02-09-2021, 09:08 AM
நான் அவனிடம், “விஜய்கிட்ட நீயே பேசிடு. நான் பேசினா நல்லா இருக்காது,” என்றேன். “உங்க வயசுக்கு அவன்கிட்ட நீங்க பேசக்கூடாது. விடுங்க, நான் பேசிக்கிறேன்,” என்றான்.
ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து அஞ்சு டிஸ்சார்ஜ் ஆனதும் அவளும் எங்கள் மகனும் புது வீட்டிற்கு பிரவேசம் செய்தனர். அந்த தருணத்தை எங்கள் மகளும் ராம், விஜய்யும் மிகவும் கோலாகலப்படுத்தினர். எங்கள் மகள் ராம், விஜய் இருவரையும் சித்தப்பா என்றே கூப்பிட பழகினாள். சில நாட்களில் அஞ்சுவின் அண்ணன் வந்து குழந்தையை பார்த்து மகிழ்ந்து, தங்க செயின் பரிசு போட்டுவிட்டு, எங்கள் மகளுடன் ஊருக்கு கிளம்பினார்.
வழக்கமாக ஞாயிறு, திங்கள், செவ்வாய் தினங்களில் ராம், விஜய் எங்களோடு இருப்பதில்லை. இப்பவும்தான். அஞ்சுவிற்கு பிரசவம் ஆகி ஒரு மாதம் போல ஆனதும் அவள் பழைய உற்சாகத்திற்கு வந்துவிட்டாள். அப்போது ஒரு ஞாயிறு பகலில் ஓய்வெடுக்கும்போது அவள் விரல்களில் சொடுக்கு எடுத்தபடி சொன்னேன்.
“கிரஹப் பிரவேசத்தை உங்க அண்ணன், அப்புறம் ராம், விஜய்யுடன் நாம் மூணு பேர்னு சிம்பிளாக முடிச்சிட்டோம் அஞ்சு. என்னதான் மத்த ரிலேட்டிவ்ஸ், ஃப்ரண்ட்ஸை கூப்பிடலின்னாலும், நாம பல ஊர்ல பழகினவங்களையாவது கூப்பிட்டிருக்கலாம். சந்தோஷம் கொடுத்த அவங்களும் சந்தோஷப்பட்டிருப்பாங்க.”
அஞ்சு பொய் கோபத்தில் என் கன்னத்தில் இடித்து, “அவங்களை பார்த்து ஒரு வருஷம் ஓடிப் போயிடுச்சி, அவங்களையெல்லாம் இன்னுமா ஞாபகம் வச்சிருக்கீங்க? கூப்பிடறதுன்னா எத்தனை பேர்ங்க?” என்றாள்.
நான், “18 பேர்! லிஸ்ட் சொல்லட்டுமா?” என்றேன். அஞ்சு வெட்கத்தில், “சீ போங்க,” என்று சொன்னாலும் நான் விடுவதாக இல்லை. அவளை வேறு முடிவிற்கு திருப்பும் விதமாக, “சொல்றேன் கேட்டுக்க,” என்று சொல்லி அடுக்கினேன்.
1. ஃபர்ஸ்ட், பஸ் ஸ்டாண்டில் பார்த்த காலேஜ் பையன்
2. அப்புறம் ஊட்டி ஹோம்-ஸ்டே வேலைக்காரன்
3. அதுக்கு பின்னால் ஊட்டி டாக்டர்
4. நெக்ஸ்ட், மைசூர்ல இருந்து பஸ்ல நைட்ல நம்ம கூட வந்தவன்
5. அதுக்கு அப்புறம் ரயில்ல நம்ம கூட வந்த கேங்க்மேன்
6. நெக்ஸ்ட்,ஆத்துல துணி தொலைச்சப்போ புது துணி கொடுத்த கடைக்காரன்
7. ஏழாவதா, தோட்டக்காரர்
8. எட்டாவதா, ஷாலு
9. நெக்ஸ்ட், ஊட்டில என் ஃப்ரண்ட் வீட்டு வேலைக்காரனோட பையன்
10. அதுக்கு அப்புறம் ஷாலுவோட பாய் ஃப்ரண்ட்
11. அப்புறம், ஃபால்ஸ்ல குளிச்சப்போ பழக்கம் ஆன மூணு மஸ்ஸாஜ்காரனுங்க
12. அதுக்கப்புறம் 14, 15,16-ந்னு காளி, துரை, சின்ன தம்பி
13. பதினேழாவதா டெனண்ட் பாய்
14. லாஸ்டா, பதினெட்டுன்னு சாமியார்
“ஆக பதினேழு ஆம்பளைங்க, கூடவே ஷாலு,” என்று சொல்லி சில நொடிகள் நிறுத்தி, “விஜய் இந்த லிஸ்ட்ல இல்லை, அவன் தனி, ஸ்பெஷல், உன் கொழுந்தன். ராம்கூட இந்த லிஸ்ட்ல இல்லை. அவன் நம்ம ரிலேட்டிவ் கணக்குல வரான்,” என்றேன்.
