Incest ......இதுவும் குடும்பம்.....

[Pavistories]

......இதுவும் குடும்பம்.....



பாகம் 9:

 ஆர்த்தி குளியலறையிலிருந்து சுடிதார் அணிந்து வெளியே வருகிறா. மீண்டும் அவள் கண்ணாடியின் முன் நின்றுப் பார்த்தாள். அவளது பெரிய மொலைகளை பார்த்து, அவள் புன்னகைத்து ஒரு துப்பட்டா எடுத்து தோளில் போட்டு வேகமா நடந்து, ஹாலுக்கு அருகில் வருகிறாள். முன்னால் உள்ள சோபாவில், உமா , சோமு மற்றும் ஊர்மிளா ஆகியோர் அந்தந்த இடங்களில் அமர்ந்து டீ அருந்தினர். அங்கு அப்பா இல்லாததால் ஆர்த்தியின் கண்கள் அவரைத் தேடத் ஆரம்பிக்கின்றன. கண்களைத் திருப்பி, ஆர்த்தி சோபாவுக்குச் சென்று மெதுவாக அமர்ந்தாள்.

 ஊர்மிளா: ஆர்த்தி எங்கே பார்க்கிற யாரை தேடுற?

 ஆர்த்தி: ஒன்றுமில்லை, அண்ணி. அப்பாவை எங்குமே பார்க்க முடியவில்லையே?

 உமா: அதுவா உன் அப்பா ..... பாத்ரூமுக்கு போயிருக்கார். இப்போ வருவார்.

 ஆர்த்தி தன் முகத்தை அம்மாவின் பக்கம் பார்க்கிறா. ஊர்மிளா எப்படியோ தனக்கு வந்த சிரிப்பை நிறுத்தினாள். அப்போதுதான் அவள் கண் சோமுவிடம் சென்றது. சோமு துப்பட்டாவின் அடியில் இருந்து ஆர்த்தியின் புடைப்பான மார்பைப் பார்க்க முயன்றான். .

 ஆர்த்தி: நீங்கள் எல்லோரும் டீ குடிங்க. நான் போய் அப்பாவுக்கு டீ கொண்டு வருகிறேன். (ஆர்த்தி சமையலறைக்குள் நடந்தாள்).

 மாமனார் சோபாவில் தனது இடத்தில் வந்து அமர்ந்தார். அவர்களைப் பார்த்து உமா .

 உமா: என்னங்க ... !! நீங்கள் ஏன் இங்கே அமர்ந்திருக்கிறீர்கள்? போங்க ... போயி எக்ஸஸைஸ் செய்யுங்க ..

 ரமேஷ்: இங்கே பார் உமா .. !! நீ ஏன் என்னை உடற்பயிற்சியை செய்ய வேண்டாம்னு சொல்ற ...

 உமா: நான் ஏன் செய்ய வேண்டாம்னு சொல்றேன் னா? போய் கண்ணாடியை பாருங்க தலையில் முடிகள் அனைத்தும் வெள்ளையாக வந்து வயசு ஆகிடுச்சு வேற எதுக்கு சொல்வேன், (சோமுவின் தலையில் கை காட்டி) ஒரு எருமைக்கும் (சமையலறையை நோக்கி ) ஒரு கழுதைக்கும் தந்தை ஆகீடீங்க ஆனாலும் உங்களுக்கு இன்னும் இளமை திரும்புது .

 ரமேஷ்: (சற்று சத்தமாக) என் மகளை பற்றி தப்பா எதுவும் என்னிடம் சொல்லாதே ....

 ஊர்மிளா: (சிரிக்கிறா) என்ன அப்பா, என்ன மம்மி . ஆர்த்தி ரொம்ப புத்திசாலி மற்றும் அறிவாளியான பெண்.

 உமா: (சிரிக்கிறா) சரி, கழுதை இல்லையென்றால் என்ன அதுவும் ஒரு மாடு, இப்ப சரியா ...

