05-06-2021, 06:39 PM
அனைவருக்கும் நன்றி...
ஒரு அனுபவம் மட்டும் ரொம்ப சங்கடமான அனுபவம். எப்படி இருந்தாலும் சொல்லி தான் ஆக வேண்டும்.
கல்யாணம் ஆகி ஒரு மாதம் கூட ஆக வில்லை. வெளியூருக்கு போக வேண்டி இருந்தது. நானும் என் மனைவியும் பஸில் ஊர் போய் சேருவதற்குள் இரவு 10ஆகி விட்டது. இனி ஊர்குள்ள போக நேரமாகும்மனு லாட்ஜ்ல தங்கலாம்னு போனோம். ஒரே ஒரு ரூம் தான் இருக்குனு கடைசி மாடில கொடுத்திட்டாங்க. நாங்க போய் தங்குனோம். என் மனைவிக்கு சரியான டையர்ட். உடனே தூங்க போறேனு சொன்னாள். நான் கொஞ்சம் பொறுடி இன்னிக்கு புது இடம். ஒரு தடவ மட்டும்னு சொன்னேன். சரிங்க உங்க இஷ்டம்னு சொன்னாள். நான் இரு சாப்பாடு வாங்கிட்டு வரேன் முடிஞ்சதும் பசிக்கும்லனு வெளில நல்ல ஹோட்டல விசாரிச்சுட்டு போனேன்.
அப்போ எங்க அறை எண்ண ரிசப்சன்ல சொல்லிட்டு இருந்தாங்க. ஏன்னு தெரியல. சரி கணக்கு வழக்கு பார்பாங்கனு போய்ட்டேன்.
திரும்ப சாப்பாடு வாங்கி வந்த பிறகு என் மனைவி சொன்னத கேட்டு தலையே சுத்திறுச்சு.
கவிதா: என்னங்க நீங்க தான் ஹோட்டலுக்கு போய்ட்டு சீக்கிரம் வந்துட்டீங்கனு நினச்சிட்டேன்ங்க. என்னைய மன்னிச்சிருங்கனு கெஞ்சினாள்.
நான்: என்னடி சொல்ற
கவிதா: நீங்க தான் வந்திட்டீங்கனு பேசாம படுத்து கிடந்தேன் பசியில. பாதுகாப்புக்காக லைட் ஆன் பண்ணாம வரீங்கனு நினச்சிட்டு எதும் கேட்க்கல. வந்ததும் என் புடவைய உருவி நீங்களே தூக்கி உடனே பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டீங்க. நான் அப்பவே கேட்டிருக்கணும். இவ்ளோ நேரம் பண்ண மாட்டீங்கனு நான் ஒரு லூசு. என்னை மன்னிச்சுருங்க.
அழுகுற மாதிரி சொன்னாள். என்னால திட்ட மனசு வரல. இவ்ளோ அப்பாவியா இருக்காளேனு கோவம் ஒரு பக்கம். கற்பு போனது ஒரு பக்கம். என்ன பேசுறதுனே தெரியல. இப்போ அவள சமாதான படுத்த எனக்கு வேற வழியில்ல.
நான்: ஹே அழுகாத அழுகாத. நான் தான் அது உன்னோட ரியாக்ஸன் எப்படி இருக்கும்னு சும்மா test பண்ணி பார்த்தேனு (பொய்) சொன்னேன்.
அவளுக்கு இப்போ தான் உசுரே வந்தது. என்னை கோவத்துல அழுதுகிட்டே அடிச்சாள். நான் மனசுக்குள்ள யோசிச்சேன். லாட்ஜ்னாலயே இப்படி தான் நடக்கும். அது தெரியாம கூட்டிட்டு வந்திட்டோமே. பாவம் என்ன நடந்துதோனு தெரியல.
கவிதா: ஏங்க இன்னிக்கு இவ்ளோ மூடு?
நான்: ஏன் அப்படி சொல்ற?
கவிதா: இல்ல எப்போதும் அந்த இடத்துல எல்லாம் தொடவே மாட்டீங்க. இன்னிக்கு நாக்க வச்சு. சீ போங்க வெட்க்கமா இருக்கு.
