25-06-2021, 03:34 PM
दुसऱ्या दिवशी मी आणि संगीताताई बाल्कनीत उभे होतो तेव्हा ती म्हणाली,
"हे सोनू! काल आपण पकडले गेलो असतो. मला इतके विचित्र वाटत होते की काय सांगू."
"हो ताई! माझ्यामुळे आपण संकटात सापडलो असतो. मला माफ कर! पण तुझी ब्रा केवढी घट्ट होती की मला हूक लावता येत नव्हता."
"मला सुध्दा त्रास झाला हूक लावताना कारण तसे हात पाठी घेवून हूक लावणे म्हणजे एक कसरत होती." संगीताताई म्हणाली.
"मग तुम्ही रोज कशी पटकन घालता ब्रेसीयर?" मी चावटपणे विचारले.
"आम्ही काय करतो....,"
ती मला सांगायला लागली पण तिच्या लक्षात आले मी चावटपणे विचारत आहे. ती थोडी लाजत म्हणाली,
"तुला कळेल एक दिवशी."
"एक प्रश्न विचारू, संगीताताई? रागावणार नाहीस ना माझ्यावर?"
"विचार ना!"
"तु पुढे हूक असलेली ब्रेसीयर का नाही घालत?"
"खूप खाजगी प्रश्न विचारतोयस तू, बाळा!" तिने उत्तर दिले.
"हे ताई! मी काही बाळ नाही आता... चांगला प्रौढ आहे मी..." मी थोड्या चढ्या आवाजात म्हटले तिला.
"ओ हो हो..! आणि किती मोठा झाला आहे.. हा माझा छोटा भाऊ?" तिने मिश्कीलपणे विचारले.
"तुला चांगलेच माहीत आहे, ताई... मी किती मोठा झालो आहे ते." मी पण मिश्कीलपणे उत्तर दिले.
"हो.. हो..! मला चांगले माहीत आहे... तू किती नालायक आणि बेशरम झाला आहेस ते." तिने थोडे लाजतच म्हटले.
"सांग ना ग, ताई! तु का तशी पुढच्या हूकवाली ब्रा वापरत नाहीस?"
"कारण... कारण... तसे काही खास कारण नाही... पण हा! तसली ब्रा थोडी महाग असते." तिने मला सांगितले.
"किती महाग? दुप्पट किंमतीने?" मी पुन्हा विचारले तिला.
"नाही... नाही! थोडीच महाग असते. पण तू का एवढे खोलवर विचारत आहेस?" तिने गंभीरपणे प्रश्न केला.
"कारण तू तसली पुढच्या हूकवाली ब्रा घ्यावीस म्हणुन." मी थोडे घाबरतच उत्तर दिले.
"हे सोनू! काल आपण पकडले गेलो असतो. मला इतके विचित्र वाटत होते की काय सांगू."
"हो ताई! माझ्यामुळे आपण संकटात सापडलो असतो. मला माफ कर! पण तुझी ब्रा केवढी घट्ट होती की मला हूक लावता येत नव्हता."
"मला सुध्दा त्रास झाला हूक लावताना कारण तसे हात पाठी घेवून हूक लावणे म्हणजे एक कसरत होती." संगीताताई म्हणाली.
"मग तुम्ही रोज कशी पटकन घालता ब्रेसीयर?" मी चावटपणे विचारले.
"आम्ही काय करतो....,"
ती मला सांगायला लागली पण तिच्या लक्षात आले मी चावटपणे विचारत आहे. ती थोडी लाजत म्हणाली,
"तुला कळेल एक दिवशी."
"एक प्रश्न विचारू, संगीताताई? रागावणार नाहीस ना माझ्यावर?"
"विचार ना!"
"तु पुढे हूक असलेली ब्रेसीयर का नाही घालत?"
"खूप खाजगी प्रश्न विचारतोयस तू, बाळा!" तिने उत्तर दिले.
"हे ताई! मी काही बाळ नाही आता... चांगला प्रौढ आहे मी..." मी थोड्या चढ्या आवाजात म्हटले तिला.
"ओ हो हो..! आणि किती मोठा झाला आहे.. हा माझा छोटा भाऊ?" तिने मिश्कीलपणे विचारले.
"तुला चांगलेच माहीत आहे, ताई... मी किती मोठा झालो आहे ते." मी पण मिश्कीलपणे उत्तर दिले.
"हो.. हो..! मला चांगले माहीत आहे... तू किती नालायक आणि बेशरम झाला आहेस ते." तिने थोडे लाजतच म्हटले.
"सांग ना ग, ताई! तु का तशी पुढच्या हूकवाली ब्रा वापरत नाहीस?"
"कारण... कारण... तसे काही खास कारण नाही... पण हा! तसली ब्रा थोडी महाग असते." तिने मला सांगितले.
"किती महाग? दुप्पट किंमतीने?" मी पुन्हा विचारले तिला.
"नाही... नाही! थोडीच महाग असते. पण तू का एवढे खोलवर विचारत आहेस?" तिने गंभीरपणे प्रश्न केला.
"कारण तू तसली पुढच्या हूकवाली ब्रा घ्यावीस म्हणुन." मी थोडे घाबरतच उत्तर दिले.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.