Adultery రివర్స్ గేర్.... by lotuseater

[Milf rider]

అంతవరకూ కళ్ళు మూసుకుని బాబాయ్ నాలికపనికి స్వర్గంలో విహరిస్తున్న అచ్చమాంబ తన తొడలమధ్య పగుల్లో ఎందుకో అతని నాలిక తగలేకపోయేసరికి కళ్ళు తెరిచి చూసింది. 
ఎదురుగా కనిపిస్తున్న దృశ్యం చూస్తూనే ఆమె కళ్ళు ఒక్కసారిగా పెద్దవైపోయాయి. 
కొద్దిసేపటి క్రితమే తను నోట్లో ఉంచుకుని ఎంతో మోజుగా చీకిన అదే బాబాయ్ మగతనం ఇప్పుడు తనని కాటేయడానికి సర్రున ముందుకొస్తున్న తాచు పాములా కనిపించడంతో ఉలిక్కి పడింది.
అదేం గమనించలేదు బాబాయ్. 
అతని చూపులన్నీ ఇప్పుడు తను పెట్టడానికి సిద్ధమవుతున్న అచ్చమాంబ ఉపస్తు మీదే ఉంది. ఆడదాని మర్మాంగం అలా దిబ్బకుడుంలా పొంగిందంటే అర్థం మగాడిది నిలువునా మింగేయడానికి తయారుగా ఉందనే! ఆ నమ్మకంతోనే ఉత్తర క్షణంలో ఏం జరగబోతోందో అస్సలు గుర్తించలేదతను.
బాబాయ్ మగతనం సరిగ్గా అచ్చమాంబ నిలువుపెదాల మధ్య రసాలూరుతున్న స్వర్గద్వారం సమీపించబోతోంది. 
సరిగ్గా అప్పుడే చిన్న కేక పెట్టింది అచ్చమాంబ.
రెండు మోకాళ్ళతో అతన్ని తోసేస్తూ దిగ్గున లేచి మంచం దిగిపోయింది.
అకస్మాత్తుగా అలా జరిగిపోతుందని ఎంతమాత్రం ఊహించలేదు బాబాయ్.
అచ్చమాంబ తోసిన తోయడం - అదిరిపాటుతో ఒకేసారి మంచం మీద వెనక్కి పడ్డాడు. అది పట్టెమంచం కావడంతో ఓ పట్టెకు అతని తల దభీమని కొట్టుకుని దెబ్బకు దిమ్మ తిరిగిపోయింది.
"అబ్బా...! చంపేశావు అచ్చూ!!" అంటూ తల పట్టుకుని మళ్లీ మంచం మీద లేవడానికి ప్రయత్నిస్తుంటే అదంతా వినోదంలా చూస్తున్న ప్రసన్నకుమారి అతన్ని పట్టి సరిగ్గా లేవదీసి కూర్చోబెట్టింది. 
"ఏమైంది ఎందుకలా తోసేసింది?" అయోమయంగా ఆమెవంక చూశాడతను.
"చు చ్చు చ్చుచ్చుచ్చుచ్చుచ్చుచ్చూ .......అవునే పాపం! ఎందుకలా చేశావు అచ్చమాంబా? బాబాయికి మాడు అదిరిపోయింది," అంది ప్రసన్నకుమారి వస్తున్న నవ్వాపుకుంటూ.
దానికేమీ సమాధానం చెప్పకుండా గోడవారగా జరిగిపోతూ అర్జంటుగా బట్టలు తీసి కట్టుకోనారంభించింది అచ్చమాంబ. 
"అసలేమిటి నీ ఉద్దేశం?" ఇంకా అయోమయంగానే ఆమెని చూస్తూ ప్రశ్నించాడతను.
అచ్చమాంబ అప్పటికీ సమాధానం చెప్పకుండా గమ్మున బట్టలు కట్టేసుకుని మళ్లీ మంచం దగ్గరికొచ్చి అతనికి దూరంగా కూర్చుండిపోయింది. 