எனக்கு அவ சொல்ல சொல்ல கண்ண கட்டுச்சு.
நான்: ம்ம்னு சொல்லிட்டு சாப்பாட எடுத்து வச்சேன்.
மெதுவா என் காதுல வந்து
கவிதா: சாரிங்க. உங்களோடத இன்னொரு நாள் முத்தம் கொடுக்குறேன். நீங்க திடீர்னு என் வாய்ல விட்டதும் எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆச்சு. அதான் அப்படி நடந்துகிட்டேன். அதுக்கு பதில்தான் நான் போதும் போதும்னு சொல்லியும் வலிக்க வலிக்க பண்ணீட்டீங்கல. உங்களுக்கு ஹாப்பி தான?
நான் : அவள பாத்து பொய்யா சிரிச்சேன்.
அப்புறம் சாப்பிட்டு முடிச்சிட்டு எழுந்து உட்காந்தோம்.
அப்போ ஒரு போன் பண்ணிட்டு வரேனு வெளிய வந்து பேசுனேன்.
ஒரு 11:30 இருக்கும். ஹோட்டல் மேனேஜரும் இன்னோரு ஆளும் என் ரூம் பக்கம் வந்தாங்க. அப்போ அந்த மேனேஜர் கேட்டாரு நல்லா பாத்து சொல்லு இந்த ரூமா? அதுக்கு அவன். ஆமாங்க எனக்கு தெரியாதா எத்தன நாள் வந்திருக்கேன்.
அதுக்கு அந்த மேனேஜர் எல்லாம் போச்சு. இவங்க ஒரு குடும்பம் பா அவர் சாப்பாடு வாங்கிட்டு வர்ரதுக்குள்ள இப்படி பண்ணிட்டயே. என்ன ஆக போகுதுனு தெரியலனு பயந்தாரு அந்த மேனேஜரு.
நான் தெரியாத மாதிரி பின்னாடி இருந்து கேட்டேன். எல்லாம் புரிஞ்சு போச்சு.
அவங்கட்ட போய் என்னனு கேட்டேன். ரெண்டு பேரும் ஷாக் ஆகிட்டாங்க. ஒண்ணுமில்லனு பக்கத்து ரூம தட்டுனாங்க. ஒரு பொண்ணு வந்து கதவ தொறந்தாள். கோவமா எவ்வளோ நேரம் வெயிட் பண்றதுனு கத்துனாள். ரெண்டு பேரும் உள்ள போயிட்டாங்க.
அப்பறம் போன் பேசி முடிஞ்சதும். அந்த மேனேஜர் வந்து என்னைய பார்த்து சாரி சார்னு கெஞ்சுனாரு. நான் பேசாம இருந்தேன். என் கைய புடிச்சு அவரோட ரூம்க்கு கூட்டிட்டு போனாரு. உள்ள போனதும் உள்ள இருந்த அந்த ஆளு என்னைய பயத்தோட பாத்தாரு. நான் சரி நடந்தது நடந்து போச்சு. இனி இத பத்தி பேசுனா எனக்கு தான் அசிங்கம்னு வெளிய போக போனேன். அந்த பொண்ணு என் பக்கத்துல வந்து இன்னிக்கி புல்லா இந்த ரூம்ல தான் இருப்பேன். எப்பொ வேனாலும் வாங்கனு சொன்னாள். நான் சிரிச்சிட்டே வெளிய வந்திட்டேன். அந்த ஆளும் கிளம்பினான்.
கவிதா: என்னங்க எங்க போனீங்க?
அவளே வெளிய வந்திட்டாள். எனைய கானோம்னு. அப்போ அந்த ஆள் என் மனைவிய வெளிச்சத்துல பாத்தான். என் மனைவியும் அவனை பார்த்தாள். பிறகு என்னிடம். ரொம்ப tired ஆ இருக்கு உள்ள வாங்க முதல்லனு என்னைய பிடிச்சு இழுத்தாள். நான் அவன பாத்தேன். அவன் மெதுவா சிரிச்சிட்டே அவள பாத்திட்டு என்னைய பாத்தான். நானும் கண்ணடிச்சிட்டு சிரிச்சேன். ஷாக் ஆகிட்டு போய்ட்டான்.
