Incest தாயும் ஒரு பெண் தானே.

[Deep_Lover]

அம்மாவுடன் மொட்டை மாடியில் தனித்து விடுப்பட்ட அந்த இருட்டு நிறைந்த இரவின் உலகத்தில் லயித்துப் போனேன். அன்று நடந்தது இப்போது நிஜமாக நடப்பதுப் போலிருந்தது.

"வெயிட்!” என்று விலாசினியின் பதற்றமான குரல் என்னை உலுக்கி இந்த உலகத்துக்கு கொண்டு வந்தது.

ரயில் சீரான சப்தத்துடன் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அந்த முதல் வகுப்பு கூப்பேயில் அமைதிக் குடிக் கொண்டிருந்தது.

விலாசினியின் முகத்தைப் பார்த்தேன். சோகத்துடன் மெதுவாக அழுதுக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால், அவளின் முலைகள் பெருத்து, காம்புகள் தடித்து, யோனியிலிருந்து நீர் சுரந்துக் கொண்டிருந்தது. காமத்தில் திளைத்துக் கொண்டிருந்தாள். சோகமும் காமமுமாக உழன்றுக் கொண்டிருந்தாள்.

“என்னால முடியல வினித். நீ சொல்ல சொல்ல, என்னையே உன் அம்மாவின் நிலைமை வெச்ச்சுப் பார்த்து உன் அம்மாவா மாறிட்டேன். உனக்கு வேணா உங்க அம்மா உன் ஆணுறுப்பை அவங்க பெண்ணுறுப்பில் வைத்திருப்பாளோ இல்லையோ என கொஞ்சம் சந்தேகம் இருக்கலாம். ஆனா எனக்கு துளிக்கூட சந்தேகம் கிடையாது. நிச்சயமா உன் ஆணுறுப்பை அவங்க பெண்ணுறுப்பில் வெச்சியிருக்காங்க. என்ன செஞ்சியிருப்பாங்கன்னு நமக்கு தெரியாது. என்ன உணர்ச்சிகள் ஏற்பட்டிருக்கும்னு தெரியாது. அவங்க அனுபவச்சதை அவங்க சொன்னத்தான் தெரியும்.” அழகையும் காமமும் நிறைந்த குரலில் சொன்னாள்.

அவளின் கேசத்தை தடவியப்படி“அதுக்கு ஏன் அழறே விலாசு.” என்றேன் ஆறுதலாக.

அழகான மூக்கை உறிஞ்சியப்படி, “உனக்கு அப்போ விவரம் தெரியாது. காமம் சார்ந்த உணர்ச்சிகளை உருவாகியிருக்காது. எல்லாம் சாதரணமாகத்தான் இருந்திருக்கும். உங்கம்மா இருக்கற இடத்துல என்னை வெச்சுப் பார்த்தேன். பெத்த தாய் தன் அன்பை பொழிஞ்சு வளர்க்கும் தன் பிஞ்சு மகன் ஆணுறுப்பை தன் யோனியில் தேய்க்கிறாங்கனா, அவங்க மனசு என்ன பாடுப்பட்டிருக்கும். நரகத்தீயில சுகத்தை உணர்ந்திருப்பாங்க. ஒருப் பக்கம் காம பிசாசு ஆசையை தூண்டுது. யாரும் செய்ய நினைக்காத, யாரும் செய்ய துணியாத செயலை செய்ய தள்ளுது, ஒரு பக்கம் அதை எதிர்த்து நின்னு வேதனையோட போராடியிருப்பாங்க, தோத்துப் போய் அதை செஞ்சியிருப்பாங்க, அந்த சுகத்தை அனுபவச்சியிருப்பாங்க, அந்த சுகத்தோடு வேதனையும் வந்துச் சேர்ந்திருக்கும்.” அவள் வார்த்தைகளில் வலியிருந்தது.

“கண்டிப்பாக விலாசு.” என்றேன்.

“எப்படி துடிச்சுப் போயிருப்பாங்கன்னு, என்னால உணர முடியுது. இது எப்படி சாத்தியம்னு தெரியல. உஙகம்மா ஆன்மா என் உடம்புல வந்த மாதிரி இருக்கு. அவங்க வேதனையும் வலியும் என்னால தாங்க முடியாம அழகை வருது.” என்று குலுங்கினாள்.

என்னால் புரிந்துக் கொள்ள முடிந்தது. “வேணாம் விட்டிரு விலாசு.” என்றேன்.

”ஆனா, அவங்க வலியிலும் அவங்க அனுபவிச்ச சந்தோஷத்தையும் என்னால உணர முடியுது. முழுசா உணர முயலேன்னாலும் பாதியாவது உணர முடியுது. ஓரு சின்னஞ்சிறு ஆணுறுப்பு பெண்ணுறுப்பில் படும்போது எப்படியிருந்திருக்கும்.” என்று ஒரு பெருமூச்சு விட்டு கண்களை மூடினாள். அவள் உடல் உணர்ச்சிகளின் கொந்தளிப்பில் துடித்தது.

