நீக்ரோ குழந்தைக்கு பால் கொடுத்தேன் அவன் பொண்டாட்டியாக...

[Milk jonson]

அவர் என் முலைகளை கசக்கினார்.
அவள்: என்ன மறுபடியும் கர்ப்பமாகாம விடமாட்டிங்க போலயே…
முலையில் இருந்து பால் சிதறி கொண்டிருந்தது.. எனக்கு மூட ஏற… கொஞ்சம் குனிய அவர் என் சூத்தை தடவினார். முன்பை விட நன்றாக பிசைந்தார்.
அவள்: என்னங்க இன்னொரு ரவுண்ட் போலாமா?
என்று நிமிர்ந்த்து கண்ணாடியை பார்க்க நான் அதிர்ந்து போனேன்…
அய்யோ அது அந்த நீக்ரோ… பயத்தில் பேச்சு வரவில்லை உடனே டவலை எடுத்து மேலே போர்த்து கொள்ள அவன் கண்களில் காம போதை தெரிய
நீக்ரோ: இரு ரவுண்ட் போலாமா?
நான் பலார் என்று அவனை அறைந்தேன்.
அவன் கொஞ்ச நேரத்தில் அவனது மொத்த போதையும் அப்படியே இரங்கியது.
அவள்: இந்த எண்ணத்துல தான் என் கிட்ட பழகுனியா இப்பவே வீட்ட விட்டு வெளியே போ… இனிமே இந்த இடத்துலயே வர கூடாது…
என்று சத்தம் போட்டேன்…
நீக்ரோ: என்ன மன்னிச்சிடுங்க… தப்பு என் மேல தான் ரொம்ப நாளா பொண்டாட்டி சுகம் இல்லாதது நால இப்படி பண்ணிட்டேன்...
அவன் கண்களில் கண்ணீர் வழிய குழந்தையை தூக்கி கொண்டு அவன் அங்கிருந்து வெளியே செல்ல நான் கதவை தாளிட்டு நடந்ததை நினைத்து அழதொடங்கினேன். சரியாக பார்க்கா விட்டால் இந்த நேரத்தில் என் கற்பே கலைந்து இருக்கும்…  என்று கவலை பட்ட படி இருந்தேன். மறுநாள் கணவர் வேலைக்கு போன பிறகு நீண்ட நேரம் ஆகியும் நீக்ரோ குழந்தையை எடுத்து கொண்டு வரவில்லை சரி என்று நானும் விட்டு விட்டேன் இரண்டு நாட்கள் ஆகியும் அவன் வரவில்லை அந்த குழந்தையை பார்க்காமல் ரொம்பவே சோகமாக இருந்தது. அவன் செய்த தவறுக்கு அந்த குழந்தை என்ன பாவம் செய்தது. இருந்தாலும் அவன் செய்தாது தவறு தானே… அப்போது கணவர் வெளிஊர் ட்ரிப்க்காக கிளம்பி கொண்டிருந்தார். நான் இப்படி இருக்க கணவர் என் முகத்தில் இருக்கும் சோகத்தை கண்டறிந்தார்.
கணவர்: என்னடி சோகமா இருக்க…
அவள்: இல்லைங்க… ஒன்னும் இல்ல..
கணவர்: சரி…
பிறகு நானே அவரிடம் கேட்க தொடங்கினேன்.
அவள்: முகாம் இருக்குல..
