Adultery రివర్స్ గేర్.... by lotuseater

[Milf rider]

హోటల్ లో భోజనాలు ముగిశాక మమ్మల్ని మా గదిదాకా ఆటోలో తెచ్చి విడిచిపెట్టాడు మధుకర్.
హోటల్ దగ్గర ఆటో యెక్కే ముందు అకస్మాత్తుగా ఓ ప్రపోజల్ తెచ్చాడు తను. 
"ఈ పూటకి మీరు నా గదిలోనే పడుకుంటే యేం? ఎలాగూ పెద్దింట్లోకి మారబోతున్నారు కదా!" అన్నాడు.
నా మొహం లోకి ఆశగా చూసింది అచ్చమాంబ. "అలా చేద్దామే! ఇంకెలాగూ మన గది ఖాళీ చేసి అక్కడికే వెళ్ళబోతున్నాం. మధుకర్ చెప్పింది నిజమే!" అంది.
"నోరు మూసుకో! బుద్ధి వుండే ఆ మాట చెబుతున్నావా? ఇంకా ఆ పెద్దిల్లు మన స్వాధీనం లోకి రానేలేదు. ఇంటి ఓనర్లతో మధుకర్ మాట్లాడాలి. వాళ్ళొప్పుకోవాలి. ఒప్పుకున్నా మనం ఇప్పుడుంటున్న గది ఖాళీ చేసి కదా అక్కడికి వెళ్ళగలం. ఈలోగా కట్టుబట్టలతో అక్కడే కాపురం పెట్టేస్తావా? అందులోనూ మన గది ఓనర్ ఆవులిస్తే పేగులు లెక్క పెట్టే రకం. వాడికేమాత్రం అనుమానం వచ్చినా మనకు తాటాకులు కట్టేస్తాడు," అన్నాను.
అచ్చమాంబ మొహం చిన్నబుచ్చుకుని తల దించుకుంది. 
ఇంతలో ఓ ఆటో ఖాళీగా అటొచ్చింది. ముగ్గరం ఎక్కి కూర్చున్నాం. నేను మా గది అడ్రసు చెప్పాను. ఆటో బయల్దేరింది.
ఆటోలో మధుకర్ పక్కన అచ్చమాంబ, అచ్చమాంబ పక్కన నేనూ కూర్చున్నాం. మధుకర్ పాపం మొదట బుద్ధిగానే కూర్చున్నాడు. అచ్చమాంబ పనిగట్టుకుని అతని చెయ్యి పట్టి తన వీపు వెనక్కి తోసుకుంది. మధుకర్ ఓ సారి నా మొహం లోకి ఎబ్బెట్టుగా చూశాడు. నేనేమీ అనకపోయేసరికి అచ్చమాంబ చీరకూ జాకెట్టుకూ మధ్యనుండే ఖాళీ ప్రదేశం లోంచి చెయ్యి నేనున్నవైపు తెచ్చి బోసిగా వున్న ఆమె నడుం మీద వేశాడు. 
అంతవరకూ బాగానే వుంది. అయితే అచ్చమాంబకంటే నా మొత్త పెద్దది. మామూలుగా కూర్చుంటేనే మా యిద్దరికీ నడుం ఒకదానికొకటి రాసుకుంటోంది. అలాంటిది మధుకర్ చెయ్యొకటి అచ్చమాంబ నడుం మీదనుంచి చుట్టి వచ్చేసరికి అప్రయత్నం గా ఇవతల బోసిగా వున్న నా నడుముకు కూడా రాసుకుంది. 
మధుకర్ ఉలిక్కిపడి నేనేమైనా అనుకుంటానేమో అన్నట్టు చూశాడు. అయితే నేనదేం పట్టించుకోకుండా కూర్చుండిపోయేసరికి మొహం మరోవైపు తిప్పేసుకున్నాడు. ఆటో దిగేంతవరకూ అతని చెయ్యి నా నడుమును సుతిమెత్తగా తాకుతూ అలాగే వుంది. 
చివరికి నేనూ అచ్చమాంబా వుంటున్న వీధి దగ్గరలోకి మా ఆటో రానే వచ్చింది. 
అప్పుడుగానీ తీసేయలేకపోయాడు మధుకర్ అక్కడినుంచి తన చెయ్యి. 
ఎందుకైనా మంచిదని మేముంటున్న వీధికి ఫర్లాంగు దూరంలోనే ఆటో దిగిపోయాం మేము. 
