అత్త లేని కోడలు..

[mangoshilpa]

అసలే నిద్ర లేక ఎర్రబడ్డ కళ్ళు. మావయ్య అలా నడుమును నలపగానే, తాపంతో మరింత ఎర్రబడ్డాయి. అదే ఎరుపుతో “ఆహ్..” అని చిన్నగా అరిచి, ఆయన్ని ఓరగా చూసాను. అయితే మావయ్య కాస్త బిత్తరపోయి కనిపించాడు. “ఆ.. అదీ.. నిజానికి నీ చెయ్యి పట్టుకుందామనుకుంటే.. అనుకోకుండా.. అక్కడా..” అని పాపం తడబడుతున్నాడు. “హమ్మయ్య.. దొరికాడు..” అనుకొని, “పొరపాటున దొరికితే, అలా నలిపేయడమేనా!” అంటూ, చీర కాస్త పక్కకి తప్పించి, నడుమును చూపిస్తూ “చూడండీ, ఎలా కమిలిపోయిందో..” అన్నాను. పాపం నిజంగానే కంగారు పడుతూ, “అయ్యో.. సారీ బంగారం.. ఆ.. మాయిశ్చరైజర్ రాయనా?” అన్నాడు. ఆయన కంగారు చూస్తుంటే నవ్వొస్తుంది. ఆ నవ్వును పెదాలకింద నొక్కిపెట్టి, “రాస్తారా!” అన్నాను, కాస్త జీరబోయిన గొంతుతో సెడక్టివ్ గా. “నువ్వు రాయమంటే రాస్తాను.” అన్నాడాయన. “సరే.. నేను ఇలాగే నిలబడనా?” అని అడిగా. “వద్దు, కూర్చో..” అన్నాడాయన. “కూర్చుంటే ఎలా రాస్తారూ??” అన్నాను కళ్ళు ఎగరేస్తూ. “మ్మ్.. పోనీ పడుకుంటావా?” పాపం నిజాయితీగానే అడిగాడు. నాకు ఇంకా నవ్వు ఆగడం లేదు గానీ, ఆయన “పడుకుంటావా..” అనగానే, మళ్ళీ లోపల ఎక్కడో గిలిగింతలు పుట్టసాగాయి. ఆ గిలితోనే, “హుమ్మ్..పడుకోమంటారా అయితే..” అన్నాను హస్కీగా. మావయ్య అదోలా చూస్తూ, “ఆఁ.. పడుకుంటే వీలుగా ఉంటుందిగా..” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “సరే, లోపల పడుకుంటా, వచ్చి ఏం రాస్తారో రాయండి.” అంటూ, నెమ్మదిగా కేట్ వాక్ చేస్తున్నట్టుగా, నా నడుమునూ పిర్రలనూ సాధ్యమైనంత తిప్పుకుంటూ నా గదిలోకి పోయాను. మరి నా తిప్పుళ్ళు ఆయన చూసాడో లేదో గానీ, బుద్దిగా నా వెనకే బాటిల్ పట్టుకొని వచ్చేసాడు.

 

నేను మంచం మీద కూర్చొని, “ఎలా పడుకోనూ??” అని అడిగా. “ఎలా అంటే?” అయోమయంగా అడిగాడు. నేను ఒకసారి చిన్నగా పెదవిని కొరుక్కొని, “అదే మావయ్యా! బోర్లా పడుకోనా లేక వెల్లకిలా పడుకోనా? ఎలా పడుకుంటే మీకు బావుంటుందీ అని.” అన్నాను ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ. అలా వొళ్ళు విరుచుకోగానే, పాడు పైట.. ఆ మాత్రానికే జారిపోయి, నా సంపదను మావయ్య కళ్ళ ముందు పెట్టేసింది. అంతే, వచ్చిన పని మరచిపోయి, జాకెట్ లోతుల్లోకి దీక్షగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఆయన దీక్షను చెడగొడుతూ, “హలో మామగారూ!” అని పిలిచాను. తను ఉలిక్కిపడి, “ఆఁ..” అన్నాడు. “మ్మ్.. అలా చూడడమేనా! లేక నన్ను పడుకోబెట్టేది ఏమైనా ఉందా!” అన్నాను.

