17-04-2019, 02:52 PM
అచ్చమాంబ మళ్ళీ యేదో ఆలోచనలో పడింది.
"మళ్ళీ యేమిటి నీ బోడి ఆలోచన?" అన్నాను తన పిర్ర గిల్లి.
"మరేం లేదు. యెక్కడినుంచి ప్రారంభించాలా అని ఆలోచిస్తున్నాను," అంది తను.
"అబ్బో! అంత పొడుగేంటి నీ కథ?!"
"చెప్పాలంటే పొడుగే! లేదంటే చిటికెలో చెప్పేయొచ్చు. అసలు కథ యెక్కడ ప్రారంభించాలన్నదే ముందు నిర్ణయించుకోవాలి."
"చాలానే వుందే!"
"ఛాయిస్ నీకే వొదిలేస్తున్నాను. కథ మొదట్నుంచీ చెప్పమంటావా, లేక మధుకర్ తో నాకు తంటసం కుదిరినప్పటినుంచే చెప్పమంటావా?"
తన మొహం లోకి విచిత్రంగా చూశాను. "అంటే మధుకర్ తోటి ఇదవకముందునుంచే నీ కథ ఇంకా వుందన్నమాట!" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా.
"కాస్త కాదు, చాలానే వుంది," అంది అచ్చమాంబ.
"అమ్మో! మధుకర్ కంటే ముందు నీకిలాంటి బేరాలేం లేవనుకుంటున్నానే!"
"నేనలా యెప్పుడైనా అన్నానా? అనివుంటే మాత్రం అదబద్ధం."
"నీకు అబద్ధాలు చెప్పడం కూడా చేతవుతుందన్నమాటా!"
"మన పాత సామెత వుండనే వుందిగా - రంకు నేర్చినమ్మ బొంకు నేర్వదా అని. అంతే అనుకో!"
"నిజంగా అలా అనుకోవల్సిందేనమ్మా! కానీ నువ్వలాంటిదానివంటే చస్తే నమ్మలేను," అన్నాను.
"ఇప్పుడు చెప్పు. కథ యెక్కడినుంచి మొదలెట్టమంటావ్?"
"పట్టువదలని విక్రమార్కుడు చెట్టువద్దకు తిరిగివెళ్ళి చెట్టుపైనుంచి శవాన్ని దించి......."
"ఆగాగు! ఇప్పుడీ రాత్రప్పుడు శవాలూ బేతాళాలూ యెందుకులే! యెక్కడినుంచి కథ మొదలుపెట్టాలో చెప్పు!"
"ఇందులో చెప్పేదేముందీ? మొదట్నుంచీ ఫుల్లు స్టొరీయే చెప్పు!" అన్నాను నవ్వుతూ.
అచ్చమాంబ చెప్పడం మొదలెట్టింది.
***
అచ్చమాంబ నాన్నగారికి వాళ్ల వూళ్ళో మంచి బట్టలకొట్టు ఒకటుంది. నలుగురు మగపిల్లల తర్వాత పుట్టిన అచ్చమాంబ అంటే వాళ్ళ నాన్నగారికి వల్లమాలిన అభిమానం. కొడుకులందరినీ వ్యాపారంలో పెట్టినా కూతుర్ని మాత్రం బాగా చదివించాడు. వాళ్ళ కుటుంబంలో అచ్చమాంబ ఒకర్తే డిగ్రీ చేసిన ఆడపిల్ల కావడం విశేషం. అన్నలు పొద్దుననగా కొట్టు చూసుకోవడానికి వెళ్తే ఇక రాత్రి యే తొమ్మిదిన్నరకో ఇంటికి రావడం. అందువల్ల వాళ్ళతో చిన్నప్పట్నుంచీ చనువులేదు అచ్చమాంబకు. తనేమిటో తన లోకమేమిటో అన్నట్టుండేది. సాయంత్రం నాలుగున్నరకి కాలేజీ వదిల్తే ఇంటికొచ్చాక ఒంటరిగా పుస్తకాలు చదువుతూ, రేడియో వింటూ కాలం గడిపేస్తుండేది. వాళ్ళమ్మ యెప్పుడూ వంటగదిలోనే! గారాల కూతురికి యే పనీ చెప్పేది కాదు.