என்னை அப்படியே கட்டிப்பிடித்தாள், அவளின் முலைகள் என் நெஞ்சில் கசங்கின. காமத்தில் தடித்த காம்புகள் ஈட்டியாய் என் நெஞ்சில் குத்தியது. அவளின் தொடையிடுக்கிலிருந்து மதனநீர் அருவியாய் கொட்டியது.

அவளின் கண்களைப் பார்த்தப்படி, “ அப்போ எனக்கு ஒன்னும் தெரியல, ஆனா, எப்படியிருந்திருக்கும்னு என்னால உணர முடிஞ்சது.” என்றேன்.

“எப்படி.” ஆச்சரியமாக கேட்டாள்.

“ நானும் நீயும் ஃபர்ஸ்ட் டைம் செக்ஸ் வெச்ச்க்கும் போது, உன் புண்டைல முதன்முதலா என் சுன்னி பட்டுச்சுல, அப்போ எனக்கு என் அம்மா என்னுடையதை அவங்க மேல வெச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. சும்மா உன்னை அனுபவிச்சுட்டு அப்புறம் பார்த்துக்கலாம்னு இருந்தேன். ஆனா, நீ என் உயிராயிட்டே. என் காதலி மனைவி...அம்மா எல்லாம் நீதான்னு முடிவு பண்ணிடேன்.” என்று அவளின் நெற்றியில் அன்புடன் முத்தமிட்டேன்.

“வாவ்...” என்று பெருமிதமாக கத்தினாள் விலாசினி.

இருவரும் அழுத்தமாக தழுவிக் கொண்டோம்.

“எனக்கு ஒரு ஆசை.” என்று கிறக்கத்தில் சொன்னாள்.

“சொல்லு விலாசு.”

“நான் உன் மூலமாக ஒரு பையனை பெத்துக்கனும். அவனை உங்கம்மா பண்ணதைப் போல என் புண்டைல தெய்ச்சி தெய்ச்சி, உங்கம்மா அடைஞ்ச சந்தோஷத்தை நான் அடையனும்.” என்று அழகையும் சந்தோஷமாக கிசுகிசுத்தால். அவளின் யோனியிலிருந்து நீர் ஆறாக ஓடியது. உச்சக்கட்ட காம போதையிலிருப்பது தெரிந்தது. அவளின் யோனிக்கு என் ஆணுறுப்ப் தேவை என்று, என் மேலே படுத்திருந்தவளை என் ஆணுறுப்புக்கு நேராக அவள் யோனி வருமாறு வைக்க முற்பட்டேன்.

“நில்லுடா வினித். எனக்கு உன் சுன்னி வேணாம். எனக்கு என் பையன் சுன்னித்தான் வேணும். நானும் எனக்கு பொறக்க போற பையனும் என்ன பண்ணப்போறோம் நினைச்சப் பார்த்தே உச்சம் அடைஞ்சுக்கறேன்.” என்று பதற்றி கண்களை மூடினாள்.

ஒரு பெண் ஒரு தூண்டுதலுமில்லாமல், உரசலுமில்லாமல், சல்லாபமில்லாமல், அந்தரங்க உறுப்புகளை சீண்டாமல், தொடுதல்களில்லாமல், உச்சக்கட்டத்தை நோக்கி செல்வதைப் பார்த்து அதிசயத்துப் போனேன்.

அவள் முகத்திலும் உடலிலும் அழுகை தெரிந்தது, சந்தோஷம் தெரிந்தது, வெட்கம் தெரிந்தது, சுகம் தெரிந்தது... அது எல்லாவற்றையும் மீறி பயம் தெரிந்தது. அவளின் உடல் முழுக்க வியர்வை வழிந்தது. “ஷ்ஷ்ஷ்ஷ்ஷ்ஷ்...” “ஹாஆஆஆஆஆஆஆஆ...” என்ற சத்தங்கள் அவள் வாயிலிருந்து வெளிப்பட்டன. உச்சத்தை நோக்கிச் சென்றுக் கொண்டிருந்தாள்.

எனக்கு ஆச்சரியமேற்பட்டது. எப்படி கற்பனை வைத்தே ஒருவள் உச்சமடைய முடியும் என்று.

“என் மகனே...” என்று கிறக்கத்தில் கத்தினாள். அவள் முகத்திலும் உடலிலும் காமத்தின் நவரசங்கள் குடிக் கொண்டன.

சட்டென்று, அவள் உடல் முறுக்கியது. துடித்தாள். உடல் துள்ளிக் குதித்தது. கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டாள். உழன்றாள். உடல் உலுக்க, துவண்டுப் போய் பெர்த்திலிருந்து கீழே ரயில் தரையில் விழுந்து, காமப் போதை உச்சமடைந்து புழுவைப் போல துடித்தாள். “ஷ்ஷ்” “ஷ்ஷ்” என்று விட்டுவிட்டு அவள் வாயிலிருந்து பெருமூச்சுக் காற்றுக்கள் வந்தன. கருவிலிருக்கும் குழந்தையைப் போல பந்தாக சுருண்டுப் போனாள். நீண்ட நேரம் தான் பெற்ற உச்சத்தை ரசித்து அனுபவித்தாள்.

