14-07-2021, 04:03 PM
“अहो.. पण.. ” मी काही बोलायच्या आत वहिनीने गुडघ्यावर बसून माझ्या लवडआची टोपी तोम्डात घेतली सुद्धा! वहिनीम्चे पोवळआसारखे ओठ माझ्या लवडआभोवती आवळले गेले अन तीच्या जिभेवर घासत ती लवडा तोंडात खेचायला लागली. राजाने बायकोला लवडा चोखायला नीट शिकवलेलम दिसत होतम. एका हाताने माझ्या गोट्या कुरवाळीत वहिनी हळूहळू लवडा गिळत होत्या. पहाता पहाता माझे साडेसहा इंच शर्मीलावहिनीच्या घशात गायब झाले. न राहवून मी एक धक्का वहिनीच्या तोम्डात दिला. तशी शर्मीलावहिनीने तो झटकन बाहेर काढला.
“भाऊजी, जरा दमाने घ्या.. धक्के इथे नका मारू..”
“ठीक आहे, पण वहिनी चोखायचम थाम्बवू नका..” शर्मीलावहिनीचे केस मुठीत पकडून मी तिचा चेहेरा माझआ लवडआकडे खेचला. “घ्या… ना… ”
पण तोपर्यम्त माझी पिचकारी उडायला लागलेली होती.
पहिलाच फवारा मी वहिनीच्या केसाम्वर अन कपाळ अन डोळआवर उडवला. दुसरा आवेग येणआच्या आत वहिनीने माझा बुल्ला मुळापाशी मुठीत घट्ट पकडला अन फक्त सुपारी तोम्डात धर
“भाऊजी, जरा दमाने घ्या.. धक्के इथे नका मारू..”
“ठीक आहे, पण वहिनी चोखायचम थाम्बवू नका..” शर्मीलावहिनीचे केस मुठीत पकडून मी तिचा चेहेरा माझआ लवडआकडे खेचला. “घ्या… ना… ”
पण तोपर्यम्त माझी पिचकारी उडायला लागलेली होती.
पहिलाच फवारा मी वहिनीच्या केसाम्वर अन कपाळ अन डोळआवर उडवला. दुसरा आवेग येणआच्या आत वहिनीने माझा बुल्ला मुळापाशी मुठीत घट्ट पकडला अन फक्त सुपारी तोम्डात धर
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.