17-04-2019, 10:36 AM
அவள் வந்தவுடன் கேக் வெட்ட முதலில் வசந்தாக்கு ஊட்டி விட அவள் உடனே மற்றொன்றை எடுத்து அருணுக்கு ஊட்ட கீதா கிளாப் பண்ணினாள் பிறகு கீதாவுக்கு ஒரு பீஸ் கொடுக்க அதை அவள் கையில் வாங்கிக்கொண்டு அவள் ஒரு பீஸ் எடுத்து அருணுக்கு ஊட்ட அவனும் ஆசையுடன் அதை வாயில் வாங்க அதை வசந்தா போன்ல ரெகார்ட் செய்தாள் அப்போது மணி ஏழு ஆனது உடனே கீதா
கீதா: மணி ஆச்சு நான் கிளம்புறேன் அம்மா தேடுவாங்க
வசந்தா: என்ன பொன்னுமா நீ இரு வந்தது வந்த வெறும் கேக் சாப்டுட்டு போற கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் சாப்புடலாம்
கீதா: வேணாம் நான் கெளம்புறேன்
அருண் : ப்ளீஸ் மிஸ் சப்ப்டுடு போங்க ப்ளீஸ்
வசந்தா: பிறந்த நாள் பய்யன் ஆசையா கேக்குறான் இருமா வெளில மழையும் விட்ட பாடு இல்ல அதனால இரு மழையும் விடட்டும்
வசந்தா சொல்லுவதை கேட்ட கீதா பேசாம இருந்தா அபோது வசந்தா அடுப்படிக்குள் செல்ல ஹல்ல அருணும் கீதாவும் மட்டும் இருந்தனர் கீதா ஹல்ல மாட்டி இருந்த போடோஸ் எல்லாம் பார்த்தபடி இருக்க அருண் அவள் பின்னே போய் அவள் குண்டியை பார்த்தபடி போனான கீதா ரவியின் அம்மாவின் போட்டோவை பார்த்து ரவியிடம் திரும்பி
கீதா: ரவி அம்மா எப்போ இறந்தாங்க எப்படி இறந்தாங்க
என்று கேட்க
அருண் : ம்ம் நான் 5 ஆவது படிக்கும்போது எதோ jaundice வந்துன்னு சொல்லுவாங்க
என்று சொல்லும்போது அவனுக்கு முகம் மாறிவிட்டது இபோது அவன் முகத்தில் சோகம் வந்து குடி ஏற
அதை உணர்ந்த கீதா
கீதா: சாரி அருண் உன்னை மறுபடி பழைய நியாபகம் படுத்தி கஷட்டபடுதிட்டேன் அதுவும் உன் பர்த்டே அன்னக்கி சாரி
என்று சொல்லி அவள் மேலும் அவன் பக்கம் திரும்பி அவன் அருகில் சென்று சொல்ல
அருண் : பரவாயில்ல டீச்சர்
என்று சொல்லி மீண்டும் இயல்பாக முயற்சித்தான் அப்போது வசந்தா கிட்சென்ல இருந்து கூபிட்டர்கள்
வசந்தா : ம்ம்ம் வாங்க சாப்பிட
உடனே அருண் கீதாவை
அருண் : வாங்க டீச்சர்
என்று சொல்லி முன்னே செல்ல அவள் பின்னே சென்றாள்
அங்கே டைனிங் டேபிள் மேல் வசந்தா எல்லாம் ரெடி பண்ணி போய் கை கழுவி வாங்க என்று சொல்ல அங்கே சின்க் ல போய் கை கழுவி வர
வசந்த மிக சாமர்த்தியமா அவர்களுக்கு அமர இடம் செய்தாள் அதுவும் எப்படி
டேபிள் எதிரே எதிரே அமரும்படி செய்தாள் எல்லாம் அருண் பார்த்து ரசிக்க வசதியாக
கீதா புன்னகையுடன்
கீதா: அம்மா கொஞ்சமா வெயுங்க
என்று சொல்லி அமர
வசந்தா: இன்னும் வெக்கவே இல்ல அதுக்குள்ளே கொஞ்சம்னு சொல்லுறியே மா நீ சைவம்ன்னு அருண் சொன்னான் அதனால தான் இது மட்டும் செஞ்சேன் இல்லனா இன்னும் நரியா வரைட்டி செஞ்சுருப்பேன் அதுவும் நான் வெஜ்னா அருண் ஒரு பிடி பிடிப்பான்