பிறகு மெதுவாக கண்களை திறந்து எழுந்து வந்து என் பக்கத்தில் படுத்து என் கண்களை பார்த்தாள். ஒரு புன்னகைப் பூத்து, “ஐ லவ் இட்.” என்று மூன்று வார்த்தைகளில் சொல்லி தன் நிலைமையை ஆயிர அர்த்தங்களுடன் விளக்கினாள்.

நான் என் பழைய வாழ்கையை விட்ட இடத்திலிருந்து சொல்ல தொடங்கினேன்.

=============================

அம்மாவுக்கும் விலாசினிக்கும் என்ன வித்தியாசம் என்று சில சமயம் யோசிப்பேன். இரண்டு பேருக்கும் பெரிய வித்தியாசம் கிடையாது. அம்மாவின் அங்கங்களின் அழகில் விலாசினி கொஞ்சம் பின் தங்கியிருக்கலாம். ஆனால், மத்த விஷயங்களில் இருவரும் ஓரே மாதிரி தான்.

ஆனால், ஓரு விஷயத்தில் விலாஷினி அம்மாவைவிட மிஞ்சி சிறந்தவளாக இருந்தாள். அதுவே அவளை அழகு நிறைந்த காம சிற்பமாக காட்டியது.

அந்த விஷயம், அவளின் கட்டற்ற சுந்தந்திர உணர்வு தான். அந்த உணர்வை விலாஷினி எப்போதும் கட்டுப்படுத்தியதே கிடையாது. எப்படி வேண்டுமென்றாலும் இருப்பாள். அதுவே அவளுக்கு அழகை கூட்டியது.

ஆனால், அம்மாவோ தன் உணர்வுகளை கட்டுப்படுத்தி அழுத்தி வைத்திருப்பாள். அதுவே அவள் ஏதோ பாராத்தை சுமப்பதைப் போலிருந்து அழகை மட்டுப்படுத்தும். அம்மா அதனால் முழுமையாக ஜொலிக்காமல் இருந்தாள்.

விலாஷினி நினைத்தால், சென்னையின் மவுண்ட் ரோடில் ஓட்டுத் துணியில்லாமல், எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் ஹாயாக நடப்பாள். அம்மாவோ தன் உடம்பில் ஒரு சிறுப் பகுதியும் தெரியாமல் சேலைக் கட்டுவாள். சேலை விலகிவிடுமோ என்று பதற்றம் இருக்கும்.

ஆனால் அந்த இரவில் அம்மா கட்டுப்பாடுகளை தடைகளை உடைத்தெரிந்தாள். முழு சுதந்திரவாதியாக இருந்தாள். தன் அழகை முழுமையாக வெளிப்படுத்தி ஒரு தேவதையாக மாறினாள். சுந்தந்திரப் பறவையாக பறந்து பரவசப்பட்டாள். அம்மா விலாஷினியாக அந்த இரவில் மாறியிருந்தாள்.

அம்மா குறும்புத்தனமாக புன்னகைச் செய்தவுடன், அதுவரை உயரமாக இருந்து, அசைந்தாடும் பெரிய மார்புகளுடன், விரிந்த கூந்தலுடன், நிர்வாணக் கோலத்துடன் எனக்கு பயம் காட்டிக் கொண்டிருந்த அம்மா ஒரு சிறுக் குழந்தையாக உருமாற்றம் அடைந்தாள். மின்சாரமில்லாத இருட்டில் சிறுப் பெண் தேவதையாக தெரிந்தாள் மிளிர்ந்தாள்.

எனக்கு விளையாட கிடைத்த உற்றத் உயிர் சிறுமியாக தோழியாக என் மனதில் தோன்றினாள்.

அதுவரை அம்மா அழகை விஞ்ச ஏதுமில்லை என நினைத்திருந்தேன். அழகுடன் சந்தோஷமிருந்தது. ஆனால், ஏதோ ஒன்று அம்மாவை கட்டிப்போட்டது. ஏழ்மையுடனான போராட்டம், என்னை படிக்க வைக்கவேண்டும் என்ற வெறி, தன் அழகே தன்னை தடும்மாறி வைத்துவிடுமோ என்ற அச்சம் என்று எல்லாமே அம்மாவை கட்டிப் போட்டிருந்தது. அம்மா வெளியேச் சென்றால் பல கழுகுகள் அம்மா எப்போ விழுவாள் அவளை எப்போது கொத்தி திங்கலாம் என்று வெறியுடன் காத்துக் கொண்டிருந்தது.

போதாதுக்கு அம்மா இப்போதெல்லாம் வரவர என்னைப் பார்த்து ஏதோ ஒரு காரணத்திற்காக அச்சமடைந்திருந்தாள்.

அம்மாவால் தான் நினைக்கும் சுந்தந்திர பறவையாக வாழமுடியவில்லை. அதை அம்மாவின் ஆளுமையையும் அழகையும் கட்டிப் போட்டிருந்தது. அம்மாவிடமிருந்த சிறுப்பிள்ளைத்தனமான குறும்புத்தனம், விளையாட்டுத்தனம் எல்லாம் சுத்தமாக இல்லாமல் போய்விட்டது.

