Adultery இரண்டும் இரண்டும் நான்கு

[enjyxpy]

புவனா அவங்க ஸ்கூட்டியில் முன்னால் செல்ல நான் என் பைக்கில் பின் தொடர்ந்து சென்றேன். முதல்ல ஒரு பெரிய வணிக வளாகத்துக்கு போனாங்க அங்கே ஆடைகள் பிரிவுக்கு போய் அவங்களுக்கும் ஹரிணிக்கும் உடைகள் வாங்கினாங்க அவங்க ஆடைகள் பார்க்கும் போது அவங்க பக்கத்தில் நின்று கொண்டு மற்ற ஆடைகள், அப்புறம் கடைக்கு வரும் மக்களை பார்த்து கொண்டு இருந்தேன்.

"அருண் இந்த இரண்டு சேலையில் எது நல்ல இருக்கு சொல்லுங்க"
"புவனா, எனக்கு சேலை எல்லாம் பார்த்து வாங்க தெரியாது"

புவனா நான் சொன்னதை வேற மாதிரி எடுத்து கொண்டார்கள், அவங்க நான் இன்னும் கோபமா இருப்பதால் அப்படி சொல்வதா நினைத்து கொண்டங்க

"என் இன்னும் கோபமா இருக்கீங்க அருண், சாதாரணம் நடந்துக்குங்க"
"நான் சாதாரணம தான் இருக்கேன் உண்மை என்னன்னா எனக்கு சேலை பற்றி ஏதும் தெரியாது"
"அப்போ உங்க வருங்கால மனைவிக்கு கஷ்டம் தான்" என்று சொல்லிவிட்டு சிரிதங்க நானும் சிரித்தேன். கடைசிய பிங்க் நிறத்தில் சில வடிவமைப்பு போடாபட்ட சேலையை எடுதுகிட்டங்க. பிறகு அன்பளிப்பு பொருள் இருக்கும் பிரிவுக்கு போனோம் புவனா அன்பளிப்பு பொருள் தேர்வு செய்யும் ஆர்வத்தில் முழு கவனமாக இருக்க அருகில் இருந்த மின்விசிறி காற்றில் அவங்க சேலை பறக்க அவங்க இடுப்பு பகுதி முழுவது தெளிவா தெரிந்தது. என்னுள் இருக்கும் சாத்தான் மெல்ல வெளியே வர அவங்க திறந்த இடுப்பு பாதி அளவு மார்பகங்கள் பார்த்தேன். பிறகு கலையில் நடந்த குழப்பத்தை நினைத்து கொண்டு வேறு பக்கம் திரும்பி நின்றேன்.

அப்போது அங்கே அன்பளிப்பு பொருள் வாங்க வந்த ரெண்டு கல்லூரி மாணவர்கள் புவனா திறந்த இடுப்பையும் மார்பையும் வெறித்து பார்த்து கொண்டு நின்றார்கள். எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியல முடிவ தைரியம் வரவழைத்து கொண்டு புவனா அருகில் சென்று கிசுகிசுப்பான குரலில் அவங்க சேலை விலகி இருபதையும் அதை ரெண்டு மாணவர்கள் பார்த்து கொண்டு இருபதையும் சொன்னேன். புவனா உடனே சேலையை சரி செய்து கொண்டு முகத்தில் கோபத்துடன் அவங்களை முறைத்து பார்த்தார்கள். எல்லாம் வாங்கி முடித்து கொண்டு அருகில் இருந்த ஹோட்டலில் சாப்பிட வந்தோம். புவனாவும் நானும் எதிர் எதிரே உட்கார்ந்து கொண்டோம், நான் அவங்களுக்கு தெரியாமல் அவங்க முகத்தை பார்த்தேன். அவங்க முகம் சோர்வாகவும், கடுமையாகவும் இருந்தது.