ஒரு அனுபவம் மட்டும் ரொம்ப சங்கடமான அனுபவம். எப்படி இருந்தாலும் சொல்லி தான் ஆக வேண்டும்.
கல்யாணம் ஆகி ஒரு மாதம் கூட ஆக வில்லை. வெளியூருக்கு போக வேண்டி இருந்தது. நானும் என் மனைவியும் பஸில் ஊர் போய் சேருவதற்குள் இரவு 10ஆகி விட்டது. இனி ஊர்குள்ள போக நேரமாகும்மனு லாட்ஜ்ல தங்கலாம்னு போனோம். ஒரே ஒரு ரூம் தான் இருக்குனு கடைசி மாடில கொடுத்திட்டாங்க. நாங்க போய் தங்குனோம். என் மனைவிக்கு சரியான டையர்ட். உடனே தூங்க போறேனு சொன்னாள். நான் கொஞ்சம் பொறுடி இன்னிக்கு புது இடம். ஒரு தடவ மட்டும்னு சொன்னேன். சரிங்க உங்க இஷ்டம்னு சொன்னாள். நான் இரு சாப்பாடு வாங்கிட்டு வரேன் முடிஞ்சதும் பசிக்கும்லனு வெளில நல்ல ஹோட்டல விசாரிச்சுட்டு போனேன்.
அப்போ எங்க அறை எண்ண ரிசப்சன்ல சொல்லிட்டு இருந்தாங்க. ஏன்னு தெரியல. சரி கணக்கு வழக்கு பார்பாங்கனு போய்ட்டேன்.
திரும்ப சாப்பாடு வாங்கி வந்த பிறகு என் மனைவி சொன்னத கேட்டு தலையே சுத்திறுச்சு.
கவிதா: என்னங்க நீங்க தான் ஹோட்டலுக்கு போய்ட்டு சீக்கிரம் வந்துட்டீங்கனு நினச்சிட்டேன்ங்க. என்னைய மன்னிச்சிருங்கனு கெஞ்சினாள்.
நான்: என்னடி சொல்ற
கவிதா: நீங்க தான் வந்திட்டீங்கனு பேசாம படுத்து கிடந்தேன் பசியில. பாதுகாப்புக்காக லைட் ஆன் பண்ணாம வரீங்கனு நினச்சிட்டு எதும் கேட்க்கல. வந்ததும் என் புடவைய உருவி நீங்களே தூக்கி உடனே பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டீங்க. நான் அப்பவே கேட்டிருக்கணும். இவ்ளோ நேரம் பண்ண மாட்டீங்கனு நான் ஒரு லூசு. என்னை மன்னிச்சுருங்க.
அழுகுற மாதிரி சொன்னாள். என்னால திட்ட மனசு வரல. இவ்ளோ அப்பாவியா இருக்காளேனு கோவம் ஒரு பக்கம். கற்பு போனது ஒரு பக்கம். என்ன பேசுறதுனே தெரியல. இப்போ அவள சமாதான படுத்த எனக்கு வேற வழியில்ல.
நான்: ஹே அழுகாத அழுகாத. நான் தான் அது உன்னோட ரியாக்ஸன் எப்படி இருக்கும்னு சும்மா test பண்ணி பார்த்தேனு (பொய்) சொன்னேன்.
அவளுக்கு இப்போ தான் உசுரே வந்தது. என்னை கோவத்துல அழுதுகிட்டே அடிச்சாள். நான் மனசுக்குள்ள யோசிச்சேன். லாட்ஜ்னாலயே இப்படி தான் நடக்கும். அது தெரியாம கூட்டிட்டு வந்திட்டோமே. பாவம் என்ன நடந்துதோனு தெரியல.
கவிதா: ஏங்க இன்னிக்கு இவ்ளோ மூடு?
நான்: ஏன் அப்படி சொல்ற?
கவிதா: இல்ல எப்போதும் அந்த இடத்துல எல்லாம் தொடவே மாட்டீங்க. இன்னிக்கு நாக்க வச்சு. சீ போங்க வெட்க்கமா இருக்கு.
எனக்கு அவ சொல்ல சொல்ல கண்ண கட்டுச்சு.
