Adultery மூன்றாம் தாலி

[meenpa]

ராம்-விஜய் பற்றி எங்களுக்குள் நிறைய பேசுவோம்.  ராமிடம் தினசரி ஓரிரு முறையாவது ஃபோனில் அஞ்சு பேசினாள்.  அந்த சமயங்களில் நான் வீட்டிற்கு வெளியே கார்டனில் வேலை செய்வதாக போய்விடுவேன்.  அஞ்சு பேசி முடித்ததும் என்னிடம் ஃபோனை கொடுப்பாள். நானும் ராமுடன் பேசுவேன். 
 
விஜயுடன் எப்படியும் ஐந்தாறு முறையாவது பேசிவிடுவாள். பெரும்பாலும் என் முன்பாகத்தான் பேசுவாள்.  இருவரும் நிறைய சண்டை போடுவார்கள்.  நான் வாசலில் இருந்தால் மட்டும் அஞ்சு கதவை சாத்திவிட்டு அவனிடம் ‘மற்ற’ விஷயம் பற்றி பேசுவாள்.
 
கொரோனா லாக்-டவுன் இரண்டு மாதங்கள் முழுமையாக இருந்தன.  அதன் பின் கொஞ்சம் போல் ரிலாக்ஸ் செய்தாலும், எங்களால் கட்டிட வேலையை மீண்டும் தொடங்கிய முடியவில்லை.  கட்டுப்பாடுகள் காரணமாக ராம்-விஜய் எங்களை பார்க்க வர முடியவில்லை. 
 
அந்த வருஷ கோடை முடிந்து மாரிக்காலம் தொடங்கியது.  ஒரு நாள் காலையில் எழுந்ததும் அஞ்சு என் வயிற்றை சுற்றி சுற்றி தடவியபடி, “என்ன புருஷா, உன் பொண்டாட்டி போடறதை சாப்பிட்டு சாப்பிட்டு உனக்கு கொஞ்சம் போல தொப்பை போட்டுவிட்ட மாதிரி இருக்கு? கொஞ்சமாவது கண்ணாடில பார்க்கறயா?” என்றாள்.

நான் அவளை அணைத்தபடி, “என் பொண்டாட்டிதான் எனக்கு கண்ணாடி!  நீ பார்த்தா நான் பார்த்த மாதிரிதான்,” என்றேன். 
 
“உனக்கு தொப்பை நல்லாதான் இருக்கு.  புருஷனுக்கு தொப்பை இருந்தா பொண்டாட்டி நல்லா ஆக்கி போடறான்னு அர்த்தம்.  ஆனாலும் தொப்பை போடாதே, என்ன? ராம்-விஜய் பாரு, அவங்க மாதிரி தொப்பை இல்லாம இரு.  நீங்க அண்ணன்-தம்பிங்க மூணு பேரும் தொப்பை இல்லாம எப்பவும் ஃபிட்டா இருக்கணும், தெரிஞ்சதா? இப்ப லாக்-டவுன் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் பண்ணியிருக்காங்கல்ல, வாக்கிங்க் ஆரம்பி. நானும் வரேன்,” என்றாள்.
 
கொஞ்சம் மௌனத்திற்கு பிறகு கையை பிடித்து தன் வயிற்றுப் பகுதியில் வைத்து, “எனக்கு ஏற்கனவே கொஞ்சம் தொப்பைதான்.  இருந்தாலும் வயிறு கொஞ்சம் எக்ஸ்ட்ராவா வீங்கின மாதிரி இருக்கு.  டெய்லி அம்மணமா சேர்ந்து குளிக்கறோம், அம்மணமா பெட்ல உருளறோம்.  இருந்தாலும் பொண்டாட்டிக்கு என்னன்னு கொஞ்சமாவது பார்த்தியாடா புருஷா?” என்று பொய் கோபத்தில் சிணுங்கினாள்.
 
நான் அவள் வயிற்றைத் தடவிப் பார்த்து மண்டியிட்டு தலையை அவள் வயிற்றில் வைத்து முத்தமிட்டபடி, “காட்!  ஸ்வீட்டான விஷயம்தான் போலிருக்கு!  பீரியட்ஸ் நின்னுடுச்சா? எப்ப நின்னுச்சி?” என்று கேட்டேன்.
 
அஞ்சு சந்தோஷத்தில் துள்ளினாள்.  “நிஜமாதான் சொல்றயா புருஷா?  என்னை சினையாக்கிட்டயாடா?  ஐயோ கணக்கு பார்க்கணுமே!  …. ம்ம்ம்ம் …… லாக்-டவுன் ஆரம்பிச்சப்போ பீரியட்ஸ் ஆச்சி.  அப்ப உன்னை நாலு நாளைக்கு போடவிடலை.  அதுக்கப்புறம் பீரியட்ஸ் ஆகலை!  அப்ப நிஜமா சினையாயிட்டேன்டா!”
 
நான் அஞ்சுவின் கையைப் பற்றி குலுக்க, அவள், “போடா வெட்கமா இருக்கு!  நான் சினையாயிட்டேன்னு வெளியில தெரிஞ்சா இந்த வயசிலயான்னு கிண்டலடிப்பாங்க.  லாக்-டவுன்ல எப்பவும் கதவு சாத்திக்கிட்டு ‘அந்த வேலையாவே’ இருந்திருக்காங்கன்னு சொல்லி சிரிப்பாங்க,” என்றதும் நான், “ஆமா சொல்லுவாங்க.  நிஜத்தைதான சொல்லுவாங்க?” என்றேன். 