చిన్నప్పటినుంచీ అచ్చమాంబకు మంచి దోస్తు అంటూ ఎవరైనా ఉన్నదీ అంటే అది తన పిన్ని కాని పిన్ని. పేరు ప్రసన్నకుమారి. పిన్ని అన్నంతమాత్రాన అచ్చమాంబ కంటే చాలా పెద్దదేమీ కాదు - ఓ అయిదారు సంవత్సరాలు పెద్దది - అంతే. అచ్చమాంబ తల్లి నారాయణమ్మకు సొంత చెల్లెలేమీ కాదామె. వరసకు మాత్రమే పిన్ని అచ్చమాంబకు. దూరపు చుట్టరికం. కానీ రెండు కుటుంబాల మధ్య మంచి సంబంధాలుండేవి. అందువల్ల సందు దొరికితే చాలు, ప్రసన్నకుమారి ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళేది.
"అక్కా అని పిలవ్వే!" అని ప్రసన్నకుమారి యెంత మొత్తుకున్నా ఎందుకో చిన్నప్పట్నుంచీ తనని పిన్నీ అనే పిలిచేది అచ్చమాంబ.
వాళ్ళిద్దరి స్నేహాన్ని చూసేవాళ్ళు తెగ ముచ్చట పడిపోయేవారు. "బావున్నారే మీ పిన్నీ కూతుళ్ళు! ఇంత చిన్న పిన్నికి అంత పెద్ద కూతురు!" అంటూ నవ్వే వాళ్ళు.
ప్రసన్నకుమారికి మొదట్నుంచీ మగపిచ్చి ఎక్కువ. వావీ వరసా కూడా చూడకుండా మగపిల్లలతో రాసుకు పూసుకు తిరుగుతుండేది - అదీ అచ్చమాంబ అన్నలతో. అచ్చమాంబ పట్ల యెంత వాత్సల్యం చూపించేవాడో కొడుకుల పట్ల అంతే ఖరోడాలా ప్రవర్తించేవాడు ఆమె తండ్రి. ఆయన చేతుల్లో తోలు వొలిపించుకోవడానికి భయపడి అచ్చమాంబ అన్నలు ప్రసన్నకుమారికి దూరంగా పారిపోయేవాళ్ళు.
చిన్నప్పుడు అదంతా చూడ్డానికి తమాషాగా అనిపించేది అచ్చమాంబకు. అయితే పెద్దయ్యాక దాని అర్థం బోధపడ్డంతో ప్రసన్నకుమారికి ఆ విషయంలో మాంచి వత్తాసుగా మారిపోయింది. దేనికైనా రెండర్థాలు వచ్చేలా మాట్లాడ్డంలో ప్రసన్నకుమారి అందెవేసిన చెయ్యి. పిన్ని చెప్పే డబల్ మీనింగు జోకులకి పగలబడి నవ్వుతుండేది అచ్చమాంబ. అయితే స్వతహాగా సిగ్గరి కావడం వల్ల తను మాత్రం అలాంటివి మాట్లాడేది కాదు.
ప్రసన్నకుమారికి వున్నయావకు తగ్గట్టే తన వొళ్ళు కూడా మాంచి కసిగా వుండేది. తెల్లని తెలుపు. వయసుకు మించి ఎక్కడికక్కడ ఎబ్నార్మల్ గా పెరిగిపోయిన సైజులు. "లావైపోతావే! తినడం తగ్గించు," అని ఎవరైనా హెచ్చరించినా లెక్క చేసేది కాదు. ఆ సైజుల వల్లే మగాళ్ళు తనని వెర్రెక్కినట్టు చూస్తారని బాగా తెలుసు ప్రసన్నకుమారికి. అలా అందరూ తనని చూడ్డమంటే ఇష్టం ఆమెకు. దాంతో బోర విరుచుకు తిరిగేది. అచ్చమాంబ తనకు పూర్తిగా విరుద్ధం. నల్లని మేను. సన్నని వొళ్ళు. ప్రసన్నకుమారి ముందు ఎవరి కళ్ళకూ ఆనేది కాదు అచ్చమాంబ.
పెళ్ళయే లోపు ప్రసన్నకుమారి యెవరో ఒకర్తో సీలు తెరిపించుకోవడం ఖాయమనిపిస్తుండేది అచ్చమాంబకు. అయితే అలాంటి ఉపద్రవం యేదీ జరక్కుండానే అచ్చమాంబ ఎయిత్ క్లాసులో వుండగా ప్రసన్నకుమారికి పెళ్ళైపోయింది. ఆమెగారి తిరుగుళ్ళు కనిపెట్టి అర్జెంటుగా పెళ్లి జరిపించేశారామె తల్లిదండ్రులు. లేకుంటే ఏమై వుండునో యేమో!