"ఈ వేళప్పుడు నువ్వు మమ్మల్ని ఆటోలో దిగబెట్టడం చూశాడంటే మా గది ఓనరు సవాలక్ష ప్రశ్నలు వేసి ప్రాణాలు తీస్తాడు. అందుకని మేమిక్కడే దిగిపోవడం మంచిది," అన్నాను సంజాషీ చెప్పుకుంటున్నట్టు.
సమాధానం గా నవ్వి ఆటో తన బస వైపు తిప్పించాడు మధుకర్. 
ఆటో అటు వెళ్తూనే మేమిద్దరం చీకట్లో మా గదివైపు నడవనారంభించాం. 
ఇద్దరం పక్కపక్కనే ఒకరినొకరం ఆనుకుని నడుస్తున్నామేమో, అచ్చమాంబ ఓ సారి చిలిపిగా నవ్వి తన నడుముతో నా నడుం మీద ఢీకొట్టి, "ఏమిటీ సంగతి?" అంది.
"ఏమిటి ఏమిటీ సంగతి?" రోడ్డుమీద చకచకా నడుస్తూ ఎదురు ప్రశ్న వేశాను.
"చు చ్చుచ్చుచ్చుచ్చూ....! నేను గమనించలేదనుకున్నావు పాపం - నా నడుం మీద చెయ్యేసే నెపం తో అతగాడు నీ నడుముని పామడం....! నే చూశాగా....!"
"నీ ఫేసు! ఇవ్వాళ నీ మతి నిన్నొదిలి ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయింది! అదతని తప్పు కాదు. దీనంతటికీ నువ్వే కారణం. బుద్ధిగా కూర్చున్న మనిషిని రెచ్చగొట్టి చెయ్యి నీ నడుం మీద వేయించుకున్నావ్. ఆ చెయ్యి కాస్తా నా నడుముకి తగిలే సరికి పాపం గుండాపిండీ అయిపోయాడు తను," అన్నాను.
"నీకేమీ అనిపించలేదా?" 
"ఏమైనా ఎందుకనిపించాలి?" 
"ఏమీ అనిపించలేదంటే నే నమ్మను!"
"నమ్మకపోతే మానెయ్!"
"మొత్తానికి గడుసుదానివే! ఏ మాటకి ఆ మాట చెప్పి తప్పించుకోవడం నీకే తెలుసు." 
"నువ్వేమైనా అనుకో!" అంటూ నడక వేగం ఇంకా పెంచాను.
మేము నడుస్తున్నవైపు వీధి దీపాలు లేవు. చీకటి చిక్కగా వుంది. ఎక్కడో దూరం లో కుక్కలు అరవడం వినిపిస్తోంది. మాటలు కట్టిపెట్టి అచ్చమాంబ కూడా చకచకా నా వెంట నడవనారంభించింది.
"ఓనర్ ఎక్కడా వున్నట్టు లేడు," అంది తను.
నేను తలూపాను. పైట చెంగు తలపైకి లాక్కుంటూ నిండుగా కప్పుకుని, "కీ ఇటీ," అన్నాను. 
"బావున్నాయ్ నీ పతివ్రతా వేషాలు!" అంటూ పైట రొమ్ముల మీదనుంచి సాంతం తప్పించి జాకెట్లోంచి చిన్న పర్సు బయటికి తీసి తాళం చెవి నా చేతిలో పెట్టింది. ఇంతలో పక్కనేదో అలికిడి వినిపించడం తో, "బాబోయ్, గది ఓనరు...!" అంటూ చప్పున నా పక్కన చేరి తనూ తలపైకి పైట సర్దుకుంది. 
నవ్వాగలేదు నాకు.
"ఇప్పుడెవరివీ పతివ్రతా వేషాలు? ఓనరు వస్తున్నాడనగానే భయపడిపోయి పైట కాస్తా నెత్తిన చేరింది," అన్నాను తాళం తెరుస్తూ!
"ఛీ పో! నేనేం భయపడలేదు. ముసలి ముండావాడు కదా, కాస్తంత మర్యాద ఇద్దామనీ....!" అంటూ దీర్ఘం తీసింది ఓనరు కోసం అటూ ఇటూ చూస్తూనే.
"ఓనరు కాదులే! పక్కనేదో ఉడత....!" అన్నాను.
"ఉడతలు అంతోసి చప్పుడు చేస్తాయా?"
