Adultery இரண்டும் இரண்டும் நான்கு

[enjyxpy]

காலையில் என்னை யாரோ எழுப்புவது போல் உணர்ந்தேன் அது புவனாவின் கணவர் பாஸ்கர் நான் உடனே எழுந்தேன்

"காலை வணக்கம் பாஸ்கர்"
"காலை வணக்கம், மன்னிக்கவும் உங்க துக்கத்தை கெடுத்துட்டேன்"
"பரவயில்லை இல்லை, பாஸ்கர்"
"நான் ஹரிணி அறையில் இருந்து வெளியே வந்தேன்"
"பாத்ரூம் போய் முகம் கை கால் கழுவிக்குங்க" என்று பெட்ரூம் கதவை காட்ட

அவங்க பெட்ரூம்க்குள் இருக்கும் பாத்ரூம்க்கு சென்றேன் உள்ளே புவனாவின் சேலை, ஜாக்கெட், பிரா அப்புறம் பாஸ்கர் லுங்கி, ஜட்டி எல்லாம் கழற்றி போட்டு கிடப்பதை பார்த்தேன். அதை பார்க்க அவங்க நல்லா உடலுறவுக்கு பிறகு குளித்து இருக்காங்கன்னு தெரிந்தது. முகம் கழுவி வெளியே வருவதற்குள் பாஸ்கர் டிரஸ் பண்ணி ரெடியாக இருந்தார். புவனா பாஸ்கருக்கு வேண்டிய உடைகள் பொருள்கள் எடுத்து வைத்து கொண்டு இருந்தாங்க. அவங்க நைட்டி போட்டு தலையில் துண்டு கட்டி இருந்தார்கள், என்னை பார்த்ததும் காலை வணக்கம் சொன்னங்க புவனா இருவருக்கும் காபி கொடுத்தாங்க, குடித்து முடித்ததும் நான் பைக் ரெடி செய்ய வெளியே சென்றேன். பாஸ்கர் புவனாவுக்கு பை சொல்லிவிட்டு பெட்டியுடன் வந்தார். இருவரும் ஏர்போர்ட் சென்றோம். காலையில் குளிர் நன்றாக இருந்தது

"அருண் உங்கள் தொந்தரவு பண்ணதுக்கு ரொம்ப சாரி"
"இது எல்லாம் ஒன்னும் இல்லை பாஸ்கர், இனி நீங்க நன்றியோ வருத்தமோ சொல்லகூடாது"
பாஸ்கர் சந்தோசப்படு சிரித்தார் போகும் வழியில்

"அருண் நமக்குள்ள இனி வாங்க போங்கண்ணு மரியாதையை வேண்டாம்ணு நினக்குறேன்"
"நானும் அப்படி தான் நினைத்தேன், ஆன நீங்க எப்படி எடுதுப்பிங்கன்னு தெரியல"
"நான் தப்ப நினைக்க மாட்டேன் அருண் நீ இனிமேல் இருந்து என் குடும்பத்தில் ஒருத்தன் என் நெருக்கிய நண்பன்"
"ஓகே ப்ரெண்ட்"

முதலில் கொஞ்சம் சங்கோஜம இருந்தது பிறகு ஏர்போர்ட் போய் சேருவதற்குள் சகஜமகிவிட்டோம் ஏர்போர்டில் இருவரும் டீ அருந்தினோம், அந்த சிறிய நேரத்தில் மிகவும் நெருக்கமா பெசிகொண்டோம்.

"அருண் முதல்ல எல்லாம் வெளியூர் போகும்போது மனைவி மகள் எல்லோரையும் தனிய விட்டு போறோம்மேன்னு கவலையுடன் போவேன் இப்போ மனம் ரொம்ப இலகுவா இருக்கு மாச கனக்க கூட இருக்கலாம் போல் இருக்கு"
"பாஸ்கர் அப்படி எல்லாம் நினச்சி இருந்துடதிங்க அப்புறம் புவனா என்னை கோவித்து கொள்வாள், ஒஹ்... சாரி பாஸ்கர் புவனா மிஸ்சை உங்களை பேசுற மாதிரியே உரிமையோடு பேசிட்டேன்"
"அட இதுக்கு எல்லாம் பீல் பண்ணிட்டு, இப்போ என் பொறுப்பை நீ பாக்குற அதனால ஒண்ணும் தப்பு இல்லை" என் பொறுப்பை என்பதை அழுத்தி சொன்னது போல தோன்றியது