ప్రసన్నకుమారి మొగుడికి పెద్ద బజారులో మంచి ఫ్యాన్సీ షాపుండేది. ఆ కుటుంబంలో మగపిల్లలకి పెళ్ళయ్యే సమయానికల్లా ఉమ్మడి కుటుంబం నుంచి విడిపోయి వేరే వ్యాపారం పెట్టుకోవడం ఆనవాయితీగా వస్తుండడంవల్ల పెళ్ళై కాపురానికి వెళ్ళేసరికే వేరే ఇల్లు, ఇంట్లో సొంత పెత్తనం అన్నీ సమకూడాయి ప్రసన్నకుమారికి. అది బాగా ఉపకరించింది అచ్చమాంబకు. ఇదివరకటి కంటే ప్రసన్నకుమారికి పెళ్ళయాకే ఆమె ఇంటికి రాకపోకలు ఎక్కువ చేసింది.
అచ్చమాంబ వెళ్ళేసరికి ప్రసన్నకుమారి ఇంట్లో ఆమె ఒక్కతే వుండేది. ఇద్దరూ కూడబలుక్కుని చక్కిలాలూ పునుగుల్లాంటివి వండుకోవడం, అవి తింటూ జాలీగా కబుర్లు చెప్పుకోవడం ఇంచుమించు వాళ్ళ దినచర్యగా మారింది. పెళ్ళయినా గానీ కొంచెం కూడా మారలేదు ప్రసన్నకుమారి. అవే బూతు కబుర్లు. అవే డబల్ మీనింగు డైలాగులు. రాను రాను రెండర్థాల మాటలు మానేసి నేరుగా అసలుపని గురించే కొంచెం కూడా సంకోచం లేకుండా అచ్చమాంబతో పచ్చిగా మాట్లాడ్డం కూడా మొదలెట్టింది. అవన్నీ బోలెడు ఆసక్తితో వింటుండేది అచ్చమాంబ.
రోజూ రాత్రిళ్ళు మొగుడితో తనెలా చేయించుకుందో అన్నీ విడమర్చి మరీ చెబుతుండేది ప్రసన్నకుమారి. అతగాడి పేరు గోవిందు. కొంచెం కూడా ఆ పని గురించి అవగాహనలేని వాజమ్మట. అతన్ని తనే గాడిలో పెట్టింది ప్రసన్నకుమారి. అసలు మొదటి రాత్రే పెళ్ళాన్ని ఏం చేయాలో తెలీక వెర్రిమొహం పెట్టుక్కూచున్నాడట తను. చూసినంత సేపు చూసి చివరికి వీడివల్ల యేమీ అయ్యేది లేదని తనే బరితేగించేసిందట. శోభనం రాత్రి పెళ్లికూతురు సిగ్గూ యెగ్గూ లేకుండా తనంతట తనే చీర విప్పుకుని పాలగ్లాసుతో జాకెట్టు లంగాల్లో తనవంక రావడం చూసి నోరు వెళ్ళబెట్టేశాడట ఆ మానవుడు.
"పాలు తాగుతారా?" అని అడిగిన పెళ్ళానికి ఏం సమాధానం చెప్పాలో తెలీక గంగిరెద్దులా బుర్రూపేడట తను.
"యే పాలు తాగుతారూ?" అందిట వయ్యారంగా ప్రసన్నకుమారి.
"ఏం పాలేంటీ? ఆవు పాలు తాగను. గేదె పాలయితే తాగుతాను," అన్నాడట తను.
"నయం! గాడిద పాలు తాగరూ?" అందట నెత్తి కొట్టుకుని.
"ఛీ! గాడిద పాలెవరయినా తాగుతారేంటీ?" అన్నాడట ప్రసన్నకుమారి మొగుడు.
"ఎలా చెప్పాలయ్యా మగడా నీకు! నా దగ్గరున్న పాలు తాగుతారా?" అందిట ప్రసన్నకుమారి.
" ఛీ ఛీ! నీదగ్గర అప్పుడే పాలెక్కడుంటాయమ్మా! నువ్వు పట్టుకున్న గ్లాసులో పాలు తాగుతాను!"
"అయితే తాగు!" అందిట విసురుగా ప్రసన్నకుమారి.