“வினித், நாம ஒரு விளையாட்டு விளையாடலாமா?” என்று அம்மா அந்த இருளில் கள்ளகபடமில்லாத ஆனந்தத்தில் கேட்ட மறுவினாடி, சிறை வைத்திருந்த அவளின் அழகு முழுமையாக வெளிப்பட்டது. பேரழகுடன் மிளிர்ந்துக் கொண்டிருந்தாள். சிறுமியையாக மாறிப் போனால். அச்சமில்லாதவளாக மாறிப் போனால். நான் அவளுக்கு சிநேகிதியாக மாறிப் போனேன்.

“என்ன விளையாட்டும்மா.” என்று ஆவலாக கேட்டேன்.

“முதல்ல இதுக்கு பதில் சொல்லு வினித... அம்மா துணியில்லாம இருக்கும் போது யாரும் பார்க்க கூடாதுன்னு உனக்கு யார் சொன்னது.” என்று அம்மா அந்த காரிருளிலும் என் கண்களை ஊடுறுவி கேட்டாள். அம்மாவுக்கு விவரமே தெரியாத பிஞ்சு வயதில் எனக்கு எப்படி அந்த விஷயம் தெரிந்தது என்பதை அறிய ஆவலாக இருந்தது.

“யாரும் சொல்லலே... எனக்கே புரிஞ்சி தெரியும் அம்மா... என் அம்மாவை துணியில்லாம யாரும் பார்க்ககூடாதுன்னு.” எனக்கு தெரிந்ததை சொன்னேன்.

“உனக்கு எப்படி தெரிஞ்ச்து.” அம்மா விடாப்பிடியாக கேட்டாள். எதுவுமே பார்க்க முடியாதா அந்த இருளை கிழித்துக் கொண்டு அம்மாவின் கண்களில் உண்மையை அறியும் கீற்றொளி தெரிந்தது.

எனக்கு அந்த உணர்வு எப்படி தெரியவந்தது என்று நீண்ட நேரம் யோசித்தேன். சட்டென்று பிடிப்பட்டது. “அன்னிக்கி, அப்பா உங்க துணியெல்லாம் புடுங்கி உங்களை அம்மணமா நிக்க வைக்கும்போது, நான் எதிர்பாரா விதமா வீட்டுக்குள்ள வந்தபோது, நீங்க திடுகிட்டு பயந்துப் போய், ஒரு கையால் பால் கொடுக்கற இடத்தையும் இன்னோரு கையால கீழே தொடை நடவே இருக்கற இடத்தையும் மறைச்சு, அசிங்கப்பட்டு தலைக்குணிஞ்சி கூனிக்குறுகி அழுதீங்களே, அப்பத்தான் அப்பாவை தவிர இன்னொருத்தர் உங்க அம்மண உடம்பை பார்க்க கூடாதுன்னு தெரிஞ்சது.” என்று நான் அன்று நடந்தவைகளை நினைவுக்கூர்ந்து சொன்னேன்.

அம்மா ஆடிப் போயிருப்பதை என்னால் பார்க்க முடிந்தது. என்னை ஓத்த வயதிலிருப்பவர்கள் அப்படி உண்ணிப்பாக கவனித்து பேசியிருக்க வாய்ப்பில்லை. நிர்வாணம் என்னவென்றே தெரியாத வயது. வயதுக்கு மீறிய முதிர்ச்சி என்னிடமிருப்பதை உணர்ந்திருந்திருப்பாள்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லடா வினித்.” என்று சமாளித்து, “அம்மாவை துணியில்லாம பார்க்கறதுக்கு அப்பாவுக்கு மட்டும் தான் உரிமையிருக்கு.” என்று நிறுத்தியவள், “உனக்கும் அந்த உரிமை கொடுத்திருக்கேண்டா வினித், நீ பொறந்ததேலிருந்து துணியேயில்லாத என் மார்பு மேலத்தான் படுத்தியிருக்கே.” என்றாள்.

எனக்கு ஏனோ அம்மாவின் நிர்வாண புனிதத்தை காப்பாற்ற தோன்ற, “நைட் டைம்ல அப்படி தூங்குவேன், உங்களை பார்க்க முடியாது. உங்களை முழுசா நான் பார்க்கலையேம்மா.” என்றேன். அம்மாவின் நிர்வாணம் கறைப் படாமல் இருப்பதையே நான் விரும்பினேன்.

அம்மா என்னை மேலும் தன் பக்கம் இழுத்தாள். கீழே உட்கார்ந்து சுவரோரம் சாய்ந்திருந்தாள். என்னை அவளின் அடி வயிற்றில் உட்கார வைத்திருந்தாள். நான் மறுபடியும் அந்த திடமான முலைகளில் நசுங்கிப் போனேன்.

என் காதில், “என் மகனான நீ என்னை அம்மணமா பார்த்தா, நா ஓண்ணும் கெட்டுப் போய்ட மாட்டேண்டா.” என்று அம்மா அன்பாக சொன்னாள்.

“அப்படியாம்மா.” என்று ஆச்சரியமாக கேட்டேன்.

“ஆமாடா.” என்றாள். அம்மாவின் முகத்தில் பிரகாசம் தெரிந்தது.

“நீங்க கூச்சப்பட மாட்டீங்களே. உங்களுக்கு ஷேம்மாக இருக்காதா. அசிங்கமா இருக்காதா.” என்று அது என்னவென்று புரியாமல் கேட்டேன்.