நான் மூச்சு விடாமல் அடுக்கியதை கேட்டுவிட்டு அஞ்சு என் தலையை செல்லமாக முட்டியபடி, “பதினெட்டு பேரும் சந்தோஷப்பட்டிருப்பாங்கன்னா சொன்னீங்க? விட்டா வருஷம் பூராம் டேரா போடுவாங்க. நம்மளோட ரெண்டு பில்டிங்கும் சத்திரம் மாதிரி மாறியிருக்கும். அப்புறம் இவனுங்களுக்கு வடிச்சி கொட்டுறதுக்குன்னு உங்களுக்கு ரெண்டு-மூணு சின்ன வீடு பார்க்க வேண்டியிருக்கும். என்ன புருஷா, உனக்கு ரெண்டு சின்ன வீடு வேணும்னுதான இதையெல்லாம் சொல்லி அடிகோல் போடற? அதான் அவனுங்களை சுத்தமா மறந்தாச்சே, தலை முழுகியாச்சே, எதுக்கு அவனுங்க நினப்பு உங்களுக்கு இன்னமும் வேண்டியிருக்கு?” என்றாள்.
நானும் அவள் தலையில் செல்லமாக முட்டியபடி, “அவனுங்களை தொலைச்சாச்சின்னா அவனுங்களுக்கு வடிச்சி போடறதுக்கு எனக்கு சின்ன வீடெல்லாம் தேவைப்படாதுல்ல? அது சரி, எனக்கு, ராம்-விஜய்க்கும்னா எங்க மூணு பேர்க்கு மட்டும் சேர்த்து வடிக்கறதுல உனக்கு கஷ்டமில்லையே? எதுக்கு அப்படி ஒரு கஷ்டம்னு கூட்டாஞ்சோறு தருவயா?” என்று கேட்டேன்.
அஞ்சு என்னை சில்மிஷ பார்வையில் கூர்ந்து பார்த்தபடி, “அப்படீன்னா?” என்று கேட்டாள். “எங்க மூணு பேருக்கும் தனித்தனியா சோறு போட்டா நேரமாகுமில்ல? மெனகெட்டு ஒவ்வொருத்தர் கூடவும் தனித்தனியா ஆக்க (ஓக்க?) வேண்டாம் பாரு! கூட்டாஞ்சோறுன்னா நாங்க மூணு பேரும் உன்கிட்ட ஒட்டுக்கா சாப்பிட்டுக்குவோம். ரெண்டு பேர் பால் குடிச்சா, ஒருத்தன் செர்ரி ஜூஸ் குடிப்பான். உனக்கும் யாருக்கும் கிடைக்காத சந்தோஷமா இருக்கும். அதான் …” என்று சொல்லி இழுத்தேன்.
நான் சொல்ல வந்ததை புரிந்து கொண்ட அஞ்சு என்னை இறுக அணைத்தாள். சிறிது நேரம் அவள் ஒன்றும் பேசவில்லை. அவள் கண்கள் மூடியிருந்தன. நேரம் ஆக ஆக அவள் இறுக்கம் கூடியது. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்ற முனகல் சன்னமாக வெடித்தது. கூட்டாஞ்சோறு பற்றி நான் சொன்னதைக் கேட்டு கனவு மாதிரியான எண்ணத்திற்கு போயிருப்பாள் என்று தோன்றியது. நாங்கள் மூவரும் ஒரு சேர்ந்து அவளை அணைக்கும் சுகம் எப்படி இருக்கும் என்ற கற்பனைக்கு தாவியிருப்பாள்.
