిస్తున్నాయి. చేతులు చాల గట్టిగ ఉంది..నరాలు చేసుకొని ఉన్నాయి. ఇలా వెలుతురూ లో రెడ్డి ని ఇలా
ఎపుడు చేయలేదు నిర్మల. ఒక్క క్షణం చూసి వెంటనే తలా దించుకుంది. మెల్లగా రెడ్డి దగ్గరకి రావడం తో భయం వేస్తుంది తనకి. "ర..రత్...రత్నం...లేదా" అని వణుకుతున్న గొంతు తో తలా దించుకునే అడిగింది. కానీ రెడ్డి ఎం మాట్లాడలేదు. దగ్గరకి రావడం మాత్రం ఆమెకి అర్ధం అయింది. డాగరదాకా వచ్చిన రెడ్డి ఆమె వెనక్కి వెళ్లి ఆమె తలలో ఒక మల్లెపూల చెండు పెట్టాడు. ఆమె తేరుకునే లోపు అవి తలలో ఇమిడిపోయాయి. తనకి పూలు పెట్టుకునే అలవాటు మానేసి చాల రోజులు అయింది. అలంటి తన తలలో చాలా మల్లెపూలు. ఆ వాసనా తో ఒక్కసారి తన యవ్వన కాలపు రోజులు స్పృశించాయి. వెంటనే ఆ క్యారేజ్ అక్కడ పెట్టి వేగం గ వెనక్కి తిరిగి పోబోతుండగా...రెడ్డి బలమైన చెయ్యి ఆమె జబ్బా కండ ను గట్టిగ పట్టుకున్నాయి...విడిపించుకోవడానికి ఆమె ఎంత ప్రయత్నించినా రెడ్డి శారీరక బలం ముందు ఆమె వల్ల కాలేదు. "ప్లీజ్...నన్ను వాదులు..నేను వెళ్ళాలి...." అని బతిమాలెలోపే..రెడ్డి ఆమెని పక్కనే ఉన్న గొడ్ల చావిడి లోకి లాక్కొని వెళ్ళాడు. అక్కడ బాగా పేడ వాసనా వస్తూ ఉంది. రెడ్డి ఆ చావిడి కి ఉన్న ఒక మట్టి గోడకి ఆమెని ఆనించి తన రెండు చేతులతో ఆమె బయటకి పోకుండా కంచె వేసాడు. అటు ఇటు రెండు బలమైన చేతులు...వాటి నుండి తప్పించుకోవడం అసాధ్యం అని తనకి బాగా అర్ధం అయింది. రెడ్డి ఎం మాట్లాడటం లేదు. మెల్లగా తలా ఎత్తి రెడ్డి మొహం లోకి చూసింది. రెడ్డి కళ్ళు ఎర్రగా చింత నిప్పుల్లా ఉన్నాయి. కానీ కోపం వాళ్ళ కాదు. విరహం వల్ల అని అర్ధం కావడానికి ఏంటో సేపు పట్టలేదు. నిర్మల భయం స్థానం లో తెలియని సిగ్గు వచ్చింది. తనని అంతా కసి గ ఇంతవరకు ఎవరు చూడలేదు. ఆ చూపు ఈ వయసు లో తనని చంపేస్తోంది. ఇంకా ఆ కళ్ళు చూడలేక తలా దించుకుంది నిర్మల తన కళ్ళు మూసుకొని. ఒక్క నిమిషం నిశ్శబ్దం. తన పవిట లోకి ఒక చెయ్యి మొరటుగా దూరడం తనకి అర్ధం అయింది. తన చెయ్యి తో నెట్టేసే ప్రయత్నం చేసే లోపే తన ఎడమ చన్ను రెడ్డి కుడి చేతికి చలిమిడి ముద్ద లాగా దొరికిపోయింది. చాల రోజుల తరవాత కలవడం వల్ల ఏమో..రెడ్డి చాల బలంగా పిసికాడు...పిసికి వదలకుండా అలాగే గట్టిగ వతి ఉంచి..ఆమె కాళ్ళ లోకి చూడసాగాడు.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)