கீதா: அய்யயோ அப்போ செஞ்சிருக்கலாம் இல்லமா பாவம் பர்த்டே பாய் சாபிடுவான் இல்ல
என்று சொல்லி அருணை பார்க்க அவள் பார்வை அவனை பாடா படுத்தியது
வசந்தா: அட நீ வேற அவன் காலைய்லே சொல்லிட்டான் உனக்கு வெஜ் தான் அதனால வெஜ் தான் செய்யனும்னு உன் மேலே அவ்வளவு லவ்வு
என்று வசந்தா சொல்ல திடீரென கீதாவின் முகம் மாறியது ஏதும் பேசாமல் குனிதபடி சாப்பிட அருணுக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக போய் வசந்தாவை பார்த்து ஏன் இப்படி சொல்லிட்டே என்று பார்வையில கேட்க அதை உணர்ந்த வசந்தா
வசந்தா : என்னமா கோவமா
கீதா: இல்ல நான் போனும்
என்று சொல்லி வேகமாக வைத்த டிபன் எல்லாத்தையும் அப்படியே வைத்துவிட்டு எழ முயல
அருணுக்கு இப்படி கெடுத்துடாலெ வசந்தா என்று ஒரே கோவம் வர
வசந்தா கீதாவின் chair அருகில் போய் அவளை மீண்டும் அமர வைத்து
வசந்தா: பாருமா நான் சொன்னது உனக்கு புடிக்காம போச்சுன்னு தெரியுது ஆனா நான் சொல்லுறத கேட்டுட்டு அப்புறம் நீ முடிவு பண்ணு பாரு இந்த பய மூஞ்சிய இவன் அம்மா இறந்து பிறகு இவன் எவ்வளவு சமாதானம் செய்தும் அவன் சோகத்தை போக்க முடியாம நாங்க கஷ்ட பட்டோம் நான் இந்த வீட்ல பல வருஷமா வேலை செய்யுறேன் இவன் அம்மா இருந்த காலம் முதல் இருந்து அதனால இவன பத்தி முழுமையா தெரியும் இவன் சந்தோசம் மட்டும் தான் இவன் அப்பாவுக்கு முக்கியமா இருந்துச்சு அதனால அவரும் மறுபடி கல்யாணம் பன்னல இவன் ஸ்கூல் போக ஆரமிச்சு அதுவும் நீ வந்து சேர்ந்த பின் தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறுத்தல் தெரிஞ்சிச்சு தினமும் ஸ்கூல் விட்டு வந்தவுடன் உன் பல்லிவியா பாடுவான் அப்போதான் எனக்கு புரிஜிச்சு அவன் அம்மாவின் இழப்பை ஈடு செய்ய உன்னை பார்த்தான் என்று ஆனாலும் அவன் உன் அழகை தினமும் வர்ணிப்பான் என்கிட்டே அவன் வாழ்கையில் ஒரு மாற்றம் கொண்டு வந்தது நீ தான் அதுவும் இல்லாம இன்னக்கு கூட உன்ன இங்க கூட்டி வர கலையில் இருந்து அவனிடம் இருந்த சந்தோசத்துக்கு அளவே இல்ல எனக்கு புரியுது இது தப்பு உன் கிட்ட இத எல்லாம் சொல்லி புரிய வைக்க தான் நானே இன்னக்கி உன்ன கூட்டி வர சொன்னேன் அதனால் தான் இந்த பர்த்டே எல்லாம்
என்று ஒரு நீண்ட உரையை வசந்தா கூறி முடிக்க அருண் மிகவும் டென்ஷன் ஆகி கீழே குனிந்து கீதாவை பார்க்க முடியாமல் கண் கலங்கி பேசாமல் இருந்தான் கீதாவோ எதுவும் பேசாமல் சாப்பாட்டை அப்படியே வைத்துவிட்டு வேகமாக அந்த ரூமுக்குள் போய் தன ஈர உடையை மீண்டும் அணிந்து எதுவும் பேசாமல் கிளம்ப
வசந்தா: அம்மாடி இருமா மழை விடல