"ఓయ్! భలే బాబాయివయ్యా నువ్వు!!" జాలిగా అతని తలందుకుని దెబ్బ తగిలిన చోట గట్టిగా రుద్దుతూ అంది ప్రసన్నకుమారి. "నీ వయసెంత చెప్పు!" అంతలోకే దబాయింపుగా అడిగింది.
"నలభై!" అన్నాడతను నీల్గుతూ.
"అవును మరి! నలభై ఏళ్ళొచ్చినయ్! బుద్ధి ఉండక్కర్లా?"
"దేనిగురించి నువ్వు మాట్లాడుతున్నది?"
"అదేనయ్యా రంకు మగాడా! నీకు నలభై ఏళ్ళు! దానికా ఇంకా ఇరవై కూడా నిండలేదు. నీ వయసులో సగం లేదు దానికి. అయినా దానికర్థమైంది నీకర్థం కాకుండానే పోయింది. ఎంతైనా మగాళ్లంతా ఇంతే! ఆడదాని కాళ్ళమధ్య బిళ్ళ కళ్లబడుతూనే తొక్కుడుబిళ్ళ ఆడేసుకుందామనుకుంటారు. ఆ తర్వాత జరిగేదేంటో కొంచెమైనా అర్థం చేసుకోలేరు!" అంది ప్రసన్నకుమారి నిష్థూరంగా.
"ఆ చెప్పేదేదో కాస్త బాగా తెలిసేలా చెప్పు!" అన్నాడు బాబాయ్ ఆమె చేతుల్లోంచి తల విడిపించుకుని గట్టిగా విదిలించుకుంటూ.
"ఎంతైనా పెళ్ళికాని ఆడపిల్ల! ఆ రుచి ఎలా ఉంటుందో తెలుసుకోవడానికి కాస్త బరి తెగించిందే అనుకో! తగుదునమ్మా అని తొండం వూపుకుంటూ తనదాంట్లో పెట్టబోతావా?!"
"అందులో తప్పేముందీ? తనేగా నన్ను ప్రోత్సహించిందీ! నువ్వుకూడా తన బట్టలన్నీ విడిపించి నామీదికి తోశావుగా!"
"తోశానే అనుకో! అడ్డూ ఆపూ లేకుండా నీది తీసి తనలోకి పెట్టేయడమే! ఆనక కడుపో కాలో వస్తే ఏ నూతిలో పడాలదీ?"
ప్రసన్నకుమారి అడిగిన ప్రశ్నకు ఈసారి మరింతగా దిమ్మ తిరిగిపోయింది బాబాయికి. 
వెంటనే సమాధానం చెప్పలేకపోయాడు. 
"అదీ...అదీ....!!" అన్నాడు నసుగుతూ.
"అందుకే ఏళ్ళొస్తే చాలదన్నాను. కాస్త తెలివుండాలి దేనికైనా!!"
"కానీ నా దగ్గరిప్పుడు నిరోధ్ లేదే!"
"చాల్లే! నిరోధ్ ఎవడిక్కావాలయ్యా స్వామీ!"
"మరైతే ఏం చెయ్యాలో నువ్వే చెప్పు!" అన్నాడు కాళ్ళ బేరానికొస్తూ.
"అది తర్వాత ఆలోచన చేద్దాం! ముందు నీది నిక్కి నిలబడిపోయినా పాపం బిక్క మొహం పెట్టుకు చూస్తోంది. ఇందాకట్నుంచీ మీ ఇద్దరి నాకుళ్ళూ చీకుళ్ళూ చూస్తూ మధ్యలో నాది కాకెత్తిపోయింది. ఏదీ, ఇందులో నీది సూటిగా పెట్టేయ్! ఏ అడ్డూ అవసరం లేదు," అంటూ అచ్చమాంబ స్థానంలో తను పడుకుండిపోయి పచ్చిగా పంగ పగలదీసుకుంటూ రెండు చేతుల్తో తనది తెరిచి చూపించింది ప్రసన్నకుమారి. 
