25-06-2021, 04:48 PM
ती पुढे काही बोलली नाही फक्त गुढपणे हसत उठली व खाली जायला लागली... जाता जाता माझ्याकडे बघून गालातल्या गालात हसत ती पुटपुटली, "तेव्हाच तू मला कपडे बदलताना चोरून बघत असतोस... माझ्या अंगावरील ब्रेसीयर बघण्यासाठी धडपडत असतोस..."
असे बोलून ती खाली निघून गेली. मी सुन्न होवून बसून राहिलो... मला कळेना आता काय करावे ते... संगीताताई आईला सांगेल की नाही याची काहीच गॅरंटी नव्हती... ती मला गॅसवर ठेवून गेली होती.
नाईलाजाने मग मी नंतर खाली गेलो व माझे सकाळचे कार्यक्रम आवरू लागलो. नंतर दिवसभर मी घराबाहेरच राहिलो. संध्याकाळी घरी आल्यावर मला धास्ती वाटत होती की कदाचीत आई मला फैलावर घेईल... पण तसे काही झाले नाही... पुढचे २/३ दिवस मी साळसुदपणे वागत होतो आणि मला भिती होती की काहितरी होईल पण काही झाले नाही... संगीताताईने आईला काही सांगितले नाही आणि ती सांगणारही नाही याची मला खात्री पटली आणि मी निश्चिंत झालो!!
साधारण ३/४ महिन्यानंतर संगीताताईसाठी आणि आम्हा सगळ्यांसाठी एक आनंदाची गोष्ट घडली. तिच्या मिस्टरांना कंपनीमध्ये बढती मिळाली आणि त्यांची बदली मुंबईत झाली. आता कुटुंब पुण्यात ठेवून नोकरी मुंबईत करणे कठीण होते तेव्हा त्यांनी मुंबईत एक फ्लॅट भाडयाने घेतला आणि मग संगीताताई मुलांना घेवून मुंबईत रहायला आली. त्याने संगीताताईला फार आनंद झाला कारण आता ती आपल्या माहेरी म्हणजे आमच्या घरी कधीही येवू-जावू शकत होती.
असे बोलून ती खाली निघून गेली. मी सुन्न होवून बसून राहिलो... मला कळेना आता काय करावे ते... संगीताताई आईला सांगेल की नाही याची काहीच गॅरंटी नव्हती... ती मला गॅसवर ठेवून गेली होती.
नाईलाजाने मग मी नंतर खाली गेलो व माझे सकाळचे कार्यक्रम आवरू लागलो. नंतर दिवसभर मी घराबाहेरच राहिलो. संध्याकाळी घरी आल्यावर मला धास्ती वाटत होती की कदाचीत आई मला फैलावर घेईल... पण तसे काही झाले नाही... पुढचे २/३ दिवस मी साळसुदपणे वागत होतो आणि मला भिती होती की काहितरी होईल पण काही झाले नाही... संगीताताईने आईला काही सांगितले नाही आणि ती सांगणारही नाही याची मला खात्री पटली आणि मी निश्चिंत झालो!!
साधारण ३/४ महिन्यानंतर संगीताताईसाठी आणि आम्हा सगळ्यांसाठी एक आनंदाची गोष्ट घडली. तिच्या मिस्टरांना कंपनीमध्ये बढती मिळाली आणि त्यांची बदली मुंबईत झाली. आता कुटुंब पुण्यात ठेवून नोकरी मुंबईत करणे कठीण होते तेव्हा त्यांनी मुंबईत एक फ्लॅट भाडयाने घेतला आणि मग संगीताताई मुलांना घेवून मुंबईत रहायला आली. त्याने संगीताताईला फार आनंद झाला कारण आता ती आपल्या माहेरी म्हणजे आमच्या घरी कधीही येवू-जावू शकत होती.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.