என்று சொல்லி வர அதை காதில் வாங்காமல் மீண்டும் நனைந்தபடியே தன சைக்கிள் எடுத்துக்கொண்டு போய்விட அருண் இன்னமும் டைனிங் டேபிளில் உக்காந்து அழுதுகொண்டே இருந்தான்
கீதா: மணி ஆச்சு நான் கிளம்புறேன் அம்மா தேடுவாங்க
வசந்தா: என்ன பொன்னுமா நீ இரு வந்தது வந்த வெறும் கேக் சாப்டுட்டு போற கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் சாப்புடலாம்
கீதா: வேணாம் நான் கெளம்புறேன்
அருண் : ப்ளீஸ் மிஸ் சப்ப்டுடு போங்க ப்ளீஸ்
வசந்தா: பிறந்த நாள் பய்யன் ஆசையா கேக்குறான் இருமா வெளில மழையும் விட்ட பாடு இல்ல அதனால இரு மழையும் விடட்டும்
வசந்தா சொல்லுவதை கேட்ட கீதா பேசாம இருந்தா அபோது வசந்தா அடுப்படிக்குள் செல்ல ஹல்ல அருணும் கீதாவும் மட்டும் இருந்தனர் கீதா ஹல்ல மாட்டி இருந்த போடோஸ் எல்லாம் பார்த்தபடி இருக்க அருண் அவள் பின்னே போய் அவள் குண்டியை பார்த்தபடி போனான கீதா ரவியின் அம்மாவின் போட்டோவை பார்த்து ரவியிடம் திரும்பி
கீதா: ரவி அம்மா எப்போ இறந்தாங்க எப்படி இறந்தாங்க
என்று கேட்க
அருண் : ம்ம் நான் 5 ஆவது படிக்கும்போது எதோ jaundice வந்துன்னு சொல்லுவாங்க
என்று சொல்லும்போது அவனுக்கு முகம் மாறிவிட்டது இபோது அவன் முகத்தில் சோகம் வந்து குடி ஏற
அதை உணர்ந்த கீதா
கீதா: சாரி அருண் உன்னை மறுபடி பழைய நியாபகம் படுத்தி கஷட்டபடுதிட்டேன் அதுவும் உன் பர்த்டே அன்னக்கி சாரி
என்று சொல்லி அவள் மேலும் அவன் பக்கம் திரும்பி அவன் அருகில் சென்று சொல்ல
அருண் : பரவாயில்ல டீச்சர்
என்று சொல்லி மீண்டும் இயல்பாக முயற்சித்தான் அப்போது வசந்தா கிட்சென்ல இருந்து கூபிட்டர்கள்
வசந்தா : ம்ம்ம் வாங்க சாப்பிட
உடனே அருண் கீதாவை
அருண் : வாங்க டீச்சர்
என்று சொல்லி முன்னே செல்ல அவள் பின்னே சென்றாள்
அங்கே டைனிங் டேபிள் மேல் வசந்தா எல்லாம் ரெடி பண்ணி போய் கை கழுவி வாங்க என்று சொல்ல அங்கே சின்க் ல போய் கை கழுவி வர
வசந்த மிக சாமர்த்தியமா அவர்களுக்கு அமர இடம் செய்தாள் அதுவும் எப்படி
டேபிள் எதிரே எதிரே அமரும்படி செய்தாள் எல்லாம் அருண் பார்த்து ரசிக்க வசதியாக
கீதா புன்னகையுடன்
கீதா: அம்மா கொஞ்சமா வெயுங்க
என்று சொல்லி அமர
வசந்தா: இன்னும் வெக்கவே இல்ல அதுக்குள்ளே கொஞ்சம்னு சொல்லுறியே மா நீ சைவம்ன்னு அருண் சொன்னான் அதனால தான் இது மட்டும் செஞ்சேன் இல்லனா இன்னும் நரியா வரைட்டி செஞ்சுருப்பேன் அதுவும் நான் வெஜ்னா அருண் ஒரு பிடி பிடிப்பான்
கீதா: அய்யயோ அப்போ செஞ்சிருக்கலாம் இல்லமா பாவம் பர்த்டே பாய் சாபிடுவான் இல்ல
என்று சொல்லி அருணை பார்க்க அவள் பார்வை அவனை பாடா படுத்தியது
