"ப்ளீஸ்... சொன்னா கேளுங்க,... இதையெல்லாம் படிக்காதீங்க"

[johnypowas]

என்னங்க, இன்னொருத்தர்கிட்டே, நான் கதற கதற ஓழ் வாங்குறதைப் பாத்து ரசிக்கணும்கிற உங்க ஆசை தீந்துச்சா?”

“சாரிடி, அர்ச்சனா. ஆனா,... சரவணன் இந்த மாதிரி, உன்னை துவள துவள ஓப்பாருன்னு நான் நினைச்சுக்கூடப் பாக்கலை. நான் இருக்கிறேன்னு பயப்படாம, உன்னை அவர் நல்லா ஓத்தாதான் உனக்கு பூரண சுகம் கிடைக்கும்கிறதுக்காக, சரவணனை உசுப்பேத்தத்தான் அப்படி சொன்னேன். ஆனா, அதை உண்மைன்னு நம்பி, உன்னை ரொம்ப கஷ்டப் படுதிட்டார். சரவணன் கிட்டே நீ ஏன் மயங்கிக் கிடக்கிறேன்னு இப்பதான் எனக்கு புரியுது.”

ஒரு மணி நேர நடைப் பயணத்துக்குப் பிறகு, கார் நிறுத்தியிருந்த இடத்துக்கு வந்த போது இரவு மணி 7.
தூக்கத்தில், இப்படி ஒரு பகல் கனவை கண்ட நான், திடுக்கிட்டு கண் விழித்து, “ச்சே... நேரம் போனது கூட தெரியாமல் இப்படி தூங்கி விட்டோமே என்று எனக்கு நானே வருத்தப்பட்டு, கடிகாரத்தைப் பார்த்த போது, இரவு மணி 7.

‘எங்கே போனவங்களைக் காணோமே, ரொம்ப தூரத்துக்கு போய்ட்டாங்களோ’ என்று யோசித்துக் கொண்டே, பாத் ரூம் சென்று முகம் கை கால் கழுவி, ஒரு சுடிதாரை எடுத்துப் போட்டுக் கொண்டு, மிதமான மேக்கப் செய்து, அறைக் கதவை சாத்தி விட்டு, ரிசெப்சன் லான்ச்சுக்கு வந்தேன்.

ரிசெப்சன் லான்ச்சிலிருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்து, அங்கே கிடந்த ஒரு தினசரி செய்தித் தாளை படித்துக் கொண்டிருக்க,... ஹோட்டல் கார் பார்க்கிங்கில் உங்க கார் வந்து நின்றது.

நீங்க மூனு பேரும் காரிலிருந்து இறங்கி வர, அர்ச்சனா, முகத்தில் சந்தோஷத்தோடு நடந்து வந்து, ”என்னடி மீனா. ரொம்ப போரடிச்சிடுச்சா? இங்கே வந்து உக்காந்துட்ட? அதுக்குதான் உன்னை தனியா இருக்க வேண்டாம். எங்க கூட வான்னு சொன்னோம். சரி, வாடி ரூமுக்கு போகலாம்” என்று சொல்லி என் கை பிடித்து இழுத்தவளைத் தடுத்து, கொஞ்ச நேரம் இங்கே உக்காருடி. உங்கிட்டே தனியா பேசணும். அவங்க ரூமுக்கு போகட்டும்” என்று சொல்லி, அவள் கை பிடித்து இழுத்து என் பக்கத்தில் உட்கார வைத்தேன்.

அர்ச்சனா என் அருகில் சோஃபாவில் உட்கார, அதை புரிஞ்சுகிட்டு,”சரி, அர்ச்சனா, நீ மீனா கூட பேசிக்கிட்டு இரு. நாங்க ரூமுக்கு போய் ரெஃப்ரெஷ் செஞ்சிட்டு வந்திடுறோம்” என்று சொல்லியபடி, நீங்களும் ரமேஷும் ரூமுக்கு போனீங்க.

“ஆமாம்டி,...தனியா எவ்வளவு நேரம்தான் தூங்கிறது. தனியா இருக்கிறது சுத்த போர். பேசாம, கஷ்டத்தை சமாளிச்சிகிட்டு உங்க கூட வந்திருக்கலாம். இவ்வளவு நேரம். நீங்க எல்லோரும் வந்துடுவீங்க வந்துடுவீங்கன்னு பாத்து பாத்து காத்துக் கிடந்து, கண்ணெல்லாம் பூத்துப் போச்சு. ஆமாம், ஏன் இவ்வளவு லேட் அர்ச்சனா?”

“அதை ஏன் கேக்கிறே மீனா? அங்கேயும், இங்கேயும் ஆர்வமா சுத்தி பாத்துலே நேரம் போனதே தெரியலே. ட்ராபிக் ஜாம் வேற. அதான் லேட்.”

அது சரி,...இன்னைக்கு எந்த எந்த இடத்த சுத்திப் பாத்தீங்க?”

“ முதல்ல பாத்த இடம் பங்கோட். இங்க கொஞ்ச நேரம் இருந்தா போதும், இங்க இருக்கிற அமைதியான சூழ்நிலைலே மயங்கி, இப்ப இருக்கிற பரபரப்பான வாழ்க்கையையே நாம மறந்துடுவோம்..”

