25-06-2021, 03:38 PM
जरी तेथे अंधार असला तरी पुरेसा चंद्रप्रकाश होता आणि संगीताताईच्या दुधाळ मांड्या स्पष्ट दिसण्याएवढा नक्कीच होता. तिच्या मांड्याचे ते अल्पदर्शन मला उत्तेजीत करण्यास पुरेसे होते. जेव्हा आम्ही भेळ संपवून पाणि वगैरे प्यायलो तेव्हा मी तिला म्हटले,
"ताई! आपण खाली त्या खडकामागे जावून बसुया का?"
"का?" तिने मला प्रश्न केला.
"तिकडे आपण जास्त आरामात बसू शकतो." मी हसुन तिला उत्तर दिले.
"का? येथे तु आरामात नाही बसला आहेस, सोनू?" तिने पुन्हा मला विचारले. तिच्या बोलण्याचा सूर थोडा मिश्कील होता.
"ताई! आपण खाली त्या खडकामागे जावून बसुया का?"
"का?" तिने मला प्रश्न केला.
"तिकडे आपण जास्त आरामात बसू शकतो." मी हसुन तिला उत्तर दिले.
"का? येथे तु आरामात नाही बसला आहेस, सोनू?" तिने पुन्हा मला विचारले. तिच्या बोलण्याचा सूर थोडा मिश्कील होता.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.
