Adultery மூன்றாம் தாலி

[meenpa]

நாங்கள் வெளியே செல்லும் போது சில அருவருக்கத்தக்க விஷயங்கள் நடக்கும்.  பலர் அவளை நோட்டமிடுவர், இடித்தபடி, உராசியபடி செல்வர்.  இளைஞர்கள் கூட்டமாக இருந்தால் அஞ்சுவின் முலை, குண்டி பற்றி வர்ணனை பேசுவார்கள், படுக்க வாடி என்று கூட கூப்பிடுவார்கள்.
 
அப்போதெல்லாம் அஞ்சு என்னை அடக்குவாள்.  “பேசினா பேசிட்டு போகட்டும் விடுங்க.  குழந்தையோட வந்திருக்கோம்.  விஷயத்தை சீனாக்கினா பிரச்சனை பெருசாயிடும்.  நமக்குதான் நிம்மதி போகும்.  அவனுங்களை கடந்து போயிட்டா பிரச்சனை ஒழிந்தது.  குறைக்கற நாய், துரத்தற நாய் அதுக்குன்னு இருக்கற ஏரியாவிலதான் சுத்தும்ன்ற மாதிரிதான்.  அந்த நாய் அதுக்கு மேல சுத்தாது.  அதுக்கு அந்த தைரியம் இல்லை. சினிமாக்காரிங்க அதுக்கெல்லாம் கவலைப்பட்டா இருக்காங்க?  அவங்க நடமாறதில்லையா?  அது மாதிரிதான்.  என்னை மாதிரி லட்சம் பொம்பளைங்களுக்கு இதே பிரச்சனைதான்.  எல்லாருமா மல்லுகட்டி நிக்கறாங்க?  விடுங்க,” என்பாள்.
 
ஆனால் அவளே அந்த காமெண்டுகளை ரசிக்கிறாள் என்பதும் எனக்கு புரியாமல் இல்லை.  வீடு திரும்பினதும் அந்த காமெண்டுகளை சொல்லி என்னை உசுப்பேத்துவாள்.  “என் புருஷன் கொடுத்து வச்சவர்ங்க.  இந்த மாதிரி பெரிய பாச்சி, பெரிய டிக்கி உங்க பொண்டாட்டிக்குதான்னு கடவுள் கொடுத்திருக்கார்.  அவனுங்கதான் பாவம், அவனுங்களுக்கு அந்த பாக்கியம் இல்லை. அவனுங்க ஏங்கியே சாகட்டும்.”
 
என்னதான் அஞ்சு என்னிடம் அப்படி பாசமாக, காதலாக இருந்தாலும் கூட, காலம் செல்ல செல்ல ஹாண்ட்சம்மான ஆண்களை அவள் ஓரக்கண்ணால் நோட்டமிடுவதை நான் கவனிக்க தவறவில்லை.  அவளுக்கு அப்போது சன்னமாக ஒரு ஏக்க பெருமூச்சு வருவதையும் அதை மறைக்க அவள் பிரயத்தனம் செய்வதையும்கூட கவனித்திருக்கிறேன்.  பெண்ணின் மனதின் அடியாழ அபிலாஷை புரியாது என்று தத்துவமாக சொல்வார்கள்.  அது நிஜம்தான்.
 
அவள் என்னை மணந்து கொண்டதே ஒரு நிர்ப்பந்தம் காரணமாகத்தான்.  அவளுக்கு என்னை பிடிக்கவில்லை என்று சொல்லிவிட முடியாது. ஏனென்றால் தன்னை மணந்துகொள்ளும்படி அப்போது பார்வையில் பாவமாக கெஞ்சினாள்.   
 
இருந்தாலும் அவள் மனதில் எங்கேயோ ஒரு வெற்று இருக்கத்தான் செய்கிறது என்பதை என்னால் ஊகிக்க முடிந்தது.  அதை கேட்காமல் விட்டுவிடுவதே நிம்மதியான வாழ்க்கைக்கு உசிதம் என்று பல முறை நினைத்திருக்கிறேன்.
 
எங்கள் மகள் ஹாஸ்டலுக்கு போனதும்தான் அஞ்சு கொஞ்சமாக மாறிப்போனாள்.  நாளடைவில் அவள் சோரம் போனது பற்றி நாங்கள் பூடகமாக பேசின போது நான் அவளை குறை சொல்லாததே அவளுக்கு கூடுதல் ஆசையும் தைரியமும் கொடுத்திருக்கும். 
 
உலகத்தில் பல வீடுகளில் இது போல நடக்கதான் செய்கிறது என்பது எனக்கு தெரியும்.  சிலர் கண்டும் காணாமல் இருப்பார்கள்.  சிலர் கக்கோல்டாகக்கூட மாறிவிடுவர்.  சிலர் பெண்களின் டாமினேஷனால் அடிமை போலவும் இருக்கின்றனர்.  எனக்கு அது மாதிரி நடக்காததே பெரிய பாக்கியம். 
 