"அருண் நீங்க என்ன சப்பிட்ரிங்க"
"நீங்க என்ன சொல்றிங்கள அதையே சாப்பிடுறேன்"

புவனா இரண்டு நெய் தோசை ஆர்டர் கொடுத்தாங்க, தோசை வருவதற்காக காத்து இருந்த நாங்க இருவரும் அதிகம் பேசிக்கொள்ளவில்லை, திடிர்ன்னு புவனா முகத்தை கடுமையா வைத்து கொண்டு மெதுவான குரலில் பேசினாங்க
"அருண் நீங்க இன்னும் மோசமா தான் இருக்கீங்க"
"எதவச்சி அப்படி சொல்றிங்க"
"கடையில் வைத்து நீங்க என் இடுப்பை பார்க்கல" எனக்கு உண்மையிலேயே கோபம் வந்தது
"சேலை விலகி இருக்குறத பசங்க பாக்கறாங்கன்னு சொல்ல தான் வந்தேன், நீங்க சொல்ற மாதிரி நான் நினச்சி இருந்த அவங்களோட சேர்ந்து நானும் ரசிச்சிட்டு இருந்துருப்பேன் உங்ககிட்ட சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லை"
நான் சொன்ன விசியத்தில் உண்மை இருப்பதை புரிந்து கொண்டு என்னை பார்த்து லேசா சிரிதங்க

"மனிச்சிடுங்க அருண்"

அந்த நேரம் சர்வர் தோசை கொண்டு வந்து வைத்தார் புவனா சாப்பிட தொடங்கினார்கள் ஆனால் அவங்க அந்த மாதிரி கேள்வி கேட்டதால் சாப்பிட மனம் இல்லை புவனா திரும்ப திரும்ப மன்னிப்பு கேட்க்க கொஞ்ச நேரம் கழித்து சாப்பிட தொடங்கினேன் கடைசியா தோசையும் ஒரு காபியும் குடித்து விட்டு வீட்டுக்கு வந்து சேரும் போது மணி ஐந்து முப்பதை தொட்டு இருந்தது

"மிஸ், ஹரிணி ஸ்கூலில் இடுந்து வர ஒரு மணி நேரம் இருக்கு நான் அதுக்குள்ள என் ரூம்க்கு போயிட்டு வந்துர்றேன்"
"சரி அருண்" நான் மிஸ் என்று அழைத்தது அவங்க முகம் கொஞ்சம் மாறியது
"அருண் எனக்கு ஒரு சின்ன உதவி செய்ய முடியுமா"
"சொல்லுங்க"
"வரும்போது ஹரிணியை கொஞ்சம் ஸ்கூல்ல இருந்து அழைத்து வர முடியுமா"
"கூட்டிடு வர்றது பற்றி எனக்கு எந்த அட்சபனையும் இல்லை, ஆன நான் லீவ் லெட்டர் கொடுத்துட்டு இப்போ ஹரிணியை கூப்பிட போன தப்பா ஆயிடும்"
"அதுவும் சரிதான், அப்போ கொஞ்சம் இருங்க நானும் உங்க கூட பைக்ல வர்றேன் நீங்க வெளியில் நில்லுங்க நான் ஹரினிய கூடிட்டு வந்துறேன்"
"சரி வாங்க"
நான் சோபாவில் உட்கார்ந்து கொண்டேன் சிறுது நேரத்தில் புவனா ஒரு அழகான குட்டையான சுடிதார்ரும் அதுக்கு மேட்சாக லெக்கிண்ஸ் போட்டு வந்தாங்க, தலையை வரி பின்னாமல் ப்ரீய விட்டு இருந்தாங்க. புவனாவை அப்படி பார்க்க என சுண்ணி தலை துக்க ஆரம்பித்தது. நான் புவனாவை பார்ப்பதை தவிர்க்க செய்தித்தாள் படிப்பது போல் பாவனை செய்தேன்.

ஆறு பதினைந்து மணி அளவில் இருவரும் ஸ்கூல் நோக்கி கிளம்பினோம். நான் நல்ல மனிதன் போல வண்டியை மேடு பள்ளம் பார்த்து ஓட்டினேன். என் உடல் அவங்க மேல் படாமல் பார்த்து கொண்டேன். புவனாவும் ஹெல்மெட் லாக் கம்பியை பற்றி கொண்டு உட்கார்ந்து இருந்தாங்க. ஸ்கூல் நெருங்கியதும் கொஞ்சம் முன்னாலையே வண்டியை நிறுத்தினேன் புவனா உள்ளே போய் ஹரிணியை கூட்டி வந்தாங்க. ஹரிணி என்னை பார்த்ததும் வணக்கம் சொல்லிவிட்டு

"என் சார் இன்னைக்கு ஸ்கூல் வரல"
"எனக்கு கொஞ்சம் தலைவலி அதன் வரல" சொல்லிட்டு புவனாவை பார்த்தேன் புவனா மெல்ல சிரித்து கொண்டார்கள் பிறகு எல்லோரும் விட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தோம்.

