25-06-2021, 04:47 PM
"काही नाही... मी तुझी ब्रेसीयर, पँटीज घेतो... त्यांना स्पर्श करून बघतो... त्यांचे आकार, डिझाईन कसे असते हे निरखून बघतो..."
"आणि एवढे वरून खालून बघून तुला काय मिळते?"
"मला नाही माहीत... पण मला मजा वाटते... त्यांचा स्पर्श मला आवडतो... त्यांच्याकडे बघत रहावेसे वाटते..." मी तिच्या ब्रेसीयर, पँटीजबरोबर मूठ मारतो एवढे सोडून मी संगीताताईला सगळे खरे खरे सांगितले.
"तुझ्या ह्या आकर्षणाबद्दल आईला माहीत आहे का?"
"बहुतेक नाही..." मी थोड्या बेफिकीरीत उत्तर दिले.
"तिला हे कळले तर काय होईल माहीत आहे का? खास करून तू स्वत:च्या बहिणीची ब्रेसीयर, पँटीज चोरून आणतोस हे तिला कळले तर..." तिने एक भुवई उडवत मला सुचक प्रश्न केला... तिच्या प्रश्नाचे गांभीर्य माझ्या लक्षात आले आणि मला भिती वाटू लागली...
"तिला माहीत नाही ते... आणि ते तिला कळणारही नाही... अर्थात तू जर तिला सांगितले तरच तिला कळेल..."
"मग जर मी तिला सांगितले तर..." तिने पुन्हा एक भुवई उडवत छद्मीपणे हसत मला विचारले..
"नको, ताई... प्लीज! नको सांगूस तिला..." मी केविलवाणा चेहरा करून तिला विनंती केली.
"ठीक आहे... समजा मी नाही सांगितले... पण तिने तुला माझी ब्रेसीयर, पँटीज घेताना पकडले तर?... माझी ब्रेसीयर, पँटीज तुझ्याकडे तिला मिळाली तर??... ना रे बाबा... मला तिला सांगायलाच पाहिजे... नाहीतर तिला वाटायचे मीच दिली तुला माझी अंर्तवस्त्र..."
"नको ना, ताई... प्लीज सांगू नको तिला... मी पुन्हा नाही घेणार तुझी अंर्तवस्त्र... मी पुन्हा हात नाही लावणार त्यांना..."
"पण तू तर म्हणतोस तुला फार आवडते त्यांना हात लावायला... मग तू पुन्हा घेणार नाहीस याची काय गॅरंटी?" तिने उगाचच शंका घेत म्हटले...
"नाही, ताई... एकदा मला माफ कर... पुन्हा मी नाही करणार असे... माझ्यावर विश्वास ठेव..."
"आणि एवढे वरून खालून बघून तुला काय मिळते?"
"मला नाही माहीत... पण मला मजा वाटते... त्यांचा स्पर्श मला आवडतो... त्यांच्याकडे बघत रहावेसे वाटते..." मी तिच्या ब्रेसीयर, पँटीजबरोबर मूठ मारतो एवढे सोडून मी संगीताताईला सगळे खरे खरे सांगितले.
"तुझ्या ह्या आकर्षणाबद्दल आईला माहीत आहे का?"
"बहुतेक नाही..." मी थोड्या बेफिकीरीत उत्तर दिले.
"तिला हे कळले तर काय होईल माहीत आहे का? खास करून तू स्वत:च्या बहिणीची ब्रेसीयर, पँटीज चोरून आणतोस हे तिला कळले तर..." तिने एक भुवई उडवत मला सुचक प्रश्न केला... तिच्या प्रश्नाचे गांभीर्य माझ्या लक्षात आले आणि मला भिती वाटू लागली...
"तिला माहीत नाही ते... आणि ते तिला कळणारही नाही... अर्थात तू जर तिला सांगितले तरच तिला कळेल..."
"मग जर मी तिला सांगितले तर..." तिने पुन्हा एक भुवई उडवत छद्मीपणे हसत मला विचारले..
"नको, ताई... प्लीज! नको सांगूस तिला..." मी केविलवाणा चेहरा करून तिला विनंती केली.
"ठीक आहे... समजा मी नाही सांगितले... पण तिने तुला माझी ब्रेसीयर, पँटीज घेताना पकडले तर?... माझी ब्रेसीयर, पँटीज तुझ्याकडे तिला मिळाली तर??... ना रे बाबा... मला तिला सांगायलाच पाहिजे... नाहीतर तिला वाटायचे मीच दिली तुला माझी अंर्तवस्त्र..."
"नको ना, ताई... प्लीज सांगू नको तिला... मी पुन्हा नाही घेणार तुझी अंर्तवस्त्र... मी पुन्हा हात नाही लावणार त्यांना..."
"पण तू तर म्हणतोस तुला फार आवडते त्यांना हात लावायला... मग तू पुन्हा घेणार नाहीस याची काय गॅरंटी?" तिने उगाचच शंका घेत म्हटले...
"नाही, ताई... एकदा मला माफ कर... पुन्हा मी नाही करणार असे... माझ्यावर विश्वास ठेव..."
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.