25-06-2021, 05:04 PM
"तुझा एकदम फेवरीट कलर आहे ना हा..." अचानक संगीताताईने मला विचारले.
"हं?... काय, ताई??" जणू काही मला कळलेच नाही अश्या आविर्भावात मी तिला म्हणालो.
"हो... मी त्याबद्दलच बोलतेय... जे तुला दिसतेय..." संगीताताईने मादक स्वरात मला म्हटले.
"स... सॉरी, ताई... त... ते... मला... तुझी... ती... मला तुझी..." माझ्या तोंडातून शब्द फुटेना...
"पँटीज दिसतेय... माझी पँटीज दिसतेय... हो ना..." तिने बिनधास्तपणे म्हटले...
तिचा बिनधास्तपणा पाहून मला काही क्षण आश्चर्य वाटले पण मग मलाही धीर आला..
"हो, ताई... मला तुझी पँटीज दिसतेय..."
"अच्छा... म्हणजे माझी पँटीज बघून तू उत्तेजीत होत आहेस... हीच पँटीज तुझा 'हा' कडक करण्यास कारणीभूत आहे तर..."
"हो!... हो, ताई... माझा 'हा' कडक होतो...तुझ्या ह्या पँटीजमुळे... जेव्हा तू मला अशी पँटीज दाखवून तरसवतेस तेव्हा... सॉरी! पण ते ऑटोमॅटीकली होते... सॉरी, ताई..."
"ठीक आहे रे, सागर... एवढे काही सॉरी वगैरे बोलायची गरज नाही... मी समजू शकते तुझ्या भावना..."
गंमत म्हणजे आमचे हे संभाषण आहे त्या स्थितीत चालले होते. अजूनही मला तिचा चेहरा दिसत नव्हता की तिला माझा चेहरा दिसत नव्हता. त्याचा फायदा घेत माझी नजर तिच्या पँटीजवरच खिळलेली होती. आणि मला खात्री होती की तिची नजर माझ्या कडक झालेल्या लंडावरच असणार होती... बहुतेक आम्ही दोघेही एकमेकांबरोबर लाजत होतो तेव्हा आम्ही फेस-टू-फेस बोलत नव्हतो.
तेवढयात हॉलमधील फोनची घंटी वाजली!! दोन तीन वेळा बेल वाजल्यावर नाईलाजास्तव संगीताताईला उभे रहाणे भाग होते. पण उठता उठता ती म्हणाली,
"ठीक आहे, सागर... आता तू बाहेर आला तरी चालेल... मला वाटते हा 'शो' आपण येथेच संपवूया... जरा जावून कोणा प्लंबरला बोलवून आणशील का?? तो पाईप खरोखरच गळत आहे..."
असे म्हणून संगीताताई फोन घ्यायला लगबगीने बाहेर गेली. काही क्षण तर मी खुळ्यासारखा जागीच बसून राहिलो... मला खरच वाटेना की जे काही घडले ते प्रत्यक्षात घडले होते. संगीताताईने मला तिच्या पुच्चीवरची पँटीज दाखवली होती... अगदी सुरुवातीपासून आत्ता पर्यंत जे काही घडले त्याचा ऍक्शन-रिप्ले माझ्या मनात चालू झाला... ती काय बोलली अन मी काय बोललो... ते सगळे आठवत आठवत मी कॅबीनेटच्या बाहेर आलो...
आधीच मी कामोत्तेजीत होतो आणि त्यावर झालेल्या प्रसंगाची उजळणी करता करता मी जास्तच कामोत्तेजीत झालो... तेव्हा बाहेर आल्यावर मी तडक टॉयलेटमध्ये गेलो व खसाखसा मूठ मारून विर्य गाळले...
संगीताताईच्या मिस्टरांचा फोन होता तेव्हा ती फोनवर बोलत होती... मी कपडे वगैरे घालून तयार झालो आणि बाहेर जावून एका प्लंबरला घेवून आलो. त्या प्लंबरने लिकेज शोधून काढला व सांगितले की पाईपचा तुकडा बदलावा लागेल. मग त्याच्याबरोबर जावून मी पाईपचा तुकडा आणि इतर गोष्टी घेवून आलो. मग त्याने तो पाईप बदलला आणि कनेक्शन व्यवस्थित केले. सगळे झाल्यावर त्याला मी त्याच्या कामाची मजुरी दिली आणि तो निघून गेला.