 என்று சொல்லி உமா சிரிக்கிறா. ஊர்மிளா சமையலறையில் பார்த்தாள், அங்கே ஆர்த்தி அமைதியாக ஒரு மூலையில் நிற்கிறா.

 ஊர்மிளா: மம்மி...ஒரு 2 நிமிடங்களில் வரேன் ...

 ஊர்மிளா சமையலறையில் இருக்கும் ஆர்த்திக்கு முன் வருகிறா. அவள் தோளில் ஒரு கையை வைக்கும் போது அவள்.

 ஊர்மிளா: ஆர்த்தி ... !! என்ன நடக்குது? மாமாவுக்கு டீ எடுக்க வந்தீயா? ஏன் இப்படி தலை குனிந்து இங்கேயே நிற்கிற?

 ஆர்த்தி தலை குனிந்து, டீயின் கோப்பைக்கு கீழே கண்களை வைத்து. கோப்பையை சில கணங்கள் பார்த்து சொல்றா...

 ஆர்த்தி: கதைக்கும் நிஜ வாழ்க்கைக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கிறது அண்ணி….

 இதைச் சொன்னவுடன் ஆர்த்தியின் கண்கள் பெரிதாகின்றன. அந்த பெரிய கண்களால் ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறாள். ஆர்த்தியை பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைத்து. ஆர்த்தியின் தவறை உணர்த்தினா. ஒருவேளை நீ தெரியாமல், உன் தந்தையிடம் உன்னோட உணர்ச்சியை எனக்கு முன்னால் வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம். புத்தகத்தை வாசித்தபின் ஏற்பட்ட உணர்ச்சிகளை ஊர்மிளா அறிந்திருந்தாள். இன்னமும் ஆர்த்தி பெரிய கண்களால் ஊர்மிளாவை தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தா. அவளது நிலையைப் புரிந்துகொண்ட ஊர்மிளா அவளை மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள். ஆர்த்தி தன் முகத்தை அண்ணியின் மார்பில் புதைத்தாள். இந்த நேரத்தில் மனதில் நடக்கும் கொந்தளிப்பை ஊர்மிளா மட்டுமே புரிந்து கொள்ள முடியும் என்பது அவளுக்கும் தெரியும்.

 ஊர்மிளா: (ஆர்த்தி மார்பில் இருக்கும் போது) பரவாயில்லை ஆர்த்தி. இப்படியெல்லாம் நடக்க தான் செய்யும். ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு நேரம் காலம் இருக்கு ஆர்த்தி ஒருவேளை இப்போது , அதற்கான நேரமோ இடமோ இல்லை. புரியுதா? 
 ஆர்த்தி: (ஊர்மிளா சொன்னதை கேட்ட பிறகு அண்ணியை பார்த்தால்) எனக்கு எதுவுமே புரியல, அண்ணி ...

 ஆர்த்தியை பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைக்கிறாள். பின்னர் ரமேஷ், உமா மற்றும் சோமு ஆகியோர் அமர்ந்திருக்கும் திசையில் ஊர்மிளா ஆர்த்தியை திருப்புறா ஆர்த்தியும் அவர்களைப் பார்க்கத் தொடங்குறா. ஊர்மிளா தன் முகத்தை ஆர்த்தியின் தோளுக்கிட்ட கொண்டு வந்து மெதுவாக அவள் காதில்...

 ஊர்மிளா: ஆர்த்தி நல்லா கேளு , உன் உணர்ச்சியை வெளியே காண்பிப்பது நல்ல விஷயம், ஆனால் அனைவருக்கும் முன்னால் உன் உணர்ச்சியை வெளிப்படையாக காட்ட வேண்டிய அவசியமில்லை ... உன் இலக்கு எதுவோ அதை நீ அடைய விரும்பினால், நீ தனியாக, அதுவும் புத்திசாலித்தனத்தோடு உன் உணர்ச்சியை காட்ட வேண்டும்.