"ఉడత కాకపోతే పెద్ద పులి, సరేనా! ఓనరు మాత్రం కాదులే!" 
తలుపు బార్లా తెరిచి ఇద్దరం లోన ప్రవేశించాం.
"హమ్మయ్య! ఓనర్ రాలేదు. గ్రేట్ ఎస్కేప్! పోయినతూరి గుమ్మం దగ్గరే నుంచోబెట్టేసి ఆడవాళ్ళు అర్థరాత్రిళ్ళు బయటికి వెళ్ళొచ్చా లేదా అనే విషయం మీద గంట సేపు లెక్చరిచ్చాడు!" అంది తను.
ఓనరెలాంటివాడో నాకూ తెలుసు కాబట్టి ఆ మాటకి యేమనలేదు నేను. వీధి తలుపు బోల్టు బిగించి లోపలికి నడిచాను. గదంటే అచ్చంగా అది గది అనడానికి కూడా లేదు. ఓ మోస్తరు హాలని చెప్పొచ్చు. ఓ మూల బట్టలు మార్చుకోవడానికి చెక్క పార్టిషన్ చేసిపెట్టారు. పార్టిషన్ ఇవతలికి మా ఇద్దరివీ సింగిల్ కాట్ ఐరన్ పైప్ మంచాలున్నాయి. వాటికి ఓ వైపుగా గోడను ఆనుకుని మా నిలువుటద్దం వుంది. చెక్క పార్టిషన్ కి అవతలే గది బైటికి టాయిలెట్ గదులున్నాయి. 
గదిలోకి వెళ్తూనే అచ్చమాంబ తన వొంటిమీదనుంచి చీరా జాకెట్టూ లాగిపారేసి నైటీలోకి మారిపోయింది.
నేను మాత్రం ఇంకా చీరలోనే మిగిలాను.
"అబ్బ! ఒళ్ళంతా చిరాగ్గా వుంది. స్నానం చెయ్యాలి!" అన్నాను మెడదగ్గర పైట చెంగుతో చెమట ఒత్తుకుంటూ.
"హోటల్ తిండి పీకల దాకా మెక్కాం! కడుపునిండా తిన్నాక స్నానం చేయకూడదంటారు," అంది అచ్చమాంబ.
"నాన్ సెన్స్! నేను మాత్రం స్నానానికి వెళ్తున్నాను," అంటూ గూట్లోంచి పొడి గుడ్డలందుకుని చెక్క పార్టిషన్ అవతలికి నడిచాను. 
అచ్చమాంబ చక్కా నా వెనకే వచ్చింది. 
"నువ్వెక్కడికీ నాకు తోకలాగా?" అన్నాను.
"ఇది మరీ బావుంది, నేను మొహం కూడా కడుక్కో కూడదేంటీ?" అంది తను.
"నేను స్నానం చేసొచ్చాక నువ్వు బాత్ రూం లోకి వెళ్దువులే!"
"తోడుగా వస్తాను పోనీ!"
"ఎందాకా?"
"నువ్వొప్పుకుంటే బాత్ రూం లోకి. ఉడతో పెద్దపులో యేదో వుందన్నావుగా!"
"ఉడతా లేదు, పెద్దపులీ లేదు. ఇందాకేదో చెట్టు కొమ్మ గాలికి వూగింది. అదే ఆ శబ్దం. ఒకవేళ పెద్ద పులే ఉన్నా నాకేం భయం లేదు. సరేనా?"
"అయినా వస్తాను. ఈ పూటెందుకో నీతో బోలెడు కబుర్లు చెప్పాలనిపిస్తోంది."
"దేనిగురించో?"
"దేనిగురించైనా సరే!"
నవ్వాను.
"సరే రా!" అంటూ బాత్ రూం వైపు నడిచాను.
" ఆ తలుపు అలాగే వొదిలేయ్. వేసుకోవద్దు!" అంది అచ్చమాంబ. 
తలుపు జారవేస్తున్నదాన్నల్లా తనవైపు అదోలా చూసి ఎలా మూయబోయానో అలాగే బార్లా తెరిచి వొదిలేశాను.
అచ్చమాంబ అక్కడే ఓ పక్కన పడున్న ఎత్తుపీటందుకుని దానిమీద బైఠాయించింది. ఎప్పుడైనా తలస్నానం చేస్తే ఆ యెత్తు పీట మీద కూర్చుని జుత్తు ఆరబెట్టుకుంటాం మేము. 
