Adultery மூன்றாம் தாலி

[meenpa]

அஞ்சுவின் இத்தனை லீலைகளும் முடிந்து, ஒரு வாரம் ஆகியிருக்கும்.
 
நான் இரவு வழக்கமான நேரமான எட்டரைக்கு வீடு திரும்பினேன்.  நான் ஃப்ரெஷ் ஆனதும் அஞ்சு டிஃபன் எடுத்து வந்தாள்.  இருவரும் டிஃபன் சாப்பிட ஆரம்பிக்கும்போதிருந்தே அவள் முகத்தில் ஒரு முறுவல் இருந்தது.  சொல்வதற்கு ஏதோ இன்டரஸ்டிங்கான விஷயம் இருக்கு, அதுக்குதான் இந்த புன்னகை பீடிகை என்பதை என்னால் ஊகிக்க முடிந்தது. 
 
அவள் இட்லியின் ஒரு விள்ளலை எடுத்து எனக்கு ஊட்டினாள்.  அவள் ஊட்டியது எதையோ சொல்ல அடி போடுகிறாள் என்பது ஊர்ஜிதமாகி விட்டது. நான் அவளிடம், “ஏதாவது விசேஷமா அஞ்சு?”  என்று கேட்டேன். அவள் என் கன்னத்தில் செல்லமாக இடித்து, “எப்படியோ மோப்பம் பிடிச்சிடறீங்க? என்றாள்.  நான் சிரித்தபடி, “நீ செல்லமா ஊட்டிவிட்டா ஏதோ விசேஷம் இருக்கும்னு ஹஞ்ச் தோணிச்சி.  அதான் கேட்டேன்,” என்றேன். 
 
வெவெவ்வே என்று பழிச்சி காண்பித்துவிட்டு, “அதான் சொல்லப்போறேன்ல, அதுக்குள்ள எதுக்கு குடுக்கையாட்டம் கிண்டல்?” என்று சிணுங்கினாள். 
 
அப்படியானால் தான் மிகவும் சந்தோஷப்படுகிற செய்தியைதான் சொல்லப்போகிறாள்.  நான் ஒரு விள்ளல் இட்லி எடுத்து அவளுக்கு ஊட்டியபடி, “இப்ப சொல்லு, கேக்கறேன்,” என்றேன். 
 
“காலைல நீங்க போனதும் ஒரு பையன் வந்திருந்தான்,” என்று அஞ்சு சொன்னதும், “பையனா?” என்று கேட்டேன்.  “ஆமாங்க, இருவது - இருவத்தி அஞ்சி வயசிருக்கும்,” என்றாள்.  நான், “இருவத்தி அஞ்சி வயசுக்காரன் உனக்கு பையனா தெரியுதா?” என்று கேட்டேன். “என்னைவிட வயசு கம்மியானவனை பையன்னு சொல்லாம வேற எப்படி சொல்றதாம்?” என்று பொய் கோபம் காட்டினாள். 
 
“ஏன் என் வயசுக்காரனையும் பையன்னு சொல்லலாம்,” என்றதும் அஞ்சு என் தலையில் குட்டி, “எனக்கு பையன் பொறக்கலைன்னு உங்களைத்தான் நான் கண்ணே, பொன்னேன்னு பையனா மடியில போட்டு கொஞ்சறேனே! அப்புறமும் இந்த செல்ல பையனுக்கு என்ன குறச்சலாம்?” என்றாள். 
 
“மடியில போட்டு கொஞ்சறதுக்கு ஒன்னும் கொறச்சல் இல்லதான்.  ஆனா பாலுதான் குடுக்க மாட்டேன்ற.  பால் குடிச்சி பத்து-பண்ணிரெண்டு வருஷமாச்சி!” என்று பேச்சில் ஏக்கம் காட்டியபடி சொன்னேன். 
 
“புருஷா, என்னை சினையாக்கி பெத்துக்க வைடா, அப்ப பாச்சி பால் தரேன்.  மாட்டேன்னா சொல்றேன்? நீதான் இன்னொன்னு பெத்துக்கிட்டா செலவுக்கு எங்க போறதுன்னு சினையாகாம இருக்க நாள்-தேதி கணக்கு பார்த்து சளக் பண்ற. இந்த லட்சணத்தில பாலு கேட்குதா பாலு? உனக்கு அது ஒன்னுதான் குறைச்சலாக்கும்?” என்று கிண்டலாக பொறிந்தாள். 
 
அவள் என் விரலை செல்லமாக கடித்தாள்.  “குண்டக்க மண்டக்கன்னு பேசனீங்க, விரலை கடிச்சி சூப் வச்சி குடிச்சிடுவேன், ஜாக்கிரதை,” என்று சொல்லி கண் சிமிட்டினாள்.  இந்த மாதிரியாக செல்ல சண்டை போடும்போது என்னை ஒருமையில் வாடா போடா என்று ஓரிரு முறை அழைப்பாள்.   
 