ఏం చేయాలో అర్థం కానట్టు అచ్చమాంబ మొహంలోకి చూశాడు బాబాయ్. 
జరిగినదానికి తనూ మొహం చిన్నబుచ్చుకుని నేలచూపులు చూస్తోంది అచ్చమాంబ.
"దాని మొహంవంక ఏం చూశావులేవయ్యా! ముందు నా బుజ్జిదాని మొహం వంక చూడు. నాకు నాగా లేకుండా పెట్టావంటే నీకు మంచి సలహా ఇస్తాను," అంది ప్రసన్నకుమారి.
"ఏమిటో చెప్పు!"
"చెబితేగానీ చెయ్యవా?".
"చేస్తానుగానీ ముందు చెప్పు. నాకూ మంచి ఛాన్సు మిస్సైపోయిందని నువ్వూ అర్థం చేసుకోవాలి!" ఏడుపు మొహం పెట్టుకుని అన్నాడు బాబాయ్.
ప్రసన్నకుమారి మంచం మీద లేచి అలా బోసిమొలతోనే బాసింపట్టేసుక్కూచుని బోధ మొదలెట్టింది-
"సరే! నే చెప్పేది విను. అచ్చమాంబ పూకన్నె కోడిపెట్టని కోసుకు తినాలంటే తొందరపాటు ససేమిరా పనికిరాదు. మరి ఓపిక చాలా అవసరం. అక్కడికీ చిన్నపిల్లయినా అచ్చమాంబ సరైన సమయంలో తేరుకుంది. లేకపోతే చాలా అనర్థం వచ్చేసేది. ఇది కేవలం నిరోధ్ తోటే తీరే సమస్య కాదు. ఒకవేళ బల్బు పగిలిపోతేనో? లేక నీ లావా ఎక్కువైపోయి దానిలోకి పొర్లిపోతేనో? అందుకే నిరోధ్ ఒక్కటే కాకుండా ఇంకా వేరే పద్ధతులు కూడా అవలంబించాలి. నన్నడిగితే సేఫ్టీ పీరియడ్ చూసుకోవడం తో పాటు పిల్స్ కూడా వాడాలంటాను."
"ఇంకా నయం! నన్ను ఆపరేషన్ చేసుకోమనలేదు!" నసిగాడతను.
"చేసుకుంటే మరీ మంచిది. అయినా నీకేమైందీ? పిల్లలు పుట్టారుగా! ఇక చాలించేసేయ్."
"అందుకు మా ఆవిడ ఒప్పుకోదు."
"అది నీ ఖర్మ."
"సరే! ఇప్పుడు నీ ఉచిత సలహా ఏంటో చెప్పు!" విసుగ్గా చూశాడతను.
"ఇప్పుడు దారికొచ్చావ్! అచ్చమాంబకి సేఫ్టీ పీరియడ్ ఏదో చూసుకుని నే కబురు చేస్తాను. అప్పుడొచ్చి తగలడుదూగాని."
"అంతా చేసి ఇదా నీ ఉచిత సలహా!" ఉక్రోషంగా చూశాడతను.
"అనవసరంగా ఉడుక్కోకుండా నేను చెప్పినట్టు చేస్తే సుఖపడతావ్. లేదంటే అసలుకే మోసం రాగల్దు. అయినా దానిమీద నీ అథార్టీ ఏంటీ? దాన్నేమైనా నువ్వు ఎత్తుకొచ్చావా! తనంతట తానే నీ పక్కలోకొచ్చింది. అంత మాత్రం చేత హీరోననుకుంటున్నావా?"
"మీ ముందు నేనేం హీరోనిలే! వట్టి జీరోని!" నీరసంగా అన్నాడతను.
