Incest என் அத்தையின் முலைப்பால்

[வாலிப வயசு]

எனக்குப் புரிந்தது. அத்தை தன் திட்டத்துக்கு அடி போடுகிறாள் என்று. உள்ளூர எனக்கு குதூகலம். ஓரக்கண்ணால் அத்தையைப் பார்த்தேன். அத்தையும் நான் பார்த்ததை கவனித்தாள். ஆனால் அம்மா அந்த அர்த்தம் பொதிந்த எங்கள் பார்வைப் பரிமாற்றத்தை கவனிக்கவில்லை.

"சரிதான்டி...ஏதோ...எல்லா சொந்தங்க கிட்டயும் அவன் நல்லா பேசினா சரிதான்...இல்லன்னா அவன் சிடுமூஞ்சின்னு எல்லாம் சொல்லிடுவாங்க..." என்று அம்மா அங்கலாய்த்தாள்.

"அண்ணி...எனக்கு ஒரு யோசன..." என்று அத்தை இப்போது அம்மாவை பதம் பார்த்தாள்.

"என்னடி தனம்...?" என்றாள் அம்மா.

"இல்ல...அவன எங்க வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டு போலாமுன்னு..." என்று மெல்ல அம்மாவிடம் புடம் போட்டாள்.

"அதுக்கென்னடி...தாரளமா கூட்டிட்டு போ...இதுக்கு எங்கிட்ட கேக்கனுமா? அவன் வர்றானானு அவன்கிட்ட கேட்டியாடி?" என்று சந்தேகத்துடன் என்னைப் பார்த்தாள் அம்மா.

"ஏன்டா சுதாகரு...அத்த வீட்ல ஒரு ரெண்டு நாள் போய் இருந்துட்டு வர்றியா? நம் சொந்தக்காரங்க கிட்ட பழகனும்டா...என்ன சொல்ற?" என்று என்னைக் கேட்டாள் அம்மா.

அத்தையின் திட்டம் மிகச்சரியாக வேலை செய்கின்றதே என்றெண்ணிக்கொண்டே, உள்ளத்தில் எழுந்த அபரிமிதமான ஆனந்தத்தை அடக்கிக்கொண்டேன். ஆனாலும் உடனே சரி என்று கூறினாள் அம்மா சந்தேகப்படக்கூடும் என்பதாலும், என் வறட்டு ஜம்பத்தை விட்டுக்கொடுக்கக்கூடாது என்ற எண்ணத்தினாலும் நான் உடனே சம்மதம் சொல்லவில்லை.

"அது...அம்மா...அத்த வீட்டுக்கா...அங்க எனக்கு தேவையானதெல்லாம் கிடைக்காதே..." என்று இப்போது நான் என் அத்தையை ஓரக்கண்ணால் பார்த்து அவளைச் சீண்டிப்பார்த்தேன்.

அதை அத்தையும் உணர்ந்து கொண்டாள். அவளும் விடுவதாயில்லை.

"ஆமாமாம்...இவ்ரு தொர...இவ்ருக்கு எதுவும் அங்க கெடைக்காதாம்...தொரைக்கு எது வேணுமோ அத நான் பாத்து பாத்து பண்ணிடறேன் அண்ணி...தொரைக்கு இப்ப எங்க வீட்டுக்கு வர்றதுக்கு சம்மதமாமாம்?" என்று அவளும் என்னை தன் ஓரக்கண்ணால் விஷமமாகப் பார்த்துக்கொண்டே அம்மாவுக்கு பதில் கூறுவது போல் கூறினாள். அதிலும் அவள் பார்த்து என்று சொல்லும்போது ஒரு வித அழுத்தம் அதில் புதைந்திருந்ததை நான் உணர்ந்துகொண்டேன்.

"அப்றம் என்னடா...போயிட்டுதான் வாயேன்...ஒன்னும் கொறைஞ்சி போயிட மாட்ட..." என்று அம்மா இப்போது என்னை அதட்டினாள்.

"சரி...சரி...போறேன்..." என்று வேண்டா வெறுப்பாய் பேசுவதுபோல் பாசாங்கு செய்தேன். அம்மா என் மேலோ, அத்தை மேலோ சந்தேகப்பட்டுவிடக்கூடாதல்லவா...

அவ்வாறு சொல்லிக்கொண்டே நான் எழுந்து அறைக்குள் சென்றேன்.

"எங்கடா போற?" என்றாள் அம்மா.

"ஹ்ம்ம்...என் ட்ரெஸ்லாம் பேக்கப் செய்ய வேணாமா?" என்று அம்மாவை பொய்யாய்க்கடிந்துகொண்டேன்.

"சரி...சரி...போ..." என்றாள் அம்மா.

"அண்ணி...நானும் அவனுக்கு போய் உதவட்டுமா?" என்று அத்தை என் பின்னால் அம்மாவிடம் கேட்டது எனக்குக் கேட்டது.

"ஹ்ம்ம்...அதுவும் சரிதான்...அப்படியே நானும் கொஞ்சம் வீட்டைப்பெருக்கி, விளக்கேற்ற போறேன்..." என்று அம்மா சோபாவிலிருந்து எழுந்த அதே நேரம் அத்தையும் எழுந்து என் அறைக்கு நடந்து வந்தாள்.

சில மணித்துளிகளுக்குப் பிறகு அத்தை என் அறையில். வந்தவள் நேராகச் சென்று என் கட்டிலில் அமர்ந்துகொண்டாள். என்னைப் பார்த்து அர்த்தமாய் சிரித்துகொண்டே. நானும் அவளை அர்த்தம்பொதிந்த ஒரு புன்னகையுடன் பார்த்தேன்.