என் வாழ்வே உன்னோடுதான் -சசிரேகா

[johnypowas]

வேட்டியும் நீலநிற சட்டையும் ஆஜானுபாகுவான தேகத்துடன் 6 அடிக்கும் குறையாமல் மாநிறத்தில் இருந்தான். அவனது உருவம் நல்ல பருமனாகவும் அதே சமயம் கட்டுமஸ்தாகவும் இருந்தான். அவனை பார்த்த காவேரி யாமினியிடம்

”இவன் பைட்டரா இருப்பானோ, அவனோட மசில்ஸ் பாரேன் ப்பா எப்படியிருக்கு பாரேன்” என அவள் கண் இமைக்காமல் பார்க்க யாமினியும் பார்த்தாள்.
அவனது சட்டை அவனது உடலுக்கு டைட்டாக இருந்ததா அல்லது அவன் உடல் அப்படி விரைப்பாக இருந்ததா தெரியவில்லை. அவன் முகம் தெளிவாக இருந்தது மாநிறத்தில் இருந்தான். முறுக்கு மீசை வைத்திருந்தான், நகைகள் எதுவும் இல்லை வாட்ச் கூட இல்லை அமைதியாக அமர்ந்திருந்தான். அவனிடம் ஒருவன் வந்தான் கூடவே பேரரையும் அழைத்துவந்தான்.
பேரர் இவனுக்கு 3 ஆள் சாப்பாடு வைச்சிடு, பில் நான் கட்டிடறேன்” என சொல்லிவிட்டு சென்றுவிட பேரர் காவேரியிடம்

”சாப்பிட என்ன வேணும்” என கேட்க

”இட்லி” என்றாள்

”2 செட்டுங்களா”

”ஆமாம்” என சொல்லவும் அவனும் சென்றுவிட காவேரி திரும்பி அவனைப் பார்த்தாள். அவனோ அக்கம்பக்கம் எதையும் யாரையும் பார்க்காமல் நேராக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு கண்களை மட்டும் தாழ்த்தி டேபிளை பார்த்தவண்ணம் இருந்தான். நேராக நிமிர்ந்து அமர்ந்திருந்தான். சிறிது நேரத்தில் அவனுக்கு சாப்பாடு கொண்டு வரப்பட்டு அவன் முன் அடுக்கினார்கள். பேரர் சென்றதும் அவனும் அந்த சாப்பாட்டை பார்த்து அதை சாப்பிட ஆரம்பித்தான். அவன் சாப்பிடும் அழகை கண்டு பிரமித்தார்கள் யாமினியும் காவேரியும். அதில் காவேரிக்கு அங்கிருந்து சென்றுவிடலாமா என்ற எண்ணமே வந்தது. ஒரு காட்டான் போல அதை அள்ளி அள்ளி சாப்பிட்டான். ஒரு கட்டத்தில யாமினியே அவனிடம்

”ஹலோ ஹலோ” என கூப்பிட அவன் அமைதியாக தலை நிமிர்ந்து அவளைப் பார்த்தான் பதில் பேசவில்லை

”கொஞ்சம் மெதுவாக சாப்பிடுங்க, கொஞ்சம் கொஞ்சமா சாப்பிடுங்களேன் நாங்க ஒண்ணும் உங்க சாப்பாட்டை பிடுங்கிட மாட்டோம் ஓகே” என்றாள்

அவள் சொன்னதும் அவளை கேள்விக்குறியோடு பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அதற்குள் அவர்கள் ஆர்டர் செய்த இட்லி வரவும் அதை மெதுவாக கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தவளைப் பார்த்தவன் மீண்டும் பரக்காவெட்டியை போல சாப்பிட ஆரம்பித்தான்.