ह्या वेळात संगीताताई तिच्या रूममध्ये होती. जेव्हा तो प्लंबर निघून गेला तेव्हा ती किचनमध्ये आली. तिने अंगातील आधीचा गाऊन बदलून दुसरा एक गाऊन घातला होता. हा गाऊन बहुतेक नवीन होता कारण याआधी तिने तो घातलेला मी बघितला नव्हता. लाल रंगाचा तो गाऊन गुढग्याच्या जरा खाली एवढा लांब होता व बऱ्यापैकी पारदर्शक होता तेव्हा त्यातून तिने आत घातलेली 'ती' काळ्या रंगाची अंर्तवस्त्र स्पष्ट दिसत होती. गाऊनचा गळा चांगलाच रुंद आणि खोल होता, ज्यातून तिच्या छातीचे गोळे दिसत होते.
इतरवेळी जर संगीताताईने हा गाऊन घातला असता तर आतमध्ये नक्कीच स्लीप घातली असती पण आत्ता तिने आत काही घातलेले नव्हते. बहुतेक लिकेज शोधताना आधीचा जो प्रकार झाला व मला तिने तिची पँटीज दाखवली त्यामुळे माझ्यासमोर आता ती थोडी जास्तच बिनधास्त झाली असावी. तेव्हा तसा पारदर्शक गाऊन माझ्यासमोर घालणे म्हणजे एकदम नॉर्मल गोष्ट आहे अश्या आविर्भावात ती आत आली व तिने मला विचारले,
"झाले का सगळे? त्याने लिकेज रिपेयर केला का?"
"हो केला!... हश्श!... काय गरम होतेय बाहेर..."
असे म्हणत मी डायनींग चेअरवर फतकल मारून बसलो. माझ्या अंगातून घामाच्या धारा वहात होत्या.
"बरीच धावपळ झाली ना तुझी... मी तुला एखाद कोल्ड्रींक्स देवू का??"
"दिलेस तर फार बरे होईल, ताई... माझा घसा सुकला आहे फार..."
"जस्ट एका मिनीटात देते तुला..."
असे म्हणत संगीताताईने जावून वरच्या कॅबीनेटमधून ग्लास काढला व लगबगीने फ्रिज जवळ गेली. मग फ्रिजमधून तिने सरबतची बाटली व पाण्याची बाटली काढली. मग त्याचे योग्य मिश्रण करून तिने चमच्याने ढवळले व ढवळत ढवळत डायनींग टेबलजवळ आली. मी डायनींगच्या पलीकडच्या चेअरवर बसलो होतो तेव्हा मला ग्लास देताना तिला टेबलवर थोडे वाकावे लागले.
"हं?... काय, ताई??" जणू काही मला कळलेच नाही अश्या आविर्भावात मी तिला म्हणालो.
"हो... मी त्याबद्दलच बोलतेय... जे तुला दिसतेय..." संगीताताईने मादक स्वरात मला म्हटले.
"स... सॉरी, ताई... त... ते... मला... तुझी... ती... मला तुझी..." माझ्या तोंडातून शब्द फुटेना...
"पँटीज दिसतेय... माझी पँटीज दिसतेय... हो ना..." तिने बिनधास्तपणे म्हटले...
तिचा बिनधास्तपणा पाहून मला काही क्षण आश्चर्य वाटले पण मग मलाही धीर आला..
"हो, ताई... मला तुझी पँटीज दिसतेय..."
"अच्छा... म्हणजे माझी पँटीज बघून तू उत्तेजीत होत आहेस... हीच पँटीज तुझा 'हा' कडक करण्यास कारणीभूत आहे तर..."
"हो!... हो, ताई... माझा 'हा' कडक होतो...तुझ्या ह्या पँटीजमुळे... जेव्हा तू मला अशी पँटीज दाखवून तरसवतेस तेव्हा... सॉरी! पण ते ऑटोमॅटीकली होते... सॉरी, ताई..."
"ठीक आहे रे, सागर... एवढे काही सॉरी वगैरे बोलायची गरज नाही... मी समजू शकते तुझ्या भावना..."
गंमत म्हणजे आमचे हे संभाषण आहे त्या स्थितीत चालले होते. अजूनही मला तिचा चेहरा दिसत नव्हता की तिला माझा चेहरा दिसत नव्हता. त्याचा फायदा घेत माझी नजर तिच्या पँटीजवरच खिळलेली होती. आणि मला खात्री होती की तिची नजर माझ्या कडक झालेल्या लंडावरच असणार होती... बहुतेक आम्ही दोघेही एकमेकांबरोबर लाजत होतो तेव्हा आम्ही फेस-टू-फेस बोलत नव्हतो.