 

నా బంతులని చూడగానే మామూలు మూడ్ కి వచ్చేసినట్టున్నారు మామగారు, నన్ను చిలిపిగా చూస్తూ, “నాకూ నిన్ను పడుకోబెట్టాలనే ఉంది కోడలా.. కానీ ఏం ఏంగిల్ లో పడుకోబెడితే బావుంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నా..” అన్నాడు. ఇష్ష్.. హబ్బా.. ఆ మాటలకే నా రెమ్మలు రెపరెపలాడిపోతూ ఉండగా, “ఏ ఏంగిల్ అయితేనేం, పని అయితే చాలుగా..” అన్నాను జీరగా చూస్తూ. “సరే.. నేనే  పడుకోబెట్టనా లేక నువ్వే పడుకుంటావా?” అడిగాడు ఆయన మరింత కొంటెగా. “హుఫ్ఫ్..” అని నిట్టూర్చి, “పని చేసేవాళ్ళే పడుకోబెట్టుకోవాలి. అదే అదే.. మీకెలా కావాలో అలా మీరే పడుకోబెట్టుకోండి, నేను కాదన్నానా!” అన్నాను. కోడలు ఇచ్చిన అవకాశాన్ని మామ ఎందుకు వదులుకుంటాడూ?

 

నెమ్మదిగా నా దగ్గరకి వచ్చాడు. మెల్లగా నా భుజాలను రెండు చేతులతో పట్టుకున్నాడు. అంతే, అప్పటివరకూ ఉన్న అల్లరి పోయి, చిన్నగా కంపనాలు మొదలయ్యాయి నాలో. దానికి తోడు పాడు సిగ్గొకటీ. ఆ సిగ్గుతోనే కళ్ళు దించేసుకున్నాను. మావయ్య  నా సిగ్గుని చూస్తూ, “ఇంకా పడుకోబెట్టకుండానే సిగ్గా!” అన్నాడు నవ్వుతూ. ఆ నవ్వుకి వేడెక్కిపోతూ “ఉఫ్ఫ్.. మావ..య్యా..” అన్నాను భారంగా. “సరే, పడుకోబెడుతున్నా..” అంటూ, నెమ్మదిగా నన్ను మంచంపై వెల్లకిలా పడుకోబెట్టి, అప్పటికే జారిపోయిన పైటను పూర్తిగా పక్కకి నెట్టేసాడు. ఇక జాకెట్టుకీ, చీర కుచ్చిళ్ళకీ మధ్య ఏ అడ్డంకీ లేదు. ఆ భాగం పాలరాతి శిల్పంలా మెరిసిపోతూ ఉంది. పలచగా ఉన్న పొత్తి కడుపూ, మధ్యలో లోతైన బొడ్డూ, అందంగా వంపు తిరిగిన నడుమూ, ఇల్లాలు అయిన తరవాత ఆ నడుము మడతల్లోకి కొత్తగా, అందంగా ఇమిడిపోయిన కాస్తంత కొవ్వూ.. తలచుకుంటేనే మగాడికి కిర్రెక్కిపోయే అందం నాది. మరి చూస్తున్న మావయ్య పరిస్థితి ఏమిటో… అనుకుంటూ అతన్ని ఓరగా చూసాను.

 

హుమ్మ్.. మావయ్యా మగాడేగా.. అలానే నోరు తెరుచుకొని చూస్తూ ఉన్నాడు. ఆయన అలా చూస్తుంటే నాకు గర్వంగా అనిపించింది. “మావయ్యా..” అన్నాను ఏదో రహస్యానికి పిలుస్తున్నట్టుగా. మావయ్య కాస్త తేరుకొని, “ఆఁ..” అంటూ నా మొహం వైపు చూసాడు. “చూసింది చాలు.. పని కానివ్వండి.” అన్నాను నా చేతుల్ని నా తల వెనక్కి తీసుకుపోయి, దిండును నొక్కి పట్టుకుంటూ. ఆడపిల్ల ఆ పొజిషన్ లో పడుకుంటే, ఇక మగాడికి అడ్డేం ఉంటుందీ? అన్ని అందాలూ ఆహ్వానిస్తున్నట్టు పరుచుకొని ఉంటాయి. ఇక అందుకోవడమే తరువాయి.