அஞ்சு என்னை செல்லமாக அடித்தபடி, “உனக்கும் கிண்டலா போச்சா!  செய்யறதும் செஞ்சிட்டு கிண்டல் வேண்டி கிடக்கா கிண்டல்?  உன்னை சாத்துறேன் பாரு!” என்று தலையணையை எடுத்தாள்.  நான் பதுங்குவது போல நடித்தேன்.
 
சட்டென என்னை அணைத்து, “சொன்ன மாதிரி நீ என்னை சினையாக்கிட்டடா!  எனக்கு எவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா!  நீதான் நம்ம பையனுக்கு ஆய் கழுவி குளிப்பாட்டனும்.  நல்லா படிக்க வைக்கணும்.  குறும்பு பண்ணா கை நீட்டுடான்னு சொல்லி செல்லமா மெது…வ்வா…. வலிக்காம சுட்டு விரல்ல அடிக்கணும்.  பைக்ல ஊர் சுத்தி காட்டணும் …” என்று தன் கனவை விரித்தாள். 
 
நான் எழுந்து அவளை தூக்கி சாமி மாடத்தின் முன்னால் நிறுத்தினேன்.  “உன் ஆசையெல்லாம் இந்த சாமிகிட்ட சொல்லு அஞ்சு,” என்றதும் அவள் கண் மூடி சாமி கும்பிட்டுவிட்டு என் காலில் விழப்போனாள்.  நான் அவளை தடுத்து எழுப்பினேன்.  அவளை அங்கேயே இருக்க சொல்லிவிட்டு சமையலறை சென்று சர்க்கரை எடுத்துவந்து அவளுக்கு ஊட்டினேன்.  அவள் எனக்கு ஊட்டினாள்.
 
அன்று மாலை எங்களுக்கு பரிச்சயமான ஒரு கைனகாலஜிஸ்டை சென்று பார்த்தோம்.  அவர் என்னை வெளி அறையில் காத்திருக்க சொல்லி அஞ்சுவை பரிசோதித்துவிட்டு, என்னை அழைத்து அஞ்சு சினையாகிவிட்டதை கன்ஃபர்ம் செய்தார். பிறகு என்னை மீண்டும் வெளி அறையில் காத்திருக்க சொல்லிவிட்டு அஞ்சுவிடம் 15 நிமிஷம் போல பேசினார். 
 
டாக்டர் என்னை மீண்டும் அழைத்து அஞ்சுவை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ளும்படியும், அவள் பாதுகாப்பாக நிறைய நடை பயிற்சி செய்ய கூடவே இருந்து உதவி செய்யும்படியும், இன்னும் பல குறிப்புகளை சொன்னார்.  கடைசியாக புன்னகைத்தபடி, “நீங்க ரெண்டு பேரும் சந்தோஷமா இருந்ததாலதான் அவங்க சினையாகியிருக்காங்க.  திரும்ப அப்பப்போ சந்தோஷமா இருக்கறதுல ஒன்னும் தப்பில்லை.  பாதுகாப்பா எப்படி சந்தோஷமா இருக்கறதுன்னு சொல்லியிருக்கேன்.  கவனமா இருங்க,” என்றார்.
 
வீடு திரும்பியதும் அஞ்சு என்னை படுக்கையில் தள்ளினாள். என்னை ஆவேசத்துடன் அணைத்து முத்தமிட்டுவிட்டு, “சொன்ன மாதிரி சாதிச்சடா மாப்ளே! உன் புள்ளையை பத்திரமா பார்த்துக்கோ, என்ன?  அப்படியே உன் பொண்டாட்டியையும் சந்தோஷமா வச்சிக்கோ, புரியுதா?  சினையானளவளை எந்த போஸ்ல, எப்படி சளக் பண்ணனும்னு டாக்டர் சொல்லியிருக்கார்.  முக்கியமா நீ என் மேல படுக்ககூடாதாம்.  ஆனா நான் உன் மேல குதிக்கலாமாம்.  நீ டிக்கி இடிக்கலாமாம், ……” 
 
நான் அவளை தொடர்ந்து பேச விடவில்லை.  “உன்னை பின்னால இருந்து அணைச்சிகிட்டு, பாச்சிய பிடிச்சிகிட்டு, அப்பத்துல விட்டுக்கலாமாம் …. பெட் விளிம்பில உன் இடுப்பை வச்சி, நான் நின்னுகிட்டு குத்தலாமாம் ….” 
 
அஞ்சு என் கன்னத்தை திருகி, “அங்க அங்க ஒளிஞ்சிகிட்டு ஒட்டு கேக்கற வழக்கத்தை ஆஸ்பத்திரில கூட விடலை நீங்க …. சரி போகட்டும், உன் பையனுக்கு என்ன பேர் வைக்கலாம்னு டெய்லி லிஸ்ட் போடு, என்ன?  அப்புறம் பாப்பா, என் அண்ணன்கிட்ட சொல்லலாமா, வேணாமா?” என்று கேட்டாள்.
 
நான் குறுக்கிட்டு, “அவங்க ரெண்டு பேர்கிட்ட மட்டுமல்ல, என் பங்காளிங்க ரெண்டு பேர்கிட்டயும் நீ சினையாகிவிட்டதை பத்தி மூச்சி விட்டுடாதே அஞ்சு.  அவங்க உன்னை நேர்ல பார்க்கும்போது சர்ப்ரைஸா தெரிஞ்சிக்கட்டும், என்ன?” என்றேன்.