பின்பு பாஸ்கர் ஏர்போர்ட் உள்ளே செல்ல வழி அனுப்பிவிட்டு வீட்டுக்கு வந்தேன், புவனா வெளியே முற்றம் பெருக்கி கோலம் போட்டு கொண்டு இருந்தாங்க. என்னை பார்த்ததும்

"சரியான நேரத்துக்கு போய் விட்டுடிங்கள"
"ஆமா கொஞ்ச நேரம் இருந்துச்சி, ஒன்னும் பிரச்சனை இல்லை"
"தேங்க்ஸ்"
"என்னங்க தேங்க்ஸ்ன்னு சொல்லி என்னை முனைவது ஆளு மாதிரி நடத்துரிங்க, இனிமே நன்றி சாரி என்ற வார்த்தை எல்லாம் சொல்லாதிங்க" கொஞ்சம் கோபவமே சொன்னேன்
"ஓகே, ஓகே, சாரி ஓ சே" சொல்லிட்டு மிண்டும் சாரி சொன்னதற்கு புவனா உதட்டை கடித்து கொண்டார்கள், அதை பார்க்க மிகவும் அழகா இருந்தது.
புவனா இன்னொரு முறை காபி கொடுத்தாங்க, வெளியே இருந்த குளிருக்கு இதமாய் இருக்கும்னு வங்கி குடித்தேன். புவனாவும் என்னுடன் சேர்ந்து காபி குடித்தார்கள். நான் ரகசியமா புவனாவை ரசித்தேன். அவங்க முகம் சந்தோசமாக காணப்பட்டது, இப்போ தான் குளித்து இருந்ததால் பார்க்க மிகவும் அழகா இருந்தாங்க. காபி குடித்து முடித்ததும்

"அருண் நீங்க கொஞ்ச நேரம் துங்கனும்ன எங்க பெட்ரூம் கொஞ்ச நேரம் படுத்துக்குங்க"
"பரவாஇல்லை புவனா, எனக்கு துக்கம் நல்ல களைந்து போச்சு"
"அப்படின்னா சரி நான் சமைக்க போறேன், நீங்க ஹல்ல உகர்ந்து டிவி பார்த்துட்டு இருங்க"
"டிவி எல்லாம் அலுக்கும், நான் உங்களுக்கு சமையல் கட்டுல எதாவது உதவி செய்கிறேன்"
"சமையலா வேண்டாம் வேண்டாம், ப்ளீஸ் நீங்க ரெஸ்ட் எடுங்க"

நான் அவங்க சொன்னதை கேட்காமல் அவங்க கூட சமையல் அறைக்கு சென்றேன். புவனா காய்கறி வெட்டி கொண்டு இருந்தாங்க

"புவனா அதை என்கிட்டே கொடுங்க" நான் அவங்க கிட்ட இருந்து வாங்க முற்பட்டேன்
"வேண்டாம் அருண்"
"நான் காய்கறி வெட்டி தரேன் நீங்க வேற வேலை பாருங்க"

புவனா சிரித்து கொண்டே என்னிடம் கொடுத்துவிட்டு வேற சமையல் வேலை செய்ய தொடங்கினார்கள் நான் கிழே தரையில் உட்கார்ந்து காய்கறியை வெட்ட தொடங்கினேன். அதே வேலை மறைமுகமா புவனாவை கண்காணித்தேன் கொண்டு இருந்தேன்.

"காஞ்சிபுரத்தில், யாரோட கல்யாணம்"
"என்னோட சித்தப்பா மகள் கல்யாணம்"

"ஓ, உங்க குடும்பம் பெரிய குடும்பமா இருக்கும் போல"
"ஆமா, எனக்கு சித்தப்பா மூணு பேரு, அப்பா தான் எல்லோருக்கும் பெரியவர், காஞ்சிபுரத்தில் எல்லோரும் பக்கத்துக்கு பக்கத்துக்கு விடு தான்"
"பாஸ்கருக்கு எந்த ஊர்"
"அவருக்கு கும்பகோணம்"
"சரி அருண் நீங்க என் இன்னும் கல்யாணம் பண்ணிக்கல, விட்டில் பொண்ணு எதாவது பக்கரங்க்கள"
"ஆமா பார்த்துட்டு தான் இருக்காங்க"

நான் காய்கறி வெட்டி முடித்ததும் அதை எடுக்க புவனா குனிந்த போது பிரா போடாத அவங்க பளிச்சிடும் இரண்டு மாம்பழங்களும் பார்த்தேன் நான் அதையே வெறித்து பார்த்தேன் அதனால் புவனா கேட்ட கேள்விக்கு நான் பதில் சொல்லவில்லை. என்னுடைய அமைதிக்கு என்ன காரணம் என்று பார்த்த போது புவனா நான் அவங்க மார்பை பார்ப்பதை தெரிந்து கொண்டார்கள் உடனே நேராக எழுந்து நின்றார்கள். நான் கையும் களவுமாக மாட்டி கொண்டேன், எல்லாத்தையும் கெடுத்துவிட்டேன். எனக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. புவனா ஹாலுக்கு போய்ட்டாங்க எனக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியல இருக்கலாமா இல்லை போய்விடலாமான்னு யோசிக்கையில் புவனா ஒரு துண்டை மார்புக்கு போட்டு கொண்டு வந்தார்கள். எனக்கு மிகவும் அசிங்கம போச்சி. என்ன பேசுறதுன்னே தெரியவில்லை அப்படியே தரையில் உட்கார்ந்து இருந்தேன். சிறிது நேர அமைதிக்கு பிறகு

"நான் உங்க அப்பா அம்மாவை பார்க்கணும், உடனே ஒரு பெண்ணை பார்த்து கல்யாணம் செய்து வைக்க சொல்லணும்"

எனக்கு என்ன பதில் சொல்லனும்னு தெரியல ஆன புவனா இந்த விசியத்தை பெரிசா எடுத்துக்கவில்லை என்று நினைக்கும் போது மனசுக்கு கொஞ்சம் ஆறுதலா இருந்தது.

"சாரி, புவனா"
"அருண் நீங்க தான் சாரி தேங்க்ஸ் சொல்லகூடாதுன்னு சொல்லிட்டு இப்போ நிங்களே சொல்றிங்க?"

நான் எதுவும் பேசாமல் இருந்தேன்

"எப்படி நீங்க என்னை அப்படி பாக்கலாம் உங்களுக்கு எவ்ளோ தைரியமா?, எனக்கு கல்யாணம் ஆகி நான் இப்போ ஒரு குழந்தைக்கு அம்மா"
"புவனா நான் வேணுன்னே பார்க்கல இது ஒரு விபத்து" சமாளித்தேன் புவனா அமைதியா இருக்க நான் மிண்டும் தொடர்ந்தேன்

"புவனா நான் உங்கள மாதிரி அழகான பெண்களோடு தோழிய, நெருக்கமா பேசி பழகினது இல்லை "
"அப்போ உங்ககிட்ட நெருக்கமா பழகின இப்படித்தான் அசிங்கம பர்ப்பிங்கள" எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியல என் தப்பை ஒத்துக்கொண்டேன்
"புவனா நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க அதன் அப்படி செஞ்சிட்டேன்"
"நான் உங்களுக்கு ரொம்ப அழகா தெரியறேனா நான் முப்பது வயதை நெருங்கிக்கொண்டு இருக்குறேன்"
"என் உள் மனசுல இருந்து சொல்றேன் நீங்க உண்மைய ரொம்ப அழகா தான் இருக்கீங்க"
"ம்ம்.., அழகா இருக்கேன்னு சும்மா தாஜாபண்ணாதிங்க" புவனா முகத்தில் கோபம் குறைந்து லேசா மலர்ச்சி தெரிந்தது.

அவங்க சாதரணம பேசுறதை வைத்து என் மேல் கோபம் இல்லை என்று தெரிந்து கொண்டேன். சிறிது நேரம் கழித்து புவனா ஹரிணியை டியூஷன் அனுப்ப எழுபினர்கள் அவள் எழுத்து ரெடி ஆகி டியூஷன் கிளம்பி சென்றாள். இப்போது நானும் புவனா மட்டும் வீட்டில் தனியாக் இருந்தோம். புவனா பெரிதாக நினைக்காததால் மேலும் தொடரலாம் என்று நினைத்தேன் இருந்தாலும் பயத்தில் ஹாலில் உட்கார்ந்து கொண்டேன் புவனா சமையல் அறையில் இருந்தார்கள் சிறிது நேரம் கழித்து

"என்ன அருண் உதவி செய்றேன்னு சொன்னது இது தானா" என்று குறும்புத்தனமானவும், கிண்டலவும் கேட்க, எனக்கு சற்று கோபம் வந்தாலும் பொறுத்துக்கொண்டு
"என்ன உதவி செய்யணும் சொல்லுங்க" கேட்டுகொண்டே சமையல் அறைக்கு சென்றேன்
"கொஞ்சம் வெங்காயம் வெட்டிதரிங்கள, எனக்கு வெங்காயம்ன்னா அலர்ஜி" நான் சிரித்து கொண்டேன் புவனா முகத்திலும் மலர்ச்சி புவனா வெங்காயம் கொடுக்க நான் வாங்கி கொண்டு கிழே உட்கார போனேன்.

"கிழே எல்லாம் உக்கார வேண்டாம் நீங்க நினைப்பது எல்லாம் நடக்காது இந்த மேடை மேல வச்சி வெட்டுங்க" அவங்க பக்கத்தில் இருக்கும் சமையல் மேடையை காட்டினாங்க நான் வெங்காயத்தை எடுத்து கொண்டு அவங்க எதிர் பக்கமா திரும்பி நின்று வெட்டினேன். புவனா திரும்பி அடுப்பில் வேலை செய்து கொண்டு இருந்தாங்க. எங்களோட குண்டி ரெண்டு பாகத்து பக்கத்தில் இருந்தது. சமையல் அரை சின்னது என்பதால் பொருள்கள் எடுக்க புவனா நகரும் போது எங்கள் குண்டி லேசாக உரசி கொண்டது. வேலை செய்யும் மும்முரத்தில் என் பக்கம் இருத்த கரண்டியை எடுக்க புவனா கையை நிட்டவும் நான் வெங்காயத்தை வெட்டி முடித்து திரும்பவும் புவனா மார்பு என் முதுகில் இடித்து நசுங்கியது. பிரா போடாத அந்த முலைகளின் ஸ்பரிசம் என்னை மெய் மறக்க வைத்தது. எதிர்பார்க்காமல் நடந்து விட்டதால் புவனா முகம் கூச்சத்தல் சிவந்து போனது.

அந்த சம்பவத்துக்கு பிறகு புவனா படபடப்பா இருந்தாங்க. நான் பக்கத்தில் நின்று கொண்டு அவங்க எதிபார்க்கும் பொருளை ஒவ்வொன்றா எடுத்து கொடுத்து கொண்டு இருந்தேன் இந்த போக்கில் நான் புவனாவுக்கு மிக நெருக்கத்தில் வந்துவிட்டேன். நான் ரகசியமா அவங்க இடுப்பை ரசித்து கொண்டு இருந்தேன். என் மனம் அதை பிடிக்கலாம வேண்டாம் என்ற போராட்டத்தில் இருந்தது அதற்கான சந்தர்பத்தை எதிர்பார்த்து கொண்டு நின்றேன். நான் அருகில் இருந்ததால் புவனா அடுப்புக்கு மிக அருகில் சென்ற விட்டார்கள் அப்போது வானலியில் நீர் உற்றும்போது எழுந்த ஆவி அவங்க முகத்தில் படும் என்பது போல் தோன்ற அவங்க இடுப்பை இருபக்கமும் பிடித்து என் பக்கம் இழுத்தேன். என் திடிர் நடவடிக்கையால் புவனா உடல் சிலிர்த்தது அப்படியே உறைந்து போனார்கள்.

இருபினும் நான் பின்னுக்கு இழுக்கவில்லை என்றால் ஆவி முகத்தில் பட்டு இருக்கும் என்று தெரிந்ததால் எதுவும் சொல்லவில்லை நான்

"சாரி"
"எதுக்கு சாரி நீங்க பண்ணது சரிதான் இல்லாட்டி ஆவி என் முகத்தில் பட்டு இருக்கும்"

அவங்க எதுவும் சொல்லாததால் எனக்கு மேலும் தைரியம் வந்தது. மேலும் ஒரு சந்தர்பத்தில் மிண்டும் அவங்க இடுப்பை பிடித்து இழுத்தேன் ஆனால் இந்த முறை எந்த ஆபத்தும் நிகழவில்லை. நான் பின்னுக்கு இழுத்தும் அவங்க இடுப்பை விடாமல் நின்றேன். புவனா சிரித்து கொண்டே திரும்பினார்கள்

"புவனா திரும்பவும் நல்ல கிட்ட போய்டிங்க, பாதுகாப்புக்கு பின்னால இழுத்தேன்"
"என்னை பாதுகாத்தது போதும்" என்று இடுப்பை பிடித்து கொண்டு இருந்த என் கையை எடுத்து விட்டாங்க

"அருண் வானலியில் இருப்பதை கொஞ்ச இடைவெளிவிட்டு கிண்டி விடுங்க நான் இப்போ வந்துர்றேன்"

புவனா பெட்ரூம் சென்று ஐந்து நிமிடத்தில் திரும்பி வந்தாங்க அவங்க சேலை கட்டி வந்தாங்க நான் என் புருவத்தை உயர்த்திக்கொண்டு

"என் புவனா சேலைக்கு மாறிட்டிங்க"
"ஆமா இங்க சிலர் கண்ணு சரி இல்லை" என்று கிண்டல் செய்தார்கள்
"புவனா, ரொம்ப கிட்ட போகாதிங்க நீங்க காட்டன் சேலை கட்டி இருக்கீங்க"
"கவலை படாதிங்க அருண் நான் அப்படி கிட்ட போய்ட்ட என்னை காப்பாத்த கடவுள் என்னை பின்னுக்கு இழுத்து விடுவர்" சொல்லிவிட்டு என்னை பார்த்து கண்சிமிட்டி அப்பாவிதனமா பார்த்தாங்க நானும் புரிந்து கொண்டு லேசா சிரித்தேன். புவனா மிண்டும் சமையல் வேலையில் கவனம் செலுத்த நான் அவங்க இடுப்பை பார்த்து ரசித்தேன். அவங்க திறந்த இடுப்பை பார்த்ததும் எனக்கு அடுத்த முயற்சி எடுக்க துணிந்தேன்.

நான் புவனா பின்னாடி சென்று அவங்க வெற்று இடுப்பை பற்றி இழுத்தேன்.

"அருண் என்ன பண்றிங்க விடுங்க"

நான் அவங்க சொல்றதை எதுவும் காதில் வாங்க வில்லை அவங்க முகத்தை திருப்பி அவங்க செவ்விதழை கவ்வி முத்தம் கொடுத்தேன்

"அருண் கல்யாணம் ஆன பொன்னை இப்படி பண்றது, தப்பு"

நான் அவங்க சொன்னதை காதில் வாங்காமல் மிண்டும் முத்தம் கொடுக்க முற்பட்டேன்

"முட்டாள் என்னை விடு, வெளியே போ, என்கிட்ட அப்படி நடக்காதே" என்று சொல்லி என்னை தள்ளிவிட முயற்சி செய்தாங்க நான் மேலும் முன்னேறி அவங்க உதட்டை கவ்வி என் நாக்கை உள்ளே திணிக்க முயற்ச்சித்தேன் அவங்க வாயை இருக்கம முடிகிட்டங்க அவங்க வாயை திறக்க வைக்க குண்டியை பிடித்து கடுமையா அழுத்தி பிடித்தேன் அவங்க வலியால் "ஆ" என்று வாயை திறக்க என் நாக்கு அவங்க வாய்க்குள் நுழைந்து அவங்க நாக்கை தேடி பிடித்தது நான் அவங்க எச்சிலை உரிந்து குடித்தேன் மெதுவா அவங்க எதிர்ப்பு குறைந்தது அவங்க அப்படியே நிற்க அவங்க கண்ணில் இருந்து சில துளி கண்ணிர் வடிந்து ஓடியது நான் உனர்ச்ச்யில் இருந்ததால் எதையும் கண்டு கொள்ள வில்லை என் வேலையில் மும்முரம இருந்தேன் அவங்க உதட்டை கவ்வி எச்சிலை உறிந்து குடித்தேன்.

புவனா எதுவும் செய்யாமல் அமைதியை இருந்தார்கள் நான் ஹரிணி வரும் நேரம் என்பதால் புவனாவை விட்டேன். புவனாவின் முகம் கோபத்தில் சிவந்து இருந்தது. அவங்க அழ தொடங்கினாள் அப்போது தான் நான் என் சுயநினைவுக்கு வந்தேன்.

"புவனா சாரி" அவங்க எதுவும் பேசவில்லை
"..."
"புவனா என்ன மன்னிச்சிடுங்க, ப்ளீஸ்"

புவனா எதுவும் காதில் வாங்கி கொள்ளவில்லை, அவங்க ஓடி சென்ற பெட்ரூமுக்குள் புகுந்து தாழ் போட்டு கொண்டார்கள் எனக்கு பயம் தொற்றிகொண்டது நான் ஓடி போய் பலமா கதவை தட்டி பார்த்தேன் அவங்க திறக்கவில்லை

"புவனா, ப்ளீஸ் கதவ திறங்க, நான் இனிமே இந்த மாதிரி நடந்துக்க மாட்டேன் ப்ளீஸ்"

புவனா எந்த பதிலும் கொடுக்கவில்லை அந்த நேரத்தில் ஹரிணி டியூஷன் முடித்துக்கொண்டு வந்தாள் நான் பெட்ரூம் கதவை தட்டுவதை பார்த்து திடுக்கிட்டு

"என்னாச்சு சார்"
"அம்மாவுக்கும் எனக்கு ஓர் சின்ன சண்டை, அவங்க கோபத்தில் கதவை பூட்டிட்டு திறக்க மட்டேங்கரங்க. ஹரிணி, நீ கொஞ்சம் அம்மாவை கூப்பிடு"
"அம்மா, அம்மா கதவை திறங்கம்மா, அம்மா ப்ளீஸ் கதவை திறங்க"

கடைசியா புவனா முகத்தை கழுவி விட்டு கதவை திறந்தாங்க

"சார் அம்மாகிட்ட சண்டை போடதிங்க, பாருங்க அவங்க ரொம்ப அழுதுருக்காங்க"
"ஹரிணி கண்டிப்பா உங்க அம்மாகிட்ட இனி சண்டை போடா மாட்டேன்" புவனா என்னை அப்படியே எரித்துவிடுவது போல பார்த்தாங்க அப்புறம் சமையல் அறைக்குள் சமைக்க போனாங்க நான் அவங்கள சமாதனம் படுத்த பல முறை திரும்ப திரும்ப மன்னிப்பு கேட்டேன் ஆன அவங்க காது கொடுத்து கேட்ட மாதிரியே காட்டிகல. ஒரு நிலையில் மிகவும் கடுப்பாகி நேராக வெளியே வந்தேன்

"ஹரிணி நான் வீட்டுக்கு கிளம்புறேன்"

புவனா நான் கிளம்புவதை பார்த்தும் ஒரு வார்த்தை கூட பேசவில்லை, நான் நேர என் வீட்டுக்கு சென்றேன் நான் புவன்விடம் நடந்து கொண்டதை நினைக்கும் மிகவும் வெட்கப்பட்டேன். புவனாவும் பாஸ்கரும் என்னிடம் மிகவும் நல்லதா நடந்துகிட்டங்க, இருந்து நான் இப்படி நடந்து கொண்டோமேனு அவமானமா தோன்றியது. புவனா நடந்த விசியத்தை பாஸ்கர்கிட்ட சொல்லிடுவங்கலோன்னு நினைக்கையில் எனக்கு பயமா இருந்தது என்னோடோ மதிப்பு மரியாதையை எல்லாம் போய்விடும் என்று நினைத்தேன். எனக்கு ஸ்கூல் செல்ல மனசு இல்லை. முடிவாய் ஸ்கூல்க்கு போய் ஊருக்கு போவதாக சொல்லி மூணு நாள் விடுமுறைக்கு கடிதம் கொடுத்துவிட்டு வந்தேன். ஊருக்கு போய் கொஞ்சம் மனம் சாந்தி அடைந்த பிறகு வரலாம் என்று தோன்றியது

கோபமும் களைப்புமாய் இருக்க பெட்டில் படுத்தேன், அப்படியே துங்கி போனேன் எவ்ளோ நேரம் துங்கினேன் என்றே தெரியவில்லை மணியை பார்த்தேன் மதியம் 2.00 என்று கட்டியது. காலையில் சாப்பிடவில்லை என்பதால் மிகவும் பசித்தது ஓட்டலுக்கு சாப்பிட போகலாம் என்று நினைத்தேன். என் மொபைல் போனை பார்த்தேன் நிறைய அழைப்புகள் தெரிந்தது யார் என்று பார்த்தேன், அது புவனா மிஸ் தான். "ஹாய், எங்க இருக்கன்னு" எஸ்-எம்-எஸ்ஸும் அனுப்பி இருந்தாங்க.

என் கோபமும் இகோவும் நான் அவங்களுக்கு திரும்ப போன் செய்யவதை தடுத்தது. நான் வெளியில் சென்று மதிய உணவு சாப்பிட்டுவிட்டு என் அறைக்கு வந்தேன் இரண்டு நாட்களுக்கு வேண்டிய துணிகளை ஒரு பையில் எடுத்து வைத்தேன். முனு முப்பது மணி அளவில் என் கதவு மணி அடிக்க யார் என்று திறந்து பார்த்தேன் என் ஆச்சர்யத்துக்கு அங்க புவனா நின்று கொண்டு இருந்தாங்க. நான் முகவாட்டத்துடன் இருந்தேன்

"உள்ளே வாங்க" என்று சொல்லிவிட்டு லேசா வழி விட புவனா உள்ளே வந்து நாற்காலியில் உட்கார்ந்தாங்க
"எதுக்கு ஸ்கூல் வரல, முனு நாள் லீவ் சொல்லி கடிதம் வேர கொடுத்து இருக்கீங்க"
"அவசரமா ஊருக்கு போகவேண்டி இருக்கு"
"அப்போ என் சித்தப்பா மகள் கல்யாணத்துக்காக என்னை கடைக்கு கூட்டி போறதா என் கணவருக்கு சொன்னது என்ன அச்சு"
"என்கூட கடைக்கு வர்றதுக்கு உங்களுக்கு பிடிக்கதோன்னு நினச்சேன்"
"நான் அப்படி இதுவரை ஏதும் உங்ககிட்ட சொல்லவே இல்லையே"
"அப்போ என் காலையில் நான் அத்தனை முறை மன்னிப்பு கேட்டும் நீங்க பதிலே சொல்லல"

புவனா என்னை கொன்று போட்டுவிடுவது போல் பார்த்தாங்க

"காலையில் நடந்த விசியத்தை யாரும் எதுக்க முடியாது, அவ்ளோ கேவலமா நடந்துட்டு சாதாரணம் மன்னிப்புன்னு சொன்ன ஏத்துக்கணும்மா"

நான் அமைதியா நின்றேன்

"முடிவ சொல்றேன் நடந்தது நடந்து போச்சி எல்லாம் மறந்துருவோம், என் கூட இன்னைக்கு சாயந்தரம் கடைக்கு வாங்க, ஏற்கனவே ஒத்துகிட்ட மாதிரி கல்யாணத்துக்கும் வாங்க, ஏன்னா நீங்க இவ்ளோ கேவலமணா ஆளுன்னு என் கணவருக்கு தெரியவேண்டாம்"

புவனா கடைசியா சொன்ன வார்த்தைகள் என்னை கோபம் அடைய செய்தது இருந்தும் அடக்கி கொண்டேன்
"சரி நான் ஆறு மணிக்கு கிளம்பி வரேன் ரெடியா இருங்க"
"அதெல்லாம் முடியாது இப்பவே கிழம்பி வாங்க, ஹரிணிக்கு பிரக்டிகல் கிளாஸ் இருக்கு ஆறு முப்பது மணிக்கு தான் முடியும், நான் திரும்பவும் ஸ்கூல் வந்து அவளை கூட்டி போகணும்"

சரி என்று சொல்லிவிட்டு என் அறையை தாழ் போட்டுவிட்டு அவங்க பின்னாடி சென்றேன்.