 

మావయ్యకి కూడా అందుకోవాలని చేతులు దురద పెట్టేస్తున్నా, తమాయించుకుంటూ, “ఇందాక ఎక్కడ నలిపాను బంగారం?” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, తన చెయ్యి అందుకొని, నా నడుము మడత మీద పెట్టుకొని, “ఊఁ..” అన్నాను, తన పని కానివ్వమన్నట్టు. మావయ్య రెండు క్షణాలు ఆ చేతిని అలాగే ఉంచాడు. ఆ ఆలస్యానికే ఆగలేనూ అన్నట్టు, “మ్మ్..” అన్నాను. మావయ్య ఒకసారి నా మొహంలోకి చూసాడు. “అబ్బా.. నా మొహంలో ఏం ఉందిరా మగడా.. కాస్త కిందకి చూడు..” అనుకున్నా మనసులో. నా మనసులో మాట చదివినట్టు, కళ్ళు కాస్త కిందకి దించి, నా పూర్ణకుంభాలను చూసాడు. ఆయనతో పాటూ నేనూ చూసాను. ఆ బంతుల పొగరుకి ఎప్పుడు ఊడిందో తెలియదు గానీ, అప్పటికే ఒక హుక్కు ఊడిపోయింది. అసలే లోనెక్, కేవలం మూడు హుక్కుల మీద దీనంగా నా బంతులను కాసుకుంటుంది. అందులో ఒకటి ఊడిపొయింది. మిగిలిన రెండూ నా పొంకాల్ని దాచలేక సతమతమవుతూ, సగానికి పైగా బయట పెట్టేసాయి. వాటిని చూస్తుంటే మావయ్యకి నోరూరిపోతున్నట్టుంది. నెమ్మదిగా గుటకలు వేస్తున్నాడు. మావయ్య అలా గుటకలు వేస్తూ చూస్తుంటే, నా బంతులు మరింత బరువెక్కిపోతున్నాయి. ఆ బరువుని తట్టుకోడానికి అన్నట్టు, “హుమ్మ్..” అంటూ, ఛాతీని పైకెత్తాను. అంతే, రెండో హుక్కు ఫట్ మని తెగింది. ఇక ఉన్న ఆ ఒక్క హుక్కూ తెగిపోతే, వాటికి పూర్తి స్వేచ్చ వచ్చేస్తుంది.

 

జాకెట్టు నుండి ముప్పావు వంతుకు పైగా బయటకి ఎగతన్నిన బంతుల్నే చూస్తున్న మావయ్యతో, “హబ్బా.. నొప్పిగా ఉంది మావయ్యా.. ఏదో ఒకటి చెయ్యండి..” ఎంత వద్దనుకున్నా గొంతులో కైపు బయటకి తెలుస్తూనే ఉంది. నా కైపు మావయ్యకి అర్ధమైపోయినట్టుంది. నా నడుము మడతను చిన్నగా సవరిస్తూ, “మ్మ్.. నొప్పి ఇక్కడ ఒకచోటే ఉందా! లేక ఇంక ఎక్కడైనా ఉందా??” అన్నాడు. నేను “హ్మ్మ్..” అని నడుమును చిన్నగా కదిల్చి, “ఏమో.. ఎక్కడెక్కడ ఉందో.. మీరే తెలుసుకోండి.” అన్నాను. ఈసారి తన రెండు చేతుల మధ్యా నడుమును బిగిస్తూ, “చెప్పకపోతే నాకెలా తెలుస్తుందీ?” అన్నాడు. ఆ బిగింపుకి నడుమును మరోసారి కాస్త పైకి కదిపి, “ఏమో.. ఎలా తెలుసుకుంటారో తెలుసుకోండి.” అన్నాను.

 

“అలా తెలుసుకోవాలంటే ఒకటే దారి..”

 

“ఏంటదీ?”

 

“నీ వొళ్ళంతా తడమాలి. అలా తడుముతూ ఉన్నప్పుడు ఎక్కడెక్కడ వేడిగా ఉంటుందో.. అక్కడక్కడ నొప్పి ఉన్నట్టన్నమాట..”

 

“ఉఫ్ఫ్.. ఇప్పుడు నా వొళ్ళంతా తడుముతారా!”

 

“మరి తెలుసుకోవాలంటే తడమాలి కదా..”

 

“ఆహ్..”

 

“చెప్పు.. తడమనా?”

 

“మ్మ్..”

