14-07-2021, 04:01 PM
“अहो वहिनी, मला नीट सांगा तर खरं नक्की काय झालंय ते?” मी बेल मारून बॉयला कॉफी आणायला सांगितलं अन वाहिनीच्या बाजूला जाऊन बसलो.कॉफी घेत हळू हळू शांत होत शर्मीलावहीनीनं घडलेला प्रकार सांगीतला. खरं म्हणजे काहीही झालेलं नव्हतं. काल काकू -राजनच्या आई आल्या होत्या. नेहेमीप्रमाणे सासू-सुनेचे खटके उडाले होते. राजन नेहेमीप्रमाणे रात्री उशीरा आला होता अन शर्मीलावहीनी त्याच्या जवळ कटकट करीत होत्या. शब्दावरून शब्द वाढत गेला अन चांगलंच भांडण झालेलं होतं.
“अहो वहिनी, हे तर नेहेमीचंच आहे. असली भांडणं काय मनावर घ्यायची असतात का?”
“नाही हो भाऊजी, हे नेहेमीचं नव्हतं.”
“म्हणजे?”
“ह्यांनी मला मारलं काल”
“छ्या! काहीतरीच काय सांगताय?”
उत्तरादाखल शर्मीलावहीनी माझ्यासमोर उभी राहिली अन पाठमोरी होत तिने तिच्या पंजाबी ड्रेसच्या टा~म्पची पाठीमागली झिप उघडली. ड्रेस पुढे खेचत शर्मीलावहीनीने तिची गोरीपान पाठ मला दाखवली.
“पहा कसे वळ उमटलेत माराचे.”
देवाशप्पथ! वहीनीच्या गोऱ्यापान पाठीवर कसलाही वळ नव्हता. अगदी तीळसुद्धा नव्हता. दुधावरल्या सायीसारखी नितळ गोरीपान त्वचा होती वहीनीची. तिच्या सुडौल पाठीचा नळ खाली नितम्बाकडे अधिकच खोलगट झालेला होता. त्याच्या खाली वहिनीच्या नितंबाचे उभार पँटीमधे दिसत मला वेड लावत होते. वरल्या बाजूला तिच्या ब्रा मधे घट्ट आवळून शर्मीलावहीनीची मांसल पाठ फारच मादक दिसत होती. ड्रेसचा टा~म्प पुढे खेचून धरुन आपली नागवी पाठ मला दाखवीत शर्मीलावहीनी डाव्या खांद्यावरून वळून मागे पहात होती. असली मादक मादी दिसत होती ती!
पण प्रसंग वेगळाच होता म्हणून मी काही बोललो नाही. एरवी मी तिच्यावर रेग्युलर लाईन मारत असे. शर्मीलावहीनी होतीच लाईन मारणआसारखी चिकनी. ५॥ फुट उम्च, सुमारे ४८-५० किलो वजन असेल. अगदी सडपातळ पण काय फिगर होती! वाह!! गोरीपान वहीनी नेहेमी टापटीप मेकप करून असायची. अगदी घरातही तिच्या ओठाम्वर लिपस्टिक असायचीच. अन कपडे असले मारू घालायची की बास! समोर बसून थोडी पुढे वाकली की शर्मीलावहीनीच्या ब्लाऊज किंवा पंजाबी टा~म्पच्या गळआतून तिचे उभार दिसलेच पाहिजेत! मला सगळ्यात जास्त आवडायची ती वहीनीची गांड ऊफ्फ! क्या चीज थी! एकदम कडक. आणि एरोबिक्स करून शर्मीलावहीनीने तिच्या गांडीचा सुडौलपणा टिकवून ठेवला होता.
