Adultery ਜਵਾਨੀ ਦੀਆਂ ਖੇਡਾਂ

[amanpunjabanjatti]

ਅਮਨ ਵਿਆਹ ਵਿੱਚ 
-----------------------

ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਮੰਮੀ ਤੇ ਪਾਪਾ ਘਰ ਆ ਗਏ। ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ । ਮੈਨੇਜਰ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਫੋਨ ਉਪਰ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ । ਉਸ ਦੇ ਬੇਟੇ ਨੂੰ ਤਕਰੀਬਨ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਹਸਪਤਾਲ ਰਹਿਣਾ ਪੈਣਾ ਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਮੈਨੇਜਰ ਨੂੰ ਲੰਮੀ ਛੁੱਟੀ ਲੈਣੀ ਪਈ । ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੰਮੀ ਪਾਪਾ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਵਿੱਚ  ਚਲੇ ਜਾਣ ਅਤੇ ਮੈਂ ਰੱਜ ਕੇ ਰਾਮੂ ਨਾਲ ਨਜ਼ਾਰੇ ਲੁੱਟਾਂ। ਪਰ ਕੋਈ ਮੌਕਾ ਨਹੀ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਘਰਦਿਆਂ ਤੋਂ ਅੱਖ ਬਚਾਕੇ ਰਾਮੂ ਨੇ ਕਈ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਕੰਧ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਮੇਰੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲੇ ਤੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਚੂਸੇ। ਰਾਮੂ ਮੈਨੂੰ ਮਸਲ ਕੇ ਮੇਰੀ ਅੱਗ ਹੋਰ ਭੜਕਾ ਦਿੰਦਾ। ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਲੰਘ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਾਪਾ ਦੇ ਦੋਸਤ ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆਏ। ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ  ਬੇਟੀ ਸਨ। ਅੰਕਲ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਪਿੰਡ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵਿੱਚ ਹੈ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪੰਜਾਬ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਦੀ  ਭਤੀਜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ।ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਦਾ ਸੱਦਾ ਦੇਣ ਆਏ ਸਨ। ਪਰ ਪਾਪਾ ਨੇ ਤਾਂ ਜਾਣ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਾਡਾ ਤਾਂ  ਘਰੇ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾ। ਮੰਮੀ  ਨੇ ਵੀ ਕਿਹਾ ਅਸੀਂ ਤਾਂ  ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੇ ਪਰ ਅਮਨ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦਵਾਂਗੇ। ਅਸੀਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠ ਕੇ ਰੋਟੀ ਖਾਧੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਉਹ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਅੰਟੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ "ਅਮਨ ਤਿਆਰੀ ਕਰਲੋ ਬੇਟਾ,  ਸੋਮਵਾਰ ਨੂੰ ਚੱਲਣਾ ਆਪਾਂ  ਨੂੰ ਅੱਠ -ਦਸ ਦਿਨ ਲੱਗ ਜਾਣੇ ਹਨ" ਮੈਂ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ।  ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤੇ ਮੰਮੀ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾ ਕੇ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਕੀਤੀ ਕੁਝ ਨਵੇਂ ਸੂਟ ਸਵਾਏ। ਐਤਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਮੈਂ ਪਾਰਲਰ ਉੱਪਰ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਦੀ ਵੈਕਸ ਕਰਵਾਈ । ਸੋਮਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਸੱਤ ਕੁ ਵਜੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ  ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਦਾ ਫੋਨ ਆ ਗਿਆ ਕਿ  ਅਸੀਂ ਘੰਟੇ ਤਕ ਅਮਨ ਨੂੰ ਲੈਣ ਆ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਕਿਉਂਕਿ ਨਾਲ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਕੱਪੜੇ ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੀ ਪੈਕ ਕਰਕੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਲਏ ਸਨ। ਸਵਾ ਕੁ ਅੱਠ ਵਜੇ ਅੰਕਲ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਤੇ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆ ਗਏ । ਅੰਕਲ ਦੇ ਨਾਲ ਆਂਟੀ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੇਟੀ ਸੀਮਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਤੋਂ ਰਾਜਸਥਾਨ ਵੱਲ ਰਵਾਨਾ ਹੋ ਗਏ। ਕਾਫੀ ਲੰਬਾ ਸਫ਼ਰ ਸੀ । ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਢਾਬੇ ਉਪਰ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਖਾਣਾ ਖਾਧਾ । ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਫ਼ਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਸਫ਼ਰ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇਹ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਪਿੰਡ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਸੱਤ ਵਜੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚੇ।  ਘਰ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਾਸੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਅਤੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਟੈੰਟ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।  ਜਿਸਨੂੰ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀਆਂ ਝੰਡੀਆਂ ਅਤੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਲਾਈਟਾਂ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।  ਖੂਬ ਚਹਿਲ ਪਹਿਲ ਵਾਲਾ ਮਾਹੌਲ ਸੀ।  ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਗੱਡੀ ਉਥੇ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੱਚੇ ਸਾਡੀ ਗੱਡੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੇ।  
