22-08-2021, 09:25 PM
சிரித்துக்கொண்டே நிஷா புடவை மடிப்புகளை சரி செய்ய... என்னவோ போங்க!! என்றபடியே காயுவும் கடகடவென்று கிளம்பினாள். பின் இருவரும் குழந்தைகளை கிளப்பினார்கள்.
ரெடி. வாங்க போகலாம் என்றான் சீனு.
இதோ வந்திடுறேன் என்று குரல் கொடுத்தாள் இவள். கண்ணாடி முன் நின்று, ஒருநிமிடம் எல்லாம் சரியாக இருக்கிறதா என்று பார்த்தாள்.
மூன்று நான்கு வருடங்கள் கழித்து.. பார்த்து பார்த்து கிளம்பியிருந்ததால்.... தான் மிகவும் அழகாக இருப்பதை உணர்ந்தாள். அவளுக்கே அவளை மிகவும் பிடித்திருக்க... தான் நீண்ட நேரமாக யோசித்துக்கொண்டிருந்த விஷயத்தில்.. ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.
பாவம் பயல். பார்த்துட்டுப் போறான்!
நிஷா, நாணத்தோடு... புடவை கொசுவத்தை... தன் தொப்புளுக்கு கீழே ஒன்றரை இன்ச் அளவுக்கு இறக்கி வைத்தாள்.
அவள் எப்போதுடா தன் ரூமைவிட்டு வெளியே வருவாள் அவளை பார்க்கலாம் என்று ஹாலிலேயே காத்துக்கிடந்த சீனுவுக்கு, முழு விருந்து கிடைத்தது.
கண்கள் விரிய...பார்வையை எடுக்காமல்... அவளையே ஆஆவென்று பார்த்து ரசித்துக்கொண்டு நின்றான்.
நிஷா, அன்று பார்க்கில் அணிந்திருந்த சின்னஞ்சிறிய ஸ்லீவ்லெஸ் ப்ளவுஸ் அணிந்திருந்தாள். கம்மலை மாற்றி ஜிமிக்கி போட்டிருந்தாள். புடவையை தாராளமாக இறக்கி வைத்திருந்தாள். அவனுக்கு தொப்புள் காட்டிக்கொண்டு நடந்துவந்துகொண்டிருந்தாள்.
சீனு அவளை ஆசையோடும் நன்றியோடும் பார்த்துக்கொண்டு நின்றாள்.
என்னடா பார்க்குற?
நீ ரொம்ப அழகா இருக்கே நிஷா
கிச்சனுக்கு வா
அவன் அவள் பின்னாலேயே போனான்.
அதிகாலையில் நின்றதுபோல்.. கிச்சன் மேடையில் சாய்ந்து நின்றாள். காதோரம்... கூந்தலை ஒதுக்கி சரிசெய்துகொண்டே அவனைப் பார்த்தாள்.
5 நிமிஷம்தான் டைம். பார்த்துக்கோ... என்றாள்.
சீனு, சாமி வரம் கிடைத்த பக்தன் போல... ஆடாமல் அசையாமல் நின்று.. அவள் அழகுகளை ரசித்தான். நிஷாவின் தொப்புள் குழி அழகை... கண்களால் பருகி அந்த சுகத்தை அனுபவித்தான்.
ஐந்து அல்லது ஆறு நிமிடங்கள் ஆகியிருக்கும்...
நிஷா, அவனைப் பார்த்துக்கொண்டே தொப்புளை மூடிக்கொண்டு, மாராப்பை இழுத்து ஒன் ப்ளீட் விட்டுக்கொண்டு, முந்தானையை இழுத்து முன்பக்கம் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டு, தலைகுனிந்தவாறு அவனைக் கடந்து நடந்தாள். வெளியே போனாள்.
சீனு, பித்துப்பிடித்தவன்போல் ஒரு ஐந்து நிமிடம் கிச்சனுக்குள்ளேயே நின்றுவிட்டு, பின் தலையை உதறிக்கொண்டு வெளியே வந்தான்.
வெளியே முன்வாசலுக்கருகே நிஷாவும் பார்வதியும் காயத்ரியும் நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். குழந்தைகள் அவர்களை சுற்றி விளையாண்டுகொண்டிருந்தார்கள்.
அவன், நிஷாவை ஆச்சரியத்தோடு ரசித்துப் பார்த்துக்கொண்டே நின்றான். அவனுக்கு, நிஷாவை இப்படி விதம் விதமாக பார்த்து ரசித்த சந்தோஷத்தில்... இதே சந்தோஷத்தோடு செத்துப்போய்விடலாமா என்றுகூட தோன்றியது.
உன் இரண்டு மகள்களையும் இங்க விட்டுட்டுப் போ உங்களுக்கு சிரமமா இருக்கும்ல நான் பார்த்துக்கறேன் என்று பார்வதி சொல்ல, நிஷாவோ பரவாயில்லை அக்கா, பொண்ணுங்க பீச்சை பார்க்க ஆசையாயிருக்குதுங்க என்றுவிட்டாள். ரூபா காரில் ஏறி ஆட்டம் போட்டுக்கொண்டிருக்க, இவள்கள் இருவரும் கைக்குழந்தைகளோடு காரில் ஏறினார்கள். அவன் ஆல்ரெடி AC ஆன் செய்து வைத்திருந்தான்.
கடவுளே நிஷா எப்பொழுதும் இதேபோல் குழந்தை குட்டிகளோடு சந்தோஷமாக இருக்கவேண்டும்; அப்படியே என்கூடவும் இதே மாதிரி ஜாலியாக பழக வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொண்டே... அவன் ஓடிப்போய் காரில் ஏறினான்.