புவனா இரவு சாப்பாடு தயார் செய்ய சமையல் அறைக்கு சென்றார்கள், நான் ஹரிணிக்கு பாடம் எடுக்க தொடங்கினேன். எனக்கும் என் ஆணவத்தை விட்டு கொடுக்க மனம்மில்லாததால் நான் புவனா முகத்தை திரும்பி பார்க்கவில்லை. பின்பு பாடம் முடிக்கும் நேரத்தில் ஹரிணியிடம் மட்டும் சொல்லிவிட்டு கிளம்பினேன். புவனா நான் செல்வதை பார்த்து.

"அருண் சாப்பிட்டு போங்க"
"இல்ல நான் மதியமே வீட்ல சாப்பாடு தயார் பண்ணிட்டேன்" புவனா நான் அவங்களை தவிர்க்க முயற்ச்சிக்கிறேன் என்பதை புரிந்து கொண்டு
"அருண் எதாவது என் மிது தப்பு இருந்த மன்னிச்சிடுங்க, பழைய மாதிரி சாதாரணம் இருங்க"
"அப்படி ஏதும் இல்ல நான் சாதரணம தான் இருக்கேன், வீட்ல சாப்படு இருக்கு அதனால தான் போறேன்னு சொல்றேன்"
"அருண் நீங்க என்னை உங்க பிராண்ட நினைச்ச கண்டிப்பா சாப்பிட்டு தான் போறீங்க, அப்புறம் உங்க இஷ்டம்" என கண்டிப்பா சொல்ல, நான் சிறிது யோசித்து விட்டு
"சரி சாப்பிடுறேன்"
புவனா எனக்கும் ஹரிணிக்கும் சாப்பாடு பரிமாறிவிட்டு அவங்களும் எங்க கூட உட்கார்ந்து சாப்பிட்டாங்க நான் அவங்களை பார்க்காம தட்டை மட்டும் பார்த்து சாப்பிட்டேன்.
"அருண், நாளைக்கு என் கூட காஞ்சிபுரம் கல்யாணத்துக்கு வர முடியுமா" நான் அவங்க முகத்தை பார்த்தேன்
"உங்களுக்கு எந்த அட்சபனையும் இல்லன்னா வரேன்"
"எனக்கு எந்த அட்சபனையும் இல்ல"
"அப்போ வரேன்"
"கல்யாணம் காலையில் ஒன்பது மணிக்கு, நீங்க எதனை மணிக்கு வர முடியும்"
"காலையில் ஐந்து மணிக்கே வந்துடுறேன், அப்போ தான் நாம சரியான நேரத்துக்கு போக முடியும், அதுவும் முகூர்த நேரம்ன்ன கூட்டம் அதிகமா இருக்கும்"
"சரி, ஹரிணி நம்ப கூட வரல அவளுக்கு பிரக்டிகல் பாடம் இருக்கு அதனால அவளை எங்க பாமிலி பிரான்ட் வீட்ல விட்டுடலாம், அவங்க பொன்னும் இவளும் ஒரே வகுப்பு தான் அதனால் ரெண்டு பெரும் சேர்ந்து ஸ்கூல் போய்டுவாங்க"
"அவங்க விடு பக்கமா, எப்போ கொண்டு போய் விடுவிங்க"
"அவங்க விடு கொஞ்சம் இங்க இருந்து துரம் தான் காலையில் விட முடியாது"

புவனா போனை எடுத்து அவங்க பிரான்ட்டுக்கு அழைத்தார்கள் ஹரிணி நாளை ஒரு நாள் மட்டும் அங்கே விடுவது பற்றி சொன்னார்கள் அவங்களும் சம்மதித்தார்கள்.