तेवढयात हॉलमधील फोनची घंटी वाजली!! दोन तीन वेळा बेल वाजल्यावर नाईलाजास्तव संगीताताईला उभे रहाणे भाग होते. पण उठता उठता ती म्हणाली,
"ठीक आहे, सागर... आता तू बाहेर आला तरी चालेल... मला वाटते हा 'शो' आपण येथेच संपवूया... जरा जावून कोणा प्लंबरला बोलवून आणशील का?? तो पाईप खरोखरच गळत आहे..."
असे म्हणून संगीताताई फोन घ्यायला लगबगीने बाहेर गेली. काही क्षण तर मी खुळ्यासारखा जागीच बसून राहिलो... मला खरच वाटेना की जे काही घडले ते प्रत्यक्षात घडले होते. संगीताताईने मला तिच्या पुच्चीवरची पँटीज दाखवली होती... अगदी सुरुवातीपासून आत्ता पर्यंत जे काही घडले त्याचा ऍक्शन-रिप्ले माझ्या मनात चालू झाला... ती काय बोलली अन मी काय बोललो... ते सगळे आठवत आठवत मी कॅबीनेटच्या बाहेर आलो...
आधीच मी कामोत्तेजीत होतो आणि त्यावर झालेल्या प्रसंगाची उजळणी करता करता मी जास्तच कामोत्तेजीत झालो... तेव्हा बाहेर आल्यावर मी तडक टॉयलेटमध्ये गेलो व खसाखसा मूठ मारून विर्य गाळले...
संगीताताईच्या मिस्टरांचा फोन होता तेव्हा ती फोनवर बोलत होती... मी कपडे वगैरे घालून तयार झालो आणि बाहेर जावून एका प्लंबरला घेवून आलो. त्या प्लंबरने लिकेज शोधून काढला व सांगितले की पाईपचा तुकडा बदलावा लागेल. मग त्याच्याबरोबर जावून मी पाईपचा तुकडा आणि इतर गोष्टी घेवून आलो. मग त्याने तो पाईप बदलला आणि कनेक्शन व्यवस्थित केले. सगळे झाल्यावर त्याला मी त्याच्या कामाची मजुरी दिली आणि तो निघून गेला.
ह्या वेळात संगीताताई तिच्या रूममध्ये होती. जेव्हा तो प्लंबर निघून गेला तेव्हा ती किचनमध्ये आली. तिने अंगातील आधीचा गाऊन बदलून दुसरा एक गाऊन घातला होता. हा गाऊन बहुतेक नवीन होता कारण याआधी तिने तो घातलेला मी बघितला नव्हता. लाल रंगाचा तो गाऊन गुढग्याच्या जरा खाली एवढा लांब होता व बऱ्यापैकी पारदर्शक होता तेव्हा त्यातून तिने आत घातलेली 'ती' काळ्या रंगाची अंर्तवस्त्र स्पष्ट दिसत होती. गाऊनचा गळा चांगलाच रुंद आणि खोल होता, ज्यातून तिच्या छातीचे गोळे दिसत होते.
इतरवेळी जर संगीताताईने हा गाऊन घातला असता तर आतमध्ये नक्कीच स्लीप घातली असती पण आत्ता तिने आत काही घातलेले नव्हते. बहुतेक लिकेज शोधताना आधीचा जो प्रकार झाला व मला तिने तिची पँटीज दाखवली त्यामुळे माझ्यासमोर आता ती थोडी जास्तच बिनधास्त झाली असावी. तेव्हा तसा पारदर्शक गाऊन माझ्यासमोर घालणे म्हणजे एकदम नॉर्मल गोष्ट आहे अश्या आविर्भावात ती आत आली व तिने मला विचारले,
"झाले का सगळे? त्याने लिकेज रिपेयर केला का?"
"हो केला!... हश्श!... काय गरम होतेय बाहेर..."
असे म्हणत मी डायनींग चेअरवर फतकल मारून बसलो. माझ्या अंगातून घामाच्या धारा वहात होत्या.
"बरीच धावपळ झाली ना तुझी... मी तुला एखाद कोल्ड्रींक्स देवू का??"
"दिलेस तर फार बरे होईल, ताई... माझा घसा सुकला आहे फार..."
"जस्ट एका मिनीटात देते तुला..."
असे म्हणत संगीताताईने जावून वरच्या कॅबीनेटमधून ग्लास काढला व लगबगीने फ्रिज जवळ गेली. मग फ्रिजमधून तिने सरबतची बाटली व पाण्याची बाटली काढली. मग त्याचे योग्य मिश्रण करून तिने चमच्याने ढवळले व ढवळत ढवळत डायनींग टेबलजवळ आली. मी डायनींगच्या पलीकडच्या चेअरवर बसलो होतो तेव्हा मला ग्लास देताना तिला टेबलवर थोडे वाकावे लागले.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.