 

“మ్మ్ కాదు, సరిగ్గా చెప్పూ.. తడమనా వద్దా..”

 

“ఆహ్.. మావయ్యా..”

 

“మ్.. చెప్పూ..”

 

“ఉఫ్ఫ్.. తొందరగా తడమండి..”

 

“మరి తడమాలంటే..” అంటూ, తన రెండు చేతులనూ నా పొత్తి కడుపు మీదకి తీసుకువచ్చి, బొటనవేళ్ళతో నా బొడ్డును నొక్కుతూ, “ఏ అడ్డూ ఉండకూడదు.” అన్నాడు.

 

“ఏం అడ్డొస్తుందో..” కారంగా అడిగాను. ఆయన తన చేతిని పైకి జరిపి, ఊడకుండా మిగిలిన ఒకే హుక్కు మీద వేలితో చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “హుమ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్..” అని మూలుగుతూ, తలను వెనక్కి వంచేసాను. “ఈ అడ్డు తీసేయనా మరీ..” అడిగాడు. నా వొళ్ళంతా సెగలు పుట్టేస్తూ ఉండగా, “హుస్స్.. హుఫ్ఫ్” అంటూ బుస కొట్టాను. నా బుసలనే అంగీకారంగా తీసుకొని, ఆ హుక్కు కింద వేలు పెట్టి చిన్నగా లాగాడు. అంతే, అది కూడా తెగిపోయింది. తరవాత నెమ్మదిగా, జాకెట్ అంచులను పట్టుకొని, దాన్ని పక్కకి తప్పించాడు. అంతే, తమకం తట్టుకోలేక “ఊఉఫ్ఫ్..ఫ్ఫ్..” అంటూ, నా తలను ఇంకాస్త వెనక్కి వంచేస్తూ, ఛాతీని మరి కాస్త పైకెత్తేసాను. మావయ్య నా వీపు కిందకు తన చేతులను దూర్చి, ఇంకాస్త పైకెత్తడంతో, నా శరీరం విల్లులా వంగింది. ఇప్పుడు మావయ్య ఏం చేస్తాడూ! నా బంతులను ముద్దాడతాడా!! నమిలేస్తాడా!!! ఉఫ్ఫ్.. దేవుడోయ్.. నాకు ఏదేదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా ఒకటే వణుకు. మావయ్యా.. మ్మ్.. మ్మ్.. ఆహ్.. ఏం చేస్తున్నావురా.. అనుకుంటూ అతలాకుతలం అయిపోతూ ఉంటే, మావయ్య ఊపిరి నా బంతుల మధ్య వెచ్చగా తగిలింది. ఆహ్.. అదిగో.. ముద్దు పెట్టేస్తున్నాడు.. మ్మ్.. అనుకుంటూ ఉండగా.. మావయ్య పెదాలకి బదులు, అతని ముక్కు నా బంతుల మధ్య చీలికపై లేండ్ అయ్యింది.

 