"ஹரிணி நீ இன்னைக்கு கவிதா ஆண்டி வீட்ல தங்கிக்க, நான் கல்யாணத்துக்கு போயிட்டு உன்னைவந்து கூட்டிட்டு போறேன், அங்க எந்த தொந்தரவும் செய்ய கூடாது"
"சரிம்மா" ஹரிணி காலையில் போடா வேண்டிய பள்ளி உடைகளை எடுத்து கொண்டாள்
"அருண், ஹரிணிக்கு அவங்க வீட்டுக்கு வலி தெரியும், நீங்க அவளை விட்டுட்டு நைட்டுக்கு இங்க வந்துருங்க, உங்களுக்கும் காலையில் எழுந்து வர கஷ்டமா இருக்கும், இங்க நான் தனிய தான் இருப்பேன், பயமா இருக்கும்"
புவனா சொன்ன வார்த்தை கேட்டதும் எனக்கு மிகவும் சந்தோசமா இருந்தது வெளியில் கட்டி கொள்ளாமல் சரி என்று ஒத்துக்கொண்டு ஹரிணியை கூட்டி கொண்டு கிளம்பினேன் அவங்க குடும்ப நண்பர்கள் விட்டுக்கு போய் ஹரிணியை ஒப்படைத்து விட்டு

ஹரிணியை விட்டபிறகு நேராக என் அறைக்கு சென்றேன் நன்றாக ஒரு குளியல் போட்டேன், பின்பு ஒரு செட் துணியை எடுத்து வைத்து கொண்டு பத்து மணி அளவில் புவனா வீட்டை சென்று அடைந்து அழைப்பு மணியை அடித்தேன், சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு புவனா கதவு அருகே வந்து.

"யாரு"
"நான் தான் மிஸ், அருண்"

புவனா கதவை திறந்தார்கள். புவனா ஒரு இளம் சிகப்பு நைட்டி அணிந்து இருந்தாங்க, மேலே மார்புக்கு ஒரு துண்டு போட்டு மறைத்து இருந்தாங்க.

"உள்ளே வாங்க அருண்"

நான் உள்ளே சென்று சோபாவில் அமர்ந்தேன், நான் கொண்டு வந்த பையை சோபாவில் வைத்தேன்

"அருண் நீங்க ஹரிணி அறையில் தூங்குங்க"
"பரவால்லை நான் இங்க சோபாவில் படுத்துக்குறேன்"
"இல்ல அருண் நீங்க ஹரிணி ரூம்ல படுத்துக்குங்க, இங்க வசதியா இருக்காது, காலையில் சிக்கிரமா வேற எழுந்திரிக்கனும், நல்ல துங்கின தான் களைப்பு தெரியாது, உள்ள போங்க அருண் ப்ளீஸ்"

புவனா சொல்லி கொண்டு இருக்க அவங்க போன் ஒலித்தது. அது அவங்க கணவர் பாஸ்கரிடம் இருந்து வந்தது. புவனா பாஸ்கரிடம் பேசி கொண்டு இருக்க நான் டிவி ஆன் செய்து பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். புவனா சிறிது நேரம் கழித்து போனை என்னிடம் கொடுத்தார்கள்.

"அருண், அவர் உங்க கிட்ட பேசனுமாம்"

நான் போனை வாங்கி பேசினேன், வழக்கமான வணக்கங்களுடன் ஆரம்பித்தேன். அவர் எனக்கு மிகவும் நன்றி கடன் பட்டு இருப்பத சொன்னார் பிறகு சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு குட்நைட் சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தார். நான் மிண்டும் டிவி பார்க்க தொடங்கினேன், புவனா பெட்ரூம் சென்று கதவை சாற்றி கொண்டார்கள். நான் காலையில் நன்றாக தூங்கிவிட்டதால் எனக்கு உடனே தூக்கம் வரவில்லை நான் டிவி பார்த்து கொண்டே இருந்தேன் பதினோரு மணி வாக்கில் புவனா கதவை திறந்தார்கள் நான் டிவி பார்த்து கொண்டு இருப்பதை பார்த்து. என் எதிரில் உள்ள நாற்காலியில் உட்கார்ந்தாங்க