"అదంతే బాబాయ్! అసలు పనిలోకొస్తే ఆడదాని ముందు మగాడు జీరోయే! కాకపోతే నీకో మంచి అవకాశమిస్తాం!"
"అవకాశమా! ఏంటదీ?" అన్నాడు బాబాయ్.
"అచ్చమాంబ సేఫ్టీ పీరియడ్ వరకూ బుద్ధిగా వేచి ఉండడానికి ఒప్పుకుంటున్నావు కాబట్టి అచ్చమాంబతో నీకు స్పెషలుగా శోభనం ఏర్పాటు చేయిస్తాను. సరేనా?"
బాబాయ్ మొహం ఆ మాటతో మతాబాలా వెలిగిపోయింది.
"ఎప్పుడో నా పెళ్ళప్పుడు జరిగిన శోభనమది!" అన్నాడు మధుర స్మృతులు నెమరు వేసుకుంటున్నవాడిలా. 
కానీ అంతలోనే శోభనం నాడు తన ధాష్టీకం గుర్తుకొచ్చి గుటకలు మింగాడు.
"అదీ! ఎప్పుడో నీ పెళ్ళప్పుడు జరిగిన శోభనం నీకు అచ్చమాంబతో మళ్ళీ జరుగుతుంది. పనిలో పనిగా అచ్చమాంబతో కలిసి నేనూ నీతో జంట శోభనం చేయించుకుంటాను! ఏమంటావ్?" అంది ప్రసన్నకుమారి.
బాబాయ్ అప్పటికే గాల్లో విహరించేస్తున్నాడు. ప్రసన్నకుమారి చివర్లో అన్న మాట విని మరింతగా ఉబ్బి తబ్బిబ్బైపోయాడు. 
"భలే! లోకంలో జంట శోభనం జరిపించుకున్న మొదటి పెళ్ళికొడుకుని నేనే అవుతానప్పుడు!" అన్నాడు సంబరంగా.
ప్రసన్నకుమారి నువ్వేమంటావన్నట్టు అచ్చమాంబ వంక చూసింది.
ఎక్కడినుంచి వచ్చిందో, ఎక్కడలేని సిగ్గు ముంచుకొచ్చేసింది అచ్చమాంబకి. 
అలాగేనన్నట్టు ముసిముసిగా నవ్వుతూ తలూపింది.
"అమ్మయ్య! ఓ పెద్ద ప్రోగ్రామ్ సెటిలైపోయింది. మూడో ప్రపంచ యుద్దానికి ముహూర్తం నిర్ణయించినంత పనైపోయిందనుకో!" అంటూ మళ్ళీ మంచం మీద వెనక్కి వాలిపోతూ, "నీకోసం ఇంత చేస్తున్నాను. ఇకనైనా నాకా తోకెడతావా లేదా?" అంటూ గమ్మున కాళ్లార జాపుకుంది ప్రసన్నకుమారి.

***

ప్రసన్నకుమారీవాళ్ళ ఇంట్లోంచి బయటపడి అచ్చమాంబ మళ్ళీ తన ఇల్లు చేరుకునే సమయానికి మామూలుకంటే చాలా ఆలస్యమైపోయింది. 
అసలు సమయంలో ప్రమాదం జరిగిపోకుండా తనని కాపాడినందుకు మనసులోనే ప్రసన్నకుమారికి థ్యాంక్స్ చెప్పుకుంటూ, అనుకోకుండా అక్కడ తొందరపడిపోయినందుకు తనని తానే తిట్టుకుంటూ చకచకా తమ గుమ్మం మెట్లెక్కి ఇంట్లోకి పోబోయింది అచ్చమాంబ. 
అయితే- 
అక్కడ గుమ్మంలోనే ఎదురైన దృశ్యానికి ఎలా వున్నదలాగే 'కీ' అయిపోయిన బొమ్మలా ఆగిపోయింది.


-ఇంకా ఉంది.