25-06-2021, 03:35 PM
"हे! आई मला तेवढे रुपये देत नाही की मी तसली ब्रा विकत घेवू शकेन."
"रुपयांची काय काळजी करतेस, संगीताताई? मी देतो ना तुला..." मी पटकन तिला म्हटले.
"ओ हो हो! तुझ्याकडे खूप रुपये आहेत का, सोनू? मग दे बर मला १०० रुपये?" असे म्हणत तिने हसून माझ्या पुढे हात केला.
"का नाही, ताई! १०० रुपये काय? हे घे २०० रुपये...," असे म्हणत मी माझे पाकीट काढले आणि त्यातून २०० रुपये काढुन तिला द्यायला लागलो.
"अरे नाही रे! मी तर मस्करी करत होते, सोनू... मला तुझे रुपये नकोत." तिने घाईघाईत हात मागे घेत म्हटले.
"अग असे काय करतेस, ताई! घे ना हे रुपये! प्लीज! नाही म्हणू नकोस." असे म्हणत मी ते रुपये तिच्या हातात कोंबले.
"असे रे काय करतोयस, सोनू? मी कसे काय तुझ्याकडून रुपये घेवू?"
"मग काय झाले, ताई? भाऊच आहे ना मी तुझा... तु तसली ब्रा विकत घ्यावी असे मला वाटते. नाही म्हणू नकोस आता! तुला माझी शपथ!"
"ठीक आहे, सोनू! आता तु एवढी शपथ देतोयस तर मी नाही म्हणत नाही. पण फक्त आत्ताच मी तुझे रुपये घेईन... पुन्हा नाही." असे म्हणत तिने ते रुपये घेतले.
"ओह! संगीताताई! तु किती चांगली आहेस! थँक्स!" असे म्हणत मी आत जायला वळालो आणि पुन्हा वळुन तिला म्हटले,
"ताई! काळ्या रंगाची ब्रेसीयर घे. मला काळा रंग खूप आवडतो!" असे म्हणत मी तिला डोळा मारला.
"नालायक! बेशरम! लाज नाही वाटत बहिणीला असे सांगायला?"
"लाज काय वाटायची त्यात, ताई? तु पण केवढी बिनधास्त वागतेस."
"तुला माझ्या अंर्तवस्त्रात खूप इंटरेस्ट आहे ना, सोनू?" तीन पण डोळे मिचकावत विचारले.
"तुला ते चांगलेच माहीत आहे, ताई! आणि हा... त्या काळ्या ब्रा ला मॅचींग अशी अंडर......," तिने मला वाक्यच पुर्ण करुन दिले नाही आणि "निर्लज्जा! नालायका!" असे म्हणत मला मारायला हात उगारला. मी पटकन घरामध्ये पळालो.
दुसऱ्या दिवशी मी संगीताताईला तिच्या एका मैत्रीणीबरोबर फोनवर बोलताना ऐकले की ती मैत्रीणीला खरेदीसाठी सोबतीला बोलवत होती. तिच्या मैत्रिणीने तिला सांगितले की संध्याकाळी फोन कर, वेळ नक्की करायला. नंतर मी संगीताताईला एकांतात एका कोपऱ्यात गाठले. (मला वाट बघावी लागायची तिच्याशी एकांतात बोलायला मिळावे यासाठी कारण आई सतत आजुबाजूला असायची). मी तिला विचारले,
"ताई! मला सुध्दा काही कपडे घ्यायचे आहेत. मी येवू का तुझ्या बरोबर?"
"पण सोनू! मी माझ्या मैत्रीणीला आधीच विचारले आहे की माझ्या बरोबर ये म्हणुन. आणि अजुन मी आईला सांगितले नाही आहे की मी खरेदीला जाणार आहे ते."
"नो प्राब्लेम, ताई! तू फक्त आईला सांग की मी तुझ्या बरोबर खरेदीला येत आहे. मग ती तुला सहज परवानगी दॆईल जाण्याची. आणि मग तू तुझ्या मैत्रीणीला फोन करुन सांग की खरेदीचा प्रोग्राम कँसल झाला म्हणुन. मग ती बरोबर येण्याचा प्रश्नच नाही!"
"ठिक आहे, सोनू! मी आईबरोबर बोलते आता." असे म्हणत ती आत गेली आईला विचारायला.
अर्थात! आईने सहज परवानगी दिली तिला कारण मी तिच्या बरोबर जाणार म्हणुन.
त्यादिवशी संध्याकाळी संगीताताई आणि मी कपडे खरेदी करायला मार्केटमध्ये गेलो. जाताना बसमध्ये खूप गर्दी होती. गर्दीमुळे नाईलाजास्तव मला संगीताताईच्या मागेच उभे रहावे लागले तिला प्रोटेक्ट करण्यासाठी. आणि तिला प्रोटेक्ट करता करता मीच तिच्या शारिरीक स्पर्शाचा फायदा घेत होतो. पाठून संगीताताईच्या भरीव नितंबाना मी माझा पार्श्वभाग घासत होतो तर कधी तिला चिटकून उभा रहात होतो. तिला ते कळत होते की नाही माहीत नाही पण तिचाही नाईलाज होता कारण बसमध्ये गर्दीच तेवढी होती.