అతను అర్జెంటుగా పెళ్ళాం చేతుల్లో పాలగ్లాసు లాక్కుని చుక్క మిగలకుండా మొత్తం తాగేసి పిల్లిలా పెదాలు నాక్కుంటూ చూశాడట ఆమె వైపు.
ఈ సడేమియా మొగుడినుంచి అంతకంటే ఆశించేదేమీ వుండదుగనక అతనివంక మిర్రి చూస్తూ, "నాదగ్గర పాలుండవని తమరికెవరు చెప్పారమ్మా?" అంటూ కొర్రీ వేసిందట ప్రసన్నకుమారి.
"ఆ-! నాకెందుకు తెలీదు!! మా అమ్మ చెప్పిందిగా!!!" అంటూ తెలివిగా చూశాడట తను.
"ఓహో! ఇంకా ఏం చెప్పిందో మీ అమ్మ?!!"
"పిల్లలు పుడితేగానీ ఆడవాళ్ళకు పాలురావని కూడా చెప్పింది."
"సంతోషించాం! అదయినా చెప్పింది! పిల్లలు పుట్టాక పాలు ఎక్కడినుంచి వస్తాయో కూడా చెప్పిందా లేదా?"
"ఛీ! అదెక్కడయినా అమ్మ చెబుతుందేంటీ?"
"అమ్మ చెప్పకపోతే మరెలా తెలుస్తుందీ?"
"అది మగాళ్ళే తెలుసుకోవాలిగా!"
"సరే! నాకు పిల్లలు పుడితే పాలు ఎక్కడినుంచి వస్తాయో చెప్పుకోండీ చూద్దాం!"
"ఛీ! అది నేను చెప్పను!"
"ఎందుకో?"
"నాకు సిగ్గేస్తుంది బాబూ!"
"మా నాయనే! పోనీ పిల్లలు ఎలా పుడతారో అదయినా చెప్పిందా లేదా మీ అమ్మ! లేక అదీ మగాడే తెలుసుకోవాలా?"
"ఓ! అది నాకెప్పుడో తెలుసు!" గొప్పగా చూశాడు గోవిందు.
"అలాగా! ఎలా పుడతారో చెప్పండిమరి!"
గోవిందు సిగ్గుతో మెలికలు తిరిగిపోతూ, "నాది తీసి నీదాంట్లో పెట్టి ఆడిస్తే పుడతారు!" అన్నాడు.
"అమ్మయ్య! ఇప్పటికి దారికొచ్చాడండీ మగాడు! యేది యెక్కడ పెట్టి ఆడించాలంటారూ?!" అంటూ గోముగా చూసింది తను.
గోవిందు కుడిచేతి మధ్యవేలు ఆడిస్తూ, "ఇది పెట్టాలి!" అన్నాడు.
"ఇదా!" అంది ప్రసన్నకుమారి నోరావులిస్తూ.
"ఇదే! ఇక్కడ పెట్టాలి," అన్నాడామె బొడ్డు చూపెడుతూ.
ప్రసన్నకుమారి చెప్పింది విని పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వింది అచ్చమాంబ. "నీ దూలకు సరయిన మొగుడే దొరికాడులే పిన్నీ!" అనేసింది.
"ఒకవేళ నన్ను కనిపెట్టడానికి డ్రామా ఆడుతున్నాడా అని అనుమానం వచ్చిందంటే నమ్ము! ఉహు-కాదు! ఆయనగారి తెలివే అంత! దేవుడిచ్చిన మెదడంతా వ్యాపారంలో వేలకు వేలు సంపాయించడానికి మాత్రమే ఖర్చు చేస్తే శోభనం గదిలో ఇలాంటివే జరుగుతాయి!" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"ఆ తర్వాతేం జరిగిందీ?" దీర్ఘం తీస్తూ అడిగింది అచ్చమాంబ.
ఇంకా పడీ పడీ నవ్వుతూనే వుంది తను!
ఇలా లాభం లేదనుకుని ప్రసన్నకుమారి అతన్ని మంచం మీదనుంచి లేవమని ఆదేశించింది. ఎందుకో తెలీక తత్తరపాటుతో అతను లేచి నిలబడుతూనే అమాంతం అతన్ని కౌగిలించేసుకుంది.
"అయ్య బాబోయ్, ఇదేంటీ?" అన్నాడతను.
"ఏంటో చెబుతానుండు!" అంటూ అతన్ని మంచం మీదికి తోసి తనూ మీదపడిపోయిందట ప్రసన్నకుమారి.