 ஆர்த்தியைப் பொறுத்தவரை, ஊர்மிளாவின் அறிவுறுத்தல் அந்த டாக்டர் அறிவுறுத்தலுக்கு எந்த விதத்திலும் குறையா இல்லை. ஆர்த்தியின் சோகமான முகத்தில் இப்ப ஒரு புன்னகை பூக்கிறது. அவள் மீண்டும் முகத்தை ஊர்மிளாவின் மார்பில் வைக்கிறாள்.

 ஆர்த்தி: அண்ணி ..... !!!

 ஊர்மிளா: (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் முகத்தை தன் கைகளால் உயர்த்தி ) உனக்கு இப்ப புரியுதா, ஆர்த்தி?

 ஆர்த்தி கண்களை மூடிக்கொண்டு தலையை மட்டும் ஆட்டுகிறா. ஆர்த்தி தனது துப்பட்டாவை சரிசெய்யும்போது ஊர்மிளா .

 ஊர்மிளா: இப்ப இப்படியே போய் மாமாவுக்கு டீ கொடு.  

 ஆர்த்தி தன் அண்ணியக பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ஒரு கோப்பை டீயை எடுத்துக்கொண்டு அப்பாவிடம் செல்கிறாள்.  

 ஆர்த்தி: இந்தாங்க அப்பா… உங்களுக்கான டீ…

 ரமேஷ்: நன்றிமா.... ஏன் இவ்வளவு நேரம்? டீ எடுத்துட்டு வர இவ்வளவு நேரம் ஆகுதா?

 ஆர்த்தி: அப்பா… அது… அது… அது வந்து.... 

 ஆர்த்தியால் என்ன பதில் சொல்லனு தெரியல . உடனே ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் கையைப் பிடித்து இவளது மடியில் உட்கார வைத்து.

 ஊர்மிளா: அவள் ஏன் இவ்வளவு லேட்? னு சொல்லுங்க பார்ப்போம்? தெரியலையா மாமா ... ஆர்த்தி உங்களுக்குனே டீயில் எக்ஸ்ட்ரா அவள் பால் விட்ருக்கா அதான் (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் மொலையை துப்பட்டாவின் அடியில் இருந்து டீ கப்பால் அழுத்தினா), எனவே டீயை சூடு பண்ண லேட் ஆச்சு...

 ஊர்மிளாவின் இந்தச் செயலால், ஆர்த்தியின் முகத்தில் பாவனை மாறியது. ஆனால் எல்லோருக்கும் முன்னால் அவள் என்ன செய்வாள்? பாவம்? 

 ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) ஓ ...

 ஊர்மிளா: டீயை குடித்து பார்த்து சொல்லுங்க, மாமா, அவள் பால் சரியான அளவில் இருக்கா? இல்லையானு, ?

 ரமேஷ்: (தேநீர் அருந்தி விட்டு) ஆஹா ... !! சூப்பரா இருக்கு. பால் சரியா இருக்கு; சுவை ரொம்ப பிரமாதமா இருக்கு.

 ஊர்மிளா: ஆர்த்தியை பார்த்து ..! ஓ பால் சரியாவும் சுவையாவும் இருக்கா பின்ன என்ன ஆர்த்தி அவரே சொல்லிட்டார். இப்படி சொல்லிக் கிட்டே(ஊர்மிளா மீண்டும் ஆர்த்தியின் முலையை துப்பட்டாவின் கீழ் அழுத்தினா. பாவம் ஆர்த்தி அப்பாவியா அமைதியாக இருந்தா) மாமா, ஆர்த்தி இப்போ எல்லாம் நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து கிட்டே வருகிறா. நேற்று கூட அவள் என்னிடம் ஒன்னு சொன்னா, இப்போ என் தந்தையின் சுமையையும் என்னால் தாங்க முடியும் னா…

 இதைக் கேட்ட ஆர்த்தி திகைத்துப் போகிறா. அவளுக்கு என்ன சொல்வது, என்ன செய்வது என்று ஒன்னும் புரியவில்லை. அப்போதுதான் அவளின் அம்மா உமா...