“இப்ப இல்லைன்னாலும் எப்பவாவது சினையாயிடுவ.  அப்ப பாரு இருக்கு எனக்கும் உன் புள்ளைக்கும் சண்டை,” என்றதும் எழுந்து என் முதுகில் அறைந்தாள்.  “நெனப்புதான் பொழப்ப கெடுக்குதாம். நான் சினையாவேன்னு நீங்க என்ன ஜாதகமா பார்த்தீங்க?” என்று அஞ்சு கேட்டாள்.
 
“ஆமாம், ஜாதகத்தில உனக்கு அந்த யோகம் இருக்கு.  உங்க ரெண்டு பேரையும் மடியில போட்டு கொஞ்சற பாக்கியம் எனக்கும் இருக்கு.  அது எப்படியோ, எப்பவோ, எந்த ரூபத்திலோ நடக்கும்,” என்றேன். 
 
நான் சொன்னதை கேட்டு அஞ்சு வெட்கத்துடன், “இனிமே எனக்கு ஒரு பையனை நீங்கதான் பெத்து கொடுக்கணும்.  இல்லைன்னா எவளையாவது சினையாக்கி பெக்க வைங்க. நான் பெத்ததா நினச்சி வளர்க்கிறேன்.  உங்க ரத்தம்தான் எனக்கு வேணும்,” என்றாள்.  அப்போது அவள் கண்கள் பளித்தன. 
 
நான் அவளை அணைத்து, “எனக்கு சின்ன வீடெல்லாம் வேண்டாம்.  நாமே பெத்துக்கலாம்.  அதுக்குன்னு ஒரு காலம், நேரம் வரும்,” என்று ஆறுதலாக சொல்லி முத்தமிட்டேன்.  “அது சரி, எனக்கு சின்ன வீடுன்ற யோசனை எப்படி வந்துச்சி?  அப்படி ஒரு பாக்கியம் இருந்தா நான் அவகூட கண்டிப்பா ஓடிடுவேன்,” என்றேன்.
 
“நான் அவளை முறத்தால அடிச்சி துரத்திடுவேன்.  உங்களை தரதரவென இழுத்து வந்து வீட்டில வச்சி பூட்டிடுவேன்.  நான் யாருன்னு நினச்சீங்க?” என்று அவள் பொய் கோபத்தில் பொறிந்தாள்.
 
“நீதான் பத்திரகாளி!” என்று நடிப்பாக ரௌத்ர முக பாவனை காட்டி சொல்ல அவள் கொல்லென சிரித்தாள். 
 
“சரி சரி, அந்த பையன் விஷயம் சொல்லு அஞ்சு,” என்று நான் சொன்னதும், “மூட் போன மாதிரி இருந்துச்சி, ஆனா நீங்க என்னை சிரிக்க வச்சிட்டீங்க.  என் மனசு கொஞ்சம் கூட கோணக்கூடாதுன்னு எப்பவும் நினைக்கறீங்க.  நீங்க என் தெய்வம்ங்க!”  என்றாள். 
 
“சரி சரி, அந்த பையன் விஷயம் அப்புறம் பேசலாம்.  முதல்ல சாப்பிடலாம்,” என்று சொல்லி அவளுக்கு மீண்டும் ஊட்டினேன். 
 
சாப்பிட்டுவிட்டு எங்கள் மகளிடம் ஃபோனில் பேசினோம்.  அப்புறம் நான் கொஞ்ச நேரம் டீ. வி பார்க்க, அஞ்சு பாத்திரங்களை கழுவினாள்.  நாங்கள் பெட்டுக்கு போக 10 மணி ஆகிவிட்டது. பெட்டில் படுத்தபடி வாட்ஸ்-அப் மெஸ்ஸேஜஸ் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். 
 
“நான் இருக்கறதுகூட மறந்துட்டு அப்படியென்ன ஃபோனை நோண்டிக்கிட்டு இருக்கீங்க?  கெட்ட படம் பாக்கறீங்களா?  எங்கே நானும் பார்க்கறேன்,” என்றபடி செல்லை என்னிடமிருந்து பிடுங்கினாள்.  அவள் கண்ணில் பட்டது முருகன் பற்றிய புதிய ஸ்தோத்திர புத்தகம். 
 
“ஆமா, சாமி படம்தான் பாக்கறீங்க.  குட், நீங்க ரொம்ப நல்ல பையன்!  சர்டிஃபிகேட் பிடிச்சிக்கோங்க. கீப் இட் அப்!  ஆனா இந்த ஸ்தோத்திர புஸ்தகத்தை காலைல பாருங்க, என்ன?  இப்ப என் புருஷனோட பொண்டாட்டி புருஷனுக்கு பாச்சி கொடுக்க வந்திருக்காளாம்.  சப்பிக்கிட்டு அவ சொல்றத கேளுங்க, சரியா?” என்று சொல்லி அஞ்சு நைட்டியை கழற்றினாள்.