"அருண் என் இன்னும் துங்க போகல"
"காலையில் நல்ல தூங்கிட்டேன், அதன் இப்போ துக்கம் வர மாட்டேங்குது"
"நான் நாலு மணிக்கு அலாரம் வச்சிருக்கேன், சிக்கிரம் துங்கின தான் காலையில் எழுதிரிக்க முடியும்"
"கொஞ்ச நேரம் கழித்து துங்கிடுவேன், நீங்க போய் படுத்துக்குங்க"
"காபி, வேற எதாவது குடிக்க வேணுமா"
"எதுவும் வேண்டாம் தங்க்ஸ்" சிறிது அமைதிக்கு பிறகு
"அருண் நீங்க என் என்கிட்ட சாதரணம பேச மாட்டேங்குரிங்க, நான் நடந்தததை எல்லாம் மறந்துட்டேன், நீங்க எனக்கு ரொம்ப உதவி பண்ணிருக்கிங்க, நாம என் மிண்டும் நல்ல நண்பர்களா இருக்க கூடாது"

புவனா பேசும் போது நான் அவங்களை நோட்டம்விட்டேன் அவங்க மேலே போட்டு இருந்த துண்டு இப்போ இல்லை, அவங்க ரெண்டு உருண்டையான பால் குடங்களும் இப்போ எடுப்ப தெரிய, புவனா லேசா குனிந்த நிலையில் இருந்ததால் அவங்க நைட்டி முன்பக்கம் லேசா விலகி அவங்க இரண்டு மல்கோவா மாம்பழங்களையும் கட்டியது. இரண்டு முலைகளுக்கும் நடுவில் இருந்த பள்ளத்தாக்கு, அதன் நடுவில் அவங்க தாலி செயின் பார்க்க படு கவர்ச்சியாக இருந்தது. அது என் சுண்ணியை தட்டி எழுப்பியது.

அவங்க வாய் இதழ்கள் மென்மையா லேசான ரோஸ் நிறத்தில், கிழ் உதடு சின்னதாவும் மேல் உதடு கொஞ்சம் தடித்தும் இருந்தது. அதை பார்க்க என் நவில் எச்சி உரியது. அவங்க உதடு அசையும் அழகு, அவங்க எடுப்பான மூக்கு, கரு நிற கண்கள், எல்லாம் என்னுள் இருந்த காமத்தை துண்டியது.

நானும் புவனாவும் தனிமையா இருந்த சூழல் எனக்கு தைரியம் கொடுக்க நேராக எழுந்தேன், புவனா அருகில் சென்றேன், என் திடிர் செயலால் புவனா எழுந்து ஓட முயர்ச்சித்தர்கள் நான் கைகளால் அவங்க தோளை பிடித்து அழுத்தி உட்கார வைத்தேன். புவனா வாயை திறந்து கத்தும் முன்னர் அவங்க அழகிய செவ்வாய் இதழ்கள் இரண்டையும் கவ்வி முத்தம்மிட்டு வாய்க்குள் இருந்த எச்சில் நீரை உறிந்தேன்.

புவனா தான் முழு பலம் கொண்டு இரு கைகளையும் என் நெஞ்சில் வைத்து தள்ளிவிட முயன்றார்கள். நான் அவங்களை முத்தம்மிட்டு கொண்டே அப்படியே சோபாவில் தள்ளி படுக்கவைத்து என் கால்கள் அவங்க கால்கள் மேல் போட்டு அழுத்தி பிடித்தேன் வலது கையால் அவங்க நைட்டி ஜிப்பை கிழே இறக்கினேன். புவனா தான் அதிக படியான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்தி தடுக்க பார்த்தாங்க. நான் விடம் முயற்சி செய்து ஜிப்பை கிழே இறக்க அவங்க மல்கோவ இரண்டும் வெளியே வந்தது மெல்ல இரண்டையும் வருடினேன் நான் மெல்ல புவனா தோள்களை அழுத்தி கொடுத்து, அவங்க இரண்டு மார்பகங்களையும் அழுத்தி பிசைந்து கொண்டு முத்தமிட்டு வாய் நீரை உரிவதை தொடர்ந்தேன். சில நிமிடங்கள் அவ்வாறு தொடர்ந்தேன்

என்னுடைய இதமான முத்தம், வாய் உறிஞ்சளால் மெல்ல புவனா எதிர்ப்பை குறைத்தார்கள். சிறிது நேரத்தில் புவனாவின் எதிர்ப்பு முழுவதும் நின்றுவிட்டது. புவனா இப்போ நான் என்ன செய்தலும் முழுக்க ஒத்துழைக்க தயார் ஆகி விட்டாள் என்று புரிந்துகொண்டேன்.