 உமா: ரொம்ப பெரிய மற்றும் புத்திசாலியெல்லாம் இல்லை ஊர்மிளா இவ . இது ஒரு எருமை…

 ஊர்மிளா: சாரி, மம்மி ... வேணும் னா அப்பாவ ஆர்த்தி மேல் ஏற சொல்லுங்க அப்போ தெரியும் அவ தாங்குறாளா இல்லையானு (ஊர்மிளா மெதுவாக ஆர்த்தியின் மொலையை கிள்ளினா)

 இவள் சொன்னதை கேட்டு எல்லோரும் சிரிக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள், ஆனால் ஆர்த்தி மட்டும் மோசமான நிலையில் இருந்தா. ஊர்மிளா பேச்சின் ஆழமும் உண்மையான அர்த்தமும் நன்கு அவளுக்கு மட்டுமே புரிந்தது. அவள் முகத்தில் போலியான சிரிப்பால் சிரித்து மலுப்பினா.

 ரமேஷ்: இங்கே பார் .. !! என் பொண்ணு என் சுமையை சுமக்க ரெடியாடிச்சுனு எனக்கேத் தெரியுமே...

 ஊர்மிளா: (ஆர்த்தி தலையில் கையை வைத்து) ஏ ஆர்த்தி? உங்க அப்பா சுமையை நீ தாங்குவே ள?

 ஆர்த்தி: ம்..ம் அண்ணி ... !! அதெல்லாம் தாங்குவேன் என்று (ஆர்த்தி வேகமா எழுந்திட்டா). சேரி, எனக்கு காலேஜ் சம்பந்தமா சில வேலையிருக்கு. இப்போ நான் போறேன்… (என்று அவள் அறையை நோக்கி நடக்கிறா )

 ஆர்த்தி வெளியேறிய பிறகு, அனைவரும் டீ குடித்து கொண்டே கிண்டல் செய்கிறார்கள். அங்கே ஆர்த்தி தனது அறைக்கு வருகிறா. அவள் கதவை மூடி படுக்கைக்கு வருகிறா. ரொம்ப வேகமா சுவாசிக்கிறா, சின்ன வெட்கம் மற்றும் முகத்தில் சிறிய புன்னகை இருந்தது. தன் அண்ணியின் பேச்சை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு, ஒரு கையால் தன் மொலையை அழுத்தி சிரிக்கிறா. படுக்கையில் உட்கார்ந்திருக்கும்போது, கூட அண்ணியின் டபுள் மீனிங் பேச்சு அவளுக்கு நினைவா வருது. அவள் மெதுவாக படுக்கையில் ஏறி ஒரு மாட்டை போல குணிந்தாள் . மேலும் அவள் அந்த பெரிய கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்க்கிறாள். கண்ணாடியில் பார்த்து, அவள் மெதுவாக தன் பெடக்ஸை கொஞ்சம் உயர்த்தினா. "இங்கே பாருங்க அப்பா ... உங்கள் சுமையை என்னால் தாங்க முடியும்", என்று கூறி படுக்கையில் விழுந்து தலையணையில் முகத்தை மறைக்கிறாள். மேலும் அவள் சிறிது நேரம் படுக்கையில் படுத்து விட்டு, அந்த தலையணையின் அடியில் இருந்து புத்தகத்தை எடுத்து பக்கங்களைத் திருப்பத் தொடங்குகிறாள். "அப்பாவின் குதிரையில் சவாரி" - அதைப் பார்த்தும் அவள் முகத்தில் அப்படி ஒரு புன்னகை. மெதுவாக ஆர்த்தி முலைகளின் மேல் கைகளை வைத்து தேய்க்கத் தொடங்குகிறா, மேலும் அந்தக் கதையின் உலகில் நம்ம ஆர்த்தி தொலைந்தும் போகிறா.

 ( தொடரும். இதுவரை நீங்கள் எப்படி உணர்ந்தீர்கள், தயவுசெய்து சொல்லுங்கள்)