நான்: ம்ம்னு சொல்லிட்டு சாப்பாட எடுத்து வச்சேன்.
மெதுவா என் காதுல வந்து
கவிதா: சாரிங்க. உங்களோடத இன்னொரு நாள் முத்தம் கொடுக்குறேன். நீங்க திடீர்னு என் வாய்ல விட்டதும் எனக்கு ஒரு மாதிரி ஆச்சு. அதான் அப்படி நடந்துகிட்டேன். அதுக்கு பதில்தான் நான் போதும் போதும்னு சொல்லியும் வலிக்க வலிக்க பண்ணீட்டீங்கல. உங்களுக்கு ஹாப்பி தான?
நான் : அவள பாத்து பொய்யா சிரிச்சேன்.
அப்புறம் சாப்பிட்டு முடிச்சிட்டு எழுந்து உட்காந்தோம்.
அப்போ ஒரு போன் பண்ணிட்டு வரேனு வெளிய வந்து பேசுனேன்.
ஒரு 11:30 இருக்கும். ஹோட்டல் மேனேஜரும் இன்னோரு ஆளும் என் ரூம் பக்கம் வந்தாங்க. அப்போ அந்த மேனேஜர் கேட்டாரு நல்லா பாத்து சொல்லு இந்த ரூமா? அதுக்கு அவன். ஆமாங்க எனக்கு தெரியாதா எத்தன நாள் வந்திருக்கேன்.
அதுக்கு அந்த மேனேஜர் எல்லாம் போச்சு. இவங்க ஒரு குடும்பம் பா அவர் சாப்பாடு வாங்கிட்டு வர்ரதுக்குள்ள இப்படி பண்ணிட்டயே. என்ன ஆக போகுதுனு தெரியலனு பயந்தாரு அந்த மேனேஜரு.
நான் தெரியாத மாதிரி பின்னாடி இருந்து கேட்டேன். எல்லாம் புரிஞ்சு போச்சு.
அவங்கட்ட போய் என்னனு கேட்டேன். ரெண்டு பேரும் ஷாக் ஆகிட்டாங்க. ஒண்ணுமில்லனு பக்கத்து ரூம தட்டுனாங்க. ஒரு பொண்ணு வந்து கதவ தொறந்தாள். கோவமா எவ்வளோ நேரம் வெயிட் பண்றதுனு கத்துனாள். ரெண்டு பேரும் உள்ள போயிட்டாங்க.
அப்பறம் போன் பேசி முடிஞ்சதும். அந்த மேனேஜர் வந்து என்னைய பார்த்து சாரி சார்னு கெஞ்சுனாரு. நான் பேசாம இருந்தேன். என் கைய புடிச்சு அவரோட ரூம்க்கு கூட்டிட்டு போனாரு. உள்ள போனதும் உள்ள இருந்த அந்த ஆளு என்னைய பயத்தோட பாத்தாரு. நான் சரி நடந்தது நடந்து போச்சு. இனி இத பத்தி பேசுனா எனக்கு தான் அசிங்கம்னு வெளிய போக போனேன். அந்த பொண்ணு என் பக்கத்துல வந்து இன்னிக்கி புல்லா இந்த ரூம்ல தான் இருப்பேன். எப்பொ வேனாலும் வாங்கனு சொன்னாள். நான் சிரிச்சிட்டே வெளிய வந்திட்டேன். அந்த ஆளும் கிளம்பினான்.
கவிதா: என்னங்க எங்க போனீங்க?
அவளே வெளிய வந்திட்டாள். எனைய கானோம்னு. அப்போ அந்த ஆள் என் மனைவிய வெளிச்சத்துல பாத்தான். என் மனைவியும் அவனை பார்த்தாள். பிறகு என்னிடம். ரொம்ப tired ஆ இருக்கு உள்ள வாங்க முதல்லனு என்னைய பிடிச்சு இழுத்தாள். நான் அவன பாத்தேன். அவன் மெதுவா சிரிச்சிட்டே அவள பாத்திட்டு என்னைய பாத்தான். நானும் கண்ணடிச்சிட்டு சிரிச்சேன். ஷாக் ஆகிட்டு போய்ட்டான்.