நண்பன் விட்டுசென்ற மனைவியும் வயாகராவும்[ end]

[0123456]

“உங்களுக்கு ஒன்று தெரியுமோ? என் வீட்டுக்கார்- அதுதான் உங்கள் நண்பரை நான் என் சூத்தின் அருகே நெருங்க விட்டதே கிடையாது, அவரும் எவ்வளவோ கெஞ்சிப் பார்த்தார். ஸ்ட்ரிக்ட்டாக முடியாது என்று மறுத்து விட்டேன். இன்றைக்கு நீங்கள் தான் எப்படியோ என்ன நைஸ் பண்ணி சூத்திலே நாக்கைப் போட்டு விட்டீர்கள். இது இவ்வளவு சூப்பராக இருக்கும் என்று தெரியாமல் போச்சு. அடுத்த முறை அவர் வரும்போது சூத்தை நக்கச் சொல்லப் போகிறேன். “ என்றாள். நான் மனத்துக்குள் நினைத்துக் கொண்டேன். ‘அவன் உன்னுடைய சூத்தை நக்க முயற்சி பண்ணியதும் என்னுடைய சூத்தை ருசி பார்த்த பின்புதான். நீ வேண்டாம் என்று மறுத்ததும் எனக்கு முன்பே தெரியும். அவன் சூத்தை நக்க வேண்டும் என்று தோன்றும் போதெல்லாம், என் வீட்டிற்கு வந்து என் சூத்தை நக்கி விட்டுப் போவதும் எனக்குத் தெரியும். உனக்குத் தெரியாது.’

நினைத்ததை வெளியில் சொல்லவில்லை.
“அப்போ நான் வீட்டுக்குக் கிளம்பட்டுமா?” “அந்த மாத்திரைகள் மீதியை எடுத்துப் போவதைப் பற்றி ஒன்றுமே சொல்லவில்லையே?” “நீயே சொல்லு. இந்த ஒரு சாம்பிளோடு நீ இரண்டு வருடம் இருந்து விடுவாயா? நான் என்ன கிழிக்கப் போகிறேன் என்று கேட்டாயே, இன்று கிழித்தது போதுமா, இல்லை அவ்வப்போது எப்போது உனக்குத் தேவையோ அப்போதெல்லாம் வந்து இன்னும் கிழிக்க வேண்டுமா என்பது உன் முடிவு. நீ சொன்னால் எடுத்துப் போகிறேன். இல்லாவிட்டால் இங்கேயே வைத்துவிட்டுப் போகிறேன்.”
அவள் சிரித்தாள்.”ஆமாம். எனக்கு எப்போதெல்லாம் படுக்கையில் அவர் நினைவு வருகிறதோ அப்போதெல்லாம் உங்களுக்கு ஃபோன் செய்கிறேன். வந்து என்னுடைய புண்டை ஊறலைத் தணித்து விட்டுப் போங்கள். மாத்திரை இங்கேயே இருக்கட்டும்.”
“அய்யோ, என்ன இப்படிப் பச்சையாகப் பேசுகிறாயே?”
“பின்னே, நமக்குள் இன்னும் என்ன மிச்சமிருக்கிறது. என் வீட்டுக்காரருக்குக் கொடுக்காத்தெல்லாம் உங்களுக்குக் கொடுத்து விட்டேனே. இனிமேல் நமக்குள் பச்சை என்ன, சிவப்பு என்ன?”
“ஆனால் நான் உனக்கு முழுதும் காட்டவில்லை. இன்னும் எத்தனையோ பாக்கி இருக்கு.”
“அப்படி என்ன பாக்கி இருக்கு?”
“சரி, அடுத்த தடவை பார்ப்போம்.”
நான் உடை அணிந்துகொண்டு ஹாலுக்கு வந்தேன். அவள் முழு நிர்வாணமாகவே ஹாலுக்கு வந்து என்னை வழியனுப்பினாள்.அவளைக் கட்டியணைத்தேன். “விடுங்க. அவசரமா பாத் ரூம் போகணும்.” என்றாள். சரி என்று அவளை விட்டு விட்டு நான் வீட்டிற்குப் போனேன்