Adultery రివర్స్ గేర్.... by lotuseater

[Milf rider]

అచ్చమాంబ చప్పున ప్రసన్నకుమారి మెడ కావిలించేసుకుంటూ, "ఆ విరుగుడేదో ఇప్పుడే ఆలోచించేయ్ పిన్నీ! రేపటిదాకా కూడా ఆగలేను!" అనేసింది.
ప్రసన్నకుమారి మెడమీద అచ్చమాంబ విడుస్తున్న వూపిరి వెచ్చగా తగుల్తోంది. ఆమె శరీరం అప్పటికే నూటొక్క డిగ్రీల జ్వరం వచ్చినట్టు కాలిపోతోంది.
"అబ్బ! ఇదేమిటే నీ వొళ్ళు ఇలా పేలిపోతోందీ? !" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"జ్వరం పిన్నీ! విషజ్వరం! ఈ జ్వరాన్ని నువ్వే యెక్కించావ్. ఇప్పుడీ జ్వరం దిగకపోతే నువ్వే నామీద విషప్రయోగం చేశావని చీటీ రాసిపెట్టి చచ్చిపోతాను," అంది అచ్చమాంబ వేడిగా బుసలు కొడుతూ.
ఆ మాటతో అచ్చమాంబ మీద యెక్కడలేని ఆపేక్ష పుట్టుకొచ్చింది ప్రసన్నకుమారికి. 
"అయ్యో పిచ్చికూన! నేనుండగా అలా జరగనిస్తానా? నా బుజ్జికదూ!" అంది ప్రేమగా ఆమె వీపు నిముర్తూ.
అచ్చమాంబ తమకం ఆపుకోలేక, "మా మంచి పిన్ని!" అంటూ అమాంతం ప్రసన్నకుమారి బుగ్గమీద ముద్దు పెట్టుకుంది.
ప్రసన్నకుమారి ఆమెనుంచి దూరంగా జరుగుతూ, "యేమిటే! ఈ మదపిచ్చితో నామీదే యెగబడేట్టున్నావ్!" అంది కన్నుగీటి.
"ఈ మదపిచ్చి తగ్గిస్తానంటే నీమీదే కాదు, యెవరిమీదయినా యెక్కేస్తాను!" అంటూ ఆమె రెండుచేతులూ పట్టి తన రొమ్ముల మీద వేసుకుంది అచ్చమాంబ. 
ప్రసన్నకుమారికి అంతకు ముందెప్పుడూ సాటి ఆడదానితో అలాంటి అనుభవం లేదు. అయినా ఒక్కసారిగా అచ్చమాంబ రొమ్ములమీద తన చెయ్యి పడుతూనే ఒక్కసారిగా షాక్ తగిలినట్టయ్యింది. తనవంట్లోని నరాలన్నిట్లోనూ కరెంటు ప్రవహించడం ప్రారంభమైంది. 
తనక్కడికి వచ్చేసరికే అచ్చమాంబ జాకెట్టు విప్పుకుని బోసిగా రొమ్ములు తెరిచిపెట్టుకునుంది. యెలాంటి ఆచ్ఛాదనా లేకుండా ఆ కన్నెరొమ్ములు చేతులకి తగిలేసరికి యెనలేని తాపానికి ఒక్కసారిగా గురైపోయింది ప్రసన్నకుమారి. బిరుసెక్కిన అచ్చమాంబ చనుముచ్చికలు అరచేతులకు గుచ్చుకున్నాయి.
"స్...స్...స్....స్....! అచ్చమాంబా, ఇదేమిటే నీ మొనలు సూదుల్లా ఇలా వున్నాయీ!" అంది అప్రయత్నంగా వాటిని మెలిపెడుతూ!
అచ్చమాంబ దాదాపుగా ప్రసన్నకుమారిమీద పడిపోతూ, "పిసికేయ్ పిన్నీ వాటిని!" కసిగా అనేసింది.