நான் மெல்ல அவள் கூதி மேட்டில் தடவியபடி, “என்ன அஞ்சு, உன்கிட்ட பேச்சே இல்லை? நான் சொன்னது உனக்கு பிடிக்கலையா?” என்று கேட்டேன்.
அவள் என் கையை தன் கூதியோடு அமுக்கியபடி. “நீங்க இப்ப செய்யறது நல்லா இருக்கு …… நீங்க இப்ப சொன்னதும் கூட பிடிச்சிருக்கு….” என்று சொல்லி என் நெஞ்சில் சன்னமாக காதலுடன் முத்தமிட்டாள். நான் அவள் கூந்தலை வாஞ்சையுடன் தடவியபடி, “அப்ப கூட்டாஞ்சோறுக்கு ஓகேதானே?” என்றேன். அவள் வெட்கத்துடன் புன்னகைத்தாள்.
“அப்போ மூணாம் தாலி?” என்று நான் சன்னமாக கேட்டதும் அஞ்சு, “எப்போன்னு அப்புறமா சொல்றேன்,” என்றாள். நான், “நாமிருவர் – நமக்கு இருவர்ன்ற மாதிரி, எனக்கும் ராம்க்கும் ஒன்னொன்னு இருக்கு. விஜய்க்கு?” என்று கேட்டதும் அஞ்சு என் கன்னத்தில் கடித்தாள். “அவனுக்கே அவசரமில்லைன்னு தோணுது. ஆனா உங்களுக்குதான் பொறுக்க முடியலை. நான் என்ன புள்ளை பெக்கற மெஷினா, டக்-டக்னு வருஷத்துக்கு ஒன்னு பெக்கறதுக்கு?” என்றாள்.
நான், “அஞ்சு, நாம் இப்ப பேசினதை நீயே அவங்க ரெண்டு பேர்கிட்டயும் சொல்லிடு. நீ சொன்னாதான் நல்லா இருக்கும். கேட்டா சந்தோஷப்படுவாங்க,” என்றேன்.
ஆஸ்பத்திரியிலிருந்து அஞ்சு டிஸ்சார்ஜ் ஆனதும் அவளும் எங்கள் மகனும் புது வீட்டிற்கு பிரவேசம் செய்தனர். அந்த தருணத்தை எங்கள் மகளும் ராம், விஜய்யும் மிகவும் கோலாகலப்படுத்தினர். எங்கள் மகள் ராம், விஜய் இருவரையும் சித்தப்பா என்றே கூப்பிட பழகினாள். சில நாட்களில் அஞ்சுவின் அண்ணன் வந்து குழந்தையை பார்த்து மகிழ்ந்து, தங்க செயின் பரிசு போட்டுவிட்டு, எங்கள் மகளுடன் ஊருக்கு கிளம்பினார்.
வழக்கமாக ஞாயிறு, திங்கள், செவ்வாய் தினங்களில் ராம், விஜய் எங்களோடு இருப்பதில்லை. இப்பவும்தான். அஞ்சுவிற்கு பிரசவம் ஆகி ஒரு மாதம் போல ஆனதும் அவள் பழைய உற்சாகத்திற்கு வந்துவிட்டாள். அப்போது ஒரு ஞாயிறு பகலில் ஓய்வெடுக்கும்போது அவள் விரல்களில் சொடுக்கு எடுத்தபடி சொன்னேன்.
“கிரஹப் பிரவேசத்தை உங்க அண்ணன், அப்புறம் ராம், விஜய்யுடன் நாம் மூணு பேர்னு சிம்பிளாக முடிச்சிட்டோம் அஞ்சு. என்னதான் மத்த ரிலேட்டிவ்ஸ், ஃப்ரண்ட்ஸை கூப்பிடலின்னாலும், நாம பல ஊர்ல பழகினவங்களையாவது கூப்பிட்டிருக்கலாம். சந்தோஷம் கொடுத்த அவங்களும் சந்தோஷப்பட்டிருப்பாங்க.”
