25-06-2021, 03:27 PM
एके दिवशी संध्याकाळी मी हॉलमध्ये बसुन टिव्ही बघत होतो. आई किचनमध्ये स्वयंपाक करत होती आणि संगीताताई तिला मदत करत होती. थोड्यावेळाने संगीताताई बाहेर आली. मी पलंगावर पाय पसरुन, भिंतीला टेकुन बसलो होतो. ती आली आणि पलंगावर बसली. दोन मिनीटे ती टीव्ही बघत राहिली आणि नंतर तिने पेपर उचलला आणि वाचायला लागली. ती मांडी घालुन माझ्या उजव्या बाजुला पायाशी बसली होती. माझ्या पाऊलाचा हलकासा स्पर्श तिच्या मांडीला होत होता. दोन्ही हाताने पेपर उघडा धरुन ती वाचत होती.
मी पाठमोऱ्या संगीताताईचे निरीक्षण करायला लागलो. तिने सफेद रंगाचा टि-शर्ट घातला होता आणि त्यातून मला तिची काळी ब्रेसीयर स्पष्ट दिसत होती. तिला तशी पाठमोरी बघुन मी उत्तेजीत झालो. पटकन माझ्या लक्षात काहीतरी आले आणि मी हळुच हसलो. मी हलकेच संगीताताईच्या पाठीवर हात ठेवला. ती जागीच स्तब्ध झाली. मी हळुहळू तिच्या पाठीवरुन वर खाली हात फिरवायला लागलो.
"काय करतोयस, सोनु तू?" तिने हळु आवाजात विचारले.
"काही नाही! तुझ्या पाठीवरुन हात फिरवत आहे" मी म्हटले.
"मुर्ख आहेस का तु? आई बघेन ना किचन मधुन?" तिने काळजीच्या स्वरात विचारले.
"तिला कसे काय दिसेल बरे?" मी विचारले.
"तिने वळुन बघितले तर दिसेल ना तिला" तिने म्हटले.
"कसे काय दिसेल तिला?" मी पुन्हा विचारले.
"म्हणजे काय?" तिने त्रासीक स्वरात म्हटले.
"म्हणजे असे की तु पेपर समोर धरला आहेस. जरी तिने वळुन बघितले तरी तिला फक्त आपले डोके दिसेल, खालचा भाग नाही." मी चतुरपणे उत्तर दिले.
"तू.. ना...! स्मार्ट आहेस नालायका, तू! तिने मंदपणे हसत म्हटले.
मी पाठमोऱ्या संगीताताईचे निरीक्षण करायला लागलो. तिने सफेद रंगाचा टि-शर्ट घातला होता आणि त्यातून मला तिची काळी ब्रेसीयर स्पष्ट दिसत होती. तिला तशी पाठमोरी बघुन मी उत्तेजीत झालो. पटकन माझ्या लक्षात काहीतरी आले आणि मी हळुच हसलो. मी हलकेच संगीताताईच्या पाठीवर हात ठेवला. ती जागीच स्तब्ध झाली. मी हळुहळू तिच्या पाठीवरुन वर खाली हात फिरवायला लागलो.
"काय करतोयस, सोनु तू?" तिने हळु आवाजात विचारले.
"काही नाही! तुझ्या पाठीवरुन हात फिरवत आहे" मी म्हटले.
"मुर्ख आहेस का तु? आई बघेन ना किचन मधुन?" तिने काळजीच्या स्वरात विचारले.
"तिला कसे काय दिसेल बरे?" मी विचारले.
"तिने वळुन बघितले तर दिसेल ना तिला" तिने म्हटले.
"कसे काय दिसेल तिला?" मी पुन्हा विचारले.
"म्हणजे काय?" तिने त्रासीक स्वरात म्हटले.
"म्हणजे असे की तु पेपर समोर धरला आहेस. जरी तिने वळुन बघितले तरी तिला फक्त आपले डोके दिसेल, खालचा भाग नाही." मी चतुरपणे उत्तर दिले.
"तू.. ना...! स्मार्ट आहेस नालायका, तू! तिने मंदपणे हसत म्हटले.
जिंदगी की राहों में रंजो गम के मेले हैं.
भीड़ है क़यामत की फिर भी हम अकेले हैं.