"మళ్ళీ యేమిటి నీ బోడి ఆలోచన?" అన్నాను తన పిర్ర గిల్లి.
"మరేం లేదు. యెక్కడినుంచి ప్రారంభించాలా అని ఆలోచిస్తున్నాను," అంది తను.
"అబ్బో! అంత పొడుగేంటి నీ కథ?!"
"చెప్పాలంటే పొడుగే! లేదంటే చిటికెలో చెప్పేయొచ్చు. అసలు కథ యెక్కడ ప్రారంభించాలన్నదే ముందు నిర్ణయించుకోవాలి."
"చాలానే వుందే!"
"ఛాయిస్ నీకే వొదిలేస్తున్నాను. కథ మొదట్నుంచీ చెప్పమంటావా, లేక మధుకర్ తో నాకు తంటసం కుదిరినప్పటినుంచే చెప్పమంటావా?"
తన మొహం లోకి విచిత్రంగా చూశాను. "అంటే మధుకర్ తోటి ఇదవకముందునుంచే నీ కథ ఇంకా వుందన్నమాట!" అన్నాను ఆశ్చర్యంగా.
"కాస్త కాదు, చాలానే వుంది," అంది అచ్చమాంబ.
"అమ్మో! మధుకర్ కంటే ముందు నీకిలాంటి బేరాలేం లేవనుకుంటున్నానే!"
"నేనలా యెప్పుడైనా అన్నానా? అనివుంటే మాత్రం అదబద్ధం."
"నీకు అబద్ధాలు చెప్పడం కూడా చేతవుతుందన్నమాటా!"
"మన పాత సామెత వుండనే వుందిగా - రంకు నేర్చినమ్మ బొంకు నేర్వదా అని. అంతే అనుకో!"
"నిజంగా అలా అనుకోవల్సిందేనమ్మా! కానీ నువ్వలాంటిదానివంటే చస్తే నమ్మలేను," అన్నాను.
"ఇప్పుడు చెప్పు. కథ యెక్కడినుంచి మొదలెట్టమంటావ్?"
"పట్టువదలని విక్రమార్కుడు చెట్టువద్దకు తిరిగివెళ్ళి చెట్టుపైనుంచి శవాన్ని దించి......."
"ఆగాగు! ఇప్పుడీ రాత్రప్పుడు శవాలూ బేతాళాలూ యెందుకులే! యెక్కడినుంచి కథ మొదలుపెట్టాలో చెప్పు!"
"ఇందులో చెప్పేదేముందీ? మొదట్నుంచీ ఫుల్లు స్టొరీయే చెప్పు!" అన్నాను నవ్వుతూ.
అచ్చమాంబ చెప్పడం మొదలెట్టింది.
***
అచ్చమాంబ నాన్నగారికి వాళ్ల వూళ్ళో మంచి బట్టలకొట్టు ఒకటుంది. నలుగురు మగపిల్లల తర్వాత పుట్టిన అచ్చమాంబ అంటే వాళ్ళ నాన్నగారికి వల్లమాలిన అభిమానం. కొడుకులందరినీ వ్యాపారంలో పెట్టినా కూతుర్ని మాత్రం బాగా చదివించాడు. వాళ్ళ కుటుంబంలో అచ్చమాంబ ఒకర్తే డిగ్రీ చేసిన ఆడపిల్ల కావడం విశేషం. అన్నలు పొద్దుననగా కొట్టు చూసుకోవడానికి వెళ్తే ఇక రాత్రి యే తొమ్మిదిన్నరకో ఇంటికి రావడం. అందువల్ల వాళ్ళతో చిన్నప్పట్నుంచీ చనువులేదు అచ్చమాంబకు. తనేమిటో తన లోకమేమిటో అన్నట్టుండేది. సాయంత్రం నాలుగున్నరకి కాలేజీ వదిల్తే ఇంటికొచ్చాక ఒంటరిగా పుస్తకాలు చదువుతూ, రేడియో వింటూ కాలం గడిపేస్తుండేది. వాళ్ళమ్మ యెప్పుడూ వంటగదిలోనే! గారాల కూతురికి యే పనీ చెప్పేది కాదు.