***


అంతవరకూ అచ్చమాంబ చెబుతున్న కథ వింటున్న నేను ఒక్కసారిగా మంచం మీద లేచి కూర్చుండిపోయాను.
"యేమైందీ?" కథ మధ్యలో ఆపుతూ నా వంక విచిత్రంగా చూసింది అచ్చమాంబ.
"నీ కథలో యేదో పెద్ద తిరకాసుంది!" అన్నాను.
"తిరకాసా! యేమిటదీ?"
"నువ్వీ కథ మొదలెట్టక ముందు నేను స్పష్టంగానే అడిగాను."
"యేమనీ?" అంది తను యేమీ యెరగనట్టు.
" 'ఇంతకు ముందెప్పుడూ మరో ఆడదానితో ఇదవ్వలేదేమిటోయ్ నువ్వూ?' అనడిగాను అవునా కాదా?"
ఆ ప్రశ్నకు వస్తున్న నవ్వాపుకుంటూ తల అవతలివైపుకు తిప్పుకుంది తను.
"చెప్పు! అడిగానా లేదా?" నా ప్రశ్న రెట్టించాను.
నవ్వుతూనే తల మళ్ళీ ఇవతలికి తిప్పింది తను. 
"అడిగావా! అడిగావో యేమో!" అంది జవాబు దాటవేస్తూ.
"దొంగా!" అన్నాను తనకు తొడపాశం పెడుతూ.
"యీ...!" అని చిన్నపిల్లలా అరుస్తూ నున్నటి తొడమీద నేను గిచ్చిన చోట అరచేత్తో పాముకుంటూ నాలిక బయటపెట్టి, "వెవ్వెవ్వే!" అని వెక్కిరించింది తను.
"అడిగానా యేమోనా….?! నిన్నూ.......!"
"రుక్కూ....! రుక్కూ....! ఇంకాపు! మళ్ళీ తొడపాశం పెట్టొద్దు! మంట పుడుతుంది."
"ఆహా! మంట పుడుతుందేం?! నేనడిగిందానికి నువ్వేం సమాధానం చెప్పావ్?"
"యేం సమాధానం చెప్పానబ్బా?" అంది కళ్ళు రెండూ గుండ్రంగా తిప్పుతూ.
"మరో ఆడదానితో యెప్పుడూ ఇదవలేదని చెప్పావా లేదా?"
"ఓహో....! అలా చెప్పానా....?! యేమో...! అలా చెప్పానో యేమో.....!"
"మళ్ళీ చూడు!"
"వద్దొద్దు! తొడపాశం పెట్టొద్దు! అవును, ఒప్పేసుకుంటున్నాను. ముందూ మునుపూ యే ఆడదానితోనూ ఇదవలేదనే నీతో చెప్పాను!" రాజీ బేరానికి వచ్చేసింది తను.
"మరది అబద్ధం కదా!"
"యేదబద్ధం?"
"నువ్వు మరో ఆడదానితో ముండసరసం చేయలేదనడం."
"అవునూ, చేయలేదు!"
"మళ్ళీ చూడు!"
"ముండసరసం నేనెప్పుడు చేశాను?"
"ప్రసన్నకుమారితో నువ్వు చేసింది ముండసరసం కాదా మరీ?!"
"ఓ, అదా! అది ముండసరసం దేనికవుతుందీ?"
"ముండసరసం కాకపోతే మరింకేమవుతుందీ?"
"ప్రసన్నకుమారి పిన్నితో నే చేసింది కన్నెసరసం - ముండసరసం కాదు." 
"అంతేనంటావా?!"
"అంతేమరీ! అంతేకాక మరేముందీ? 
"యేదైనా అది సరసమేగా?"
"అవును, సరసమేగా!"
అచ్చమాంబవంక అప్పుడే కొత్తగా చూస్తున్నట్టు పరిశీలనగా చూశాను.
నల్లటి కాలసర్పంలా మంచం మీద మెలికలు తిరిగి పడుకునుంది అచ్చమాంబ.
నా కళ్ళముందు దిశగా అన్నీ విప్పుకు పడుకున్న అచ్చమాంబని చూస్తుంటే ఆ క్షణంలో ప్రసన్నకుమారికి లాగినట్టే నాకూ నరాల్లో కరెంటు పాకినట్టనిపించింది.
నిండైన ఆడతనం మూర్తీభవించినట్టు నా యెదురుగా మంచం మీద వెల్లకిలా పడుంది తను.
ఒక్కసారిగా మీద పడిపోయి తమకంగా తనని ముద్దు పెట్టుకున్నాను. 
"ఆ తర్వాత యేం జరిగిందో చెప్పు," అన్నాను వెచ్చగా తనని పొదివి పట్టుకుంటూ.
"ఆ తర్వాత యేం జరిగి వుంటుందో నువ్వూహించలేవా?" అంది తను నవ్వుతూ.
"వూహించగలను. కానీ వూహించను."
"యెంచేత?"
"నువ్వు చెబుతుంటే అంతులేనంత మజా కలుగుతోంది నాకు."
"చెబితే మజా యేముంది? ప్రసన్నకుమారిపిన్నీ నేనూ ఇద్దరం బొరుసులమే! అయినా ఇందాక మనం ఆడుకున్న ఆటేగా!"
"అలా కాదు! యెంత మనం ఆడుకున్న ఆటైనా నువ్వు చెబుతుంటే ఇంకా ఇంకా వినాలనిపిస్తోంది. నీకూ ప్రసన్నకుమారికీ మధ్య జరిగిన ఆ బొరుసాటే యెలా జరిగిందో అక్షరం అక్షరం విడమర్చి చెప్పు. నాకు వినాలనుంది."
"అలాగైతే నువ్వుకూడా నీ కథ అలాగే అక్షరం అక్షరం విడమర్చి చెప్పాలి నాకు," అంది అచ్చమాంబ.
"చెప్తానని ముందే చెప్పాగా! సమయం వచ్చినప్పుడు శోభనం గదిలో పెళ్ళికొడుకు ఒక్కటొక్కటీ వర్సగా కొత్త పెళ్ళాం గుడ్డలన్నీ యెలా విప్పుతాడో అలాగే అక్షరం అక్షరం విడమర్చి చెబుతాను," అన్నాను. 
"స్...స్స్స్...స్స్స్....! నువ్వలా చెబుతుంటే ఇప్పుడే నీ కథ వినెయ్యాలని ఉబలాటంగా వుంది," యేవో వూహాలోకాల్లో తేలిపోతున్నట్టుగా అంది అచ్చమాంబ. 
"తప్పకుండా చెబుతాను. కానీ ఇప్పుడు కాదు. ముందు నీ కథ పూర్తయ్యాక అప్పుడు చెబుతాను."
"నా కథ ఇంకా చాలా వుంది. ఈ రాత్రికి పూర్తి కాదు."
"ఈ రాత్రికి పూర్తి కాకపోతే రేపు రాత్రికి మళ్ళీ చెప్పు."
"అప్పటికీ పూర్తి కాకపోతే?"
"ఆ మర్నాటి రాత్రి చెప్పు. మొత్తానికి ఆరు నూరైనా నీ కథ నువ్వు చెప్పి తీరాల్సిందే!" అన్నాను గట్టిగా.
అచ్చమాంబ తిరిగి చెప్పనారంభించింది