" అక్కడ మధుకర్ ఇంటి బాత్ రూం లో నేను నీకు చేసిందానికిది ఎదురా?" అడిగాను తన యెదురుగానే బాత్ రూం లో చీర విప్పేసుకుంటూ. 
"అదేం కాదు. అయినా అక్కడ నువ్వు నాకు చేయించినట్టుగా నీకు చేయించడానికి మధుకర్ ఇక్కడ లేడుగా!" అంది అచ్చమాంబ. 
"నీ వాలకం చూస్తుంటే నువ్వే మధుకర్ అయ్యేట్టున్నావ్ నా ప్రాణానికి," చీర దండెం మీద పడేసి వొంటిమీద లంగా జాకెట్లతో నుంచున్నాను.
అచ్చమాంబ కళ్ళు జాకెట్లో నిండుగా వున్న నా రొమ్ములకేసి తిరిగాయి.
నవ్వుతూ ఎత్తు పీట మీదనుంచి లేచి తనూ బాత్ రూం లోకి వచ్చింది. 
"యేమిటలా చూస్తున్నావ్? యెప్పుడూ చీర కట్టుకుంటుండగా నావి చూడలేదేమిటీ?" అన్నాను తన చూపులెటున్నాయో గమనించి.
అచ్చమాంబ కళ్ళలో మెచ్చుకోలు కనిపిస్తోంది. 
అప్రయత్నంగా తన ముందు బోర విరిచాను. 
సాటి ఆడదైనా సరే, తన అందాలు మెచ్చుకుంటే పొంగిపోని ఆడదంటూ ప్రపంచం లో యెవరూ వుండరేమో!
ముఖ్యంగా రొమ్ముల విషయంలో! 
"అబ్బ! లేత కొబ్బరి బోండాల్లా భలే సైజులు నీవి!" అంటూ వాటిమీద చెయ్యేసింది తను. 
"ఇందాక వూరికే అన్నాను. నిజంగానే నువ్వు మధుకర్ అయ్యేలా వున్నావ్ నా ప్రాణానికి," అన్నాను నవ్వుతూ.
"సాటి ఆడదాన్ని కాబట్టి వూరుకున్నాను. ఇదే మధుకర్ అయితేనా......!"
"ఊ-! మధుకర్ అయితే యేం చేసేవాడో....?" అన్నాను మరింతగా బోరవిరుస్తూ.
"యేం చేసేవాడా! వీటిని పట్టి పిసికి పాకం పెట్టేవాడు," అంటూనే రెండో చెయ్యి వాటిమీద వేసి గాట్టిగా ఓసారి నొక్కి వదిలిపెట్టింది తను.
"ఓహ్! అచ్చమాంబా! వాటినలా పిసకొద్దబ్బా! తట్టుకోలేను!" అన్నాను తమకంగా.
"యేం?" అంది తను మళ్ళీ వాటిమీద చేతులేస్తూ. 
"వాటినలా పిసికించుకుని చాలా రోజులైంది."
"చివరి సారి యెవరు పిసికారేం?"
"యెవరు పిసుకుతారు? నా మొగుడే పిసికి వుంటాడు," అన్నాను నవ్వుతూ.
"యెంతసేపూ మొగుడేనేంటి పిసకడం. యెప్పుడైనా వేరే వాళ్ళకు ఛాన్సు ఇస్తుండాలి!"
"ఇప్పుడు నువ్వు పిసుకుతున్నావుగా! వేరే వాళ్ళెందుకూ?"
"సీరియస్ గా అడుగుతున్నాను. మధుకర్ కి ఓసారైనా ఛాన్సివ్వకూడదూ! గురుడు వీటిని పిసికి తరించిపోతాడు."
"ఇప్పుడేం తక్కువైంది తనకీ? నీవి పిసికి తరించిపోతున్నాడుగా!"
"నావి నీకున్నంత పెద్దవి కాదు."
"కాకపోవచ్చు కానీ రెండు చేతుల్లో చక్కగా అమరిపోతాయి!" అంటూ నా రెండు చేతులూ తన రొమ్ముల మీద వేశాను.
ఈలోగా నా జాకెట్టు హుక్సు విప్పేసింది అచ్చమాంబ. 
జాకెట్టు చెరగులు రెండూ పక్కకి జరుపుతూనే బ్రాలో మదించిపోయినట్టున్న నా రొమ్ములు సగానికి పైగా బోసిగా బయటపడిపోయాయి.