அந்தக் காலத்துல நடக்கிற மாதிரி வர்ற கதைகள்ல வர்ற கிராமம் மாதிரி, ஒரு லைட் ஷேடோல வரைஞ்ச ஓவியம் மாதிரி இந்த கிராமமும், இதைச் சுத்தி இருக்கிற அடர்ந்த மலை வனமும், வனம் நிறைய,..... இங்கேயும், அங்கேயும் பறந்துகிட்டு இருக்கிற பல வண்ணப் பறவைகளும்...பாக்க பாக்க அழகா இருந்துச்சு.

இங்கே இருக்கிற பறவைகள் சில நேரம் ஒன்னா சேந்து இடைவிடாம மாத்தி மாத்தி எழுப்புற ஓசை,....சிம்பொனி’ன்னு சொல்வாங்களே,...அந்த மாதிரி இனிமையான இசைக் கலவையை கேட்டது மாதிரி, அவ்வளவு அழகா இருந்துச்சு.

இந்த இடத்தை பாத்துகிட்டு இருந்தப்ப, இந்த இடத்த பாத்த நீ ரொம்ப சந்தோஷப்படுவேன்னு உன்னைத்தான் நினைச்சுகிட்டேன்,”

“என்னோட நெனப்பு கூட இருந்துச்சா உனக்க்கு. பரவாயில்ல,....அவ்ளோ அழகாவா அந்த இடம் இருந்துச்சு?!!”

“ஆமாம், அப்புறம் அதை பாத்துட்டு, நகுச்சியா தால் போனோம். நைனிடால் நகரின் மையப் பகுதியிலிருந்து 24 கிமீ தொலைவுக்கு இது இருக்கு. இந்த ஆழமான ஏரில ஒன்பது கார்னர்ஸ் இருக்கு,”

“ரொம்ப ஆழமா இருக்குமா?”

“ஆமாம். ஏரியோட மையப் பகுதி 132 அடி ஆழமானது. நீள அகலம் பாத்தோம்னா, ஒரு கிமீ நீளம் அரை கிமீ அகல பரப்பளவுல இந்த ஏரி இருக்கு.”

“ம்...!”

“ஏரியைச் சுத்தி அமைஞ்சிருக்கிற இந்த பகுதி அடர்த்தியான வனம் நிறைந்த மலைகளால் சூழப்பட்டு பாக்கிறப்போ ரொம்ப சூப்பரா இருந்துச்சு. ப்ராணீகத்தின் படி ஒரே நேரத்துல ஏரியோட ஒன்பது கோனங்களையும் யாரால பாக்க முடியுதோ, அவர் மேக மண்டலத்தில் கரைஞ்சு. புண்ணையத்தை அடைஞ்சிடுவாங்கன்னு சொல்றாங்க.

அப்புறம் ட்ரெக்கிங்கும், பாரா கிளைடிங்க் செய்யலாமுன்னு சொன்னாங்க. உன்னை தனியா விட்டுட்டு வந்ததினாலே, அதை எல்லாம் என்ஜாய் செய்யாம, அடுத்த இடத்துக்கு போனோம்.”

“அடுத்தது எங்கே போனீங்க?”

“இரானிகெட். அல்மோரா மாவட்டத்தின் மலைப் பிரதேசம். இராணுவப் பாசறை நகரம். இமயமலைத் தொடரின் அழகை நமது கண்களுக்கு விருந்தளிக்கும் இடம். அடர்த்தியான ஓங்கி உயர்ந்து வளர்ந்த பைன் மரங்களால சூழப் பட்டிருக்கிற இந்த மலை வாசஸ்தலம், நைனிடால்ல இருந்து 63 கிமீ தூரத்துல இருக்கு. இராஜா சுதர்தேவ், அரசி இராணி பத்மினி மேல தீவிரமா காதல் கொண்ட இந்த இடத்த அரசியின் இருப்பிடமாகவே மாத்த முடிவு செஞ்சு உருவாக்கிய இடமாம் இது.”

“ ம்...”

“இராணியின் இடம் என்ற பொருள் படும் வகையில் இதற்கு பின்னாளில் இராணிகெட் என்ற பெயர் வந்துள்ளதா புராணக் கதைகள் இருக்காம். இங்கே மிகப் பெரிய போலோ மைதானம் இருக்கு. ஜூலா தேவி மந்திர் மற்றும் காளி தேவிகா மந்திர் என்ற ரெண்டு கோயிலும் இருக்கு.”

“ம்,...”

அடுத்ததா நாங்க பாத்த இடம், டிபன் டாப்.

இந்த இடம் 2290 மீட்டர் உயரத்துல இருக்கு.. இதுக்கு டோரத்தி ஸீட்ட்ன்னும் பேர்.

“ரெண்டும்m காரணப் பெயரா?”

“ஆமாம். டிபன் டாப்புன்னா,...சுற்றுலாவுக்கு வர்றவங்க, பார்சல் செஞ்ச சாப்பாட்ட எடுத்துகிட்டு, இங்க வந்து ஹாயா உக்காந்து இயற்கைய ரசிச்சுகிட்டே சாப்பிடறதுக்கு ஏத்த இடம்கிறதாலே, இதுக்கு டிபன் டாப்புன்னு பேர் வந்துருச்சாம்.

கெல்லட் டோரத்தி என்கிற ஆங்கிலப் பெண்மணி விமான விபத்துல இறந்துட்டதாலே, அவங்களோட நினைவா, அவர் கணவரால எழுப்பப்பட்ட இடம்கிறதாலே இதுக்கு டோரத்தி ஸீட்ன்னு பேர் வந்திருக்கு.