“ஊ...உம்... எனக்கு அப்படி இருக்காதுடா.” அம்மா முகத்தில் சிறிய வெட்கம் படர்வதை என்னால் இருட்டை கிழித்து உணர முடிந்தது.

“ஓ.கே அம்மா.” என்றேன். எனக்கு ஒரு நிம்மதி, அம்மாவின் கோட்டைக்குள் சென்று சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்துக் கொள்ள ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கும் என்பதறிந்த ஒரு நிம்மதி.

“ஆனா, அம்மாவை அம்மணமா மத்தவங்க பார்க்கலாமா.” என்று அம்மா குறும்புத்தனமாக கேள்விக் கேட்டாள்.

எனக்கு ஏதோ பயத்துடன் பதற்றம் ஏற்பட்டது, “கண்டிப்பாக பார்க்க கூடாது மம்மி.” என்றேன் கொஞ்சம் சத்தமாக.

“அப்படி ஒரு சுழ்நிலை வந்தா...” அம்மா களுக்கென்று சிரித்தப்படி கேட்டாள்.

எனக்கு மேலும் பயம் ஏற்பட்டது.“நான் உங்களை காப்பாத்துவேன். உங்க அம்மணத்தை மறைச்சு உங்க மானத்தை காப்பத்துவேன். யாருமே உங்களை பார்க்க விடமாட்டேன்.” அதைச் சொல்லும் போது சிறு நடுக்கம் இருந்தது.

”கண்டிப்பா...அம்மா மானத்தை காப்பாத்துவாயா” என்று அம்மா வினவினால்.

“கண்டிப்பா அம்மா...”

“உன்னை நம்பலாமா...” அம்மா ஒரு மர்ம புன்னகையுடன்.

“என்னை நம்பலாம் அம்மா.”

“உன்னை நம்பித்தான் எல்லாமே பண்றேன் சரியா...” அம்மா அதைச் சொல்லும் போது நான் பெரியவனாக உணர்ந்தேன்.

“என்னை நம்பலாம் மம்மி.”

குறுகுறுவென்று அம்மா புன்னகையிக்க எனக்கு அடிவயிற்றில் பயம் தீ பற்றி எறிய தொடங்கியது.

அம்மா மெதுவாக எழுந்தாள். பெரிய மலைப் போலிருந்த அம்மா ஒரு சிறுமியாக தெரிந்தாள்.

உடல் முழுக்க சுதந்திர வேட்கையை அடைந்துவிட்ட ஒரு பரவச நிலை தெரிந்தது.

இருட்டு எல்லாவற்றிக்கும் சவுகரியமாக இருந்தது. மின்சாரம் தடைப்பட்டு பக்கத்தில் என்ன இருக்கின்றது என்று தெரியாத இருட்டு சூழ்ந்திருந்தது. அந்த இருட்டு அம்மாவை தைரியப்படுத்தியிருக்க வேண்டும். தன் நிர்வாணத்தை மறைத்து விடும் என்று பிரம்மை அம்மாவுக்கு ஏற்பட்டிருக்க வேண்டும். ஓரு போர்வைப்போல் அம்மாவுக்கு அது போர்த்திருக்க வேண்டும். அதனால் நிர்வாணத்துடன் தைரியமாக என் முன் நடமாட அம்மாவால் முடிந்தது.

“வினித் ரோட்டுல் யாராவது இருக்காங்களான்னு பாரு.” என்றாள் நடுங்கி சிறுக் குழந்தையின் குதூகல சிரிப்புடன்.

எதற்கு கேட்கின்றாள் என்று குழம்பிப் போய், ஓடோடிப் போய் ரோட்டு பக்கமாக இருக்கும் மொட்டை மாடி சுற்றுச் சுவருக்கு சென்று எட்டிப் பார்த்தேன். ஓரே இருட்டு. இரண்டு மாடிக்கு கீழேயிருக்கும் ரோடு சரியாக தெரியவில்லை.

திரும்பி அம்மாவைப் பார்த்து“ரோடே தெரியல அம்மா. இருட்டா இருக்கு.” என்றேன்.

“அப்படியா.” அம்மாவின் குரலில் சந்தேகம் இருந்தது.

மெதுவாக கீழே குணிந்து, சிறுக் குழந்தைகள் மாட்டைப் போல விளையாட கைகளாலும் கால்களை மடக்கி முட்டிக் கால்களால் நடப்பதைப் போல மெதுவாக மாடுப் போல நடந்து வந்தாள்.

அம்மாவின் முலைகள் அதன் கனம் தாங்காமல் கீழே தொங்க முயன்றன. ஆனால் அதன் பிடிமானம் அதை தொங்க விடாமலாக்கியது. அம்மாவின் நகர்வுக்கு ஏற்ப மெதுவாக அசைந்தாடியது. ப்ளாஸ்டிக் சர்ஜரி செய்தாலும் அந்த மாதிரி மார்பில் கச்சிதமாக தொங்கும் முலைகளை பார்க்க முடியாது.

அம்மாவின் தாலி கயிறும் மெல்லிய தங்க சைனும் தொங்கிது.

