10-11-2018, 10:39 PM
మద్య మద్యలో చంక దగ్గర చప్పరిస్తూ మళ్లీ కార్చాడు.
రెడ్డి ఎపుడు ఇంత ఆరాటపడడం రత్నం చుడలెదు. దెంగామా..వచమా అన్నట్టు ఉండె రెడ్డి ఈ రోజు పూనకం వచిన వాడిలా ఊగిపొతున్నాడు. దీన్ని బట్టి నిర్మల లో ఎంత విషయం ఉందో రత్నం కి అర్ధం అయింది. నిర్మలమ్మ ని తగులుకుంటే ఇంక ఇప్పుడల్లా వేరే ఆడదాని పేరు ఎత్తడని రత్నం కి అర్ధం అయి సంతోష పడింది. ఎలా అయిన మొగుడిని కొరిక తీర్చాలని ప్లాను అలొచించడం మొదలుపెట్టింది.
________________________________________
మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే కాలేజ్ దగరకి వెల్లింది. ఆమె రావడాన్ని ముందే చుసిన నిర్మల బయటకి వచి పలకరించి చెయ్యి పట్టుకుని లోనికి తీసుకెల్లింది. ఎ రోజు నిర్మల మొహం చాలా ప్రశాంతం గా ఉంది. కొత్త హావభావాలు అమెకి తెలీకుండానే కనిపిస్తున్నయి. ఈ రొజు వెసుకున్న బ్లూ జాకెట్ చెతులు చిన్నగా ఉండి జబ్బలు పుష్తి గా ఉన్నాయి.తల స్నానం చెయడం వల్ల జుట్టూ కొంచం లూజు గ ఉంది. మొహం చాలా ప్రకాశవంతంగా ఉంది. కాని రత్నం మొహం లో విచారాన్ని గమనించి" ఏంటి రత్నం.. అలా ఉన్నావు...ఏమి జరిగింది" అంది కొంచం బాధ గా. ఆ మాట అడగగానే రత్నం కళ్ల్లలో నుండి నీళ్ల్లు బొట బొటా రాలాయి. అది చూసి నిర్మలమ్మ చాల కంగారు పడింది. బాధ కూడా అనిపించింది. వెంటనే రత్నం పక్కన కూర్చుని ఆమె భుజం చుట్టు చెయ్యి వేసి నువ్వు బాధ పడితే నెను చూడలేను... అయిన పులి పిల్ల లా ఉండె నీకు ఎడుపు ఏంటి... నాకు చెప్పు..అది ఎంత పెద్దది అయిన నేను తీరుస్తా" అంది అనునయంగా. కొంచం సేపు దాకా రత్నం కళ్ళు వత్తుకుంటూనే ఉంది. కాసేపటికి సర్దుకోని "ఏం చెప్పమంటావు నిర్మలా...చెప్పుకుంటే తీరేది కాదు..."అంది బాధ నిండిన గొంతుతో. దానికి నిర్మల" అబ్బా...ఎంటి చిన్న పిల్ల లాగా..."అంది గోముగా. "నేను మావ కి సరిపొయెదాన్ని కాదు నిర్మలా"అంది. "అదెంటి.ంఎ ఇద్దరు చిలకాగోరింకల్లాగ ఉంటారు కదా" అంది నిర్మల అస్చ్ర్యంగా. "మావ మంచోదు నిర్మలా...కాని నేను ఆయనకి తగ్గ జోడి కాదు... ఆయనకి సరిపొయె సుఖం న దగ్గర లేదు...ఎదో పిల్ల లు పుట్టించుకున్నాము..ఽంతే”…అంది తల దించుకొని. "మావ కి లావుగా ఉండె గుండెలు ఇష్తం...నావి చూడు..ఎలా ఉంటయో అని తన పవిట తప్పించింది. నిజంగానె రత్నం వి చాలా చిన్నవి. రత్నం అంత మనిషి తన దగ్గర తన బాధ చెపుకుంటే నిజంగానే నిర్మల కి బాధ వెసింది. అందువల్లే నేమొ నిన్న రెడ్ది అలా తొందర పడ్డాడు అనిపిమ్ఛింది నిర్మలకి. రత్నం పవిట ని సరి చెసి" ఎవరి అందం వాళ్లదే ...పెళ్లి అయిన కొత్తలో నావి కూడా నీ లాగే ఉండేవి...కాని పిల్లలు పుట్టాక కొంచం పెరిగాయి" అంది.
