Adultery மூன்றாம் தாலி

[meenpa]

விஜய், “அண்ணி, இதுவரைக்கும் என்னை நீங்க அழ வச்சதில்லை.  இப்போ எதுக்கு என்னை அழ வைக்கறீங்க?  நீங்களும் அண்ணனும் சொல்லி நான் முடியாதுன்னு சொல்வேன்னு நினச்சீங்களா?  நீங்க சொன்னாவே போதும், ஓகேவா?  நான் ஊர்ல அம்மாகிட்ட சொல்லிக்கறேன்,” என்றான்.
 
நான் எழுந்து மெதுவாக ரிக் லாரி பக்கம் சென்று அவர்களிடம் பிரியாணி பார்சல்களை கொடுத்தேன். 
 
பிறகு நான் வந்துவிட்டதாக அஞ்சுவிற்கு ஃபோன் செய்து சொல்லினேன்.  அஞ்சு என்னை பின் போர்ஷனுக்கு வர சொன்னாள்.  நான் சென்றபோது அவள் இன்னமும் அவன் மடியில்தான் தலைவைத்து படுத்திருந்தாள்.
 
என்னைக் கண்டதும், “வாங்க, நீங்க எப்படா வருவீங்கன்னுதான் இருந்தேன்.  டயர்டா இருக்குன்னு படுக்கலாம்னா கட்டில், மெத்தை, பாய், தலையணைன்னு எதுவும் இல்லை.   அதான் இவன் மடியில தலை சாய்ச்சிக்கிட்டேன். என்னென்னு தெரியல, இவன் மடியில படுத்தா டங்கு டங்குன்னு உடம்பு தூக்கி தூக்கி போடுது. தூக்கமே வர மாட்டேங்குது.  நீங்க உட்கார்ங்க, உங்க மடியில படுத்துக்கறேன்.  இவன் மடியில கால் நீட்டிக்கறேன்.  அப்ப தூக்கம் பிடிக்குதான்னு பார்க்கலாம்,” என்றாள்.
 
நான், “ஐயோ தாயீ, பசிக்குது.  முதல்ல சாப்பிடலாம்.  அப்புறம் தூங்கு.  விஜய் சின்ன பையன், அவன் நிறைய வேலை செஞ்சிருப்பான்.  அவனுக்கு பசிக்கும்ல!”  என்றதும் அஞ்சு என்னை பழித்துக்காட்டினாள். “ஐயோ போதுமே தம்பி பாசம்!  எனக்கென்னமோ கொழுந்தன்கிட்ட பாசமில்லாத மாதிரி பேசறீங்க?  சரி சரி, குடோனுக்கு போகலாம், மூணு பேரும் சாப்பிடலாம்,” என்றாள். 
 
மதியம் விஜயை போர் போடும் வேலை பார்க்க சொல்லிவிட்டு நானும் அஞ்சுவும் மார்க்கெட் கிளம்பி போய், கட்டில், மெத்தை, தலையணை, பெட் ஷீட், ஃபேன், சேர், பக்கெட், மக், சோப்பு, இன்னும் பல வாங்கி பங்களா திரும்பினோம். 
 
வாங்கிய ஐட்டங்களை பின் போர்ஷனில் செட் செய்ததும் விஜய் சந்தோஷப்பட்டான்.  “நான் தங்க வெறும் பாய் போதும்.  வீடு கட்டற செலவு வச்சிகிட்டு எதுக்கு இந்த செலவெல்லாம்?” என்று கோச்சிகிட்டான். 
 
அஞ்சு அவன் காதை திருகியபடி, “இந்த சொகுசுகூட இல்லைன்னா கொழுந்தன் எப்படி ஒழுங்கா வேலை பார்ப்பான்?  ஆளை விடுங்கடா சாமின்னு ஓடிடுவான்,” என்று சொல்லிவிட்டு, “டேய் விஜய், உன்னை வேலைக்காரன்னு நினைக்கலேடா.  நீயும் எங்க குடும்பம்னுதான்னு அண்ணனும் நானும் உன்கிட்ட பாசமா இருக்கோம்.  நீ கட்டிட வேலை பார்க்கறது நம்ம வீட்டுக்கு நினச்சிக்கோடா,” என்று சென்டிமெண்டாக சொன்னாள்.
 
விஜய், “அண்ணி, நீங்க இப்படி சென்டிமெண்டா பேசினா எனக்கு பிடிக்காது.  இது செய், அது செய்னு என்கிட்ட சண்டை போட்டீங்கன்னாதான் செய்வேன், போதுமா?  என்னை உங்க கொழுந்தன்னு ஊரே நினைக்கறப்போ நான் எதுக்கு என்னை வேலைக்காரன்னு நினச்சிக்கறேன்?  இனிமே என்னை பிரிச்சி பேசினீங்க உங்ககூட சண்டை போட ஆரம்பிச்சிடுவேன்.  நான் என்ன சொத்து பாகமா கேட்கப்போறேன்?  அண்ணன்-அண்ணியை பிரியா வரம் வேணும்னுதானே கேட்கிறேன்,” என்றான்.
 