చిన్నప్పటినుంచీ అచ్చమాంబకు మంచి దోస్తు అంటూ ఎవరైనా ఉన్నదీ అంటే అది తన పిన్ని కాని పిన్ని. పేరు ప్రసన్నకుమారి. పిన్ని అన్నంతమాత్రాన అచ్చమాంబ కంటే చాలా పెద్దదేమీ కాదు - ఓ అయిదారు సంవత్సరాలు పెద్దది - అంతే. అచ్చమాంబ తల్లి నారాయణమ్మకు సొంత చెల్లెలేమీ కాదామె. వరసకు మాత్రమే పిన్ని అచ్చమాంబకు. దూరపు చుట్టరికం. కానీ రెండు కుటుంబాల మధ్య మంచి సంబంధాలుండేవి. అందువల్ల సందు దొరికితే చాలు, ప్రసన్నకుమారి ఇంటికి పరిగెత్తుకెళ్ళేది.
"అక్కా అని పిలవ్వే!" అని ప్రసన్నకుమారి యెంత మొత్తుకున్నా ఎందుకో చిన్నప్పట్నుంచీ తనని పిన్నీ అనే పిలిచేది అచ్చమాంబ.
వాళ్ళిద్దరి స్నేహాన్ని చూసేవాళ్ళు తెగ ముచ్చట పడిపోయేవారు. "బావున్నారే మీ పిన్నీ కూతుళ్ళు! ఇంత చిన్న పిన్నికి అంత పెద్ద కూతురు!" అంటూ నవ్వే వాళ్ళు.
ప్రసన్నకుమారికి మొదట్నుంచీ మగపిచ్చి ఎక్కువ. వావీ వరసా కూడా చూడకుండా మగపిల్లలతో రాసుకు పూసుకు తిరుగుతుండేది - అదీ అచ్చమాంబ అన్నలతో. అచ్చమాంబ పట్ల యెంత వాత్సల్యం చూపించేవాడో కొడుకుల పట్ల అంతే ఖరోడాలా ప్రవర్తించేవాడు ఆమె తండ్రి. ఆయన చేతుల్లో తోలు వొలిపించుకోవడానికి భయపడి అచ్చమాంబ అన్నలు ప్రసన్నకుమారికి దూరంగా పారిపోయేవాళ్ళు.
చిన్నప్పుడు అదంతా చూడ్డానికి తమాషాగా అనిపించేది అచ్చమాంబకు. అయితే పెద్దయ్యాక దాని అర్థం బోధపడ్డంతో ప్రసన్నకుమారికి ఆ విషయంలో మాంచి వత్తాసుగా మారిపోయింది. దేనికైనా రెండర్థాలు వచ్చేలా మాట్లాడ్డంలో ప్రసన్నకుమారి అందెవేసిన చెయ్యి. పిన్ని చెప్పే డబల్ మీనింగు జోకులకి పగలబడి నవ్వుతుండేది అచ్చమాంబ. అయితే స్వతహాగా సిగ్గరి కావడం వల్ల తను మాత్రం అలాంటివి మాట్లాడేది కాదు.
ప్రసన్నకుమారికి వున్నయావకు తగ్గట్టే తన వొళ్ళు కూడా మాంచి కసిగా వుండేది. తెల్లని తెలుపు. వయసుకు మించి ఎక్కడికక్కడ ఎబ్నార్మల్ గా పెరిగిపోయిన సైజులు. "లావైపోతావే! తినడం తగ్గించు," అని ఎవరైనా హెచ్చరించినా లెక్క చేసేది కాదు. ఆ సైజుల వల్లే మగాళ్ళు తనని వెర్రెక్కినట్టు చూస్తారని బాగా తెలుసు ప్రసన్నకుమారికి. అలా అందరూ తనని చూడ్డమంటే ఇష్టం ఆమెకు. దాంతో బోర విరుచుకు తిరిగేది. అచ్చమాంబ తనకు పూర్తిగా విరుద్ధం. నల్లని మేను. సన్నని వొళ్ళు. ప్రసన్నకుమారి ముందు ఎవరి కళ్ళకూ ఆనేది కాదు అచ్చమాంబ.
పెళ్ళయే లోపు ప్రసన్నకుమారి యెవరో ఒకర్తో సీలు తెరిపించుకోవడం ఖాయమనిపిస్తుండేది అచ్చమాంబకు. అయితే అలాంటి ఉపద్రవం యేదీ జరక్కుండానే అచ్చమాంబ ఎయిత్ క్లాసులో వుండగా ప్రసన్నకుమారికి పెళ్ళైపోయింది. ఆమెగారి తిరుగుళ్ళు కనిపెట్టి అర్జెంటుగా పెళ్లి జరిపించేశారామె తల్లిదండ్రులు. లేకుంటే ఏమై వుండునో యేమో!