"లేదు నిర్మలా..నీవాటి అందమే వేరు..ఈ వయసులో కూడా ఇలా ఉన్నాయంటే నా వయసు అప్పుడు ఎంత బాగుండి ఉంతాయో" అనగానె నిర్మల్లమ కి కొంచం గర్వం అనిపించింది. అంతలో రత్నం" నిర్మలా...నిన్ను ఒకటి అడుగుతా..ఎమి అనుకోవు కదా" అంది. "చెప్పు రత్నం..బలే దానివే" అంది నిర్మల నవ్వుతూ. నా మావ ని పెళ్ల్లి చెసుకుంటావా" అంది రత్నం. నిర్మల ఉలిక్కిపడి లేచి నిలబడి" ఎం మాట్లాడుతున్నావ్ రత్నం...పిచి పట్టిందా నీకు" కోపం గా. వెంటనే రత్నం నిర్మల చేతులు పట్టుకొని" తప్పుగా అనుకో వద్దు నిర్మలా... ఎదో నీకు నా బాధ చెప్పుకోవాలనిపించింది. కొంచం నోరు జారాను..."అంది ఏడుస్తూ. వెంటనే నిర్మల కి పాపం అనిపించి" పర్వలెదులే రత్నం...కాని నీ మాట వినడానికే ఇబ్బంది అనిపించింది... అయిన నాకు పెళ్లి ఎంటి.. ఈ వయసులో
" అనగానే రత్నం" నువ్వు వప్పుకుంటే ఈ విషయం మన ముగ్గురి మద్యే ఉంటుంది. నీకు రెండు యెకరాల పొలం కూడా ఇస్తాడు మా వ. నీకు యెప్పుడు ఎలంటి ఇబ్బంది వచినా మేము ఉన్నమని మర్చిపోకు" అని ఎడుస్తూ వెల్లిపొయింది రత్నం. నిర్మలమ్మ లో అంతర్మధనం మొదలయింది. ఆ రొజు రెడ్డి చెతిలొ నలిగినపుదే పవిత్రత పొయింది. అది కాక ఆ అనుభవం కావాలి అనిపిస్తుంది. నిర్మలమ్మ పిల్లలు కూడా బాగ స్తిరపడ్డారు. జీవితం లొ బద్యతలు ఎమీ లెవు. రత్న్ం అడిగిన దానికి వప్పుకుంటే కొత్త సుఖం రుచి చుడవచు. పొయెది ఎమీ లెదు. వాళ్ల్లు కూడా గుట్టూగా ఉండె మనుషులె. అని అలొచించి ఒక నిర్ణయానికి వచింది.
రెడ్డి ఎపుడు ఇంత ఆరాటపడడం రత్నం చుడలెదు. దెంగామా..వచమా అన్నట్టు ఉండె రెడ్డి ఈ రోజు పూనకం వచిన వాడిలా ఊగిపొతున్నాడు. దీన్ని బట్టి నిర్మల లో ఎంత విషయం ఉందో రత్నం కి అర్ధం అయింది. నిర్మలమ్మ ని తగులుకుంటే ఇంక ఇప్పుడల్లా వేరే ఆడదాని పేరు ఎత్తడని రత్నం కి అర్ధం అయి సంతోష పడింది. ఎలా అయిన మొగుడిని కొరిక తీర్చాలని ప్లాను అలొచించడం మొదలుపెట్టింది.
________________________________________
మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే కాలేజ్ దగరకి వెల్లింది. ఆమె రావడాన్ని ముందే చుసిన నిర్మల బయటకి వచి పలకరించి చెయ్యి పట్టుకుని లోనికి తీసుకెల్లింది. ఎ రోజు నిర్మల మొహం చాలా ప్రశాంతం గా ఉంది. కొత్త హావభావాలు అమెకి తెలీకుండానే కనిపిస్తున్నయి. ఈ రొజు వెసుకున్న బ్లూ జాకెట్ చెతులు చిన్నగా ఉండి జబ్బలు పుష్తి గా ఉన్నాయి.తల స్నానం చెయడం వల్ల జుట్టూ కొంచం లూజు గ ఉంది. మొహం చాలా ప్రకాశవంతంగా ఉంది. కాని రత్నం మొహం లో విచారాన్ని గమనించి" ఏంటి రత్నం.. అలా ఉన్నావు...ఏమి జరిగింది" అంది కొంచం బాధ గా. ఆ మాట అడగగానే రత్నం కళ్ల్లలో నుండి నీళ్ల్లు బొట బొటా రాలాయి. అది చూసి నిర్మలమ్మ చాల కంగారు పడింది. బాధ కూడా అనిపించింది. వెంటనే రత్నం పక్కన కూర్చుని ఆమె భుజం చుట్టు చెయ్యి వేసి నువ్వు బాధ పడితే నెను చూడలేను... అయిన పులి పిల్ల లా ఉండె నీకు ఎడుపు ఏంటి... నాకు చెప్పు..