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਏ।  ਅੰਦਰ ਟੈਂਟ ਵਿੱਚ ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਦਾ ਭਰਾ ਜੈਪਾਲ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਦੀ ਲੜਕੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਜੈਪਾਲ ਨਾਲ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਬੰਦੇ ਵੀ ਬੈਠੇ ਸਨ। ਸਾਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਜੈਪਾਲ ਜੀ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦੇ ਬੰਦੇ ਵੀ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਨੂੰ ਗਲੇ ਮਿਲੇ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਮਿਲਕੇ  ਸਾਡਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ।  ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਜਾਣ ਪਛਾਣ ਕਰਵਾਈ।  ਕਿ ਇਹ ਅਮਨ ਹੈ ਹਰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਦੀ ਬੇਟੀ। ਅੰਕਲ ਜੈਪਾਲ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਪੁੱਛਿਆ। ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੈਪਾਲ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਤੇ ਮੈਂ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਖੜ੍ਹੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ।  ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਮੈਨੂੰ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਮੇਰੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਨੂੰ ਘੂਰ ਰਹੇ ਸਨ । ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਦਿਹਾਤੀ ਜਾਪਦੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੇ ਚਿੱਟੇ ਕੁੜਤੇ ਲੂੰਗੀ ਅਤੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੀਆਂ ਪਗੜੀਆਂ ਸਨ। ਸਭ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਸਨ। ਕੁਝ ਕੁ  ਨੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਵੀ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਜੈਪਾਲ ਅੰਕਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਚਲੋ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਕੇ ਚਾਹ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਓ। 
ਮੈਂ ਅੰਕਲ ਅੰਟੀ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਜੈਪਾਲ ਅੰਕਲ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖੜ੍ਹੇ ਇੱਕ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਟਕਰਾਈ। ਮੈਂ ਉਸ ਦਿਨ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ  ਚਮਕ ਆ ਗਈ।  ਅਚਾਨਕ ਉਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਮੁਸਕਾਨ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਮੈਂ  ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ। ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੱਲ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਇਸ਼ਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।  ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਸੁਨੇਹਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਰਾਵਤ ਅੰਕਲ ਸਾਨੂੰ ਅੰਦਰ ਛੱਡ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਏ।   ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਣ ਲੱਗੀ।  ਸੀਮਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਾਏ ਦੀ ਲੜਕੀ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ। ਜਿਸ ਦਾ ਤਿੰਨ  ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਕਵਿਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਘੁਲ ਮਿਲ ਗਈ। ਰਾਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਖਾਧੀ। ਹਰ ਵੇਲੇ ਅਮਨ ਦੀਦੀ ਅਮਨ ਦੀਦੀ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਹੀ ਰੱਖਦੀ।  ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਮੰਮੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਸੀਮਾ ਦੀ ਰੀਸ ਨਾਲ ਤਾਈ ਜੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਿਲਕੁਲ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਾਂਗੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ਦਾਜ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਾਮਾਨ ਦਿਖਾਇਆ। ਵਿਆਹ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸ਼ਗਨਾਂ ਅਤੇ ਰਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀ ਨਾਲ ਰੱਖਿਆ।  ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਂਦਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਬਾਰਾਂ ਵੱਜ ਗਏ। ਜਦ ਮੈਂ ਸੀਮਾ ਅਤੇ ਆਂਟੀ ਕੋਲ ਸਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਪੈਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।  ਮੈਂ ਅੰਟੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਚਲੀ ਗਈ। ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਬਿਸਤਰਾ ਇੱਕ ਸਟੋਰ ਵਿੱਚ ਹੇਠਾਂ ਹੀ ਗਦੇਲੇ ਸਿੱਟ ਕੇ ਲਗਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।  ਮੈਂ ਸੂਟ ਬਦਲਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਕੈਪਰੀ ਅਤੇ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਦੀਦੀ ਇਹ ਪਹਿਨ ਲੋਂ। ਸਟੋਰ ਵਿੱਚ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।  ਮੈਂ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲ ਕੇ ਬਿਸਤਰ ਉੱਤੇ ਲੇਟ ਗਈ ਅਤੇ ਕਵਿਤਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚਿੰਬੜ ਕੇ ਪੈ ਗਈ।  ਸਵੇਰ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਵਿੱਚ ਥੱਕੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਜਲਦੀ ਹੀ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ। ਪਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹੀ ਅਚਾਨਕ ਮੈਨੂੰ  ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਅੰਗਾ ਨਾਲ ਛੇੜਛਾੜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ।