Adultery இரண்டும் இரண்டும் நான்கு

[enjyxpy]

ஹரிணி மீதான மோகம் நாளுக்கு நாள் அதிகம் ஆகும் அதே வேலையில் நாட்கள் செல்ல எனக்கும் புவனா மிஸ்சுக்கும் இடையில்ளன நட்பிலும் நல்ல முன்னேற்றம் இருந்தது. இப்போதெல்லாம் புவனா மிஸ் கொஞ்சம் சிக்கிரமே வந்து விடுவாங்க அந்த சமயத்தில் நான் ஹரிணிக்கு சில கணக்கு கேள்விகள் கொடுத்து போட சொல்லிவிட்டு புவன் மிஸ்சுடன் பேசி கொண்டு இருப்பேன். புவனா மிஸ்சுக்கும் எனது நட்பு மிகவும் பிடித்து இருந்தது. புவனா மிஸ் என் கூச்ச சுபாவம் குறைந்து இருப்பதையும் வெளிபடைய பேசுவதில் இருந்த முன்னேற்றத்தை கவனித்து கொண்டு தான் இருந்தார்கள்.

"அருண் சார் என் விட்டுக்காரர் பாஸ்கர், உங்களை கூச்ச சுபாவம் கொண்டவர்னு சொல்லுவார் ஆனா உங்கள் இப்போ பார்த்த அப்படி தெரியல"
"இதுக்கு எல்லாம் உங்களுக்கும் உங்க கணவருக்கும் தான் நன்றி சொல்லணும்"
"ம்ம்.. இப்போ நீங்க ரொம்ப சகஜமா பேசி பழகுரிங்க நல்ல முன்னேற்றம்"
"நன்றி புவனா மிஸ்"
"என்ன நீங்க புவனா என்றே கூப்பிடலாம், உங்கள விட நான் ரெண்டு வயசு சின்னவ தான்"
"சரி மிஸ்"
"புவணன்னு ஒருமையிலேயே குபிடுங்க மிஸ், மிஸ்ஸர்ஸ் அர்த்தம் தெரியும்ன்னு நினைகிறேன் நான் இப்போ மிஸ்ஸர்ஸ்" சொல்லிவிட்டு, சொல்ல
உடனே என் சாத்தான் மனசு

"ஆமா, பாஸ்கர் விட்டடது மிஸ் ஆகல அதனால நீங்க மிஸ்ஸர்ஸ் ஆகிட்டிங்க"

என்று இரட்டை அர்த்தத்தில் சொன்னேன், முதலில் சற்று புரியாமல் என்னை பார்த்துவிட்டு அதன் பின்னர் நான் சொன்ன இரட்டை அர்த்தத்தை புரிது கொண்டவங்க, அவங்க கிழ் உதட்டை கடித்து கொண்டு பொய் கோபத்துடன்

"என்னது, என்ன சொன்னிங்க"
"இல்ல இல்ல நான் சொல்ல வந்தது பாஸ்கர் விட்ட காதல் அம்புக்கு நீங்க மிஸ் ஆகம அவங்களுக்கு நல்ல மிஸ்ஸர்ஸ் அகிட்டிங்கன்னு சொல்லவந்தேன்"
"அதானே பார்த்தேன்"

இருவரும் சிரித்து கொண்டோம், நான் இரண்டு அர்த்த வார்த்தையில் பேசுவது அவங்களுக்கு பிடித்து இருந்தது மேலும் அவங்க முகம் வெக்கத்தில் லேசாக சிவந்து இருந்தது.

"புவனா" ஒருமையில் அழைத்தேன்
"சொல்லுங்க சார்" உரிமையோடு அழைத்தது அவங்க முகத்தில் லேசான அதிர்ச்சி தெரிந்தது
"நிங்களும் என்னை அருண் என்றே குபிடுங்க சார் எல்லாம் வேண்டாம்"
"ஓகே அருண், நானே அப்படி தான் கூப்பிடலம்னு இருந்தேன், சார்ன்னு கூப்பிட்டறது மூனவது மனிதர் கிட்ட பேசுறது மாதிரி இருக்கு" சொல்லிட்டு சிரித்தார்கள்

இப்படியே நாட்கள் நகர்ந்தது, நான் மனதில் நினைத்து கொண்டேன், கூச்ச சுபாவத்துடன் பெண்களுக்காக ஏங்கி கொண்டு இருந்த காலம் போய் இப்படி அம்மா மகள் என்று இரு பெண்களுடன் பழகும் ரசிக்கும் வாய்ப்புக்கு இறைவனுக்கு நன்றி சொல்லிகொண்டேன். இப்படி போய் கொண்டு இருக்கையில் ஒரு நாள் எதிர்பார்க்காத நிகழ்வு ஒன்று நடந்தது.

ஹரிணியை கூப்பிட வரும் போது வழியில் புவனா சிறு விபத்தில் சிக்கி கொண்டார்கள், ஒரு சைக்கிள்கரன் குறுக்கே வந்ததால் புவனா தடுமாறி கிழே விழுந்து கால் முட்டியிலும், வலது கையில் லேசான சிராய்பும் ஏற்பட்டு இருந்தது, ஹரிணியும் நானும் மிகவும் வருத்தபட்டோம்.

"அருண் ஒன்னும் இல்ல லேசான சிராய்ப்பு தான்"
"புவனா, உங்க கணவருக்கு போன் பண்ணி வர சொல்லலாமா"
"பாஸ்கர் விட்டில் இல்லை, வேலை விசியமா பெங்களூர் வரை போய் இருக்கார்"

அவங்க முக பாவத்தில் இருந்து அவங்களுக்கு வலி இருப்பது தெரிந்தது, நான் என்னிடம் இருந்த முதலுதவி பெட்டில் இருந்த மருந்தை எடுத்து வந்தேன். நான் கொஞ்சம் உணர்ச்சி வசப்பட்டவனாய்

"இப்படி கட்டிலில் உக்காருங்க, அடி பட்ட இடத்தை கட்டுங்க"
"இல்லை அருண் லேசான அடி தான்"
"மருந்து போடுங்க வலி குறையும், கட்டுங்க"
"கொடுங்க அருண் நானே போட்டுக்கறேன்"
"பரவ இல்லை கட்டுங்க நான் போட்டுவிடுறேன்"

புவனா கையை திருப்பி என்னிடம் காட்ட நான் மருந்தை தடவினேன், மருந்து எரிச்சல் கொடுக்க புவனா கையை நகர்த்தினார்கள். அதனால் சரியாக மருந்தை போடா அவங்க கையை நன்றாக பிடித்து கொண்டு சிராய்ப்புகளுக்கு மருந்து தடவினேன் . அழகிய மென்மையான கைகள் மனதில் நினைத்து கொண்டேன் அவங்க முக பாவத்தில் இருந்து மருந்து கொஞ்சம் எரிகிறது என்று புரிந்து கொண்டேன். எனக்கு அவங்க வலியை குறைக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமே இருந்தது.

"வேற எந்த இடம் காமிங்க" புவனா சிரிது தயங்கிய பின்னர் மூட்டி கொஞ்சம் கிழே வரை இருந்த அவள் சுடிதார் டாப்ஸ்சை லேசா துக்க உள்ளே போட்டு இருந்த டைட்ஸ் அவங்க கால்களை அப்படியே அப்பட்டமாய் காட்டியது அதை பார்த்த எனக்கு எனக்கு உணர்ச்சி மேலிட்டது, என் சுண்ணி என் ஜட்டிக்குள் விறைக்க தொடங்கியது. முட்டி வரை டாப்ஸ்சை தூக்க முட்டியில் சிறைப்புகளுக்கான அறிகுறி தெரிய நான் தரையில் உக்கார்ந்தேன் புவனா மெல்ல டைட்ஸ்சை பாதத்தில் இருந்து சுருட்டி மேல ஏற்ற அவங்க ஆடையில்லா கால்கள் என் கண்ணில் பட்டது வாவ் என்ன ஒரு வாளிப்பான கால்கள், ஒரு இடத்திலும் மூடிகள் இல்லாமல் வலு வலு என்று இருந்தது. என்னால் கண்களை அதில் இருந்து எடுக்க முடியவில்லை, அப்போ ஹரிணியின் குரல் கேட்க சுயநினைவுக்கு வந்தேன்

"சார் அம்மா துணிய முட்டி வரை சுரிடிட்டாங்க, மருந்து போடுங்க"
"ஆமா, போடறேன்"

புவனாவின் கால்கள் அப்படி ஒரு வெண்மை அப்பு அழுக்கு இல்லாமல் வளிப்புடன் இருந்தது, முட்டியிலும், அதன் கிழேயும் சிராய்ப்புகள் இருந்தன மருந்து போடா என் கைகள் லேசா நடுங்க தொடங்கியது புவனா மிஸ் மருந்து போட்டு வலி குறைந்தால் போது என்ற நிலையில் இருந்ததால் என்னை சரியாக கவனிக்க வில்லை ஆனால் ஹரிணி பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். அவளை பார்த்து லேசாக அசடு வழிந்தேன்.

மெல்ல தைரியம் வர வளைத்து கொண்டு மருந்தை முட்டியில் தடவினேன் மருந்து பட்டதும் "ஹவ்" சொல்லிக்கொண்டு பின்னோக்கி காலை தூக்க அவங்க கால்கள் கொஞ்சம் வீ வடிவில் விரிய நான் கிழே இருந்ததால் என்னால் அவங்க தொடை, கால் இடுக்கு வரை தெரிந்தது, உள்ளே அவங்க போட்டு இருந்த ஜட்டிக்குள் அவங்க உப்பிய மன்மத பகுதி அப்படியே அச்சு வார்த்தது போல என் கண் முன்னால் பளிச்சிட்டது, புவனா உடனே சுதாரித்து கொண்டு கால்களை சரி செய்து கொண்டாலும் அவங்க போட்டு இருந்த டைட்ஸ் டிரஸ் என்பதால் அவங்கள இடுப்புக்கு கிழே நிர்வணமா பார்த்த மாதிரியே தோன்றியது எனக்கு என் சுன்னி விந்தை பிச்சி அடித்தே விட்டான். புவனாவுக்கும் இப்படி கலை தூக்கி விட்டோமே என்றும் எனக்கு சுன்னி விந்தை கக்கியதால் இருவருக்கும் ஒரு இக்கட்டான நிலை ஏற்பட நிலைமையை கட்டுக்குள் கொண்டு வர நான்

"ஹரிணி நீ அம்மாவுக்கு மருந்து போடு" என்று சொல்லி விட்டு பாத்ரூம் நோக்கி போனேன், என் சுன்னியை கழுவிவிட்டு சிறுநீர் கழித்து விட்டு வந்தேன்

புவனா சிறுது நேரம் கட்டிலில் உக்கார்ந்துவிட்டு பிறகு ஹரிணியை கூட்டி செல் தயார் ஆனர்கள்

"புவனா இந்த நிலையில் மிண்டும் வண்டி ஓட்டறது நல்லது இல்லை"
"இப்ப வலி கொஞ்சம் குறைஞ்சி இருக்கு மெதுவா ஓட்டிட்டு போய்டுவேன்"
"உங்க வண்டி கொஞ்சம் சேதாரம் ஆகி இருக்கு, இன்னைக்கு மட்டும் நான் உங்க ரெண்டு பேரையும் கொண்டு போய் விட்டில் விடறேன்"

புவனா தயங்கியபடியே ஒத்துகிட்டாங்க, நான் வண்டியை எடுக்க, ஹரிணி என் பின்னாடி உக்கார புவனா அதுக்கு பீனடி உக்கார கிளம்பினேன். அவங்க விடு என் விட்டில் இருந்து அஞ்சு கிலோ மிட்டர் துரம் இருக்கும், தனியான விடு அங்கங்கே இப்போ தன விடுகள் கட்ட பட்டு கொண்டு இருந்தன ஒவொரு விடும் மிகவும் தள்ளியே இருந்தன.

"உள்ள வாங்க அருண்"

விட்டுக்கு வெளியே வண்டிய நிறுத்திட்டு உள்ளே சென்றேன் ஹரிணி உள்ளே சென்றதும் அவள் அறைக்கு சென்றாள்.

"சும்மா உள்ள வாங்க அருண், ஹால்ல வந்து உக்காருங்க"

புவனா சமையல் அறைக்கு சென்றார்கள்"

"புவனா ஒன்னும் தயார் பண்ண வேண்டாம், கொஞ்சம் தண்ணி மட்டும் கொண்டுங்க போதும்"
"இல்லை நீங்க கண்டிப்பா இரவு சாப்பாடு இங்க தான் சாப்பிடனும்"
"எதுக்கு உங்களுக்கு சிரமம், நான் விட்டுக்கு போய் சப்பிட்டுகறேன்"
"இல்லை அருண் நீங்க ஹல்ல உக்கார்ந்து டிவி பாருங்க ஒரு அஞ்சு நிமிடத்தில் எல்லாம் ரெடி பண்ணிடுறேன்"

நானும் வேறு வழி இல்லாமல் ஹாலில் வந்து உட்கார்ந்தேன், கொஞ்ச நேரம் டிவி பார்த்தேன், சலிப்புதட்ட டிவி அணைத்துவிட்டு விட்டை சுற்றி பார்க்க தொடங்கினேன். சின்ன வீடு, ஒரு ஹால், இரண்டு பெட்ரூம், ஒரு சேமிப்பு, பூஜை அறை, மற்றும் சமையல் அறை. வீட்டை நல்ல சுத்தமா வைத்து இருந்தார்கள் சில அலங்கார பொருள்கள் வைக்க பட்டு இருந்தது. பின்பு சுவரில் தொங்க விடப்பட்டு இருந்த படங்களை எல்லாம் பார்த்து விட்டு கடைசியா சமையல் கட்டுக்குள் நுழைந்தேன். உள்ளே புவனா தரையில் உக்கார்ந்து கொண்டு சப்பாத்திக்கு மாவு பிசைந்து கொண்டு இருந்தார்கள் ஏற்கனவே அடி பட்டு இருந்ததால் மிகவும் சிரமபட்டு மாவு பிசைந்து கொண்டு இருந்தார்கள்

"புவனா எதுக்கு இப்படி உங்களையே கஷ்ட படுத்திகிரிங்க, நான் வேணுங்க உங்களுக்கு கொஞ்சம் உதவி செய்றேன்"
"கூடாது, நீங்க எங்க விட்டு விருந்தாளி இப்போ, நீங்க வேலை செய்யகூடாது"
"இப்படி கூடுங்க நான் மாவு பிசையறேன், என்னை விருந்தாளின்னு சொல்லி மூனவது மனுஷன் அக்கதிங்க"
"இருந்தாலும்"
"ஒன்னும் இல்லை புவனா விட்டல நான் தன சமைக்கிறேன் அதே மாதிரி தான் இதுவும், ஒன்னும் கஷ்டம் இல்லை"

நான் உறுதியை சொல்ல அவங்க மாவை என்னிடம் கொடுத்து விட்டு குருமா செய்ய சென்றார்கள். நான் கிழே உக்கார்ந்து கொண்டு மாவு பிசைய தொடங்கினேன். மாவை பிசைந்து கொண்டே புவனைவை நோட்டமிட்டேன் அவங்க அதே சுடிதார் போட்டு இருந்தாங்க ஒரே வித்தியாசம் இப்போ துப்பட்டா போடல. துப்பட்டா போடததால் அவங்க முழு இரண்டு பெரிய பழுத்த மாம்பழங்களும் என் கண்ணனுக்கு நல்ல விருந்த கொடுத்தது.

எனக்கும் முன்னால் காஸ் பக்கம் திருமி நின்னு சமையல் செஞ்சாங்க அவங்க வெள்ளை சுடிதார் டாப்ஸ்க்குள் அவங்க கருப்பு பிராவை என்னால் தெளிவா பார்க்க முடிஞ்சது. அவங்க ரெண்டு குண்டியும் வளவுகளும் என் சுன்னியை எழ செய்தது. சுன்னி வீரியத்தை கட்டுபடுத்த என் இரு தொடைகளுக்கும் நடுவில் வைத்து அழுத்தி கொண்டேன்.

"அருண் உங்களுக்கு வர போகும் மனைவ்வி ரொம்ப குடுத்து வச்சவ"
"எதுக்கு அப்படி சொல்றிங்க"
"உங்களுக்கு சமைக்க தெரியுதே, வர போற உங்க மனைவி சமைக்க வேண்டிய வேலை இல்லை"
இருவரும் சிரித்து கொண்டோம்
"பாஸ்கர் சமையல்ல எப்படி"
"ஆவரா வெண்ணி தண்ணி மட்டும் போடுவார்"

மிண்டும் இருவரும் சிறிது கொண்டோம், அப்போ ஹரிணி தண்ணிர் குடிக்க சமையல் அறைக்கு வந்தாள், நான் கிழே உக்கார்ந்து வேலை செய்வதை பார்த்து வருத்ததுடன்