అది ఎంత పెద్దది అయిన నేను తీరుస్తా" అంది అనునయంగా. కొంచం సేపు దాకా రత్నం కళ్ళు వత్తుకుంటూనే ఉంది. కాసేపటికి సర్దుకోని "ఏం చెప్పమంటావు నిర్మలా...చెప్పుకుంటే తీరేది కాదు..."అంది బాధ నిండిన గొంతుతో. దానికి నిర్మల" అబ్బా...ఎంటి చిన్న పిల్ల లాగా..."అంది గోముగా. "నేను మావ కి సరిపొయెదాన్ని కాదు నిర్మలా"అంది. "అదెంటి.ంఎ ఇద్దరు చిలకాగోరింకల్లాగ ఉంటారు కదా" అంది నిర్మల అస్చ్ర్యంగా. "మావ మంచోదు నిర్మలా...కాని నేను ఆయనకి తగ్గ జోడి కాదు... ఆయనకి సరిపొయె సుఖం న దగ్గర లేదు...ఎదో పిల్ల లు పుట్టించుకున్నాము..ఽంతే”…అంది తల దించుకొని. "మావ కి లావుగా ఉండె గుండెలు ఇష్తం...నావి చూడు..ఎలా ఉంటయో అని తన పవిట తప్పించింది. నిజంగానె రత్నం వి చాలా చిన్నవి. రత్నం అంత మనిషి తన దగ్గర తన బాధ చెపుకుంటే నిజంగానే నిర్మల కి బాధ వెసింది. అందువల్లే నేమొ నిన్న రెడ్ది అలా తొందర పడ్డాడు అనిపిమ్ఛింది నిర్మలకి. రత్నం పవిట ని సరి చెసి" ఎవరి అందం వాళ్లదే ...పెళ్లి అయిన కొత్తలో నావి కూడా నీ లాగే ఉండేవి...కాని పిల్లలు పుట్టాక కొంచం పెరిగాయి" అంది.
"లేదు నిర్మలా..నీవాటి అందమే వేరు..ఈ వయసులో కూడా ఇలా ఉన్నాయంటే నా వయసు అప్పుడు ఎంత బాగుండి ఉంతాయో" అనగానె నిర్మల్లమ కి కొంచం గర్వం అనిపించింది. అంతలో రత్నం" నిర్మలా...నిన్ను ఒకటి అడుగుతా..ఎమి అనుకోవు కదా" అంది. "చెప్పు రత్నం..బలే దానివే" అంది నిర్మల నవ్వుతూ. నా మావ ని పెళ్ల్లి చెసుకుంటావా" అంది రత్నం. నిర్మల ఉలిక్కిపడి లేచి నిలబడి" ఎం మాట్లాడుతున్నావ్ రత్నం...పిచి పట్టిందా నీకు" కోపం గా. వెంటనే రత్నం నిర్మల చేతులు పట్టుకొని" తప్పుగా అనుకో వద్దు నిర్మలా... ఎదో నీకు నా బాధ చెప్పుకోవాలనిపించింది. కొంచం నోరు జారాను..."అంది ఏడుస్తూ. వెంటనే నిర్మల కి పాపం అనిపించి" పర్వలెదులే రత్నం...కాని నీ మాట వినడానికే ఇబ్బంది అనిపించింది... అయిన నాకు పెళ్లి ఎంటి.. ఈ వయసులో
" అనగానే రత్నం" నువ్వు వప్పుకుంటే ఈ విషయం మన ముగ్గురి మద్యే ఉంటుంది. నీకు రెండు యెకరాల పొలం కూడా ఇస్తాడు మా వ. నీకు యెప్పుడు ఎలంటి ఇబ్బంది వచినా మేము ఉన్నమని మర్చిపోకు" అని ఎడుస్తూ వెల్లిపొయింది రత్నం. నిర్మలమ్మ లో అంతర్మధనం మొదలయింది. ఆ రొజు రెడ్డి చెతిలొ నలిగినపుదే పవిత్రత పొయింది. అది కాక ఆ అనుభవం కావాలి అనిపిస్తుంది. నిర్మలమ్మ పిల్లలు కూడా బాగ స్తిరపడ్డారు. జీవితం లొ బద్యతలు ఎమీ లెవు. రత్న్ం అడిగిన దానికి వప్పుకుంటే కొత్త సుఖం రుచి చుడవచు. పొయెది ఎమీ లెదు. వాళ్ల్లు కూడా గుట్టూగా ఉండె మనుషులె. అని అలొచించి ఒక నిర్ణయానికి వచింది.