25-06-2021, 03:56 PM
"जर आपण समुद्र किनारी गेलो तर त्या दिवशी सारखे?" संगीताताईने मला सुचवले.
"नाही, ताई! आत्ता तर किती उजेड आहे अजून. आपण कसे काय तेथे बसायचे तसे? सगळे बघतील ना आपल्याला."
"हॉटेल रूममध्ये जायची मला भिती वाटते. कोणाला समजले तर?" तिने थोड्या काळजीच्या स्वरात म्हटले.
"घाबरू नकोस, ताई! काही होत नाही की कोणाला कळणार नाही. आपण जास्त वेळ थांबायचे नाही तेथे. तुला जर ठिक वाटले नाही तर आपण निघून येवू तेथून." मी तिला दिलासा दिला.
"पण हॉटेल रूमच का, सोनु?"
"कारण तेथे आपल्याला चांगला एकांत मिळेल"
"आणि तुला एकांत कशाला हवा?" संगीताताईने मिश्कीलपणे विचारले.
"कारण गेले कित्येक दिवस तु मला तुझ्या छातीचे तसेच पुच... तुझ्या खालच्या भागाचे स्पर्शसुख घेवू देत आहेस पण प्रत्येक वेळी कोणीतरी बघेल या भितीने मला थांबावे लागते. तेव्हा मला तुझ्याबरोबर व्यवस्थित एकांत हवा आहे म्हणजे मी मनसोक्तपणे तुझे स्पर्शसुख घेवू शकेल." मी एका दमात तिला सांगून टाकले.
"नाही, ताई! आत्ता तर किती उजेड आहे अजून. आपण कसे काय तेथे बसायचे तसे? सगळे बघतील ना आपल्याला."
"हॉटेल रूममध्ये जायची मला भिती वाटते. कोणाला समजले तर?" तिने थोड्या काळजीच्या स्वरात म्हटले.
"घाबरू नकोस, ताई! काही होत नाही की कोणाला कळणार नाही. आपण जास्त वेळ थांबायचे नाही तेथे. तुला जर ठिक वाटले नाही तर आपण निघून येवू तेथून." मी तिला दिलासा दिला.
"पण हॉटेल रूमच का, सोनु?"
"कारण तेथे आपल्याला चांगला एकांत मिळेल"
"आणि तुला एकांत कशाला हवा?" संगीताताईने मिश्कीलपणे विचारले.
"कारण गेले कित्येक दिवस तु मला तुझ्या छातीचे तसेच पुच... तुझ्या खालच्या भागाचे स्पर्शसुख घेवू देत आहेस पण प्रत्येक वेळी कोणीतरी बघेल या भितीने मला थांबावे लागते. तेव्हा मला तुझ्याबरोबर व्यवस्थित एकांत हवा आहे म्हणजे मी मनसोक्तपणे तुझे स्पर्शसुख घेवू शकेल." मी एका दमात तिला सांगून टाकले.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.