"रुपयांची काय काळजी करतेस, संगीताताई? मी देतो ना तुला..." मी पटकन तिला म्हटले.
"ओ हो हो! तुझ्याकडे खूप रुपये आहेत का, सोनू? मग दे बर मला १०० रुपये?" असे म्हणत तिने हसून माझ्या पुढे हात केला.
"का नाही, ताई! १०० रुपये काय? हे घे २०० रुपये...," असे म्हणत मी माझे पाकीट काढले आणि त्यातून २०० रुपये काढुन तिला द्यायला लागलो.
"अरे नाही रे! मी तर मस्करी करत होते, सोनू... मला तुझे रुपये नकोत." तिने घाईघाईत हात मागे घेत म्हटले.
"अग असे काय करतेस, ताई! घे ना हे रुपये! प्लीज! नाही म्हणू नकोस." असे म्हणत मी ते रुपये तिच्या हातात कोंबले.
"असे रे काय करतोयस, सोनू? मी कसे काय तुझ्याकडून रुपये घेवू?"
"मग काय झाले, ताई? भाऊच आहे ना मी तुझा... तु तसली ब्रा विकत घ्यावी असे मला वाटते. नाही म्हणू नकोस आता! तुला माझी शपथ!"
"ठीक आहे, सोनू! आता तु एवढी शपथ देतोयस तर मी नाही म्हणत नाही. पण फक्त आत्ताच मी तुझे रुपये घेईन... पुन्हा नाही." असे म्हणत तिने ते रुपये घेतले.
"ओह! संगीताताई! तु किती चांगली आहेस! थँक्स!" असे म्हणत मी आत जायला वळालो आणि पुन्हा वळुन तिला म्हटले,
"ताई! काळ्या रंगाची ब्रेसीयर घे. मला काळा रंग खूप आवडतो!" असे म्हणत मी तिला डोळा मारला.
"नालायक! बेशरम! लाज नाही वाटत बहिणीला असे सांगायला?"
"लाज काय वाटायची त्यात, ताई? तु पण केवढी बिनधास्त वागतेस."
"तुला माझ्या अंर्तवस्त्रात खूप इंटरेस्ट आहे ना, सोनू?" तीन पण डोळे मिचकावत विचारले.
"तुला ते चांगलेच माहीत आहे, ताई! आणि हा... त्या काळ्या ब्रा ला मॅचींग अशी अंडर......," तिने मला वाक्यच पुर्ण करुन दिले नाही आणि "निर्लज्जा! नालायका!" असे म्हणत मला मारायला हात उगारला. मी पटकन घरामध्ये पळालो.
दुसऱ्या दिवशी मी संगीताताईला तिच्या एका मैत्रीणीबरोबर फोनवर बोलताना ऐकले की ती मैत्रीणीला खरेदीसाठी सोबतीला बोलवत होती. तिच्या मैत्रिणीने तिला सांगितले की संध्याकाळी फोन कर, वेळ नक्की करायला. नंतर मी संगीताताईला एकांतात एका कोपऱ्यात गाठले. (मला वाट बघावी लागायची तिच्याशी एकांतात बोलायला मिळावे यासाठी कारण आई सतत आजुबाजूला असायची). मी तिला विचारले,
"ताई! मला सुध्दा काही कपडे घ्यायचे आहेत. मी येवू का तुझ्या बरोबर?"
"पण सोनू! मी माझ्या मैत्रीणीला आधीच विचारले आहे की माझ्या बरोबर ये म्हणुन. आणि अजुन मी आईला सांगितले नाही आहे की मी खरेदीला जाणार आहे ते."
"नो प्राब्लेम, ताई! तू फक्त आईला सांग की मी तुझ्या बरोबर खरेदीला येत आहे. मग ती तुला सहज परवानगी दॆईल जाण्याची. आणि मग तू तुझ्या मैत्रीणीला फोन करुन सांग की खरेदीचा प्रोग्राम कँसल झाला म्हणुन. मग ती बरोबर येण्याचा प्रश्नच नाही!"
"ठिक आहे, सोनू! मी आईबरोबर बोलते आता." असे म्हणत ती आत गेली आईला विचारायला.
अर्थात! आईने सहज परवानगी दिली तिला कारण मी तिच्या बरोबर जाणार म्हणुन.
त्यादिवशी संध्याकाळी संगीताताई आणि मी कपडे खरेदी करायला मार्केटमध्ये गेलो. जाताना बसमध्ये खूप गर्दी होती. गर्दीमुळे नाईलाजास्तव मला संगीताताईच्या मागेच उभे रहावे लागले तिला प्रोटेक्ट करण्यासाठी. आणि तिला प्रोटेक्ट करता करता मीच तिच्या शारिरीक स्पर्शाचा फायदा घेत होतो. पाठून संगीताताईच्या भरीव नितंबाना मी माझा पार्श्वभाग घासत होतो तर कधी तिला चिटकून उभा रहात होतो. तिला ते कळत होते की नाही माहीत नाही पण तिचाही नाईलाज होता कारण बसमध्ये गर्दीच तेवढी होती.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.