அவன் சாப்பிடுவதைக் கண்டு யாமினி காவேரியிடம்

”இவனுக்கு நாம சொன்னது புரியலை போல இருக்கு பாரேன் எப்படி சாப்பிடறான். இப்படி அள்ளி அள்ளி சாப்பிடறானே தொண்டையில சிக்காதா” என அவள் கேட்க அதற்கு காவேரி

”யாக் இவன் சாப்பிடறத பார்த்தே என் வயிறு நிறைஞ்சிடுச்சி என்னால முடியலைப்பா இடம் இல்லைன்னாலும் பரவாயில்லை நான் வேற இடத்தில நின்னுகிட்டு கூட சாப்பிட்டுக்கறேன்” என சொல்லிவிட்டு தட்டுடன் செல்ல யாமினி அவனிடம் தனியாக மாட்டிக்கொண்டாள். அவன் அப்படி அள்ளி சாப்பிடுவதை அங்கிருந்த அனைவரும் வேடிக்கைப் பார்த்தனர். சிலர் அவன் சாப்பிடுவதை தங்கள் செல்போனில் படம்பிடித்து சிரித்துக் கொண்டனர். அவர்கள் செய்வதைக் கண்ட யாமினி அவன் கையைப் பிடித்தாள்.
”ஏய் அங்கபாரு எல்லாரும் உன்னை பார்த்து சிரிக்கிறாங்க மெதுவாதான் சாப்பிடேன்” என்றாள் அவன் அவளது கையை உதறிவிட்டு சாப்பிட ஆரம்பித்தான். 5 நிமிடத்தில் மொத்த சாப்பாட்டையும் சாப்பிட்டு முடித்து கை கழுவ எழுந்து சென்றான். அவன் சென்றதும் அவன் சாப்பிட்டதை பார்த்தாள். சுத்தமாக வழித்து சாப்பிட்டிருந்தான். வேஸ்ட்டுகூட வைக்கவில்லை. அவன் சென்றதும் யாமினி நிம்மதியாக சாப்பிட்டு எழுந்து சென்றாள். கவுன்டரில் பணம் கட்டிவிட்டு காவேரியிடம் வந்தாள்
எப்படிதான் அவன் முன்னாடி நீ சாப்பிட்டியோ”

”நான் எங்க சாப்பிட்டேன் அவன் போனதுக்கப்புறம்தான் சாப்பிடவே முடிஞ்சது”

”சரி நான் போய் குளிச்சிட்டு வரேன் ஆமா நீ என்ன செய்யப்போற”

”நான் ரூமுக்கு வரலை, இங்க கொஞ்சம் நேரம் இருந்துட்டு வரேன் அங்க பாரு பார்க் இருக்கு, அங்க இருக்கேன் நீங்க கிளம்பும் போது சொல்லு நான் வந்து ஜாய்ன் பண்ணிக்கிறேன்” என்றாள் யாமினி காவேரியும் அதற்கு சரியென தலையாட்டிவிட்டு சென்றுவிட்டாள்.



பார்க் நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள் யாமினி, ரோடு க்ராஸ் செய்யும் போது அதைக் கவனித்தாள். ரோடுக்கு நடுவில் அவனேதான் எதற்கு நிற்கிறான் தற்கொலை செய்து கொள்ளப்போகிறானா அதற்காகதான் அப்படி சாப்பிட்டானா என யோசித்தவள் அவன் பார்க்கும் திசையை பார்த்தாள். அங்கு சில பெண்கள் சிரித்துக்கொண்டும் பேசிக்கொண்டும் இருந்தனர். அதில் ஒருத்தி அவனை வீடியோ வேறு எடுத்துக் கொண்டிருந்தாள். யாமினி யோசனையுடன் அந்த பெண்களிடம் சென்று வேடிக்கை பார்த்தாள். அதில் ஒரு பெண் அவனிடம்
”டேய் ஆதி இன்னும் பின்னாடி போடா” என அவள் சொல்லவும் அவனும் பின்னாடி சென்றான். உடனே மறுபடியும் கத்தினாள்