ఆ మాత్రం లేండింగ్ కే “ఉఫ్ఫ్” అంటూ ఎగిరిపడ్డాను. జరుగుతున్న తతంగానికి నా బంతుల మధ్య చెమట పట్టేసింది. మావయ్య ఆ చెమట వాసనను గాఢంగా పీల్చాడు. మావయ్య అలా పీలుస్తూ ఉంటే, నా నరాలు తెగిపోయినట్టుగా.. హా.. ఆహ్..  కొత్తగా, అంతకు మించి తీటగా ఉంది. మావయ్య అలా వాసన పీల్చడం కొనసాగిస్తూ ఉన్నాడు. బంతుల మధ్య.. బంతుల మీద.. ముచ్చికలను ముక్కుతో నొక్కుతూ.. చివరకి ఒక చంక దగ్గరకి వచ్చి ఆగాడు.. ఓహ్.. నాకు ఏదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా మెలికలు తిరిగిపోతుంది. “హుమ్మ్..” అంటూ, నా చంక మావయ్యకి వాటంగా అందేలా ఒక పక్కకి తిరిగి ముడుచుకుపోయాను. కానీ, అంతలోనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి, గబుక్కున చెయ్యి దించి, నా చంక మూసేసాను. కానీ మావయ్య ఊరుకోడుగా, ఆ చేతిని పైకెత్తేసి, ఒకసారి గాఢంగా వాసన చూసి, చిన్నగా నాలుకతో కెలికాడు. అవ్వ్.. అహ్హ్.. మ్మ్.. వామ్మో.. ఏంటిదీ! ఒక్కసారి వొళ్ళంతా పులకరించిపోతుంది. ఆ పులకరింతలను గమనిస్తూ, నెమ్మదిగా కతకడం మొదలెట్టాడు. అక్కడ ఆ నాలుక స్పర్శతో పాటూ, చుప్..చుప్ మంటూ కతుఉతున్న శబ్ధం.. ఆ శబ్ధం వింటూ ఉంటే, వొంట్లో ఉన్న రక్తం అంతా పరుగులెత్తి అక్కడికే చేరుకుంటున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. అమ్మో.. అసలైన ఆ చోటే కాదు, ఇక్కడ నాలుక పెట్టినా ఇన్ని గిలిగింతలు ఉంటాయా.. హా.. పట్టలేని తమకం, పట్టుకోలేని ఆనందంతో ఆయాసం వచ్చేస్తుంది నాకు. మావయ్య తల మీద చెయ్యి వేసి, నొక్కేసుకోవాలని అనిపిస్తుంది. కానీ ఆ చెయ్యి కిందకు దిగకుండా, మావయ్య అలాగే పట్టుకొని, చంకకు ఉన్న కండను పెదాలతో పట్టి లాగసాగాడు. ఉఫ్ఫ్.. అయిపోతుంది నాకు. బావి లోంచి ఊట తన్నుకుంటూ వచ్చేస్తుంది. ఇక కొద్దిసేపు అలాగే నాకితే, సుఖంతో కళ్ళు తేలేస్తాను.. మ్మ్.. మా..వ..య్యా.. ఆహ్.. బాధే కాదు, ఒక్కోసారి సుఖాన్ని కూడా భరించలేం అని అర్ధమవుతుంది.

 

అంతలోనే ఆ చంక వదిలి, మరో పక్కకి తిప్పీ, ఆ చేతిని పైకెత్తాడు. వాయ్యో.. ఇక్కడ కూడానా.. చేస్తే.. ఆ సుఖానికి ప్రాణాలు కూడా పోతాయేమో.. అనుకుంటూ ఉండగా.. అక్కడ కూడా చిన్నగా చప్పరించసాగాడు. ఇక నా వల్ల కావడం లేదు. “మావయ్యా.. ప్లీ..జ్.. ఆహ్.. ఇక చాహ్..లూ..” ఆయాసంతో మాట కూడా సరిగ్గా రావడం లేదు. అయినా ఆపకుండా అలానే చేస్తున్నాడు. ఈసారి ఇంకాస్త గట్టిగా. నడుము కమిలిందీ అని వంక పెట్టి పిలిచా. ఈయన చేస్తున్న పనికి నా చంకలు రెండూ పూర్తిగా కమిలిపోయాయి. ఉఫ్ఫ్.. తియ్యతియ్యగా, తిక్కతిక్కగా అనిపిస్తుంది నాకు. అంతలో మావయ్య నా చంకను వదిలి,, ఈసారి నా మీదకు వచాడు. రాగానే, రెండు చంకలనూ ఒడిసి పట్టుకొని, పిసికేస్తూ, నా మీదకు వంగాడు. “ఓహ్.. మావయ్యా. ఆహ్..” అని వగరుస్తూ ఉండగా, నా బంతుల మధ్య నాకుతూ, మెల్లగా పక్కకి వచ్చి నా ముచ్చికలను ఆబగా చప్పరించడం మొదలెట్టాడు. “హూ..హూ..” అంటూ ఊగిపోతున్నాను నేను. ఆయన అలా చప్పరిస్తా ఉంటే, పిల్లలు పుట్టకుండానే పాలు వచ్చేస్తున్నాయేమో అనిపిస్తుంది నాకు. భరించలేకపోతున్నా.. అల్లాడిపోతున్నా.. ఆయాసపడిపోతూ, “మావయ్యా.. ప్లీజ్.. ఇక ఆపేయ్..” అని బతిమాలుకుంటూ ఉంటున్నా.. అంతలోనే నన్ను కనికరిమ్చినట్టు ఆ పని ఆపాడు. “హమ్మయ్య..” అనుకొనే లోగానే,  ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు.

 

 

అమ్మో.. కిందకి దిగుతున్నాడేంటీ!? ఆహ్.. ఈసారి బొడ్డులో నాకుతాడా! అమ్మో.. అలా అనుకుంటూ ఉంటేనే నా బొడ్డు చిమచిమలాడిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇలా చేస్తున్నావేంట్రా మామా నన్నూ.. నీ కోడలినిరా.. హింస పెట్టకురా మామా.. మనసులోనే తెగ గిలగిలాకొట్టుకుంటున్నాను. అవును మరీ, ఆయాసంతో మాటలు బయటకి వస్తే కదా.. అదిగో.. పెట్టేసాడు.. నా బొడ్లో నాలుక కొన పెట్టేసాడు, సూదిగా మెత్తగా గరుకుగా కరుకుగా.. ఊఫ్ఫ్..  పట్టరాని ఆనందంతో “ఆ.. ఆ.. ఆ..” అంటూ కేక పెట్టాను. మావయ్య బొడ్డును పెదాలతో గట్టిగా పట్టి,  నోటిలోకి జుర్రుకొని, చప్పరించేస్తున్నాడు. “ఓరి నాయనోయ్.. మామా.. అయ్యా., ఆహ్..” అనుకుంటూ తన తలని నా బొడ్డుకు గట్టిగా అదుముకోబోయాను. అంతలోనే, తను ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు. అమ్మో.. ఈసారి నేరుగా అక్కడికేనా! అక్కడ ఇలా చేస్తే తట్టుకోగలనా!! ఇప్పటికే గిలగిలా కొట్టుకుంటుంది. అక్కడకి వెళ్తే, అమ్మో తట్టుకోలేను. ఆపాలి.. ఎలాగైనా ఆపాలి. ఉఫ్ఫ్.. మావయ్యా.. వద్దు.. ప్లీజ్.. తట్టుకోలేకపోతున్నా.. ఆహ్.. వద్దు.. వద్దూ..అంటూ ఉండగా, “చిత్రా.. చిత్రా..” అని మావయ్య పిలవడం వినిపించింది.

 

ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి చూసాను. రెండు క్షణాల అయోమయం. నేను మంచం మీద లేను. మావయ్య నా మీద లేడు. చుట్టూ చూసాను. వంటగది దగ్గరే ఉన్నాను. మావయ్య చేతిలో నా చెయ్యి. అంటే, తను నా నడుము పట్టుకోలేదా!? ఇదంతా నా ఊహా!?

 

ఒకసారి మావయ్య వైపు చూసాను. తను నవ్వుతూ, “ఏం అయింది చిత్రా!? నిలబడే కలలు కంటున్నావా?” అన్నాడు చిలిపిగా. మావయ్యకు నేను ఏం ఊహించుకున్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం గానీ, ఎలాంటి ఊహల్లో ఉన్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం కాదు. ఎర్రబడిన నా బుగ్గలూ, నా శరీరంలో వస్తున్న కంపనాలు, నా వంటికి పట్టిన చెమట..దాని వాసనా..  ఇవే చెప్తాయి. ఇక మావయ్యను చూస్తూ, అక్కడ నిలబడడం నా వల్ల కావడంలేదు. నెమ్మదిగా చెయ్యి విడిపించుకొని, నా గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను. మంచం మీద పడుకొని, ఆలోచిస్తూ ఉంటే, మళ్ళీ వొళ్ళంతా వేడెక్కిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇక ఈ వేడి దింపుకోవాలంటే, అసలు పని జరగాల్సిందేనా? ఎప్పుడో ఒకప్పుడు జరగక తప్పదని అర్ధమైపోతుంది నాకు. కానీ, ఎప్పుడూ? ఉఫ్ఫ్.. నేను కాస్త ముందడుగు వేస్తే..ఇప్పుడే అయిపోతుందని తెలుసు. అలా వెళ్ళి మావయ్య ముందు మొత్తం నన్ను నేను తెరిచేసి చూపించాలా .. లేక మావయ్య నన్ను తెరిచేవరకూ వేచి ఉండాలా?? ఏం చెయ్యాలో తెలియక నా లోపల ఉన్న పుస్తకంలోని రెండు పేజీలూ తడిసిపోతూ, చిన్నగా వణికాయి.