ప్రసన్నకుమారి మొగుడికి పెద్ద బజారులో మంచి ఫ్యాన్సీ షాపుండేది. ఆ కుటుంబంలో మగపిల్లలకి పెళ్ళయ్యే సమయానికల్లా ఉమ్మడి కుటుంబం నుంచి విడిపోయి వేరే వ్యాపారం పెట్టుకోవడం ఆనవాయితీగా వస్తుండడంవల్ల పెళ్ళై కాపురానికి వెళ్ళేసరికే వేరే ఇల్లు, ఇంట్లో సొంత పెత్తనం అన్నీ సమకూడాయి ప్రసన్నకుమారికి. అది బాగా ఉపకరించింది అచ్చమాంబకు. ఇదివరకటి కంటే ప్రసన్నకుమారికి పెళ్ళయాకే ఆమె ఇంటికి రాకపోకలు ఎక్కువ చేసింది.
అచ్చమాంబ వెళ్ళేసరికి ప్రసన్నకుమారి ఇంట్లో ఆమె ఒక్కతే వుండేది. ఇద్దరూ కూడబలుక్కుని చక్కిలాలూ పునుగుల్లాంటివి వండుకోవడం, అవి తింటూ జాలీగా కబుర్లు చెప్పుకోవడం ఇంచుమించు వాళ్ళ దినచర్యగా మారింది. పెళ్ళయినా గానీ కొంచెం కూడా మారలేదు ప్రసన్నకుమారి. అవే బూతు కబుర్లు. అవే డబల్ మీనింగు డైలాగులు. రాను రాను రెండర్థాల మాటలు మానేసి నేరుగా అసలుపని గురించే కొంచెం కూడా సంకోచం లేకుండా అచ్చమాంబతో పచ్చిగా మాట్లాడ్డం కూడా మొదలెట్టింది. అవన్నీ బోలెడు ఆసక్తితో వింటుండేది అచ్చమాంబ.
రోజూ రాత్రిళ్ళు మొగుడితో తనెలా చేయించుకుందో అన్నీ విడమర్చి మరీ చెబుతుండేది ప్రసన్నకుమారి. అతగాడి పేరు గోవిందు. కొంచెం కూడా ఆ పని గురించి అవగాహనలేని వాజమ్మట. అతన్ని తనే గాడిలో పెట్టింది ప్రసన్నకుమారి. అసలు మొదటి రాత్రే పెళ్ళాన్ని ఏం చేయాలో తెలీక వెర్రిమొహం పెట్టుక్కూచున్నాడట తను. చూసినంత సేపు చూసి చివరికి వీడివల్ల యేమీ అయ్యేది లేదని తనే బరితేగించేసిందట. శోభనం రాత్రి పెళ్లికూతురు సిగ్గూ యెగ్గూ లేకుండా తనంతట తనే చీర విప్పుకుని పాలగ్లాసుతో జాకెట్టు లంగాల్లో తనవంక రావడం చూసి నోరు వెళ్ళబెట్టేశాడట ఆ మానవుడు.
"పాలు తాగుతారా?" అని అడిగిన పెళ్ళానికి ఏం సమాధానం చెప్పాలో తెలీక గంగిరెద్దులా బుర్రూపేడట తను.
"యే పాలు తాగుతారూ?" అందిట వయ్యారంగా ప్రసన్నకుమారి.
"ఏం పాలేంటీ? ఆవు పాలు తాగను. గేదె పాలయితే తాగుతాను," అన్నాడట తను.
"నయం! గాడిద పాలు తాగరూ?" అందట నెత్తి కొట్టుకుని.
"ఛీ! గాడిద పాలెవరయినా తాగుతారేంటీ?" అన్నాడట ప్రసన్నకుమారి మొగుడు.
"ఎలా చెప్పాలయ్యా మగడా నీకు! నా దగ్గరున్న పాలు తాగుతారా?" అందిట ప్రసన్నకుమారి.
" ఛీ ఛీ! నీదగ్గర అప్పుడే పాలెక్కడుంటాయమ్మా! నువ్వు పట్టుకున్న గ్లాసులో పాలు తాగుతాను!"
"అయితే తాగు!" అందిట విసురుగా ప్రసన్నకుమారి.
అతను అర్జెంటుగా పెళ్ళాం చేతుల్లో పాలగ్లాసు లాక్కుని చుక్క మిగలకుండా మొత్తం తాగేసి పిల్లిలా పెదాలు నాక్కుంటూ చూశాడట ఆమె వైపు.