அஞ்சு அவன் காதைப் பிடித்து திருகி, “அதுக்காக இந்த கொழுந்தன் மக்கு பிளாஸ்திரியை நான் பொழுதுக்கும் கங்காரு மாதிரி மடியில தூக்கி வச்சிக்கிட்டு வடக்கும் தெற்கும் நடக்கணுமாக்கும்? எப்ப பார்த்தாலும் அண்ணி-தொண்ணின்னு என் முந்தானைய பிடிச்சிகிட்டு …. அண்ணி போடறதை வேளாவேளைக்கு தின்னுட்டு ஒழுங்கா தாச்சிக்கணும், தெரியுதா?” என்று கண்களை உருட்டி மிரட்டலாக சொல்லி என்னிடம், “ஏங்க, இவனுக்கு நம்ம ஸ்கூட்டரை கொடுத்திடுங்க, அப்பதான் வீட்டுக்கு வர-போக, நாங்க கடை-கண்ணி போக, அது-இதுக்குன்னு வசதியா இருக்கும்,” என்றாள்.
 
இரவு படுக்கையில் நான் செல்லில் செய்திகளை மேய்ந்துகொண்டிருந்தேன்.  அஞ்சு என்னை நெருங்கி செல்லி பிடுங்கினாள்.  “வீடு கட்டற வேலைய பத்தி எதாவது அக்கறை இருக்கா?  தம்பிக்கு இருக்கற அக்கறை கூட அண்ணனுக்கு இல்லை.  நாங்க ரெண்டு பேரும் பொழுதைக்கும் வெயில்ல காய்ஞ்சி போய் போர் போடற வேலை பார்த்திருக்கோம்.  என்ன, ஏதுன்னு எதையாவது கேட்கறீங்களா?  எப்ப பார்த்தாலும் சின்னப் பசங்க மாதிரி செல்லை நோண்டிகிட்டு?  இப்படி டைம் வேஸ்ட் பண்ணிகிட்டு இருந்தீங்க, சத்தியமா வீடு கட்டி முடியாது. சொல்றது காதுல விழுதா புருஷா?”  அஞ்சு உறுமினாள். 
 
என்ன, இரண்டு பேரும் ‘போர் போட்ட விஷயம் பற்றி சொல்லப்போகிறாள், அதை நான் கேட்கணும், அதற்குதான் இந்த பூடகம் என்பது புரிந்தது.  நான் அவள் தோளை செல்லமாக அணைத்து அவளை இழுத்தேன். 
 
அஞ்சு உடனே சமாதானம் ஆகிவிட்டாள்.  அவள் என் பூலை தடவியபடி, “என்னங்க, நினச்ச மாதிரியே இன்னைக்கு வேலை நடந்துச்சீங்க.  ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்குங்க.  நீங்க இல்லைன்ற குறையே இல்லாம விஜய் எல்லா வேலையும் பார்த்துகிட்டான்.” என்று சொல்லி குதூகலித்தாள். 
 
“பார்த்து அஞ்சு, விஜய்யே எல்லா வேலையும் பார்த்துக்கறான்னு என்னை தள்ளி வச்சிடாத.  எனக்கும் அப்பப்போ வேலை கொடு.  முக்கியமா ராத்திரியில வேலை கொடு,” என்றேன். 
 
“அப்படீன்னா விஜய்க்கு பகல்ல மட்டும் வேலை கொடுக்க சொல்றீங்கதானே? அவனுக்கு ராத்திரியில ரெஸ்ட் கொடுக்க சொல்றீங்கதானே?” என்று கேட்டாள். 
 
“ஆமா அஞ்சு.  உன் கொழுந்தன் சின்ன பையனாச்சா, அதனால் ஓடியாடி பொழுதைக்கும் வேலை செய்வான்.  அவன் என்ன எங்களை மாதிரியா, கொஞ்சமா வேலை செஞ்சி ரெஸ்ட் எடுக்கறதுக்கு?  என்ன அவனுக்கு வேளாவேளைக்கு வயிறு நிரம்ப சாப்பாடு போடணும், அவ்வளவுதான்.  சாப்பிட்டான்னா டக்குன்னு அடுத்த வேலைக்கு தெம்பாகிடுவான். ஆனா ஒரு விஷயம் அஞ்சு …” என்று இழுத்தேன். 
 
“என்ன இழுவை?  முழுசா சொல்ல வேண்டியதுதானே புருஷா?” என்று கேட்டாள் அஞ்சு. 
 
“ஒன்னுமில்லை அஞ்சு.  அவன்கிட்ட வேலைய மத்தவங்க முன்னால சொல்லாத.  பாசத்தையும் மீறி அவனை வேலை வாங்கறேன்னு தப்பா நினச்சிக்குவாங்க. முக்கியமான வேலைன்னா அவனை தனியா கூப்பிட்டு ரகசியமா சொல்லு, நீங்க ரெண்டு பேர் மட்டும் செய்யற வேலையா இருந்தா அதை தனியா செய்யுங்க. முக்கியமான சாமான்களை வைக்கிறது, கழுவறது மாதிரி.  என்ன சரிதானே?” என்றேன்.