அஞ்சு பொய் கோபத்தில் என் கன்னத்தில் இடித்து, “அவங்களை பார்த்து ஒரு வருஷம் ஓடிப் போயிடுச்சி, அவங்களையெல்லாம் இன்னுமா ஞாபகம் வச்சிருக்கீங்க? கூப்பிடறதுன்னா எத்தனை பேர்ங்க?” என்றாள்.
நான், “18 பேர்! லிஸ்ட் சொல்லட்டுமா?” என்றேன். அஞ்சு வெட்கத்தில், “சீ போங்க,” என்று சொன்னாலும் நான் விடுவதாக இல்லை. அவளை வேறு முடிவிற்கு திருப்பும் விதமாக, “சொல்றேன் கேட்டுக்க,” என்று சொல்லி அடுக்கினேன்.
1. ஃபர்ஸ்ட், பஸ் ஸ்டாண்டில் பார்த்த காலேஜ் பையன்
2. அப்புறம் ஊட்டி ஹோம்-ஸ்டே வேலைக்காரன்
3. அதுக்கு பின்னால் ஊட்டி டாக்டர்
4. நெக்ஸ்ட், மைசூர்ல இருந்து பஸ்ல நைட்ல நம்ம கூட வந்தவன்
5. அதுக்கு அப்புறம் ரயில்ல நம்ம கூட வந்த கேங்க்மேன்
6. நெக்ஸ்ட்,ஆத்துல துணி தொலைச்சப்போ புது துணி கொடுத்த கடைக்காரன்
7. ஏழாவதா, தோட்டக்காரர்
8. எட்டாவதா, ஷாலு
9. நெக்ஸ்ட், ஊட்டில என் ஃப்ரண்ட் வீட்டு வேலைக்காரனோட பையன்
10. அதுக்கு அப்புறம் ஷாலுவோட பாய் ஃப்ரண்ட்
11. அப்புறம், ஃபால்ஸ்ல குளிச்சப்போ பழக்கம் ஆன மூணு மஸ்ஸாஜ்காரனுங்க
12. அதுக்கப்புறம் 14, 15,16-ந்னு காளி, துரை, சின்ன தம்பி
13. பதினேழாவதா டெனண்ட் பாய்
14. லாஸ்டா, பதினெட்டுன்னு சாமியார்
“ஆக பதினேழு ஆம்பளைங்க, கூடவே ஷாலு,” என்று சொல்லி சில நொடிகள் நிறுத்தி, “விஜய் இந்த லிஸ்ட்ல இல்லை, அவன் தனி, ஸ்பெஷல், உன் கொழுந்தன். ராம்கூட இந்த லிஸ்ட்ல இல்லை. அவன் நம்ம ரிலேட்டிவ் கணக்குல வரான்,” என்றேன்.
நான் மூச்சு விடாமல் அடுக்கியதை கேட்டுவிட்டு அஞ்சு என் தலையை செல்லமாக முட்டியபடி, “பதினெட்டு பேரும் சந்தோஷப்பட்டிருப்பாங்கன்னா சொன்னீங்க? விட்டா வருஷம் பூராம் டேரா போடுவாங்க. நம்மளோட ரெண்டு பில்டிங்கும் சத்திரம் மாதிரி மாறியிருக்கும். அப்புறம் இவனுங்களுக்கு வடிச்சி கொட்டுறதுக்குன்னு உங்களுக்கு ரெண்டு-மூணு சின்ன வீடு பார்க்க வேண்டியிருக்கும். என்ன புருஷா, உனக்கு ரெண்டு சின்ன வீடு வேணும்னுதான இதையெல்லாம் சொல்லி அடிகோல் போடற? அதான் அவனுங்களை சுத்தமா மறந்தாச்சே, தலை முழுகியாச்சே, எதுக்கு அவனுங்க நினப்பு உங்களுக்கு இன்னமும் வேண்டியிருக்கு?” என்றாள்.
