25-06-2021, 03:45 PM
मी पुन्हा एकदा संगीताताईच्या रसरशीत ओठांचे खच्चुन चुंबन घेतले आणि तिला सोडले. तिने पटकन आपल्या ब्राचा हूक लावला आणि उभे राहुन ती स्कर्ट आणि टाप व्यवस्थित करु लागली. मी पण उठलो आणि आमच्या बॅगा उचलल्या. मग आम्ही वर आलो आणि फुटपाथवरुन चालु लागलो. तेथुन बसस्टॉप दहा पंधरा मिनीटाच्या अंतरावर होता. चालताना संगीताताई हळुच म्हणाली,
"ओह! मला कसेतरीच होत आहे."
"काय झाले, ताई? तु ठिक आहेस ना?" मी काळजीने विचारले.
"मी ठिक आहे रे, सोनू! पण माझी अंडरवेयर खाली ’तेथे’ ओली आणि चिकट झाली आहे त्यामुळे मला चालताना कसेतरीच वाटत आहे." तिने थोडे लाजतच उत्तर दिले.
"ओह! सारी,ताई...! माझ्यामुळे तसे झाले." मी थोडे अपराध्यासारखे म्हटले.
"अरे तुझा काही दोष नाही त्यात, सोनू!" तिने मला समजावण्याच्या स्वरात म्हटले.
"ओह! मला कसेतरीच होत आहे."
"काय झाले, ताई? तु ठिक आहेस ना?" मी काळजीने विचारले.
"मी ठिक आहे रे, सोनू! पण माझी अंडरवेयर खाली ’तेथे’ ओली आणि चिकट झाली आहे त्यामुळे मला चालताना कसेतरीच वाटत आहे." तिने थोडे लाजतच उत्तर दिले.
"ओह! सारी,ताई...! माझ्यामुळे तसे झाले." मी थोडे अपराध्यासारखे म्हटले.
"अरे तुझा काही दोष नाही त्यात, सोनू!" तिने मला समजावण्याच्या स्वरात म्हटले.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)