25-06-2021, 03:40 PM
दोन मिनीटे आम्ही दोघेही शांत बसलो, समोर समुद्राकडे बघत. नंतर मी संगीताताईच्या खांद्यावर हात टाकून तिला जवळ ओढले. मी तोंड वळवून तिच्या कानात पुटपुटलो,
"ताई! तू खूप सुंदर आहेस."
"काहीतरीच काय बोलतोयस, सोनू! माझ्यापेक्षा कितीतरी सुंदर मुली आहेत सगळीकडे. मी तर एकदम साधी दिसते. कोणीही सांगेन." तिने हसत उत्तर दिले.
"कोणी काहिही सांगु दे पण माझ्या नजरेने जर बघितले तर तु जगातील सगळ्यात सुंदर मुलगी आहेस."
"कशावरून तु म्हणतोयस हे सोनू? तुला काय माहीत आहे मी किती सुंदर आहे ते?"
"मला माहीत आहे, ताई! मी तुला रोज बघतो."
"चोरून...! हो ना?" तिने हसत विचारले, "जेव्हा मी कपडे बदलते तेव्हा! आणि घरात असताना. हो की नाही?"
"हो!" मी थोडे ओशाळत उत्तर दिले, "कारण तू खरच सुंदर आहेस! मी मस्करी नाही करत आहे. मला तु खूप आवडतेस."
"ताई! तू खूप सुंदर आहेस."
"काहीतरीच काय बोलतोयस, सोनू! माझ्यापेक्षा कितीतरी सुंदर मुली आहेत सगळीकडे. मी तर एकदम साधी दिसते. कोणीही सांगेन." तिने हसत उत्तर दिले.
"कोणी काहिही सांगु दे पण माझ्या नजरेने जर बघितले तर तु जगातील सगळ्यात सुंदर मुलगी आहेस."
"कशावरून तु म्हणतोयस हे सोनू? तुला काय माहीत आहे मी किती सुंदर आहे ते?"
"मला माहीत आहे, ताई! मी तुला रोज बघतो."
"चोरून...! हो ना?" तिने हसत विचारले, "जेव्हा मी कपडे बदलते तेव्हा! आणि घरात असताना. हो की नाही?"
"हो!" मी थोडे ओशाळत उत्तर दिले, "कारण तू खरच सुंदर आहेस! मी मस्करी नाही करत आहे. मला तु खूप आवडतेस."
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.