என் முத்தத்துக்கு ஒத்துழைப்பு கொடுக்கவில்லை என்றாலும் என் நாக்கு அவங்க வாய்க்குள் துளவுவதை தடுக்கவில்லை நான் என் நாக்கை கொண்டு அவங்க முழு வாயையும் துலவி அவங்க உமில்நிரை பருகினேன் அவங்க நாக்கை என் வாய்க்குள் கொண்டு போய் சப்பினேன். புவனா எந்த எதிர்ப்பையும் கட்டவில்லை இனி அவங்க கத்த மாட்டார்கள் என்று தெரிந்ததும்மெல்ல புவனாவின் உதட்டில் இருந்து என் வாயை எடுத்தேன். மெல்ல பலம் இல்லாம முனுமுப்போடு பேசினாங்க

"அருண் இது தப்பு, நான் கல்யாணம் ஆனவள், விட்டுடுங்க, ப்ளீஸ்"

புவனா கண்ணை முடிகொண்டு அப்படியே படுத்து இருந்தாங்க. பலம் இல்லாமல் மெல்லிய ஒலியில் பேசினாள்.

"அருண், இது நல்லது இல்லை, நான் பாஸ்கருக்கு துரோகம் செய்ய விரும்பல"
"புவனா மிஸ் இப்போ எதுவும் நினைத்து குழப்பிக்காதிங்க, இப்போ ரெண்டு பேருக்கும் இது வேணும் அதை மட்டும் நினைப்போம்"
"வெளியில் தெரிஞ்ச எண்ண சொல்லுவாங்க, என் வாழ்கையே கெட்டு போய்டும்"
"புவனா, இது நாம ரெண்டுபேருக்குள் மட்டும் வச்சிக்கலாம், பாஸ்கருக்கு தெரியாமல் பார்த்துக்கலாம்"

புவனா உணர்ச்சி மேலும் உட்ட மிண்டும் மெல்ல அவள் உதட்டை கவ்வி சுவைத்தேன். இந்த முறை புவனா முழு ஒத்துழைப்பு கொடுத்தாங்க என் நாக்கு அவங்க வாய்க்குள் செல்ல அனுமதிதாங்க. நாம் மிகவும் கிளர்ச்சி ஆகி அவங்க இரண்டு குண்டியையும் அழுத்தி கொண்டு அதே நேரத்தில் அவங்க வாய் எச்சிலை உரிந்து குடித்தேன் இருவரும் காம வயப்பட்டு மிகவும் உணர்ச்சி வசபட்டோம். திடிர் என்று இருவரும் கொஞ்சம் சுய நினைவு வர இருவரும் ஒரே நேரத்தில் தள்ளி கொண்டு பிரிந்தோம்.

இருவரும் எதிரெதிரே உட்கார்ந்திருந்தோம், ஆனால் எழுந்து செல்ல மனம் இல்லை, தவறு என்று தெரிந்தும் அது வேண்டும் என்று இருவரும் நினைப்பது தெரிந்தது. இருவர் முகத்திலும் வேர்வை துளிகள்

சிறிது நேரம் கழித்து புவனா எழுந்து படுக்க சென்றார்கள் பெட்ரூம் கதவை முடும் போது என்னை பார்த்து கொண்டே மூடினார்கள் அந்த பார்வைக்கு என்ன அர்த்தம் என்று புரியவில்லை.

நான் சிறிது நேரம் சோபாவில் அமர்ந்து இருந்தேன் எனக்கு துக்கம் வரவில்லை பிறகு ஒரு முடிவோடு புவனாவின் படுக்கை அறைக்கு நகர்ந்தேன். கதவை தட்டலாம வேண்டாமா என்ற யோசனையில் கதவில் கை வைத்தேன் என் ஆச்சரியத்திற்கு கதவு தாழ் போடாபடவில்லை. மெல்ல கதவை திறந்து உள்ளே சென்றேன்