நான் ஓடோடிப் போய் அம்மாவின் முதுகின் மேல் ஏறி உட்கார்ந்து மாட்டை ஓட்டுவதைப் போல, “ஏய்...ஏய்...” என்று கைகளை பின்பக்கம் எடுத்துச் சென்று அம்மாவின் பெரிய பிட்டத்தின் மீது தட்டினேன்.

“பட்...பட்.” என்ற சத்தம் வந்தது.

“என்னடா பண்றே...” என்று அடக்கமாட்டாத சிரிப்புடன் கேட்டாள்.

“மாடு மேல் ஏறி உட்கார்ந்து அதை ஓட்டறேன்மா.” என்றேன்.

“அம்மா மாடாட.”

“ஆமாம்மா.” என்றேன்.

“நல்லா ஓட்டறேடா அம்மாவை.” மீண்டும் அம்மாவிடமிருந்து ஆனந்தமான குதூகல சிரிப்பு.

“ஏய்...ஏய்.” என்றுச் சொல்லி “பட்...பட்.” என அம்மாவின் பிட்டத்தை அடித்து அம்மாவை ஓட்டினேன்.

அம்மா மெதுவாக ரோட்டோரம் இருக்கும் சுவர் பக்கம் போய்க் கொண்டிருந்தாள். கொஞ்ச தூரம் நகர்ந்ததும் அம்மாவின் கை கொஞ்சம் மேல தூக்க முதுகும் முன் பக்கம் மேலெழ நான் பின் பக்கம் சரிய ஆரம்பிக்க, சட்டென்று அம்மாவின் கழுத்திலிருந்த தாலி கயிற்றையும் சையனையும் பிடித்து இழுக்க, அது பின்பக்கமாக வந்து முன்பக்கம் அம்மாவின் கழுத்தில் பயங்கரமான வேகத்துடன் பட்டவுடன், நிற்க நான் பின்பக்கமாக சரிந்து விழுவதை தடுத்து நிறுத்தியது.

நான் இழுத்ததினால், அம்மாவின் கழுத்தில் தாலியும் சைனும் ஆழமாக புதைந்திருக்க வேண்டும்.

“ஆஆஆஆ...” என்று வலியில் அலறினாள்.

நான் பதறி, “சாரி அம்மா...” என்றுபோது, அம்மா முதுகை சமநிலைக்கு கொண்டு வர, நான் தாலியை செயினையும் விட அது கீழ்நோக்கி தொங்கியது.

”மாட்டை மூக்கணாங்கயிறை இழுத்து நிப்பாட்டற மாதிரி இதுத்துட்டியே. மாட்டுக்கு மூக்கணாங்கயிறுனா எனக்கு தாலி மூக்கணாங்கயிறு. இதை வெச்சுதான் சமூகம் என்னை இழுத்து இழுத்து மூலையில் உட்கார வைக்கது. உங்கப்பா இதை வெச்சுதான் என் மேல சொந்தம் கொண்டாடறாரு. இப்ப நீயும் இதை இழுத்துட்டே.” என்று அம்மா சொன்னாள்.

அம்மா சொன்னது எனக்கு அப்போது ஒன்றுமே புரியவில்லை. மூக்கணாங்கயிறை நான் பார்த்ததுமில்ல, மாட்டுக்கு எப்படி போடுவார்கள் என்று தெரிந்ததுமில்லை.

ஆனால், இப்போது புரிகிறது. அம்மா தடைகளை எல்லாம் தகர்த்து தான் எண்ணியதைப் போல சுந்தந்திரமாக வாழ வேண்டும் என நினைத்திருக்கிறாள். வாழ்கையை எப்படி நடத்த வேண்டும் எப்படி வாழ வேண்டும் என பல கனவுகளுடன் இருந்திருக்கிறாள். எதுவுமே நடைப் பெறாமல் போய்விட்டது. சமூக கட்டுப்பாடுகள் தாலி மூலம் அவளை கட்டிப் போட்டிருந்தது.

அப்போது நான் புரியாமல் சும்மா இருந்தேன்.

அம்மா மெதுவாக சுவர் பக்கம் போனாள்.

“கீழிறங்கி ரோட்டில சுத்தி முத்தி யாராவது இருக்காங்களான்னு பாரு வினித்” என்று அம்மா சொன்னாள்.

கீழே இறங்கி கால்களால் எட்டி நின்று கீழே பார்த்தேன். ஓரே இருட்டு எதுவுமே தெரியவில்லை. ஆனால் ஆட்களிருக்கும் அடையாளமும் இல்லை. சுற்றி முற்றும் பார்த்தேன். எங்கள் வீடு அந்த தெருவில் உயரமானது. மொட்டைமாடியில் நின்றாள், சட்டென்று பார்க்க முடியாது. கொஞ்சம் தலையை தூக்கி உன்னிப்பாகப் பார்த்தால் தான் பார்க்க முடியும்.

வீட்டினுள் இருப்பதை விட வெளியே வெக்கையாக இருப்பதினாலும் கொசுத்தொல்லையினாலும், ஓன்றிரண்டு பேரைத் தவிர யாரும் வெளியே வரவில்லை. வெளியிருப்பவர்களும் என் கண்களுக்கு தட்டுப்படவில்லை.