"அம்மா எதுக்கும்மா சார்ரை வேலை செய்ய சொன்னிங்க"
"நான் எதுவும் சொல்லல உங்க சார் தான் சொன்ன கேக்க மாட்டேங்குறாரு"
"ஆமா ஹரிணி நான் தான் உதவி பண்ண வந்தேன், எனக்கு எந்த சிரமமும் இல்லை ஹரிணி, நீ பொய் உன் ஹோம் வொர்க் எல்லாம் முடி"

நான் சொன்ன வார்த்தையில் சமாதனம் அடைந்து, சமையல் அறையில் இருந்து வெளியே சென்றாள். நான் மிண்டும் புவனாவை அறைய தொடங்கினேன். புவனா திரும்பி நின்றதால் நான் என்ன சிக்கின் என்று தெரிய வாய்ப்பில்லை. நான் புவனாவை இன்ச் இஞ்ச ஆராய்ந்தேன். மாவு ரெடி செய்து விட்டு சப்பாத்தி அழுத தொடங்கினேன் ஒவொன்ற அழுத்தி என் எதிரில் இருந்த பேப்பரில் போட்டேன். புவனாவும் அடுப்பில் தோசை கல்லை அடுப்பில் வைத்தார்கள். அதற்க்கு பிறகு தான் அந்த இனிமையான நிகழ்வு நடந்தது. புவனா என்னை நோக்கி திரும்பி என் எதிரில் பேப்பரில் இருந்த சப்பாத்தியை எடுக்க குனிந்தார்கள். புவனா துப்பட்ட போடாததால் அவங்க மார்பக பிளவுகள் இரண்டையும் என்னால் தெளிவாக பார்க்க முடிந்தது, உள்ளே போட்டு இருந்த கருப்பு பிரா தெளிவாய், அது தங்கி பிடித்து கொண்டு இருந்த இரண்டு உருண்டைகளும் என் முதுகு தண்டை நடுங்க வைத்தது. புவனா பேசிக்கொண்டே வேலை செய்ததால் இதை கவனிக்கவில்லை ஒவொரு முறை சப்பாத்தி எடுக்கும் போது இந்த கட்சி எனக்கு கிட்டியது.

என் சுன்னி திக்கு முக்காகி கொண்டு இருந்தது, ஜட்டியில் லேசா பிசிபிசுக்க தொடங்கியது. எல்லா சப்பத்யும் சுட்டு முடிக்கவும் போன் அடித்தது.

போனை எடுத்து கொண்டு சமையல் அறைக்கு வந்தார்கள், போனில் பேசுவதை வைத்து அவங்க கணவர் பாஸ்கர் என்று புரிந்தது. நான் அவங்க பேசுவதை கவனிக்காமல், புவனாவின் சிரிச்ச முகம், ரசமா சொட்டும் உதடுகள், லேசை கலைந்த தலை முடிகள், இரு கூர்மையன கோபுரங்கள், எடுப்பான மூக்கு எல்லாம் ரசிக்க என்னை பித்து பிடிக்க வைத்தது. பேசிவிட்டு கடசியா என்னிடம் போனை கொடுத்து குனிந்த போது மிண்டும் அவங்க பிளவுகள் எல்லாம் என் கண்ணில் பட மிண்டும் சுன்னி விறைக்க தொடங்கியது இருந்தும் கட்டு படுத்தி கொண்டு பாஸ்கரிடம் பேசினேன்.

"என் மனைவியையும், குழந்தைகளையும் வீட்டுக் கொண்டு வந்து விட்டதுக்கு, ரொம்ப நன்றி அருண்"
"நான் ஒன்னும் பெருசா செய்யல, இந்த உதவி கூட செய்யலைன்ன எப்படி, இது கடமை"
"நீங்க முதல் உதவி செய்தத சொன்ன அதுக்கும் நன்றி"
"பரவாஇல்லை"
"இன்னொரு உதவியும் நீங்க செய்யணும், அடி கொஞ்சம் அதிகமா இருந்த ஒரு டாக்டர்கிட்ட கூட்டி போய் ஓர் டிடி உசி போட்டுக்க உதவி செய்ய முடியுமா "
"கண்டிப்பா செய்றேன்"

சொல்லிவிட்டு புவனாவிடம் போனை கொடுத்தேன்