கணவர்: ஆமாம்,
அவள்: அதுல சில ஆண்களுக்கு அடுத்த தெருவுல சில பொம்பளைங்க கூட தொடர்பு இருக்காம்… இப்படிலாமா இருப்பாங்க…
கணவர்: இத ஏன் தப்பா நினைக்கிற… குழந்தைக்கு பசிய மட்டும் நீ கோக்குறல… அந்த ஆம்பளைக்கும் உடம்பு பசி இருக்காதா… அதுல பல பேருக்கு பொண்டாட்டியே இல்ல… அந்த பசிய அவனுங்க எங்க தீர்ப்பானுங்க அதான்… அதை தீர்த்து வைச்சு அவங்க புண்ணியம் தேடிக்கிறாங்க… இதுல எதுவும் தப்பு இல்லடி… அவனுங்களும் பாவம் தானே… ஆம்பளைங்க பசிய யாரு தான் கண்டுக்குறீங்க…
அவள்: ஆமாம்… ஆமாம்.. ஆமாம்.. ரொம்ப தான் ஆம்பளைங்களுக்கு சப்போர்ட் பண்ணாதீங்க… ஆம்பளைங்க பசிய தீர்த்த எங்க வைத்த தான் நிரப்பி விட்டுடுவீங்க…
கணவர்: ஏய் அதுக்கு தான் இப்ப பல வழி இருக்கே நீ மட்டும் என்ன கருத்தடை மாத்திரை தானே இப்ப போட்டு டு இருக்க…
வாசலில் சரியாக கார் ஹாரன் அடிக்க கணவர் காரில் கிளம்பினார். அவர் வர இன்னும் 2 மாதங்கள் ஆகும். அதுவரை இப்படியே பொழுதை கழிக்க வேண்டியது தான். சரி என்று நான் என் வேலையை பார்க்க ஏனோ என் மனது அந்த குழந்தையை பற்றியே நினைத்து கொண்டிருந்தது. ஒரு வகையில் என் கணவர் சொல்வதும் சரிதான். நாம் பொதுவாக அடுத்தவரின் வயிற்று பசியை பற்றி மட்டும் தான் கவலை கொள்கொள்கிறோம். உடல் பசியை பற்றி நான் பேசுவதே இல்லை… என் கணவர் என்னை அடிக்கடி கண்டுகொள்ள மாட்டார். அடிக்கடி வேலை வேலை என்று தான் இருப்பார். மூடு வந்தாள் மட்டுமே என் ஞாபகம் வரும் அப்ப்டி இருக்கும் போது எனக்கே என் கணவர் என்னை எப்போது கவனிப்பர் என்று இருக்கும் போது ஒரு ஆணுக்கு அப்படி இருப்பது இயல்பு தானே...
சரி என்று அந்த முகாம்-க்கு நானே சென்றேன். அங்கே அந்த குழந்தை இருக்கிறதா என்று கேட்டேன். அந்த குழந்தை நான் இல்லாமல் சரியாக பால் குடிப்பது இல்லை என்று கூறி குழந்தையை கொடுக்க எனக்கு கண்ணில் கண்ணீரே வந்து விட்டது. அந்த குழந்தை சரியான உணவு இல்லாமல், நெலிந்து போய் விட்டது..
அவள்: அய்யோ கண்ணா என்னடா ஆச்சு உனக்கு அம்மா இல்லாம இப்படி ஆகிட்டியே டா என்று அவனை கட்டி அனைத்து அழுத்த படி அவசர அவசரமாக அவனுக்கு பால் ஊட்டினேன். சே… நான் என்ன தவறு செய்த்து விட்டேன்.. இப்படி ஒரு குழந்தையின் உயிரில் விளையாடி விடேனே என்ற குற்ற உணர்ச்சி என்னுள் பாய தொடங்கியது. குழந்தை நன்றாக பால் குடித்தான். அவனுக்கு நெஞ்சு நிரைய பால் குடுத்து தூங்க வைத்தேன். பிறகு அவன் அப்பாவை சந்தித்தேன். அவருக்கு என் முகத்தை பார்க்க பயம் இருந்தது. அதை குற்ற உணர்ச்சி என்பது தான் சரியாக இருக்கும்…
அவள்: நான் உங்களை அரைஞ்சது உண்மை தான்… நீங்களும் என்ன அப்படி பண்ணி இருக்க கூடாது…
நீக்ரோ: அது வந்து…
அவள்: ம்… இருங்க நான் சொல்ல வந்தத சொல்லிடுறேன்… நீங்களும் உங்க பொண்டாடி இல்லாம கஷ்ட படுறீங்கனு தெரியுது ஆனா, அதுக்காக நான் உங்க பொண்டாட்டியாக முடியாது…
நீக்ரோ: அது இல்ல…
அவள்: ம்…. இருங்க… அதுக்காக நம்ம குழந்தைய கஷ்ட படுத்த நான் விரும்பல… நீங்க அவனுக்கு அப்பாவா இருக்கலாம் அவனுக்கு பால் கொடுக்குறதால நானும் அவனுக்கு அம்மா தான். நாளைல இருந்து குழந்தைய  வீட்டுல வந்து வீட்டு போங்க… நான் உங்க தப்ப மன்னிச்சிட்டேன்.
என்று மேலும் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லாமல் அங்கிருந்து கிளம்பினேன். அவன் தயங்கிய படியே இருங்க என்னுள் எனக்கு தெரியாமல் அவன் மேல் ஒரு காதல் சிரிப்பு உண்டானது.
மறுநாள் காலுங் பெல் அடித்தது. நான் கதவை திறக்க அங்கே நீக்ரோ இருந்தார். நான் எதுவும் சொல்லாமல் கதவை திறந்தேன். அவரும் குழந்தையை தொட்டிலில் வைத்து விட்டு என் முகத்தை பார்க்க முடியாமல் இருக்க
இருவரும் கொஞ்ச நேரம் (மௌனமாக) மவ்னமாக இருந்தோம்