“யாருமே இல்லை.” என்று சுவரோடம் குணிந்து தன்னை மறைத்து உடகார்ந்துக் கொண்டிருந்த அம்மாவிடம் சொன்னேன்.

“நல்லா பாருடா வினித்.” அம்மா தடுமாற்றத்துடன் சொன்னாள்.

“நல்லா பார்த்துட்டேன் அம்மா...” என்றேன்.

அம்மாவின் உடல் நடுக்கம் எடுப்பதை பார்க்க முடிந்தது. சட்டென்று வியர்வை அம்மாவின் உடலிருந்து கொட்டியது. பயம் அம்மாவின் உடலில் அப்பிக் கொண்டிருந்தது. கண்களை இறுக மூடிக் கொண்டாள். சூடான பெருமூச்சுகளை விட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அம்மா பயத்தால் நடுங்கவதைப் பார்க்க முடிந்தது.

அம்மாவின் வாயோரம் ஒரு இன்பமயமான புன்னமை படர்ந்தது. கைகளை சட்டென்று தன் மார்பில் கட்டிக் கொண்டு தன் பெருத்த முலைகளை மறைத்தாள். கண்கள் மேலும் மூடின.

அம்மா கிறக்கத்தில் இருப்பதை பார்க்க முடிந்தது.

கட்டிய கைகளால், தன் முலைகளை இறுக மூடிக் கொண்டு பயந்தப்படி பெருமூச்சுகளை விட்டப்படி எழுந்து நின்றாள். அம்மா அப்படியே கண்களை மூடிக் கொண்டு சில நொடிகள் நின்றாள். ரோட்டில் யாராவது போனால் காட்டும் விதமாகவும், சுற்றியிருக்கும் மொட்டை மாடியில் யாராவது இருந்தால் காட்டும் விதமாகவும் அம்மா நின்றாள்.

அம்மாவின் உடலில் ஓரே பரவச நிலை. சுதந்திர காற்றை உணர்ந்த உடல் இன்பத்தில் திளைப்பதை பார்க்க முடிந்தது.

அம்மா கண்களை ஒரு நொடி திறந்தாள். சட்டென்று பயந்துப் போய் கீழே குணிந்து சுவரால் தன்னை மறைத்துக் கொண்டாள்.

“ஹா...ஹா...ஹா...” என்று பரவச நிலையில் தான் செய்துவிட்ட சாகசத்தை நினைத்து சிரிப்பதை உணர முடிந்தது. முகத்தில் பயம் தெரிந்தது.

பல பெருமூச்சுக்களை விட்டு, பின் நிதனாமாகி, தைரியத்தை வரவழைத்துக் கொண்டு மீண்டும் மெதுவாக எழுந்தாள். ஆனாலும் அம்மா முகத்தில் பயம் தெரிந்தது.

இப்போது அம்மா எழும்போது, முலைகளை கைகளால் மூடவில்லை. கொஞ்சம் மார்பை இழுத்து முலைகளை உள்ளுக்குள் கொண்டு வந்திருந்தாள். பயத்துடன் சுற்று முற்றும் பார்த்தாள். நானும் பார்த்தேன். என் கண்ணுக்கு தெரிந்தவரை யாரும் தென்படவில்லை. அம்மா, பெருமூச்சை ஓன்றை விட்டு தன் மார்பை தள்ளி முலைகளை எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு முன்னால் கொண்டு வந்தாள். கொஞ்ச நேரம் அங்குமிங்கும் திரும்பி காட்டினாள்.

அம்மாவின் முலைகள் அழகாக இருந்தது. அன்று இருந்த அழகை இனிமேல் அவள் முலைகள் அடைந்ததில்லை என எனக்கு தோன்றியது. முலைகளும் தன் சுதந்திரத்தை சுவாசித்தன.

அப்படி செய்யும் போது, அம்மாவின் முகத்தில் அளவிட முடியாத பரவச நிலையையும் இன்பத்தையும் காண முடிந்தது. முகத்தில் கிறக்கத்துடன் ஒரு புன்னகை.

அப்பாவை அம்மா கிறக்கத்துடன் பார்க்கும்போதெல்லாம் ஒரு வித திரவிய வாசனை வந்தது. அந்த வாசனை எங்கிருந்து வரும் என்று எனக்கு தெரிந்திருக்கவில்லை.

அந்த வாசனை இப்போது அம்மாவிடன் வந்தது. என் மூக்கை துளைத்தது. அம்மா எனக்கு முதுகுப்புறம் காட்டி குணிந்து தன் தொடையிடுக்கை பார்த்தாள்.

“ம்ம்ம்ம்...” என்ற ஒரு மந்தகாச சிரிப்பு. இன்னும் வாசனை அதிகமாகியது.

இப்போது அம்மாவுக்கு தைரியம் வந்துவிட்டது. அப்படியே சவரோரம் அங்குமிங்கும் நடந்தாள். வேண்டுமென்றே அம்மா தன் முலைகளை குலுக்குவதாக தோன்றியது.

ஓவ்வொரு குலுக்களுக்கும் வாயிலிருந்து ஒரு மெல்லிய ஆனந்த சிரிப்பு வந்தது.

