ஜாதி மல்லி - By game40it

[enjyxpy]

பிரபு எழுதுவது

நான் காற்றில் பறப்பதுபோல் ஒரு உச்ச நிலையில் இருந்தேன். மீரவிடும் அனுபவித்த அந்த தெவிட்டாத இன்பம், எது எனக்கு இனிமேல் வாழ்வில் கிடைக்கவே போவதில்லை என்று மனக்கவலை பட்ட அந்த சுகம் எனக்கு மறுபடியும் கிடைக்க போகுது என்று மகிழ்ச்சியோடு இருந்தேன். இனிமேல் நாம் பிடிபட்டிடுவோம் என்ற கவலலை இல்லாமல் நாம் காமப்பற்றில் தோன்றிய எல்லா கற்பனை இன்பத்தை விரும்பம் அளவுக்கு அனுபவிக்கலாம்.

நான் வேகமாக என் பைக்கை சரவணன் வீட்டை நோக்கி ஒட்டி சென்றிருந்தேன். வழியில் ஒரு நடுத்தர வயதான பூவிற்பனை செய்யும் பெண்ணிடம் நின்று பூவாங்கினேன்.

"ஒரு மூணு முலம் ஜாதி மல்லி பூ கொடு." என்றேன்.

"வேற எதுவும் வேணும்மா, நல்ல குண்டு மல்லியும் இருக்கு."

"வேணாம், அவுளுக்கு நான் ஜாதிமல்லி வைத்தல் தன் பிடிக்கும்."

"என்னசர், முகதிள்ளே ஒரே குஷி, இன்னைக்கு மஜாபோல் இருக்கு, ஜாதி மல்லி வசம் கும்முன்னு ஜோராஇருக்கும்," என்றல் சிரித்து கொண்டு.

நான் ஒரு புன்னகையோடு ஒன்னும் சொல்லாமல் கிளம்பினேன். நான் பைக்கை நகர்த்தும் பொது அந்த பூக்காரி அவள் பக்கத்தில் இருக்கும் இன்னொருத்தி இடம் சொல்லுவது நன்றாக கேட்டது.

"கலங்கத்தளியே, அவன் பொண்டாட்டியோ, வப்படியோ பெண்டு எடுக்க போறான்." என்று சொல்லி இருவரும் சத்தம்மாக சிரித்தார்கள்.

உண்மைதான், மூன்று வருட பசி இன்னைக்கு தெவிட்டம் அளவுக்கு குறையாற்ற போகிறேன். நான் மீரா விடம் புணரும்பொது, நம் உடல்லில் இருந்து காமத்தினால் வீசும் போதை ஊட்டகுடிய மனத்தோடு, ஜாதி மல்லியின் மனம் கலந்து அந்த அறையில் வீசும் பொது காம இச்சையை ஒரு படி மேல் தூண்டிடும். விகவிரைவில் அந்த அழகு தேவதையின் நிர்வான உடல் என் அணைப்பில் இருக்க போவதை நினைத்து என்னவன் இப்பொழுதே விறைக்க துவங்கினான்.

சரவணன் வீட்டின் முன் பைக்கை நிறத்தி விட்டு, இதயம் படபட வென்று துடிதுடிக்க அழைப்புமணியை அழுத்தினேன். ஒரு 30 வினாடிகளுக்கு பிறகு கதவை மீரா திறந்தாள். அவள் கொஞ்சம் முன்புதன், சமையல் வேலை முடித்து இருக்கே வேண்டும். எந்த ஒரு மேக் அப் இன்றி அவள் இன்னும் பற்பதுக்கு கவர்ச்சி குறையம்மல் இருந்ததால். அவள் என்னை பார்த்தவுடன் சிலவினாடிகளுக்கு வெவ் வேறு மனகிலர்ச்சி அவள் முகத்தில் தோண்டியது. ஆனந்தம், கிளர்ச்சி, மனம்புண்படுதல், கோபம். இப்போ அவள் கண்கள் கண்ணீரால் சிவத்தது.

"என் நினைவு இன்னும் இருக்க, என் இப்போ வந்த? அப்படியா என்னை பார்க்காமல் பொய் இருக்கவேண்டியது தானே."

"மீரா, கோவபடதே, உன்நினவு எப்போதுமமே மறைந்ததில்லை, உன்னை பார்க்காமல் இந்த மூன்று வருடம் எப்படடி துடிதுடிச்சிருக்கேன் என்று உனக்கு தெரியாது."

"அப்படி துடி துடிச்சவர்தான் ஒன்னும் சொல்லாமல் பொய் விட்டிர்கல்லோ?"

"மன வேதனையோடுதான் போனேன், என்னை நம்பு மீரா, அதை பத்தி யெல்லாம் நான் அப்புறம் சொல்லுறேன்."

"உங்க அப்பாவின் இறுதிசடங்கு நடக்கும்பொது கூட என்னிடம் நீ பேசவில்லை."

"உன் புருஷன் அங்கு இருந்தான், நான் உன்னை பார்த்தல் நான் அடைக்கி வைத்திருந்த மன எழுச்சியை கட்டுபடுத்த முடியாது என்று தான் நான் உன்னை பார்த்து பேச முடியவில்லை."

நான் சொன்னதில் அவள் கொஞ்சம் சாந்தம் அடைந்தது போல் இருந்தது.

"நான் உள்ளேவரலம்மா? என்றேன்.