तिलाही तिच्याशी फ्लर्ट केलेलं आवडत असे. दीर-भावजईचं चेष्टेचं नातं वापरून मी तिच्याशी नेहेमीच द्व्यर्थी बोलायचो. "वहीनी आज तुम्ही जरा जास्तच कडक केलय हो!" "काय?" "हे पहा नं… थालीपीठ!" "हो का? मला तर बाई कडकच आवडतं. मऊ मऊ असलं की काही मजा नाही येत हो भाऊजी. हो कि नाही?" असले संवाद आमचे नेहेमीच चालायचे. अन अशी माझी शर्मीलावहीनी माझ्या समोर अर्धनग्न होऊन उभी होती अन मी वेड्यासारखा पहात होतो.
“अहो वहिनी, हे तर नेहेमीचंच आहे. असली भांडणं काय मनावर घ्यायची असतात का?”
“नाही हो भाऊजी, हे नेहेमीचं नव्हतं.”
“म्हणजे?”
“ह्यांनी मला मारलं काल”
“छ्या! काहीतरीच काय सांगताय?”
उत्तरादाखल शर्मीलावहीनी माझ्यासमोर उभी राहिली अन पाठमोरी होत तिने तिच्या पंजाबी ड्रेसच्या टा~म्पची पाठीमागली झिप उघडली. ड्रेस पुढे खेचत शर्मीलावहीनीने तिची गोरीपान पाठ मला दाखवली.
“पहा कसे वळ उमटलेत माराचे.”
देवाशप्पथ! वहीनीच्या गोऱ्यापान पाठीवर कसलाही वळ नव्हता. अगदी तीळसुद्धा नव्हता. दुधावरल्या सायीसारखी नितळ गोरीपान त्वचा होती वहीनीची. तिच्या सुडौल पाठीचा नळ खाली नितम्बाकडे अधिकच खोलगट झालेला होता. त्याच्या खाली वहिनीच्या नितंबाचे उभार पँटीमधे दिसत मला वेड लावत होते. वरल्या बाजूला तिच्या ब्रा मधे घट्ट आवळून शर्मीलावहीनीची मांसल पाठ फारच मादक दिसत होती. ड्रेसचा टा~म्प पुढे खेचून धरुन आपली नागवी पाठ मला दाखवीत शर्मीलावहीनी डाव्या खांद्यावरून वळून मागे पहात होती. असली मादक मादी दिसत होती ती!
पण प्रसंग वेगळाच होता म्हणून मी काही बोललो नाही. एरवी मी तिच्यावर रेग्युलर लाईन मारत असे. शर्मीलावहीनी होतीच लाईन मारणआसारखी चिकनी. ५॥ फुट उम्च, सुमारे ४८-५० किलो वजन असेल. अगदी सडपातळ पण काय फिगर होती! वाह!! गोरीपान वहीनी नेहेमी टापटीप मेकप करून असायची. अगदी घरातही तिच्या ओठाम्वर लिपस्टिक असायचीच. अन कपडे असले मारू घालायची की बास! समोर बसून थोडी पुढे वाकली की शर्मीलावहीनीच्या ब्लाऊज किंवा पंजाबी टा~म्पच्या गळआतून तिचे उभार दिसलेच पाहिजेत! मला सगळ्यात जास्त आवडायची ती वहीनीची गांड ऊफ्फ! क्या चीज थी! एकदम कडक. आणि एरोबिक्स करून शर्मीलावहीनीने तिच्या गांडीचा सुडौलपणा टिकवून ठेवला होता.
तिलाही तिच्याशी फ्लर्ट केलेलं आवडत असे. दीर-भावजईचं चेष्टेचं नातं वापरून मी तिच्याशी नेहेमीच द्व्यर्थी बोलायचो. "वहीनी आज तुम्ही जरा जास्तच कडक केलय हो!" "काय?" "हे पहा नं… थालीपीठ!" "हो का? मला तर बाई कडकच आवडतं. मऊ मऊ असलं की काही मजा नाही येत हो भाऊजी. हो कि नाही?" असले संवाद आमचे नेहेमीच चालायचे. अन अशी माझी शर्मीलावहीनी माझ्या समोर अर्धनग्न होऊन उभी होती अन मी वेड्यासारखा पहात होतो.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.