ఈ సడేమియా మొగుడినుంచి అంతకంటే ఆశించేదేమీ వుండదుగనక అతనివంక మిర్రి చూస్తూ, "నాదగ్గర పాలుండవని తమరికెవరు చెప్పారమ్మా?" అంటూ కొర్రీ వేసిందట ప్రసన్నకుమారి.
"ఆ-! నాకెందుకు తెలీదు!! మా అమ్మ చెప్పిందిగా!!!" అంటూ తెలివిగా చూశాడట తను.
"ఓహో! ఇంకా ఏం చెప్పిందో మీ అమ్మ?!!"
"పిల్లలు పుడితేగానీ ఆడవాళ్ళకు పాలురావని కూడా చెప్పింది."
"సంతోషించాం! అదయినా చెప్పింది! పిల్లలు పుట్టాక పాలు ఎక్కడినుంచి వస్తాయో కూడా చెప్పిందా లేదా?"
"ఛీ! అదెక్కడయినా అమ్మ చెబుతుందేంటీ?"
"అమ్మ చెప్పకపోతే మరెలా తెలుస్తుందీ?"
"అది మగాళ్ళే తెలుసుకోవాలిగా!"
"సరే! నాకు పిల్లలు పుడితే పాలు ఎక్కడినుంచి వస్తాయో చెప్పుకోండీ చూద్దాం!"
"ఛీ! అది నేను చెప్పను!"
"ఎందుకో?"
"నాకు సిగ్గేస్తుంది బాబూ!"
"మా నాయనే! పోనీ పిల్లలు ఎలా పుడతారో అదయినా చెప్పిందా లేదా మీ అమ్మ! లేక అదీ మగాడే తెలుసుకోవాలా?"
"ఓ! అది నాకెప్పుడో తెలుసు!" గొప్పగా చూశాడు గోవిందు.
"అలాగా! ఎలా పుడతారో చెప్పండిమరి!"
గోవిందు సిగ్గుతో మెలికలు తిరిగిపోతూ, "నాది తీసి నీదాంట్లో పెట్టి ఆడిస్తే పుడతారు!" అన్నాడు.
"అమ్మయ్య! ఇప్పటికి దారికొచ్చాడండీ మగాడు! యేది యెక్కడ పెట్టి ఆడించాలంటారూ?!" అంటూ గోముగా చూసింది తను.
గోవిందు కుడిచేతి మధ్యవేలు ఆడిస్తూ, "ఇది పెట్టాలి!" అన్నాడు.
"ఇదా!" అంది ప్రసన్నకుమారి నోరావులిస్తూ.
"ఇదే! ఇక్కడ పెట్టాలి," అన్నాడామె బొడ్డు చూపెడుతూ.
ప్రసన్నకుమారి చెప్పింది విని పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వింది అచ్చమాంబ. "నీ దూలకు సరయిన మొగుడే దొరికాడులే పిన్నీ!" అనేసింది.
"ఒకవేళ నన్ను కనిపెట్టడానికి డ్రామా ఆడుతున్నాడా అని అనుమానం వచ్చిందంటే నమ్ము! ఉహు-కాదు! ఆయనగారి తెలివే అంత! దేవుడిచ్చిన మెదడంతా వ్యాపారంలో వేలకు వేలు సంపాయించడానికి మాత్రమే ఖర్చు చేస్తే శోభనం గదిలో ఇలాంటివే జరుగుతాయి!" అంది ప్రసన్నకుమారి.
"ఆ తర్వాతేం జరిగిందీ?" దీర్ఘం తీస్తూ అడిగింది అచ్చమాంబ.
ఇంకా పడీ పడీ నవ్వుతూనే వుంది తను!
ఇలా లాభం లేదనుకుని ప్రసన్నకుమారి అతన్ని మంచం మీదనుంచి లేవమని ఆదేశించింది. ఎందుకో తెలీక తత్తరపాటుతో అతను లేచి నిలబడుతూనే అమాంతం అతన్ని కౌగిలించేసుకుంది.
"అయ్య బాబోయ్, ఇదేంటీ?" అన్నాడతను.
"ఏంటో చెబుతానుండు!" అంటూ అతన్ని మంచం మీదికి తోసి తనూ మీదపడిపోయిందట ప్రసన్నకుమారి.
- అమ్మక్రమశిక్షణ
- X stories pdf collection
- శృంగార హాస్య చిత్రాలు