நான் கொஞ்சம் வித்தியாசம்தான்.  அவள் தவறு செய்து வரும்போது அதைப் பற்றி ஜோவியலாக பூடகமாக பேசி விடுவதால் இருவருமே நிம்மதியாக இருக்கிறோம்.

அஞ்சு அப்படியொன்றும் தினசரி தவறு செய்வதில்லை.  என்றைக்கோ ஒரு நாள், சான்ஸ் கிடைக்கும்போது, அதுவும் வெளியூரிகளில்தான் தவறு செய்கிறாள் என்பதே அவளை மன்னிக்க உகந்த விஷயம்.
 
உண்மை சொன்னால், அவள் சோரம் போன எபிசோடுகள் பற்றி தினமும் இரவில் பூடகமாக பேச்செடுப்பேன்.  அவள் என்னை பொய்யாக அடிக்க வருவாள்.  தொடர்ந்து பேசுவேன்.  அவளும் பூடகமாக பேசுவாள்.  இப்படி பேசினால் எங்களுக்கு மூட் வந்து அப்புறம் எங்களுக்கிடையில் இன்பமான கசமுசாதான். 
 
தவறு என் பேரிலும் இருக்கிறது.  நான் மன்னித்தது மட்டுமல்ல, மீண்டும் அவள் தவறை செய்ய தடுக்கவில்லை.  அதனால் என்னை அவள் கையாலாகாதவன் என்று முடிவு செய்யவில்லை.  மீண்டும் மீண்டும் மன்னிக்கும் என்னை தெய்வமாகதான் நினைக்கிறாள்.
 
நாங்கள் பங்களாவை அஞ்சுவின் பெயருக்கு ரெஜிஸ்டர் செய்து ஒரு மாதம் போயிருக்கும்.  ஒரு நாள் காலை நான் தொழிலுக்கு கிளம்பினேன்.  அப்போது வாசலுக்கு அஞ்சுவின் வயசில் ஒருத்தன் வந்தான். ஹாண்ட்சம்மாக இருந்தான். 
 
என்னிடம் வணக்கம் சொல்லி, “நீங்க பங்களா ஓனர்ங்களா?” என்றான்.  நான் தலையசைத்தேன்.  “ஓரு போர்ஷனை வாடகைக்கு பேசலாம் என்று வந்தேன்,” என்றான்.
 
“நான் கிளம்பிகிட்டு இருக்கேன்.  வீட்ல என் ஒய்ஃப் இருக்காங்க.  அவங்ககிட்ட பேசுங்க,” என்று நான் சொன்னதும் அவன் காரை ஓரமாக நிறுத்த சென்றுவிட்டான். 
 
நான் அஞ்சுவை அழைத்து, “நம்ம பங்களாவில போர்ஷன் கேட்டு வந்திருக்காங்க.  நீயே பேசிக்கோ.  நான் கிளம்பறேன்,” என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தேன். 
 
எதிரில் வந்த அவனிடம், “ஓய்ஃப்கிட்ட சொல்லியிருக்கேன்.  பேசிக்கோங்க.  சாரி, ஒரு அவசரம்.  கிளம்பறேன்,” என்று சொல்லி அவனுக்கு கும்பிடு போட்டுவிட்டு பைக்கை எடுத்தேன்.
 
சட்டென ஒரு விஷயம் பொறி தட்டியது.  இவனை ரொம்ப காலத்துக்கு முன்பு எங்கேயோ பார்த்திருக்கிறேனே?  எங்கே?  எப்போது?  அது கிடக்கட்டும். ஆள் ஹாண்ட்சம்மாக இருக்கிறான்! இவனைப் அஞ்சு பார்த்தால் அவள் ரியாக்ஷன் எப்படியிருக்கும்? 
 
மனசு சட்டென தவிக்க பைக்கை பக்கத்திலிருந்த திருப்பத்தில் நிறுத்திவிட்டு, வீடு திரும்பினேன்.  ஹாலின் சைடில் இருந்த ஜன்னலோரம் நின்றேன். 
 
அஞ்சு என்னை பார்த்துவிட்டாலும் தப்பாக நினைக்க மாட்டாள்.  கள்ள சிரிப்பு சிரித்துவிட்டு என் காதைப் பிடித்து திருகி, “எதற்கு இந்த திருட்டுத்தனம்?” என்று கேட்பாள், அவ்வளவுதான். அப்புறம் இரவு அதைப்பற்றி பேசி, பொய் சண்டை போட்டு எனக்கு மூட் ஏத்துவாள். 
 
அஞ்சு ட்ரெஸ்ஸை சரிபடுத்த உள் ரூமுக்குள் சென்றுவிட்டாள்.  அவன் ஹாலில் நின்றிருந்தான். 
 
அஞ்சு வந்து அவனை கண்டதும், “நீங்களா?” என்று அதிர்ச்சியில் கேட்டாள்.  அவனும், “அஞ்சு, நீயா!” என்று அவனும் வியப்பில் கேட்டான்.