உலகத்துக்கு தன் அழகை ரகசியமாக காட்டுபவளைப் போலிருந்தாள். யாராவது பார்த்து ரசிக்க மாட்டார்களா என்று ஏக்கம் இருந்தது. அந்த ஏக்கமே அம்மாவை போதையில் ஆழ்த்துவதாக தோன்றியது.

அப்படியே நடந்தவள், தன் அடிவயிற்றை சுற்றுச் சுவர் மீது வைத்து, ரோட்டை நோக்கி குணிய அம்மாவின் முலைகள் ரோட்டை நோக்கி தொங்கி ஆடியது. மெதுவாக அம்மா குலுங்க முலைகள் ஆடின. நீண்ட நேரம் ரோட்டைப் பார்த்து முலைகளை ஆட்டினாள்.

அம்மா மெய்மறந்துப் போயிருந்தாள்.

அம்மா ஏதோ போதைக்கு கட்டுப்பட்டவள் போலிருந்தாள். கண்கள் சொறுகி ஏதோ சந்தோஷத்தில் மிதந்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் எட்டி ரோட்டைப் பார்த்தேன் கீழே யாருமில்லை.

சட்டென்று அம்மா கைகளை விரித்து மேலும் குணிந்து, ஒரு பறவை பரப்பதைப் போல கைகளை ஆட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் பயந்துப் போய், “அம்மா விழுந்துடப் போறீங்கம்மா.” என்றேன்.

“அம்மா இப்போ ஒரு பறவையாயிட்டேண்டா...” என்று வித்தியாசமான குரலில் சொன்னவள் மேலும் குணிந்து தன் கைகளை பறவையின் ரெக்கையைப் போல ஆட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

அம்மாவின் முலைகளும் பறவைகளாக மாறத்துடித்து பறவைகள் போலாடின. திரவிய வாசனை மூக்கை துளைத்தது.

“ஷ்ஷ்ஷ்ஷ்...” என்று அம்மாவின் வாயிலிருந்து சத்தம் வந்து, “அம்மா எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கேன் தெரியுமா.” என்று அம்மா தன்னிலை மறந்து சொன்னாள்.

எனக்கு பயம் தொற்றிக் கொண்டது. அம்மா எங்கே கீழே ரோட்டுக்கு விழுந்துவிடுவாளா என்று.

அதை விட பெரிய பயம் அம்மாவை யாராவது பார்த்துவிடப் போகிறார்களோ என்று. என் இதயம் தடக் தடக் என்று தாறுமாறாக இயங்கியது. உடல் முழுக்க ரத்த ஓட்டம் அதிகமானது. அம்மாவை காப்பாற்று காப்பாற்று என என் மனம் எனக்கு கட்டளையிட்டது.

“கண்ணை மூடுடா வினித்..,” என்று பிறழ்ந்த குரலால் அம்மா கட்டளையிட்டாள்.

நான் பயத்தால் கண்களை மூடவில்லை.

ரோட்டைப் பார்த்துக் குணிந்துக் கொண்டிருந்த அம்மா, ரோட்டைப் பார்த்து தொங்கிக் கொண்டிருந்த தன் முலைக் காம்புகளை விரல்களா வருடி திருக, “...ஆஆஆஆஆ...” என்று அவள் வாயிலிருந்து சத்தம் வந்தது.

அம்மா செய்வதைப் பார்க்க கூடாது, அது தப்பு, அம்மா கண்களை மூடச் சென்னாள் கண்களை மூட வேண்டும் பார்க்க கூடாது, என்று என் மனம் எச்சரிக்க.

இப்போது அம்மா தன் முலைகளை கசக்கிக் கொண்டிருந்தாள். ஏனோ முலைகள் சந்தோஷப்படுவதாக தெரிந்தது. அப்பா கசக்கும் போது முலைகளுக்கு பயமாக இருப்பதாக தோன்றிய எனக்கு, அம்மா கசக்கும்போது அவர்களை அறிந்த ஒரு கை கசக்குகிறது என்று முலைகள் ஆனந்தமடைகின்றன என என் கற்பனை விரிந்தது.

எதோ உணர்ச்சி பிழம்பில் அம்மா மேலும் சாய, பதறிப்போனேன்.

கண்டிப்பாக அம்மா விழுந்துவிடுவாள் என்று தெரிந்தது. எந்த நொடியிலும் அம்மா விழுந்துவிடுவாள் என தோன்றியது.

அம்மா வரும் அபாயத்தை அறியாமல் மெய்மறந்து உச்ச இன்பத்தில் தன் முலைகளை கசக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

என் மனது அம்மாவை காப்பாற்றுடா என எச்சரிக்க, ஓடிப் போய் குணிந்து அம்மாவின் கால்களை நான் பிடித்தேன்.

ஆனால், என் பிஞ்சு பிடியை மீறி அம்மாவின் கால்கள் வழுக்க, அம்மா ரோட்டை நோக்கி விழ ஆயுத்தமானாள்.

அம்மா தான் விழுவதை தெரியாமல் தன் முலைகளை கசக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

அம்மாவின் கால்கள் என் கைகளிலிருந்து வழுக்கிக் கொண்டிருந்தது.

அப்போது....