ரெடி. வாங்க போகலாம் என்றான் சீனு.
இதோ வந்திடுறேன் என்று குரல் கொடுத்தாள் இவள். கண்ணாடி முன் நின்று, ஒருநிமிடம் எல்லாம் சரியாக இருக்கிறதா என்று பார்த்தாள்.
மூன்று நான்கு வருடங்கள் கழித்து.. பார்த்து பார்த்து கிளம்பியிருந்ததால்.... தான் மிகவும் அழகாக இருப்பதை உணர்ந்தாள். அவளுக்கே அவளை மிகவும் பிடித்திருக்க... தான் நீண்ட நேரமாக யோசித்துக்கொண்டிருந்த விஷயத்தில்.. ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.
பாவம் பயல். பார்த்துட்டுப் போறான்!
நிஷா, நாணத்தோடு... புடவை கொசுவத்தை... தன் தொப்புளுக்கு கீழே ஒன்றரை இன்ச் அளவுக்கு இறக்கி வைத்தாள்.
அவள் எப்போதுடா தன் ரூமைவிட்டு வெளியே வருவாள் அவளை பார்க்கலாம் என்று ஹாலிலேயே காத்துக்கிடந்த சீனுவுக்கு, முழு விருந்து கிடைத்தது.
கண்கள் விரிய...பார்வையை எடுக்காமல்... அவளையே ஆஆவென்று பார்த்து ரசித்துக்கொண்டு நின்றான்.
நிஷா, அன்று பார்க்கில் அணிந்திருந்த சின்னஞ்சிறிய ஸ்லீவ்லெஸ் ப்ளவுஸ் அணிந்திருந்தாள். கம்மலை மாற்றி ஜிமிக்கி போட்டிருந்தாள். புடவையை தாராளமாக இறக்கி வைத்திருந்தாள். அவனுக்கு தொப்புள் காட்டிக்கொண்டு நடந்துவந்துகொண்டிருந்தாள்.
சீனு அவளை ஆசையோடும் நன்றியோடும் பார்த்துக்கொண்டு நின்றாள்.
என்னடா பார்க்குற?
நீ ரொம்ப அழகா இருக்கே நிஷா
கிச்சனுக்கு வா
அவன் அவள் பின்னாலேயே போனான்.
அதிகாலையில் நின்றதுபோல்.. கிச்சன் மேடையில் சாய்ந்து நின்றாள். காதோரம்... கூந்தலை ஒதுக்கி சரிசெய்துகொண்டே அவனைப் பார்த்தாள்.
5 நிமிஷம்தான் டைம். பார்த்துக்கோ... என்றாள்.
சீனு, சாமி வரம் கிடைத்த பக்தன் போல... ஆடாமல் அசையாமல் நின்று.. அவள் அழகுகளை ரசித்தான். நிஷாவின் தொப்புள் குழி அழகை... கண்களால் பருகி அந்த சுகத்தை அனுபவித்தான்.
ஐந்து அல்லது ஆறு நிமிடங்கள் ஆகியிருக்கும்...
நிஷா, அவனைப் பார்த்துக்கொண்டே தொப்புளை மூடிக்கொண்டு, மாராப்பை இழுத்து ஒன் ப்ளீட் விட்டுக்கொண்டு, முந்தானையை இழுத்து முன்பக்கம் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டு, தலைகுனிந்தவாறு அவனைக் கடந்து நடந்தாள். வெளியே போனாள்.
சீனு, பித்துப்பிடித்தவன்போல் ஒரு ஐந்து நிமிடம் கிச்சனுக்குள்ளேயே நின்றுவிட்டு, பின் தலையை உதறிக்கொண்டு வெளியே வந்தான்.
வெளியே முன்வாசலுக்கருகே நிஷாவும் பார்வதியும் காயத்ரியும் நின்று பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். குழந்தைகள் அவர்களை சுற்றி விளையாண்டுகொண்டிருந்தார்கள்.
அவன், நிஷாவை ஆச்சரியத்தோடு ரசித்துப் பார்த்துக்கொண்டே நின்றான். அவனுக்கு, நிஷாவை இப்படி விதம் விதமாக பார்த்து ரசித்த சந்தோஷத்தில்... இதே சந்தோஷத்தோடு செத்துப்போய்விடலாமா என்றுகூட தோன்றியது.
உன் இரண்டு மகள்களையும் இங்க விட்டுட்டுப் போ உங்களுக்கு சிரமமா இருக்கும்ல நான் பார்த்துக்கறேன் என்று பார்வதி சொல்ல, நிஷாவோ பரவாயில்லை அக்கா, பொண்ணுங்க பீச்சை பார்க்க ஆசையாயிருக்குதுங்க என்றுவிட்டாள். ரூபா காரில் ஏறி ஆட்டம் போட்டுக்கொண்டிருக்க, இவள்கள் இருவரும் கைக்குழந்தைகளோடு காரில் ஏறினார்கள். அவன் ஆல்ரெடி AC ஆன் செய்து வைத்திருந்தான்.
கடவுளே நிஷா எப்பொழுதும் இதேபோல் குழந்தை குட்டிகளோடு சந்தோஷமாக இருக்கவேண்டும்; அப்படியே என்கூடவும் இதே மாதிரி ஜாலியாக பழக வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொண்டே... அவன் ஓடிப்போய் காரில் ஏறினான்.