நானும் அவள் தலையில் செல்லமாக முட்டியபடி, “அவனுங்களை தொலைச்சாச்சின்னா அவனுங்களுக்கு வடிச்சி போடறதுக்கு எனக்கு சின்ன வீடெல்லாம் தேவைப்படாதுல்ல? அது சரி, எனக்கு, ராம்-விஜய்க்கும்னா எங்க மூணு பேர்க்கு மட்டும் சேர்த்து வடிக்கறதுல உனக்கு கஷ்டமில்லையே? எதுக்கு அப்படி ஒரு கஷ்டம்னு கூட்டாஞ்சோறு தருவயா?” என்று கேட்டேன்.
அஞ்சு என்னை சில்மிஷ பார்வையில் கூர்ந்து பார்த்தபடி, “அப்படீன்னா?” என்று கேட்டாள். “எங்க மூணு பேருக்கும் தனித்தனியா சோறு போட்டா நேரமாகுமில்ல? மெனகெட்டு ஒவ்வொருத்தர் கூடவும் தனித்தனியா ஆக்க (ஓக்க?) வேண்டாம் பாரு! கூட்டாஞ்சோறுன்னா நாங்க மூணு பேரும் உன்கிட்ட ஒட்டுக்கா சாப்பிட்டுக்குவோம். ரெண்டு பேர் பால் குடிச்சா, ஒருத்தன் செர்ரி ஜூஸ் குடிப்பான். உனக்கும் யாருக்கும் கிடைக்காத சந்தோஷமா இருக்கும். அதான் …” என்று சொல்லி இழுத்தேன்.
நான் சொல்ல வந்ததை புரிந்து கொண்ட அஞ்சு என்னை இறுக அணைத்தாள். சிறிது நேரம் அவள் ஒன்றும் பேசவில்லை. அவள் கண்கள் மூடியிருந்தன. நேரம் ஆக ஆக அவள் இறுக்கம் கூடியது. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் என்ற முனகல் சன்னமாக வெடித்தது. கூட்டாஞ்சோறு பற்றி நான் சொன்னதைக் கேட்டு கனவு மாதிரியான எண்ணத்திற்கு போயிருப்பாள் என்று தோன்றியது. நாங்கள் மூவரும் ஒரு சேர்ந்து அவளை அணைக்கும் சுகம் எப்படி இருக்கும் என்ற கற்பனைக்கு தாவியிருப்பாள்.
நான் மெல்ல அவள் கூதி மேட்டில் தடவியபடி, “என்ன அஞ்சு, உன்கிட்ட பேச்சே இல்லை? நான் சொன்னது உனக்கு பிடிக்கலையா?” என்று கேட்டேன்.
அவள் என் கையை தன் கூதியோடு அமுக்கியபடி. “நீங்க இப்ப செய்யறது நல்லா இருக்கு …… நீங்க இப்ப சொன்னதும் கூட பிடிச்சிருக்கு….” என்று சொல்லி என் நெஞ்சில் சன்னமாக காதலுடன் முத்தமிட்டாள். நான் அவள் கூந்தலை வாஞ்சையுடன் தடவியபடி, “அப்ப கூட்டாஞ்சோறுக்கு ஓகேதானே?” என்றேன். அவள் வெட்கத்துடன் புன்னகைத்தாள்.
“அப்போ மூணாம் தாலி?” என்று நான் சன்னமாக கேட்டதும் அஞ்சு, “எப்போன்னு அப்புறமா சொல்றேன்,” என்றாள். நான், “நாமிருவர் – நமக்கு இருவர்ன்ற மாதிரி, எனக்கும் ராம்க்கும் ஒன்னொன்னு இருக்கு. விஜய்க்கு?” என்று கேட்டதும் அஞ்சு என் கன்னத்தில் கடித்தாள். “அவனுக்கே அவசரமில்லைன்னு தோணுது. ஆனா உங்களுக்குதான் பொறுக்க முடியலை. நான் என்ன புள்ளை பெக்கற மெஷினா, டக்-டக்னு வருஷத்துக்கு ஒன்னு பெக்கறதுக்கு?” என்றாள்.
நான், “அஞ்சு, நாம் இப்ப பேசினதை நீயே அவங்க ரெண்டு பேர்கிட்டயும் சொல்லிடு. நீ சொன்னாதான் நல்லா இருக்கும். கேட்டா சந்தோஷப்படுவாங்க,” என்றேன்.