வசந்தா: அட நீ வேற அவன் காலைய்லே சொல்லிட்டான் உனக்கு வெஜ் தான் அதனால வெஜ் தான் செய்யனும்னு உன் மேலே அவ்வளவு லவ்வு
என்று வசந்தா சொல்ல திடீரென கீதாவின் முகம் மாறியது ஏதும் பேசாமல் குனிதபடி சாப்பிட அருணுக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக போய் வசந்தாவை பார்த்து ஏன் இப்படி சொல்லிட்டே என்று பார்வையில கேட்க அதை உணர்ந்த வசந்தா
வசந்தா : என்னமா கோவமா
கீதா: இல்ல நான் போனும்
என்று சொல்லி வேகமாக வைத்த டிபன் எல்லாத்தையும் அப்படியே வைத்துவிட்டு எழ முயல
அருணுக்கு இப்படி கெடுத்துடாலெ வசந்தா என்று ஒரே கோவம் வர
வசந்தா கீதாவின் chair அருகில் போய் அவளை மீண்டும் அமர வைத்து
வசந்தா: பாருமா நான் சொன்னது உனக்கு புடிக்காம போச்சுன்னு தெரியுது ஆனா நான் சொல்லுறத கேட்டுட்டு அப்புறம் நீ முடிவு பண்ணு பாரு இந்த பய மூஞ்சிய இவன் அம்மா இறந்து பிறகு இவன் எவ்வளவு சமாதானம் செய்தும் அவன் சோகத்தை போக்க முடியாம நாங்க கஷ்ட பட்டோம் நான் இந்த வீட்ல பல வருஷமா வேலை செய்யுறேன் இவன் அம்மா இருந்த காலம் முதல் இருந்து அதனால இவன பத்தி முழுமையா தெரியும் இவன் சந்தோசம் மட்டும் தான் இவன் அப்பாவுக்கு முக்கியமா இருந்துச்சு அதனால அவரும் மறுபடி கல்யாணம் பன்னல இவன் ஸ்கூல் போக ஆரமிச்சு அதுவும் நீ வந்து சேர்ந்த பின் தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறுத்தல் தெரிஞ்சிச்சு தினமும் ஸ்கூல் விட்டு வந்தவுடன் உன் பல்லிவியா பாடுவான் அப்போதான் எனக்கு புரிஜிச்சு அவன் அம்மாவின் இழப்பை ஈடு செய்ய உன்னை பார்த்தான் என்று ஆனாலும் அவன் உன் அழகை தினமும் வர்ணிப்பான் என்கிட்டே அவன் வாழ்கையில் ஒரு மாற்றம் கொண்டு வந்தது நீ தான் அதுவும் இல்லாம இன்னக்கு கூட உன்ன இங்க கூட்டி வர கலையில் இருந்து அவனிடம் இருந்த சந்தோசத்துக்கு அளவே இல்ல எனக்கு புரியுது இது தப்பு உன் கிட்ட இத எல்லாம் சொல்லி புரிய வைக்க தான் நானே இன்னக்கி உன்ன கூட்டி வர சொன்னேன் அதனால் தான் இந்த பர்த்டே எல்லாம்
என்று ஒரு நீண்ட உரையை வசந்தா கூறி முடிக்க அருண் மிகவும் டென்ஷன் ஆகி கீழே குனிந்து கீதாவை பார்க்க முடியாமல் கண் கலங்கி பேசாமல் இருந்தான் கீதாவோ எதுவும் பேசாமல் சாப்பாட்டை அப்படியே வைத்துவிட்டு வேகமாக அந்த ரூமுக்குள் போய் தன ஈர உடையை மீண்டும் அணிந்து எதுவும் பேசாமல் கிளம்ப
வசந்தா: அம்மாடி இருமா மழை விடல
என்று சொல்லி வர அதை காதில் வாங்காமல் மீண்டும் நனைந்தபடியே தன சைக்கிள் எடுத்துக்கொண்டு போய்விட அருண் இன்னமும் டைனிங் டேபிளில் உக்காந்து அழுதுகொண்டே இருந்தான்